ห้องเก็บของ ^^

ลำดับตอนที่ #3 : ใบสมัครนางเอกดงแฮ ส่งมิว

ใบสมัครนางเอกดงแฮ

ชื่อจริง-นามสกุล(ทั้งไทยและอังกฤษนะคะ) : จิตติมา    ตั้งเจริญ (Jittima   Tangjarern)

ชื่อเล่น(ทั้งไทยและอังกฤษเช่นกันค่ะ) : นินิว (Ninew)

อายุ (ขอประมาณ 17-19 ค่ะ) : 17 ปีค่ะ

การเรียน (ช่วงชั้น และสายที่เรียนค่ะ) : ม.5 สายวิทย์-คณิต

ครอบครัว(ฐานะ และก็ประวัติโดยรวมค่ะว่ามีพี่น้องกี่คน) : ฐานะปานกลางค่ะ มีน้องชาย 1 คน อายุ 8 ขวบ ชื่อโดม

นิสัย (เอาความจริง ห้ามฟิคนะ) : นิวก็เป็นคนบ้าๆบอ ร่าเริงแจ่มใส มองโลกในแง่ดี พูดเก่ง พูดมาก(เค้าเรียกว่าช่างพูดช่างเจรจา >.<) ขี้สงสาร ชอบยิ้มทั้งวันและยุให้เพื่อนยิ้มเหมือนกัน(เพื่อนบอกว่าบ้าหรือไง ยิ้มทั้งวันเนี่ย -_-;;) บางครั้งก็ขี้งอน ขี้น้อยใจบ้าง โกรธง่ายหายเร็ว เวลาโกรธจะเงียบ จะทำเป็นไม่สนใจใคร จิตใจอ่อนไหวง่าย บางทีก็คิดมากนิดนึง ชอบร้องเพลงมากจนบางทีเพื่อนบอกว่ารำคาญ -_-;; (เพราะชอบร้องเพลงเกาหลี เพื่อนฟังไม่ออก) ชอบพูดให้เพื่อนหัวเราะ

ภาษาที่พูดได้ (อย่ามาฟิคเชียวนะ) :ภาษาไทย,ภาษาอังกฤษ,ภาษาเกาหลี(นิดหน่อย)

สิ่งที่ชอบ / เกลียด :ชอบ ดอกทานตะวัน ดอกไม้สีขาว ของกินอร่อยๆ >.<

                               เกลียด การโดนดูถูก สัตว์เลื่อยคลาน สัตว์ครึ่งน้ำครึ่งบก โดยเฉพาะสัตว์ตระกูลกบ T_T

ความสามารถพิเศษ :ร้องเพลง กีฬายูโด

นักร้องในดวงใจ (เอาคนไทยนะคะ) :แอน ธิติมา   ประทุมทิพย์

คำพูดติดปาก :อ้ะ , อ้อหรอคะ

อิมเมจ 3 รูป (บอกชื่ออิมเมจด้วยนะคะ) :ซันนี่ SNSD

อิมเมจคู่ค่ะ 3 รูป
 :

คำถามทั่วไป

คิดยังไงกับพล็อตบ้างเอ่ย :น่าสนใจดีค่ะ ต้องสนุกแน่ๆเลย ^^

ทำไมถึงชอบพล็อตนี้ล่ะ :เป็นความฝันในชีวิตอีกอย่างนึงเลยล่ะค่ะ ^^ คิดว่าสักวันนึงต้องลองไปออดชั่น SM จริงๆให้ได้

ถ้าไม่ติดต้องการบทอื่นมั้ย :ไม่ค่ะ ^^

มารายงานตัวด้วยนะคะถ้าติด :จ้า ได้เลย

ถ้าดองก็ขอโทษล่วงหน้านะคะ :ไม่เป็นไรค่า ไม่เป็นไร (เพราะบางทีนิวก็ดอง -_-;;)

มีอะไรจะบอกมิวมั้ยคะ :สู้ๆนะคะ แต่งเรื่องนี้ให้ดีเลยน้า ^^

ขอให้โชคดีล้ะกัน สู้ๆค่ะ :ค่า ขอบคุณมากเลยน้า ^O^

 

คำถามย่อยนางเอก

 

ทำไมคุณถึงอยากเป็นนักร้องล่ะ (บรรยายตามความรู้สึกเลย) :เพราะว่านิวชอบร้องเพลงไงล่ะ ^^ นิวจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้เปล่งเสียงออกมาเป็นเสียงเพลง นิวคิดว่าคนเราไม่ว่าจะชาติไหน ภาษาไหนก็สามารถสื่อถึงกันได้ด้วยเสียงเพลง แล้วนักร้องก็เป็นความฝันในชีวิตของนิวเลยล่ะ ^O^

คุณอยากร้องเพลงอะไรกับเขา (เพลงไทย ขอเพลงคู่อ่า) :

หากันจนเจอ  

สิ่งที่ฉันหวัง สิ่งที่ฉันคอย
อาจดูเหมือนเลื่อนลอย เกือบจะฝันไป
มองหาคนๆหนึ่ง ที่ไม่รู้เป็นใคร
และไม่รู้เมื่อไหร่ จะพบคนผู้นั้น

ส่วนชีวิตฉัน บอกเลยว่ามี
เจอะคนที่แสนดี อยู่ทุกๆวัน
เพียงแค่ไม่มีใคร ที่จะฝันตรงกัน
แต่ว่าฉันมั่นใจ จะพบในไม่ช้า

อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่
หมอกและควันช่วยกันพรางตา
มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่

แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป
ที่ฉันจะพบเธอ

อาจมีสักครั้งที่เราสองคน
ผ่านทางที่วกวน อยู่ใกล้ๆกัน
ใบไม้เพียงใบหนึ่ง หล่นตอนที่เดินผ่าน
ฉันคงจะมองมัน เมื่อเธอเดินผ่านมา

อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่
หมอกและควันช่วยกันพรางตา
มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่

แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป
ที่ฉันจะพบเธอ

เหตุการณ์ใดที่ทำให้คุณกับเขาทะเลาะกัน(บรรยายเนอะ) :

                “พี่พักผ่อนเยอะๆหน่อยสิ ดูซิเนี่ย ตาดำจนจะกลายเป็นหมีแพนด้าอยู่แล้ว” ฉันพูดขณะที่เห็นเขานั่งพักในห้องหลังเวที

            “อะไรกัน ฉันนอนเยอะแล้วนะ เมื่อคืนฉันนอนตั้งสามชั่วโมงนะ” เขาเถียง

            สามชั่วโมงนี่คือเยอะแล้วสำหรับพี่รึไงกัน !?

            “ถ้าพี่ป่วยไปล่ะ” ฉันยังคงเถียงอย่างไม่ยอมแพ้

            “ฉันน่ะไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกน่า แค่กๆ –O-” พูดยังไม่ทันจบเขาก็ไออกมาซะแล้ว

            “นี่หรอที่พี่บอกว่าไม่เป็นอะไรง่ายๆ นี่หรอที่พี่บอกว่าสบายดี” ฉันยืนขึ้นแล้วมองหน้าเขา เหมือนน้ำตามันจะไหลออกมาเลย

            “นี่เธอเป็นอะไรไปน่ะ” เขาลุกยืนขึ้นบ้างและทำท่าจะเดินมาหาฉัน

            “พี่ไม่รู้เลยหรือไงว่ามีใครเค้าเป็นห่วง พี่ไม่รู้เลยจริงๆหรอ T_T” ฉันกลั้นมันไม่อยู่แล้ว น้ำตากำลังเอ่อคลอดวงตาของฉันเต็มไปหมด

            “...” เขาเงียบ

            “พี่ไม่รู้เลยหรือไงว่าฉันน่ะ เป็นห่วงพี่ TOT” พอฉันพูดจบก็ปาดน้ำตาอย่างลวกๆและรีบวิ่งออกมาจากห้องพักทันที  

สมมติว่าคุณกับเขากำลังจะลงตัวกันแล้วก็ดันมีมือที่สามมาคุณจะทำอย่างไร แล้วมือที่สามคือ? :

                ยัยนักร้องที่ชอบมาวุ่นวายเกาะเกะเขา ชิ น่าหมั่นไส้ >[]<!! อะไรเนี่ย เขาไม่ได้ชอบเธอสักหน่อย อย่ามาทำเป็นว่าเป็นเจ้าของเค้าได้ไหม เดี๋ยวแม่ก็แกล้งซะหรอก หึหึ

ถ้าไม่สมหวังในฟิคอ่ะ :อย่าเลยนะ TOT

ถ้าขึ้นคอนเสิร์ตที่ไทยคุณคิดว่าเขาจะมีเซอไพรส์มั้ย : มีสิ เขารัก E.L.F. จะตายไป

ถ้าเขาจะต้องกลับเกาหลีแต่คุณยังต้องเป็นนักร้องที่ไทยต่อไปคุณจะบอกอะไรเขาเป็นครั้งสุดท้าย (จากกันอีกแล้ว = =; ) :

                “เดี๋ยวพี่ต้องกลับเกาหลีแล้วสินะ” ฉันพูดกับเขาที่สนามบิน ทั้งๆที่พยายามทำตัวร่าเริงแต่ยังไงฉันก็ทำมันไม่ได้สักที

            “อืม” เขาตอบสั้นๆ

            “อย่าลืมนะ พี่ต้องดูแลตัวเองดีๆล่ะ ต้องพักผ่อนเยอะๆ ต้องกินอาหารให้ครบสามมื้อ อ้อ กินให้ครบห้าหมู่ด้วยล่ะ ตอนนอนก็ต้องห่มผ้าด้วยนะ แล้วอย่าเดินตากฝนนะ เดี๋ยวไม่สบาย แล้วก็...”

            “นี่ยังไม่จบอีกหรอ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” เขาบ่นแล้วทำแก้มป่อง น้ำตาของฉันมันจวนจะไหลออกมาแล้ว

            “พี่น่ะยิ่งกว่าเด็กซะอีก อ้อ ใช่ๆพี่ต้องกินวิตามินเยอะๆนะ จะได้แข็งแรงไง”

            ประกาศจากทางสนามบินดังขึ้น เขาต้องไปแล้ว...

            “ลาก่อนนะ” ฉันบอกลาเขาเป็นครั้งสุดท้าย

            “ต้องใช้คำว่าบ้ายบายสิ ลาก่อนมันไม่ดีเลย” เขาพูด

            “ อืม บ้ายบายนะ” ฉันพูดเขากำลังจะไปแล้ว...

            “ฉันรักพี่นะ” ฉันตัดสินใจตะโกนออกไป อย่างน้อยให้เขารู้ความในใจก็ยังดี

            “...จำไว้นะ หัวใจของฉันน่ะ มันอยู่กับเธอ” เขาพูดทั้งๆที่ยังไม่หันหน้ากลับมามอง ฉันรับรู้ได้ถึงเสียงสะอื้นเบาๆของเขา น้ำตาของฉันที่คลออยู่ที่ดวงตาก็ไหลรินลงมา

            เขาไปแล้ว ไปในวันที่เราสองคนต่างรู้ใจกันและกัน...

ถ้า อีก 2 ปี คุณออกอัลบั้มใหม่แล้วคุณต้องบินไปโปรโมตที่เกาหลีและก็ได้ออกรายการทีวี ร่วมกับเขาอีกครั้ง คุณคิดว่าเขาจะจำคุณได้มั้ย แล้วคุณอยากจะพูดอะไรกับเขา (บรรยายเป็นบทพูดยิ่งดีค่ะ) :

                ฉันเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบิน ฉันกำลังจะไปหาหัวใจของตัวเอง หัวใจ...ที่อยู่ที่เขา เขาสบายดีมั้ยนะ? เขาจะยังเหมือนเดิมมั้ยนะ? เขามีคนอื่นรึยังนะ? เขาจะจำฉันได้มั้ยนะ? คำถามเหล่านี้วิ่งวุ่นอยู่ในสมองและหัวใจของฉันเต็มไปหมด

            “นินิวลงเครื่องได้แล้วจ้า” ผู้จัดการส่วนตัวของฉันพูดขึ้น

            “ค่ะ” ฉันตอบรับเพียงสั้นๆ

            ณ สตูดิโอแห่งหนึ่งในกรุงโซล

            “พี่พราวคะ เดี๋ยวนิวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ฉันพูดกับพี่พราวผู้จัดการส่วนตัวและเดินออกจากห้องแต่งตัวเพื่อเดินไปที่ห้องน้ำซึ่งอยู่ใกล้ๆ

            นั่นมัน...เขานี่นา O_o พี่ดงแฮกำลังเดินมาทางนี้

            “หวัดดี ^^” เขาทักฉัน

            “สวัสดีค่ะ” ฉันยังไม่หายจากอาการตกใจดี

            “รู้ไหม ฉันพยายามทำทุกอย่างที่เธอบอกเลยนะ” เขาพูดกับฉันยิ้มๆ

            “...”

            “ฉันนอนมากขึ้นกว่าเดิมแล้วนะ”

            “...”

            “ฉันกินอาหารครบทั้งสามมื้อด้วย อ้อ ครบห้าหมู่ด้วยนะ ^^”

            “...” น้ำตาของฉันกำลังจะไหลอีกแล้ว

            “ฉันนอนห่มผ้าทุกคืนเลยนะ ขนาดร้อนๆ ฉันยังห่มเลย 555+” เขาพูดแล้วหัวเราะออกมามา

“...” คิดถึงจังเลย เสียงหัวเราะนี้ เสียงหัวเราะของเขา

“ฉันน่ะกินอาหารเสริมทุกอย่างเลย ถึงไม่อร่อยฉันก็ยังกินมัน”

“...อึก ฮือ T_T” น้ำตาของฉันไหลคลอลงมาอีกครั้ง

“สุดท้าย...ฉันยังรักเธอนะ” เขาพูด

“...” ฉันยังคงปาดน้ำตาอีกหลายครั้งอยู่อย่างนั้น

“เธอล่ะยังเหมือนเดิมรึเปล่า !?”

“...” ฉันยังคงเงียบ

“ถ้าเธอไม่ตอบ ฉันต้องไปแล้วนะ” เขามีสีหน้าผิดหวังและกำลังจะเดินเลี่ยงฉันไป

“เดี๋ยว!!! พี่จะไม่รอฟังคำตอบของฉันเลยหรอ T_T ฉันรักพี่มากกว่าเดิมซะอีก” ฉันพูดแล้วโผเข้าสู่อ้อมกอดของเขา อ้อมกอด...ที่อบอุ่นที่สุดในโลก

“ฉันนึกว่าเธอจะปฏิเสธซะแล้ว” เขาพูดแล้วลูบหัวฉันที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดเขา

“... ฮือ TOT”

“หยุดร้องไห้ได้แล้วน่า ดูซิเครื่องสำอางเลอะเทอะหมดแล้ว น่าเกลียดจริงๆ ^O^”

“ไอ้บ้า >O<” ฉันพูดและทุบๆไปที่อกของเขา

สมหวังซะทีนะ ความรักของฉัน ^ ^

สุดท้ายแล้วนะ บอกความรู้สึกที่มีต่อเขาให้ฟังหน่อย (ซึ้งๆนะเน้นๆ หุหุ ถ้าตรงใจคะแนนไม่ไกลจ้า) :

“ผู้ชายคนนี้ดูดีจังนะ ดูท่าทางอบอุ่นจัง” นี่เป็นสิ่งแรกที่ฉันคิดหลังจากเห็นภาพของเขา ลีดงแฮ นักร้องวง Super Junior

สำหรับฉันแล้วเขาแป็นผู้ชายที่ดูดี ดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

ฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เห็นรูปหรือได้ยินเสียงของเขา ไม่ว่าจะเป็นเพลงอะไรฉันก็จำได้ดีจนว่านี่แหละเสียงของคนที่ฉันรัก จนเพื่อนบอกว่า แกน่ะบ้าไปแล้ว หรือไม่ก็ แกนี่เป็นเอามากนะ

แต่ก็จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ฉันน่ะตกหลุมรักเขาไปแล้วนี่นา ^^

เขาเป็นผู้ชายที่เป็นห่วงคนอื่นเสมอมา ทุกๆครั้งที่เขาเขียนอะไรถึงแฟนคลับ(E.L.F) เค้าจะเขียนว่า ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณอย่าป่วยนะครับ แบบนี้เสมอ จนฉันอ่านแล้วน้ำตาไหล

คนที่ต้องดูแลตัวเองน่ะคือพี่ต่างหากนะ พี่ต่างหากล่ะที่ป่วยๆบ่อย พี่น่ะต้องพักผ่อนเยอะๆ นอนห่มผ้าด้วยนะเดี๋ยวจะไม่สบาย

มีอยู่ครั้งนึงที่เขาเขียนว่าจะทำงานให้หนักขึ้นเพราะต้องการให้อัลบั้มที่สามออกมาดี

ฉันแทบร้องไห้และคิดอยู่ในใจ พักผ่อนบ้างเถอะนะ พี่เหนื่อยมากไหม ฉันอยากเห็นพี่สุขภาพแข็งแรงนะ

ถ้าพี่ป่วย...ฉันคงต้องร้องไห้

วันคอนเสิร์ตเอสเอ็มทาวน์

ฉันรอมาตลอด อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง ^^

แปลกดีนะ พอถึงวันจริงฉันกลับไม่ตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย แต่พอฉันได้เห็นเขา คนที่ฉันใฝ่ฝันมาตลอดทั้งชีวิต น้ำตาของฉันก็ไหลออกมา เจอแล้ว เห็นแล้ว ฉันได้เจอพี่แล้วนะ  

สำหรับฉันแล้ว ฉันไม่ได้ชอบเขา แต่สำหรับเขาแล้ว มันคือความรัก ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร ฉันร้องไห้เวลาเห็นคนอื่นพูดถึงเขาไม่ดี ฉันมีความสุขทุกครั้งที่เห็นเขายิ้ม

พี่น่ะต้องยิ้มบ่อยๆนะ ฉันชอบจังเวลาที่พี่ยิ้ม ^^ เหมือนโลกมันสดใสขึ้นเป็นกอง

พี่อย่าร้องไห้นะ ถ้าพี่ร้องไห้ ฉันคงต้องเจ็บปวด

พี่น่ะคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉันนะ

คือ...แสงสว่าง

            คือ...หัวใจ

คือ...ความรัก ^ ^ ~