คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : :: ร้ายก็รัก :: Intro--การพบหน้า
ร่างบอบบางกำลังปีนไป่ไปตามต้นไม้ใหญ่ที่ทอดกิ่งตรงกับระเบียงห้อง 302 ของหอพักชายโรงเรียนมัธยมคองยูพอดิบพอดี ถึงแม้ตอนนี้จะดึกจนแทบมองไม่เห็นอะไรที่อยู่เบื้องหน้า แต่ด้วยความชำนาญ
ร่างเล็กก็พาตัวเองมาถึงระเบียงห้องภายในเวลาไม่กี่นาที
"ทำไมประตูหลังห้องมันล็อคได้ละเนี่ย...?" มือเรียวจับลูกบิดประตูหมุนไปมา แล้วสบถอย่างอารมณ์เสีย ก่อนออกไปเขาไม่ได้ล็อคห้องแท้ ๆ เพราะรู้ว่ายังไงตนเองจะต้องกลับดึกอยู่แล้ว
หรือว่า พวกคณะกรรมการหอจะมาตรวจช่วงที่เค้าไม่อยู่ห้องพอดี !!!
"อึนฮยอก อึนฮยอก" ส่งเสียงเรียกเพื่อนข้างห้องที่ฝากให้มันช่วยขานชื่อแทน ให้ตายดิ สงสัยวันนี้มันนอนเพลินจนลืมขานชื่อให้เค้าเป็นแน่
"อึนฮยอก แกจะออกมาดีๆ มั๊ย หรือจะให้ชั้นไปลากตัวแกออกมาจากเตียงวะ" ร่างบางเตรียมตัวจะปีนข้ามไปห้องข้าง ๆ แต่เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกออกมาห้ามไว้ได้ทันพอดี
"ไม่ต้องมาเลยอยู่ที่ห้องของแกไปเลยนะ ทงเฮ แกมาทีไรห้องฉันจะพังทุกที" ชายหนุ่มที่ชื่ออึนฮยอกปรามเพื่อนรัก
"เออดี ให้มันพังไปเลย ฝากให้ขานชื่อให้ แล้วทำไมห้องฉันโดนล็อคฮะ" ไม่ฟังคำทัดทานจากเพื่อน ร่างบางปีนข้ามไปยังระเบียงห้องของอีกคนจนได้
"อะไรวะ ล็อคเหรอ ทำไมอ่ะ ก็ขานชื่อให้แล้วนี่หว่า แล้วนี่แกจะแหกปากตะโกนไปถึงไหนเนี่ย
ป่านนี้ตื่นกันทั้งหอแล้วมั๊ง"
"ตื่นก็ตื่นสิ แกไม่ต้องมาโกหกเลย ถ้าฉันเข้าห้องวันนี้ไม่ได้ แกก็ไม่ได้เข้าห้องไปนอนเหมือนกัน"
"แกอย่าพาลได้ป่ะ ก็บอกว่าขานชื่อให้แล้วจะโกหกทำไมเนี่ย หรือว่า" อึนฮยอกหยุดพูด แล้วมอง
มาทางร่างบางอย่างมีเลศนัย
"หรือว่าอะไร พูดมาอย่าชักช้าอารมณ์ไม่ดี" ทงเฮบ่น พลางเตะถังขยะหลังห้องอึนฮยอกระบายอารมณ์ไม่ได้ลงกับคน ลงกับของที่ห้องมันก็ยังดี
"คนที่มาเช็คชื่อมันไม่ใช่คน !!!"
อาศัยจังหวะที่ร่างบางตกใจ อึนฮยอกแทรกตัวเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงกลอนทันที
เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ทำไมจะไม่รู้ว่าคนใจร้อนกลัวผีแค่ไหน
"เปิดประตูเดี่ยวนี้นะเว้ย บอกให้เปิด ถ้าไม่เปิดพรุ่งนี้แกได้เห็นดีแน่" ทงแฮขู่ บานประตูที่น่าสงสารโดนร่างเล็กระบายอารมณ์ใส่อย่างไม่หยุดยั้ง ทั้งเตะทั้งถีบแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะพังลงไปง่าย ๆ
"ขอโทษนะ แต่เงียบ ๆ หน่อยได้มั๊ยคับ คือมันดึกแล้วอ่ะ" ชายหนุ่มคนหนึ่งโผล่หน้ามาบอกทงเฮ
"นายเป็นใครเนี่ย??? แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่ห้องฉันได้" ร่างเล็กปีนกลับไปยังระเบียงห้องของตนเอง ถ้ามีคนอยู่ในห้องก็เปิดตั้งแต่แรกสิฟะ จะได้ไม่ต้องตะโกนให้ปวดคออย่างนี้ เฮ้ย !!! หรือว่ามันจะเป็นขโมย
"คุณคงเป็น ลี ทงเฮใช่มั๊ยครับ ผมคิบอม... คิม คิบอม ครับ ผมจะมาเป็นรูมเมทคุณตั้งแต่วันนี้ครับ ^^ " ชายหนุ่มบอกพลางส่งยิ้มให้ร่างบาง
"อ้อ เหมือนจะได้ยินอยู่เหมือนกัน" ทงเฮพยักหน้าหงึกหงัก รู้สึกว่าจะมีจดหมายจากอาจารย์ดูแลหอส่งมาถึงเค้าเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเรื่องเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามากะทันหัน
"อะไรกันเนี่ย !! ทำไมห้องเป็นอย่างนี้" ร่างเล็กโวยวายทันทีที่เห็นกับสภาพห้องที่เปลี่ยนไปเนื่องจากรูมเมทคนใหม่
"มีอะไรเหรอคับ" คิบอมที่รีบตามมาติด ๆ สงสัยในอาการของร่างบาง
"มีแต่กองหนังสือ นี่ก็หนังสือ นั่นก็หนังสือ ถามจริงเหอะนายนอนกับหนังสือรึไงกันเนี่ย - - "
"เอ๊ะ แต่นี่ยังไม่ถึงครึ่งที่ผมจะเอามาเลยนะครับ"
"โห... พอเลย เท่านี้ก็ไม่มีที่จะนอนอยู่แล้ว โน่น ถ้าอยากนอนกับหนังสือมากนักก็ไปนอนที่
ห้องสมุดไป๊" ร่างบางบ่นก็จะเดินแหวกกองหนังสือไปที่เตียงของตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนแผ่หลาอย่างหมดแรง
"ขอโทษครับ" ร่างสูงกล่าวพร้อมกับเดินมานั่งที่ข้าง ๆ เตียงทงเฮ
"เออ ช่างเหอะ ชั้นก็ต้องขอโทษด้วยละกัน อารมณ์ไม่ดีอยู่ ว่าแต่อย่าไปบอกใครนะว่าชั้นกลับดึก
แล้วก็เลิกพูดคับได้แล้ว ไม่ชิน" ร่างบางผงกหัวขึ้นมาคุยกับคิบอม ก่อนจะทิ้งตัวเข้าสู่ห้วงนิททรา
เมื่อแน่ใจว่าทงเฮหลับสนิทดีแล้ว คิบอมก็ค่อย ๆ มองร่างบางตรงหน้าอย่างพิจารณา เวลาตื่นก็เอาแต่ทำหน้าหงุดหงิดอารมณ์เสีย ทั้ง ๆ ที่ออกจะน่ารักแท้ ๆ แพขนตางอนยาวเข้ากันกับดวงตากลมโต จมูกรั้นนิด ๆ ปากได้รูป ทุกอย่างที่รวมเป็นคนนี้ดูจะเหมาะเจาะเหมือนงานประติมากรรมชั้นสูงที่มีชีวิต เสียดายก็แต่ใบหน้าที่ออกแนวหวานใสนี้เป็นผู้ชายแทนที่จะเป็นผู้หญิง ถ้าไม่ติดว่านี่เป็นโรงเรียนชายล้วนแล้วล่ะก็ เค้าคงจะคิดว่าได้รูมเมทเป็นผู้หญิงไปแล้ว
ร่างสูงหยิบอุปกรณ์สื่อสารที่วางจมกองหนังสือขึ้นมาก่อนจะกดโทรออกไปยังเลขหมายปลายทาง
"พี่คังอินเหรอ เออ ผมเอง คิบอม มีอะไรจะให้ช่วยหน่อย"
"ลี ทงแฮ มอปลายปีสอง โรงเรียนคองยู ห้องอะไรเหรอ ไม่รู้โว้ย เพิ่งเจอกัน"
"อื้อ ขอบใจ เร็ว ๆ หน่อยก็ดีนะ พรุ่งนี้ทันมั๊ย อืม โอเค เข้าใจแล้ว ขอบใจมาก" คิบอมกดตัดสายไป ก่อนจะหันไปมองทางร่างบาง แล้วยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
"บางทีโรงเรียนนี้อาจจะดีกว่าที่คิดก็ได้"
ความคิดเห็น