ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    the loveone

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2

    • อัปเดตล่าสุด 24 ต.ค. 54


    ������� ���� อ๊าาาาาา O.O สายแล้วหรอเนี่ย ตายแล้วๆๆๆฉันนัดกับอีตาไนท์ว่าจะไปสวนสนุกตอนบ่าย3 อ๊ากกกก!!
    ������� �ฉันตะโกนร้องลั่นหลังจากดูนาฬิกา นี่มันบ่าย2ครึ่งแล้วหรอเนี่ย ตายๆๆ T_T ถ้าใครรู้เข้าว่าฉันตื่นเอาป่านนี้
    ฉันคงขึ้นคานทองตลอดชีวิต แง่มๆ U.U
    �������� แต๊ดด แตร่ แด แด็ด แด็ด (ไม่สงสัยสงสัยคะโทรศัพท์ฉันเอง -_-)
    �������� ว๊ากกกก!!อีตาไนท์โทมาแย่แล้วสิ แง้ๆๆๆน้ำก็ยังไม่ได้อาบเลยทำไงดีๆๆ T_T
    ������� "ฮัล....โหลจ้ะ�T_T"
    ������� "เธอทำอะไรอยูานะฮะ!�กว่าจะรับได้"
    ������� "แฮๆๆ เอิ่มฉันแต่งตัวอยู่นะไนท์ ^^ เดี๋ยวเสร็จแล้วฉันจะโทไปหานะจุ้บๆ"
    ������� "ฉัน อยู่ หน้า บ้าน เธอ ตั้งนานแล้วโว้ยย!!"
    ������� ว๊ากกกตายแล้วฉันเสร็จแน่ตายแน่ๆตายจริงอีหมอนี้ยิ่งไม่เหมือนใครถ้ารู้ว่าฉันยังไม่อาบน้ำแต่กำลังนอน
    ������� จั้มบะอยู่บนเตียงมีหวังมันฆ่าฉันแน่ๆ แง้ๆๆฉันยังไม่อยากตายย�
    �������� "รอฉันแปปนึงนะจ้ะ แล้วหวานลีไปด้วยไหม"�
    ������� "ไม่" ไนท์ตอบเสียงเรียบปนโมโห "แต่ฉันไปแล้วรอนานแล้ว เธอต้องออกมาเดี๋ยวนี้!"
    ��������"ขอเวลาฉันครึ่งชั่วโมงนะ บายยย"
    ��������" นี่เธอทำไมให้ฉันรอตั้งครึ่งชั่วนี้นี้ฉันมารอ.."�
    ����� ใครจะโง่ฟังต่อล้ะจ้ะ ฉันรีบกดวางสายทันทีแล้วรีบวิ่งหางจุกตูดเข้าห้องน้ำอย่างไวปานพายุทอร์นาโด
    ����� ทำไมยัยหวานลีไม่ไปด้วยล้ะเนี่ยฉันล้ะเซงจริงๆ ต้องไปกับอีตานั้นสองคนแบบนั้นมันไม่ประหลาดไปหน่อยเรอะ อึ๋ยย����� �(หวานลีคือเพื่อนสาวของฉันเองหุๆ)��
    ������ ลั้ลลล้าลาา ลั้ลลาล้าล้าาา อารมณ์ดีจริงจริ๊งอาบน้ำเสดก็มานอนตากแอร์ในห้องไปแต่งตัวไป หุๆ ฉันไม่สนใจอีตาไนท์���
    � หรอกนะ มีอย่างที่ไหนโทมาโวยวายอยู่ได้ เชอะ!รอได้ก็รอไปก็แล้วกันนะ คิกๆๆ
    �������
    ������� ผ่านไปเกือบชั่วโมงฉันก็โผล่หัวออกมาจากประตูบ้านด้วยชุดกางเกงขายาว�กับเสื้อแขนกุดสีดำข้างในพร้อมกับเสื้อลายสก๊อตราคาแพงสีดำ เทาแล้วสมรองเท้าคอนเวิดสีแดงคู่โปรด >< ฉันก็น่ารักดีนะเนี่ย หุๆ
    ฉันออกมาพร้อมทั้งจะเตรียมโวยอีตาไนท์เต็มที่�ที่มันบังอาจมาโวยวายใส่ฉันน�(แม้ฉันจะเป็นคนผิดแต่ก็มิยอมๆ ><)

    �������"�นี่อีตาไนท์นายบังอาจมากนะมา..�O.O!�!�"����หล่ออ หล่อมาก โครตหล่อ โค ตา ระ หล่อ อะโห หนุ่มไหนเนี่ยฉันตาฝาด
    แน่ๆ อีตาไนท์อยู่ในชุดมาเต็มยศ�เขาดูมีเสน่ห์มาก ค้างคะ!ฉันค้างด่าไม่ออกเลยทีเดียว
    ������" มองไรยัยบื้อ" หมอนั้นทักฉันด้วยสีหน้าไม่ค่อยประสบอารมณ์สุขสักเท่าไหร่ ก็แหมๆ ก็ฉันใจร้ายให้เค้ารอหน้าบ้าน
    เป็นหมาง่อยตั้งเกือบชั่วโมงเชียวละ ><"
    ���� "เอิ่มม.. วันนี้นายดูดีจัง" ฉันชมจากใจจริงๆเลยนะ ^O^
    ��� " เรื่องธรรมดาอยู่แล้ว " ไนท์ว่าพลางยักไหล่สองข้าง�
    ��� "ย่ะ พ่อคนหล่อฉันเบื่อไปกับนายสองคนแล้วก็ต้องมีสาวๆมาคอยมองคอยกรี๊ดนายน่ะ�น่ารำคาญเป็นบ้า หึ!" ฮึ่ยหงุดหงิดๆ
    ��� "�ทำไงได้คนมันหล่อแล้วเธอจะทำไม ทำไมต้องทำหน้าหงุดหงิดด้วย หึงฉันรึไง" ไนท์กล่าวเสียงเรียบพลางขับรถไปด้วย
    ��� ว้ายยยตายหน้าด้านเนอะ ><' ฉันเนี่ยนะหึงนาย ชิ!�ไม่เคยอยู่ในหัวคะ�(แล้วแกจะร้อนตัวทำไมยัยแต้ว-_-)
    �� "�ป่าวสักหน่อยบ้ารึไง! >///<�"
    �� "หว้า ถึงแล้วลงไปได้ล้ะไปซื้อตั๋วด้วยฉันจะไปจอดรถ อย่าช้าละ"
    ��� บังอาจมากมาสั่งฉัน ได้ทีนี้เอาใหญ่เลยนะตาบ้า�� ฉันบ่นอุบอิบ
    ��� "อ่ะ�แล้วเราจะไปเล่นอะไรก่อนดีล้ะเนี่ย ฉันอยากเล่นรถไฟเหาะตีลังกาจังเลย กรี๊ดๆๆ>///<
    �� " ไม่เอาอะฉันกลัวความสูง "
    �� "แล้วนายจะชวนฉันมาสวนสนุกทำบ้าอะไรฮะะะ!!" -_-
    �� "ก็...ฉันแค่อยากพาเธอมาเที่ยวบ้างไงแบบว่า.. มันจะได้สนิทกว่าเดิม เอ้ยไม่ แบบเพื่อนกันสนิทมากๆไง ^^
    �� อะไรของอีตานี้พูด ติดๆขัดๆ ฉันฟังนายไม่รู้เรื่องหรอกนะยะ! �แต่ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยวะ -_-^
    ���" ถ้านายกลัว ความสูงงั้นไปเล่น อย่างอื่นก็ได้ที่นี้มีอะไร เล่นตั้งเยอะเยะ -_-^ "����
    �� "อืม� งั้นเริ่มจาก บ้านผีสิง!!�ฮะๆๆ ^^�"
    ���ฉันกับอีตาไนท์เล่นแต่ล้ะอย่างเด็กมากๆ ฮะๆแต่มันก็สนุกดีนะอยู่กับหมอนี้ด้วยแล้ว� ก็มีความสุขดีทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ
    �� นับว่าเป็นการดี� แต่ฉันรู้สึกแปลกๆแปลบๆ อย่างบอกไม่ถูกเลยแหะเหมือนฉันกับไนท์จะมีอะไรที่มากกว่าเพื่อน
    �� เฮ้ยๆ ฉันสะบัดหัวเอาความคิดนั้นออกไป�� �" จะเป็นไปได้ไง เราเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้นแหละ " ฉันบ่นเสียงเบา
    ��" อะไรนะฉันไม่ค่อยได้ยิน�-_-^ "�
    � "ป่าวๆ ฉันแค่สนุกมาก ^O^ "�
    ���
    ��� �หลังจากกลับจากสวนสนุกฉันก็หลับเป็นตายนอนขึ้นอืดที่บ้านเพราะเล่นมาทั้งวัน เหนื่อยมาก มากจริงๆ อีกทั่งยังมีความสุขมาก มันมากจริงๆ ^^'
    ��������������������


    ���
    �������

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×