คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : LOVE SAD 5
แบคฮยอน part
ผมเหนื่อยและเจ็บหัวใจเกินที่รับมันไว้แล้ว ผมปวดหน้าอกข้างซ้ายของผมเหลือเกิน ในจะปวดหัวจนผมแทบทนไม่ไหว อาการแบบนี้มันมาแล้วใช่ไหม ผมไม่คิดเลยว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้ พระเจ้าครับผมขอเปลี่ยนคำพูดได้ไหมครับ อย่าเพิ่งมารับผมเลยผมขอร้อง ให้ผมทำเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนนะครับ
เมื่อผมเดินเข้ามาในตัวบ้าน ผมทรุดตัวลงนอนกับพื้นทันทีผมไม่ไหวแล้ว มันทรมานเหลือเกิน หัวใจของผมเหมือนมันจะบีบรัดด้วยหนามคม หัวของผมก็ปวดมากเหลือเกิน ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมอ้วกออกมาในที่สุดแต่สิ่งที่ออกมามันใช้เศษอาหารแต่มันกลับเป็นเลือด
น้ำตาของผมไหลออกมา ผมกลัว ผมกลัวเหลือเกิน ผมจะไปตอนนี้ไม่ได้ “พี่เลย์ พี่ลูฮาน ช่วยผมด้วย”ผมพยามตะโกนให้ดังที่สุดแต่พวกพี่เขาไม่อยู่ ผมอ้วกออกมาเป็นเลือดอีกครั้ง “ไม่ได้นะ แบคฮยอนนายอย่าเพิ่งท้อนะ”ผมพูดกับตัวอย่างเจ็บปวด
ผมเอามือถือผมขึ้นมาด้วยมือที่สั้นเทา เรี่ยวแรงของผมมันหายไปไหนหมด ผมรีบโทรไปยังเบอร์ของพี่ลูฮานทันที แต่ทำไมไม่มีใครรับสายผม หรือว่าชะตากรรมผมมันมาถึงแล้ว ไม่ได้ พระเจ้าผมขอร้องละครับ
ผมใช่แรงที่เหลืออยู่กดโทรไปเบอร์พี่เลย์ทันที
“ว่าไงแบคฮยอน”ปลายสายพูดมามันทำให้ผมดีใจมากจริงๆ
“พี่เลย์ครับ ฮึก! ช่วยผมด้วย”ผมพูดออกไปร้องให้ไปผมกลัวมันจริงๆ
“แบคฮยอนเป็นไร”
“อาการของผม มันมาแล้วครับ ผมทรมานพี่เลย์ช่วยผมด้วย”ผมพูดออกไปและหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้อะไรอีกเลย พระเจ้าอย่าเพิ่งพาผมไป ผมไม่อยากให้ชานยอลต้องเจ็บปวด ผมขอร้องเถอะครับ
ชานยอล part
ผมที่กำลังนอนคิดเรื่องราวที่ผมขอให้คยองซูช่วย มันจะได้ผลหรือป่าวผมก็ไม่อาจรู้ แต่ผมก็จะพยามทำให้มันดีที่สุด ผมรักแบคฮยอน ผมไม่อยากให้แบคฮยอนต้องเจ็บปวดเพราะผม แต่อยู่ๆกลอบรูปที่ผมใส่รูปของแบคฮยอนก็ล่วงลงมาแตกกระจายอยู่พื้น
ผมคอยๆเก็บมัน ในใจของผมตอนนี้มันเป็นกังวลมาก โบราญเขาว่าไว้ว่าถ้าอยู่ๆรูปของคนใดคนหนึ่งที่เรารักร่วงลงมามันจะเกิดเรื่องไม่ดี มันทำให้ผมกังวลจริงๆ ผมเป็นห่วงแบคฮยอน ถึงแม้เขาจะไม่เห็นหัวผมแล้วก็ตามแต่ผมยังคงเป็นห่วงเขา
ผมตัดสินใจโทรหาแบคฮยอน แต่ผลรับคือเขาไม่รับสาย หรือว่าเขาจะไม่อยากคุยกับผม แต่ในเมื่อความเป็นห่วงถายในใจของผมมันมีมากกว่า ผมจะไปหาเขาที่บ้าน
ผมลงมาที่ห้องโถ่งของบ้านแต่ผมกลับเจอพี่คริสพี่ชายคนละแม่ของผมกับคยองซูที่นั่งคุยกันอยู่ คยองซูมาตอนไหนกัน
“ชานยอลจะไปไหนหรอ”คยองซูถามผม ผมลังเลที่ตอบผมจะให้คยองซูรู้ไม่ได้เพราะผมบอกกับคยองซูว่าผมจะคบกับเขา ซึ่งมันเป็นแผนของผมจะที่จะทำให้แบคฮยอนเลิกกับจงอิน ผมต้องทำตัวให้เนียนว่าผมรักเขาจริงๆ
“ป่าวนะ ว่าจะลงมาหาอะไรกินสัหน่อย ว่าแต่คยองซูมามีอะไรหรือป่าว”ผมเดินไปนั่งลงข้างๆคยองซู
“ร้ายนะเรานะชานยอล เมื่อวานยังเห็นร้องให้ฟูมฟายที่แบคฮยอนบอกเลิกอยู่เลย วันนี้ก็ได้แฟนใหม่แถมน่ารักกว่าแบคฮยอนอีกนะ”พี่คริสแซวผม โดยไม่ดูสถานการณ์เลย คยองซูมองผมด้วยสายที่ไม่ค่อยจะพอใจผมสักเท่าไหร่
“โธ่!พี่คริสคนเราจะมานั่งเสียใจกับอะไรเก่าๆทำไม”ผมพูดและเข้าไปโอบกอดคยองซูเพื่อให้คยองซูไม่สงสัยในสิ่งที่ผมกำลังโกหกเขาอยู่ แต่จริงๆแล้วผมก็ยังคงเจ็บปวดอยู่
ผมกับคยองซูออกมานั่งคุยกันในสวนที่บ้านของผม พวกเรานั่งเงียบมานานแล้วละครับ ไม่มีใครเอยพูดอะไรออกมาก่อน จนเป็นคยองซูที่ทำลายความเงียบ
“ชานยอลลืมแบคฮยอนได้แล้วจริงๆใช่ไหม”คยองซูถามผมด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลและความหวัง
“ลืมได้แล้วสิ ไม่งั้นเราจะมาคบกับคยองซูทำไมกัน”ผมตอบเขาออกไป
“อย่าโกหกเรานะ เรารักชานยอลมากๆเลยรู้ไหม”คยองซูพูดออกมามันทำให้ผมรู้สึกผิดอยู่ลึกๆเหมือนกัน
“ครับ”
ถึงตอนนี้ผมจะนั่งคุยกับคยองซูอยู่แต่จิตใจของผมมันคิดถึงแต่แบคฮยอน ผมรู้ว่าการที่ผมทำแบบนี้มันจะทำให้คยองซูต้องเสียใจเมื่อได้รู้ความจริงเข้า แต่จะทำยังไงได้จะว่าผมเห็นแก่ตัวผมก็จะไม่แก้ตัวเลย ในเมื่อผมทำสิ่งที่เห็นแก่ตัวจริงๆ ผมทนเห็นแบคฮยอนคบกับเจ้าจงอินไม่ได้จริงๆถึงแม้ทำแล้วแบคฮยอนจะไม่กลับมารักผมก็ตาม แต่ผมก็จะทำมัน
ณ.โรงพยาบาลเลย์กับลูฮานนั่งจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จิตใจมีแต่ความกังวล เขาสองคนต่างขอพรไม่ให้แบคฮยอนเป็นอะไรมาก พวกเขาเป็นห่วงแบคฮยอนมากจริงๆเพราะแบคฮยอนเจอกับเรื่องเลวร้ายมากพอแล้ว
“พี่ลูฮาน แบคฮยอนจะเป็นอะไรมากไหม”เลย์ถามพี่ชายของเขาด้วยความกังวล
“ไม่หรอก เชื่อพี่”
“แต่สักวัน”เลย์หยุดพูด เขากลัวว่าวันนี้นมันจะมาถึงเขายังคงทำใจไม่ได้
“ไม่เอาน่า เลย์อย่าไปคิดถึงมัน ยังไงวันนั้นของแบคฮยอนมันคงยังไม่ใช่วันนี้”ลูฮานพูดออกมาอย่างปลอบน้องชายของเขา
แต่ในใจของเขาก็มีความกลัวเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ทำไมกันทำไมแบคฮยอนต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ ทำไมกัน พระเจ้าขอเถอะครับขอให้แบคฮยอนเป็นอะไรไปตอนนี้เลยรอให้แบคฮยอนจัดการเรื่องราวที่เจ็บปวดอยู่ในใจให้หมดก่อนเถอะครับ
“พี่ลูฮานหมออกมาแล้ว”เลย์สะกิดลูฮานและรีบวิ่งไปหาหมอ
“หมอครับแบคฮยอนเป็นอะไรมากไหมครับ”ลูฮานถามออกไป แต่มันก็ต้องทำให้ลูฮานกับเลย์ต้องหัวใจหล่นวูบเมื่อหมอมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดี และสิ่งที่หมอบอกมันทำให้เขาทั้งสองล้มทั้งยื่น
ทำไมมันเร็วแบบนี้ แบคฮยอน
มาแล้วครับกับอีกตอน
สั้นๆงงๆหน่อยนะครับ
ยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ
เม้นด้วยครับ
ขอร้องเลยยยยยย
ความคิดเห็น