คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : A00
A00
ห้องของผมมีระเบียงเหล็กสูงเท่าเอว ค่าเฉลี่ยความเสี่ยงสูงที่อาจจะเผลอยืนหันหลังพิงโดยไม่ได้ตั้งใจก็พลาดตกลงไปด้านล่าง เป็นสาเหตุให้ผมไม่ค่อยออกไปยืนข้างนอก ยิ่งในฤดูร้อน ยิ่งปฏิเสธการออกไปยืนนอกระเบียง หลังเลิกงานจึงมักจะนั่งอ่านหนังสือบนพื้นไม้ที่ปูด้วยพรมขนสัตว์เทียมมือสอง เปิดประตูกระจกระเบียงให้ลมโกรก แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน ผมได้รับข้อความแจ้งเตือนเรื่องสภาพอากาศเมื่อช่วงเช้าว่าพายุจะเข้า ประตูระเบียงจึงงับปิดสนิท
ด้านนอกสภาพอากาศเลวร้ายตามคำพยากรณ์อากาศ ฝนตกกระหน่ำจนผมต้องละสายตาจากหนังสือในมือ ลมพัดกรรโชกกิ่งไม้โบกสะบัด เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้างสลับฟ้าแลบ พายุเข้าน่ากลัวที่สุดแห่งปี แอบคิดว่าตัวเองโชคดีหน่อยๆที่กลับถึงบ้านก่อนฝนจะตกหนัก
ผมใช้ข้อนิ้วดันกรอบแว่น ก้มหน้าลงจดจ่อกับหนังสือนวนิยายขายดีจากอังกฤษที่อ่านค้างไว้ เพียงเสี้ยววินาทีที่กรีดปลายนิ้วเปลี่ยนหน้ากระดาษ
เสียงเคร้ง! ดังสนั่นหวั่นไหวจนสะดุ้งโหยง ผมทำหนังสือหลุดมือ รูม่านตาเบิกกว้าง ทุกอย่างรวดเร็วจนประมวลผลไม่ทัน สิ่งที่ทำให้ผมตาค้างคือภาพที่ฉายผ่านแว่นสายตาสั้น -3.5 ไดออปเตอร์ เป็นภาพประตูกระจกระเบียงแตกละเอียด เศษกระจกเกลื่อนเต็มพื้น ที่ตกใจกว่านั้น มีร่างของผู้ชายนอนคว่ำอยู่กับพื้น
และที่ตกใจที่สุด
เขาลุกขึ้นยืนและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
- 2BECON
ความคิดเห็น