the loveone

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่หนึ่ง

���������โอ้ยยๆๆ ฉันละเบื่อจริงจริ๊งง กับการถูกบอกเลิกซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้บาปกรรมอะไรของฉันนักหนาถึงได้เป็นเช่นนี้! >///<
ใช่สิ่บ้านฉันมันไม่รวยสินะอยู่แบบพอมีพอกินงกบ้างส่วนใหญ่ ^0^ แต่ฉะไหนหนอคนถึงมองกันด้วยฐานะของฉัน ฉันก็เลยต้องถูกบอกเลิกทุกที ทุกที ทุกทีๆๆๆ เซงจริงวุ้ยยแฟนคนไหนเห็นบ้านฉันเป็นอันห่างเหินทุกคน เห้อออ เอิ่ม..ฉันแนะนำตัวเองหน่อยฉันชื่อ ใบแต้ว><'� บ้านของฉันหน่ะนะเป็นบ้านหลังเล็กๆหนึ่งชั้นคะคุณผู้ชมมฉันอยู่กับแม่แค่สองคน แต่แหมๆถึงบ้านฉันจะเล็กอะนะแต่การตกแต่งนี้ดีสุดยอดเลยนะฮ้า แม่ฉันเป็นนักออกแบบภายในเชียวนะยะ! แม่ฉันท่านเป็นคนที่สวยมากก ผมยาวตรงสวยเก๋ๆแม่เป็นสาวโสดค้ามีหนุ่มๆมาตามจีบถึงขั้นตื้อเชียวล้ะ ฮ่าๆๆ (ภูมิใจๆ)��� ส่วนตัวฉันนะหรอเอิ่มม.....>_<
เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมสั้นทรงเห็ดพิษ -_-''� ส่วนสูง167 ผิวขาว��ใบหน้ารูปไข่ จมูกพอดีรูป ปากบางแถมยังไม่เวอร์จิ้นเชียวนะ หุหุ อายุ17ค้าอยู่ชั้นม.6� โฮะๆๆ บลาๆๆๆ���ฉันมันผิดเองหมดเลยหมดใจไปรักเธอ พอกันทีเธอรู้แล้วว่าฉันยังไม่ใช่ เฮ้ออเฮออ.....T_T

����������������� และขนาดที่ฉันร้องเพลงอยู่นั้น

�������� ก๊อกๆๆๆ
�������� อุ้ยO.o ตกใจหมดเลยคนกำลังเพลินนลั้ลล้าแต่เจ้าของเสียงที่เคาะนั้นจะเป็นใครไม่ได้ -_-^
������� ''ใบแต้ว�แต่งตัวเสร็จรึยังลูก อาหารเช้าพร้อมแล้วเร็วเข้าเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายเอา"
������� "จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละจ้า"
��������� นอกจากแม่จะเก่งเรื่องตกแต่งอะไรนั้นแล้วแม่ฉันท่านยังเก่งเรื่องทำอาหารเชียวนะ
�������� ตอนพ่อยังอยู่ท่านต้องให้แม่ทำกับข้าวให้กินทุกวันทุกมื้อเลยทีเดียวเชียวละ ><
������� "โอ้วโหห O.O วันนี้กับข้าวหน้ากินมากเลยคะแม่ แต่�T_T ถ้าหนูกินคงไปโรงเรียนสายแน่ ฮือๆๆ"
������� "ฮ่าๆ ใบแต้วลูกแม่จ๋าแม่เตรียมใส่กล่องข้าวลูกเรียบร้อยแล้วจ้ะ"
������� โอ้ววว� ช่างเป็นแม่ผู้มีพระคุณมากเลยจริงๆ�เยย้ !วันนี้ฉันไม่อดข้าวเช้าเชียวนะทุกโค้นน��หุๆๆ

���������������� ณ โรงเรียน
��������� ขณะฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนมีสายตาหลายคนมองฉันตาไม่กระพริบ แหมมม เพราะอะไรนะหรอ!�
��������� ก็อีตาไนท์นะสิ หล่อลากกระสวกใจสาวๆมากและกำลังเดินเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็วปานจะตะคบเหยื่อ
��������� เดินหน้าตาหื่น เอ้ย ตื่นมาเชียวก็จะใครที่ไหนเพื่อนสนิทคนล้ะเพศของฉันเองคะ ^____^�(ดูมันยิ้มหื่นซะ)��
�������� "อัยเห็ด ^O^ "
��������� ดู๊ดูมันทักฉันคนอุตสาห์ยิ้มให้สวยๆดันมาทักทำให้ฉันเสียอารมณ์ซะนี่ วอนซะแล้วว !
���������โป๊ะ!��ฉันตบกลางหัวมันไปหนึ่งที
�������� "ใครใช้ให้นายมาเรียกฉันแบบนี้ไอ้ๆๆๆๆๆ ๆ...." (นึกไม่ออก) -_-^
�������� "ไอ้หล่อเป็นไง ^^" "
���������"จะอ้วก -0-
���������� ฉันก็พูดไปงั้นแหละ ไนท์เป็นผู้ชายที่หล่ออันดับสองของโรงเรียนเชียวละ�รูปร่างหน้าตาอย่าให้บอก อะโห
����������อีตานี่ผมสีน้ำตาลอ่อนดูธรรมชาติ ผิวขาวจั๊วะหน้าเจี๊ยะ�ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมาก(เพราะมันเป็นลูกครึ่ง) สูง185
��������� ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูแดงๆ�น่าจูบเสียนี่กระไรแต่ O.O! เพื่อนฉันยังไม่เคยมีแฟน! และแน่นอนไม่ไม่เคยใส่ใจเรื่องนี้
�������� "นี่ๆๆ!!�จะยืนบื้ออีกนานมะฉันรอนานแล้วนะเวลาฉันมีค่าสูงเชียวนะฉันมาหาเธอเพราะเป็นคนสำคัญหรอกนะ-_-"
�������� �"รู้แล้วหน่า อย่าบ่นจะได้ไหม>///<" (แล้วฉันจะเขิลทำบ้าไรเนี่ย)
���������"เธอไม่สบายหรอ"
�������� อุ้ย! ตายโหงมันคงเห็นหน้าฉันเขิลมันสิไม่ได้ๆๆถึงมีเพื่อนหล่อยังไงเพื่อนก็อยู่ส่วนเพื่อนยะ!�
�������� ฉันเลยรีบตอบอย่างรวดเร็ว
���������"บ้า!�ไม่สบายอะไรกันฉัน.. แค่ปัดแก้มมา'' (แหลคะ!)
���������"อ้อเหรอ� O.O! นี่เธอเอาข้าวกล่องโลโซมากินที่โรงเรียนหรอเนี่ย�"
���������"กรี๊ดดดดดด หยาบมากคะหยาบมากใครว่าโลโซกันละยะ กันหิวเท่านั้นแหละ ฮึ๋ยย!!!!
�������� "ฮะๆๆ ล้อเล่นนะ^____^ "
���������และแล้วเรา2คน�ก็มาเข้าแถว ฉันอยู่คนละห้องกับอีตาไนท์ ฉันอยู่ห้อง9ห้องเดียวกับไนท์ พออีตาไนท์เดินผ่าน
������� พวกน้องๆก็พากันกรี๊ดๆๆ แล้วตามด้วยเสียงกระซิบ รำคาญสิ้นดี!
�������� แล้วฉันก็เจอหน้าคนเคยคุ้นเคยเดินสวนมา "ไคซ์" ฉันครางเบาๆทำไมต้อเจตอนะทำไมๆ!
��������"นี่ ยัยเห็ด!�ยืนทำบ้าอะไรอยู่เข้าแถวเสร็จแล้วนะไปหลังสวนหย่อมกันเถอะ"
������� "ไม่ล้ะ�นายจะไปทำอะไรละ�สูบบุหรี่อีกรึไง -_-^ "
������� "ก็เออสิวะ เช้าๆอากาศดีอยากจะเติมเต็มนิดนึงไปเถอะน้านะๆๆๆๆๆๆ ^O^�"
��������"เออจ้ะ ไม่ต้องทำหน้าอ้อนขนาดนั้นหรอก เห็นแล้วมันหมั้นไส้"
������� ระหว่างที่ฉันเดินก้มหน้าอยู่นั้นก็ได้ชนกับใครคนนึง พอเงยหน้าขึ้นมามองเท่านั้นแหละ
������� " O.o โอ้ะ เอ่อ -_-^� ขอโทษไม่ได้ตั้งใจเดินชน"� ไคซ์พูดตามมารยาท
������� " หึ ชั่งเถอะฉันไม่ถืออะไร" ฉันกล่าวเสียงเรียบ
������� " จะไปไหนหรอแต้ว"
��������"มันเรื่องของฉัน! " นั้นน!โดนฉันตะคอกเข้าไปคะคนอะไรยังจะมาทำเป็นใส่ใจกันอยู่ได้หน้าไม่อายจริงๆ
������� "จะไปสูบบุหรี่กับหมอนั้นใช่ไหม!! " ไคซเริ่มตะคอก
������ หลังจากที่ไนท์เงียบมานานพอเกินจะเอือมกับการกระทำของอีตาไคซ์ทั้งแต่มันคบกับฉันแล้วล้ะแต่ตอนนี้มันสวนวะ
�������" เห้ยยย นายอะไคซ์อย่ามาหากันเสียๆหายๆสิว้ะ คิดว่าตัวเองดีนักรึไงใครจะทำไรมันเรื่องของนายรึไง
�������� อย่ายุ่งจะดีกว่ายัยเห็ดนี่เพื่อนฉัน "
������ "แต่ใบปต้วเป็น!! ...เอ่ออ."
�������" แฟนเก่า - -�" ฉันสวนขั้นเบาๆ� "แล้วนายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับฉัน ไปเถอะไคซ์แม่นั้นรอนายนานแล้ว"
������ ฉันว่าพลางมองไปทางที่ผู้หญิงใส่ชุดพละหน้าตาน่ารัก ผมยาวหยักโศกนิดๆเป็นคลื่นซึ่งต่างกับฉันลิบๆ
������ "เอาหน่ายัยเห็ดเน่าปล่อยมันไปเรื่องมันจบไปแล้ว ^^ "
����� ฉันไม่สนใจคำที่ไนท์พูดแล้วรีบดิ่งเดินมาสวนหย่อมอย่างไวปแล้วหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างรวดเร็ว
����� ด้วยความโมโห โมโหจริงๆฉันเป็นอะไรกันนะ หงุดหงิดทำไม เค้า .. ไม่ใช่ ของ เรา แล้ว เค้า ทิ้ง เรา ไป แล้ว
������จำใส่หัวบ้างสิ่!!!�
���� "โว้ยยย!!!�จำทำไมวะจำทำไม T_T "�������
���� ไนท์ที่เดินตามฉันมาก็รีบเอามือปิดปากฉันอย่างไว
�����"อย่าแหกปากดิวะ ถ้าใครผ่านมาหรืออาจารย์เห็นววยกันทั้ง2เลยนะเว้ยซวยกันหมด"
�����"แล้วนายจะสูบทำไม" ฉันพูดพลางสูบบุหรี่อย่าางจริงจัง
�����"แหมมแม่คุณใครกันนะที่เดินดิ่งมาก่อนใคร ^O^ "
���� "ชั่งฉัน "�หงุดหงิดโว้ยอย่ามาพูดมาก�
���� "เฮ้อ�ฉันไปเรียนละ แล้วเจอกันหลังเลิกเรียนแล้วกันฉันไม่อยากโดดเรียน"
���� "ก็ตามใจ"����� �เฮ้ออออออ�นี่ฉันโดดเรียนอีกแล้วหรอเนี่ยฉันนี่แย่จริงๆ�ทำไมต้องสูบนะทำไมต้องติดฉันสงสารแม่�
���� ฉันพยายามเลิกแต่เห็นหน้า ไคซ์ กับแฟนใหม่ทีไรมันหงุดหงิดทุกทีหงุดหงิดทีต้องหาอะไรทำฉันมันแย่ แย่ๆๆ!!
���
�����ออดดดดด***** (สัญญาณหมดคาบ)�เลิกเรียนแล้ววุ้ยยย!!
���
���� "นี่ยัยเห็ด"�� ไนท์ที่ตะโกนและกระโดดข้ามโต๊ะเรียนมาหาฉันอย่างชำนาญ
��� "อะไรของนายจะรีบไปไหน"��
��� "ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้านนะวันนี้"
�� �"�O.O!!!!!! นายเนี่ยนะ No�No no�No ฉันต้องหูฝาดแน่ๆ"
��� โป๊กกก!��โดนกลางหัวไปหนึ่งที�-_-^
�� �"เธอได้ยินชัดเจนแล้วนี่�-_-
����"ทำไมต้องไปส่งละฉันมีขากลับบ้านเองได้ นายไม่ต้องลำบากฉันไม่ได้หวังพึ่ง�^^�"
�� "�ด่าแล้วยิ้มเดี๋ยวโดนจูจุ้บหรอกนะจ้ะแม่เห็ดจ๋า ฮ่าๆๆๆ ฉันล้อเล่น พอดีวันนี้มีแข่งกีฬาแถวบ้านเธออะมันทางผ่านพอดี�"
�� "ขอบใจ�-_- คนอุตสาห์นึกว่าเกิดชอบฉันขึ้นมา�>////<�หุๆ อึ้งไปดิๆ " �อีตาไนท์อึ้งจริงๆ
���
�� แล้ววันนั้นฉันและเธอ ฉันกับอีตาไนท์-_- ก็เดินกลับบ้านอย่างกับสามีภารยา >_<^� แต่อย่าคิดเชียวนะว่าฉันจะชอบมัน
� ไอ้เรื่องรักๆใคร่ๆฉันไม่อยากจะสนฉันเกลียดเกลียดความรักตั้งแต่เรื่องตอนนั้นที่ผ่านมา ฉันก็ไม่สนใจใคร่
��หึ ! ถึงมีคนมาหว่านขนมจีบให้ฉันมากมายก้เถอะแต่ No คะฉันไม่สนแล้วก็ตอบอย่าทำร้ายจิตใจไปซะด้วยสมน้ำหน้า�
�ไอ้พวกนั้นพวกผู้ชายหน้าม่อ สารเลว!!

����

��������