ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ป่วนใจ...รัก 3
จะว่าไปแล้วหญิงสาวก็อดนึกถึง สาวเซอร์สุดซ่า มาดเซอร์ ที่มีท่าทีกวนกวน ว่าจะมีปัญหาไม่
ได้
“ลูกค้าห้องริมน้ำ ที่ชื่อ กาว อ่ะพี่ซอ เป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ดีค่ะ เค้าก็อยู่ของเค้าเงียบๆ นั่งชมนก ตกปลาเล่นไปวันๆ นึง พี่ว่าเค้าใจดีนะ ตกปลาได้แล้วก็
ไม่เอามากิน กลับปล่อยลงน้ำไปซะงั้น”
“วิก็ว่าเค้าดี แต่เพื่อนเค้าไม่น่าไว้ใจ”
“เค้ามีเพื่อนด้วยหรือคะ”
“มีค่ะ เพิ่งมาอยู่ด้วยเมื่อกี้นี้เอง”
“ใครน่ะ”
ซออู้ย่นคิ้ว
“เดี๋ยวจะต้องไปดูหน้าตาซะหน่อย”
“ดีเหมือนกัน”
ภาวิดาเสริมอย่างเห็นด้วย
“ไปเอาเค้ามาลงทะเบียนผู้เข้าพัก ถ่ายสำเนาบัตรประชาชนเค้ามาด้วยนะ”
“คุณวิ สงสัยอะไรหรือคะ”
“ก็ .เปล่า ก็.เพื่อความปลอดภัย”
หญิงสาวกล่าวออกไปโดยไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆหล่อนประชดให้กับความคิดตัวเอง
“เราก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใครใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“ได้ค่ะ”
ซออู้รับปาก
“งั้นวิฝากด้วยแล้วกันนะคะ พี่ซอ”
ภาวิดาเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางไว้ใต้ลิ้นชัก หล่อนจัดการหยิบกุญแจไขลิ้นชัก หยิบแฟ้มออก
ไปเพื่อเตรียมเครียร์บัญชีของแต่ละวัน
“คืนนี้ วิ จะไปนอนบ้านใหญ่นะคะ มีอะไรก็โทร.ไปที่นั่นนะ”
ค่ะ”
ซออู้รับคำ
บ้านใหญ่ก็คือบ้านที่ ภาวิดา อาศัยอยู่กับครอบครัวอยู่อีกฝั่งหนึ่งของลำธาร มีเนื้อที่กว้างขวาง
จนปลูกบ้านอยู่ได้สามหลัง สามครอบครัว
ตระกูลนี้มีที่ดินแยะ นอกจากที่ดินที่สร้างโฮมเตย์แล้ว ก็ยังมีที่ดินในเมืองให้เช่าทำการค้าอีก
หลายไร่ ซึ่งคุณยายภาจะเป็นคนดูแลตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ เรื่องเร่งด่วนโดยมีภาวิดาช่วยตัดสิน
ใจเกือบทั้งหมด
“วิไปล่ะค่ะ”
ภาวิดาใช้รีโมทคอนโทรลเปิดคลายล็อครถยนต์คันงามที่จอดเงียบอยู่ใต้ชายคาบ้าน ก่อนจะ
เปิดไฟสว่างแล้วขับออกไปด้วยด้วยความนุ่มนวล
“มาได้ยังไงเนี่ย ชล”
กาว ถามด้วยความแปลกใจ
“มารถไฟ มารถสองแถวโยกเยก แล้วก็ต่อด้วยจักรยานจนมาถึงที่นี่ล่ะ”
ชล บรรยายให้เพื่อนสนิทฟังอย่างละเอียด
“ทำไมถึงมีความพยามสูงขนาดนั้น”
“ก้อ คิดถึงแกน่ะสิ”
“อย่าพูดให้ขนลุก “
กาว ทำท่าตามคำพูด
“ก็อยากมาเที่ยวต่างจังหวัด”
“เอาความจริง”
“ไม่มีอะไรหรอก”
“เอาดีๆ บอกชั้นมา”
“เปล่าไม่มีไร ก็พี่ ชั้นน่ะสิ อะไรกันหนักหนาไม่รู้ชั้นแค่สอนหลานให้เล่นเกมเท่านั้น เดือดร้อน
ไปฟืนเป็นไฟ ทำยังกะ ชั้นไปสอนหลานให้เป็นโจร กลัวหลานจะติดเกมส์ กลัวอนาคตลูกไม่มี
ไม่เอาไหนเหมือนชั้น”
ชล ร่ายยาวให้เพื่อนฟัง
“เห้ย พี่แก ก็พูดถูกนะ เกิดหลานไปเลียนแบบสิ่งไม่ดีเหมือนที่แกทำ ก็จะพาลเสียผู้เสียคนไม่
ทำการทำงานเปล่าเหมือน..”
“นี่ๆ ถ้าแกเกิดซ้ำเติมชั้นอีกละก็”
“เห็นชั้นเป็นคนยังไง ชั้นแค่เห็นหลานมันเรียนเยอะแล้วเด็กสมัยนี้ เรียนที่โรงเรียนแล้วยังเรียน
พิเศษ ตอนเย็นทุกวัน เสาร์-อาทิตย์ ก็เรียนพิเศษไม่ได้พักบ้างเลย ก็แค่หากิจกรรมให้หลาน
ทำคลายเครียดเท่านั้นไม่นึกเลยจะเป็นเรื่องใหญ่”
ชลเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟังอย่างน้อยใจ
“แกนี่ มันช่างชอบหาเรื่องจริงๆ”
กาวส่ายหน้า
“ชั้นก็เลยรำคาญ ก็หนีออกมาจากบ้าน ขี้เกียจฟังเสียงบ่น”
“มาอยู่ที่นี่ แกจะสร้างเรื่องอะไรให้ชั้นอีกก็ไม่รู้”
กาว ระแวง
“อ้าว ..นี่เห็นเพื่อนเป็นคนยังไง”
“จะยังไงแกก็ต้องสงบปากสงบคำเอาไว้บ้าง เจ้าของที่นี่ไม่ชอบความวุ่นวาย”
“ใครวะ เจ้าของ”
เค้าถามขึ้นลอยๆ
“คุณยายแก่ๆ นั่งเคี้ยวหมากหรือเปล่า ชื่อยายภาใช่ม่ะ ”
“นี่แก ระวังปากไว้บ้างไ ปเรียกคุณยายเขาอย่างนั้นได้อย่างไรกัน คุณยายเค้าใจดี ไม่ค่อยมา
ยุ่งที่นี่หรอก แกมีธุรกิจเยอะแยะ ที่นี่ท่านให้ลูกหลานดูแล”
“ท่าทางจะเขี้ยวละสิ”
“ก็เป็นปกติ ไม่ได้เขี้ยวอะไร” กาวบอกเพื่อน
“เค้าก็ไปได้เอารัดเอาเปรียบอะไรกันนักหนาหรอก ทำการค้าแบบชาวบ้าน แบบครอบครัวก็
เท่านั้นเอง”
“ท่าทางจะรวยนะ ทีแรก ชั้นก็นึกว่าจะเป็นแค่บ้านไม่ยกพื้นสูง แล้วอยู่รวมกับเจ้าของบ้านเสีย
อีก ที่ไหนได้อย่างกับรีสอร์ทแบบนี้”
“เค้าก็มีทุกแบบล่ะ”
กาว ว่า
“บ้านหลังใหญ่ที่สุดนั่นก็มีห้องเล็กห้องน้อย แยกซอยกันไป เจ้าของบ้านก็อยู่ร่วมด้วย แต่วันนี้
พวกเขาคงไม่อยู่มั้ง เห็นแต่ซออู้ดูแลงานให้”
“ใครคือซออู้”
ลูกจ้างของที่นี่ กาวบอก
ชล ก็ทำหน้ารู้ทันทันที
“สวยล่ะซิ ถึงจำชื่อแซ่เค้ามานี่น่ะ”
“ก็ ..ธรรมดา”
…………………………………………………………………………
facebook .......... newpa per
ได้
“ลูกค้าห้องริมน้ำ ที่ชื่อ กาว อ่ะพี่ซอ เป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ดีค่ะ เค้าก็อยู่ของเค้าเงียบๆ นั่งชมนก ตกปลาเล่นไปวันๆ นึง พี่ว่าเค้าใจดีนะ ตกปลาได้แล้วก็
ไม่เอามากิน กลับปล่อยลงน้ำไปซะงั้น”
“วิก็ว่าเค้าดี แต่เพื่อนเค้าไม่น่าไว้ใจ”
“เค้ามีเพื่อนด้วยหรือคะ”
“มีค่ะ เพิ่งมาอยู่ด้วยเมื่อกี้นี้เอง”
“ใครน่ะ”
ซออู้ย่นคิ้ว
“เดี๋ยวจะต้องไปดูหน้าตาซะหน่อย”
“ดีเหมือนกัน”
ภาวิดาเสริมอย่างเห็นด้วย
“ไปเอาเค้ามาลงทะเบียนผู้เข้าพัก ถ่ายสำเนาบัตรประชาชนเค้ามาด้วยนะ”
“คุณวิ สงสัยอะไรหรือคะ”
“ก็ .เปล่า ก็.เพื่อความปลอดภัย”
หญิงสาวกล่าวออกไปโดยไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆหล่อนประชดให้กับความคิดตัวเอง
“เราก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใครใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“ได้ค่ะ”
ซออู้รับปาก
“งั้นวิฝากด้วยแล้วกันนะคะ พี่ซอ”
ภาวิดาเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางไว้ใต้ลิ้นชัก หล่อนจัดการหยิบกุญแจไขลิ้นชัก หยิบแฟ้มออก
ไปเพื่อเตรียมเครียร์บัญชีของแต่ละวัน
“คืนนี้ วิ จะไปนอนบ้านใหญ่นะคะ มีอะไรก็โทร.ไปที่นั่นนะ”
ค่ะ”
ซออู้รับคำ
บ้านใหญ่ก็คือบ้านที่ ภาวิดา อาศัยอยู่กับครอบครัวอยู่อีกฝั่งหนึ่งของลำธาร มีเนื้อที่กว้างขวาง
จนปลูกบ้านอยู่ได้สามหลัง สามครอบครัว
ตระกูลนี้มีที่ดินแยะ นอกจากที่ดินที่สร้างโฮมเตย์แล้ว ก็ยังมีที่ดินในเมืองให้เช่าทำการค้าอีก
หลายไร่ ซึ่งคุณยายภาจะเป็นคนดูแลตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ เรื่องเร่งด่วนโดยมีภาวิดาช่วยตัดสิน
ใจเกือบทั้งหมด
“วิไปล่ะค่ะ”
ภาวิดาใช้รีโมทคอนโทรลเปิดคลายล็อครถยนต์คันงามที่จอดเงียบอยู่ใต้ชายคาบ้าน ก่อนจะ
เปิดไฟสว่างแล้วขับออกไปด้วยด้วยความนุ่มนวล
“มาได้ยังไงเนี่ย ชล”
กาว ถามด้วยความแปลกใจ
“มารถไฟ มารถสองแถวโยกเยก แล้วก็ต่อด้วยจักรยานจนมาถึงที่นี่ล่ะ”
ชล บรรยายให้เพื่อนสนิทฟังอย่างละเอียด
“ทำไมถึงมีความพยามสูงขนาดนั้น”
“ก้อ คิดถึงแกน่ะสิ”
“อย่าพูดให้ขนลุก “
กาว ทำท่าตามคำพูด
“ก็อยากมาเที่ยวต่างจังหวัด”
“เอาความจริง”
“ไม่มีอะไรหรอก”
“เอาดีๆ บอกชั้นมา”
“เปล่าไม่มีไร ก็พี่ ชั้นน่ะสิ อะไรกันหนักหนาไม่รู้ชั้นแค่สอนหลานให้เล่นเกมเท่านั้น เดือดร้อน
ไปฟืนเป็นไฟ ทำยังกะ ชั้นไปสอนหลานให้เป็นโจร กลัวหลานจะติดเกมส์ กลัวอนาคตลูกไม่มี
ไม่เอาไหนเหมือนชั้น”
ชล ร่ายยาวให้เพื่อนฟัง
“เห้ย พี่แก ก็พูดถูกนะ เกิดหลานไปเลียนแบบสิ่งไม่ดีเหมือนที่แกทำ ก็จะพาลเสียผู้เสียคนไม่
ทำการทำงานเปล่าเหมือน..”
“นี่ๆ ถ้าแกเกิดซ้ำเติมชั้นอีกละก็”
“เห็นชั้นเป็นคนยังไง ชั้นแค่เห็นหลานมันเรียนเยอะแล้วเด็กสมัยนี้ เรียนที่โรงเรียนแล้วยังเรียน
พิเศษ ตอนเย็นทุกวัน เสาร์-อาทิตย์ ก็เรียนพิเศษไม่ได้พักบ้างเลย ก็แค่หากิจกรรมให้หลาน
ทำคลายเครียดเท่านั้นไม่นึกเลยจะเป็นเรื่องใหญ่”
ชลเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟังอย่างน้อยใจ
“แกนี่ มันช่างชอบหาเรื่องจริงๆ”
กาวส่ายหน้า
“ชั้นก็เลยรำคาญ ก็หนีออกมาจากบ้าน ขี้เกียจฟังเสียงบ่น”
“มาอยู่ที่นี่ แกจะสร้างเรื่องอะไรให้ชั้นอีกก็ไม่รู้”
กาว ระแวง
“อ้าว ..นี่เห็นเพื่อนเป็นคนยังไง”
“จะยังไงแกก็ต้องสงบปากสงบคำเอาไว้บ้าง เจ้าของที่นี่ไม่ชอบความวุ่นวาย”
“ใครวะ เจ้าของ”
เค้าถามขึ้นลอยๆ
“คุณยายแก่ๆ นั่งเคี้ยวหมากหรือเปล่า ชื่อยายภาใช่ม่ะ ”
“นี่แก ระวังปากไว้บ้างไ ปเรียกคุณยายเขาอย่างนั้นได้อย่างไรกัน คุณยายเค้าใจดี ไม่ค่อยมา
ยุ่งที่นี่หรอก แกมีธุรกิจเยอะแยะ ที่นี่ท่านให้ลูกหลานดูแล”
“ท่าทางจะเขี้ยวละสิ”
“ก็เป็นปกติ ไม่ได้เขี้ยวอะไร” กาวบอกเพื่อน
“เค้าก็ไปได้เอารัดเอาเปรียบอะไรกันนักหนาหรอก ทำการค้าแบบชาวบ้าน แบบครอบครัวก็
เท่านั้นเอง”
“ท่าทางจะรวยนะ ทีแรก ชั้นก็นึกว่าจะเป็นแค่บ้านไม่ยกพื้นสูง แล้วอยู่รวมกับเจ้าของบ้านเสีย
อีก ที่ไหนได้อย่างกับรีสอร์ทแบบนี้”
“เค้าก็มีทุกแบบล่ะ”
กาว ว่า
“บ้านหลังใหญ่ที่สุดนั่นก็มีห้องเล็กห้องน้อย แยกซอยกันไป เจ้าของบ้านก็อยู่ร่วมด้วย แต่วันนี้
พวกเขาคงไม่อยู่มั้ง เห็นแต่ซออู้ดูแลงานให้”
“ใครคือซออู้”
ลูกจ้างของที่นี่ กาวบอก
ชล ก็ทำหน้ารู้ทันทันที
“สวยล่ะซิ ถึงจำชื่อแซ่เค้ามานี่น่ะ”
“ก็ ..ธรรมดา”
…………………………………………………………………………
facebook .......... newpa per
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น