คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Happy virus 3
ปาร์ านยอล part
ลอทาที่ผมนั่เ้าอะไร็ไม่รู้รับแ่เห็นแบฮยอนเรียมันว่า taxi ผมนั่มอ้าทาอย่าสนอสนใ เมื่อมนุษย์มัน่าแ่าาเมื่ออผมมาๆเลยละรับ มีล่อสี่เหลี่ยมที่มีอะไรลมๆิอยู่้าล่าสี่อันวิ่สวนันไปมาอย่าวุ่นวายึลาบ้าน่อ็แ่าับเมื่อผมมา เมื่ออผมทุนะไปไหนมาไหน้วยารเิน บ้าน็สร้าันเพียพออยู่เล็ๆไมู่ให่เหมือนับที่นี้ ถึแสสีเสียที่มันะูน่าื่นาื่นใว่าเมื่ออผมมา็เถอะแ่มัน็ูวุ่นวายและผู้นที่นี้็ูเหมือนะมีวามทุ์ันเือบทุน ถึยัี้ไละรับที่โลอ happy virus ึเิึ้นมาเพื่อ่วยผู้นเหล่านี้
ผมที่ื่นาื่นใอยู่ับสิ่ที่แปลาอผมอยู่นั้น แ่นัวเล็้าๆผมนี่สิรับเานั่ไม่พูไม่าอะไรเลย เอาแ่นั่มอ้าทาอย่าเียบ ผมมอเา็รู้แล้วละรับว่าในใเา้อมีเรื่ออะไรที่เศร้าอยู่แน่ๆ ผมมอเาอย่าพิารา รูปหน้าสวย มูเป็นสันรับลับหน้าหวานๆ ปาบาสีมพูที่ัับผิวาวเนียนอเา แบฮยอน่าเป็นผู้ายที่เหมือนผู้หิมาๆเลยละรับ
ผมม้อเาอยู่นานพอสมวร นเ้าtaxiอะไรนี่มาออยู่น่าึสูประมา12ั้นไ้ แบฮยอนล่วหาอะไรสัอย่าในระเป๋าเาเอาระาษสีแส่ให้นที่พาเรามาส่แล้วลารถมา “เมื่อี้นายให้อะไรเาไปหรอ”ผมถามอย่าสสัย ถ้าผมอยู่ที่นี้สัหลายร้อยปี็ไม่อาะเ้าใับโลที่นี่ไ้
“เินนะ ทำไมนายไม่รู้ัหรอ”เาถามผมะที่เาเินึ้นมาในึผมสายหน้าอบเ้า แบฮยอนมาหยุที่ประูอะไรสัอย่าแล้วที่ปุ่มลูศรที่มันี้ึ้นไปแล้วประูมัน็เปิเอ ว้าว เ๋อ่ะ ผมยื่นอึ่ับประูนี่นแบฮยอนึแนผมเ้าไป มันไม่เห็นมีอะไรเลยละ แบ็แบแบฮยอนมาที่นี่ทำไม
“ที่เมืออนายไม่มีอะไรแบบนี้หรอ”
“ไม่ ็พอมีบ้าที่เหมือนอย่าเ่น แ้วน้ำ บันไ แล้วบราๆๆๆๆ”ผมบอเาเี่ยวสิ่อที่โลอผมับเามีเหมือนัน แ่เหมือนแบฮยอนะไม่ไ้สนใผมเลย แล้วะถามผมทำไมัน ผมหยุพูและยู่ปาอย่าอนๆเพื่อแบฮยอนะสนใผมบ้า แ่ป่าวเลยพอเ้าประูนี่มาเปิอยู่ที่ไหนสัแห่เา็เินออไปเลย
“อะไรัน ไม่สนใันเลยหรอเนี้ย”ผมพูอย่าอนๆแล้วเิยามเาไป แบฮยอนเปิประูห้อเ้าไปผมิว่าน่าะเป็นห้อเานะ ผมเินามเาไปิๆแบฮยอนวาระเป๋าอเาไว้บนโฟาัวเล็สีาวอเาและล้มัวลบนโฟานั้นและเอามือมาปิหน้าอเา
ผมนั่ล้าๆเาและมอเาอยู่อย่าเป็นห่ว ใ่รับผมรู้สึเป็นห่วเายัไอบล ผมรู้ว่าแบฮยอนำลัะเสียใอยู่แ่ถ้าเาเป็นอยู่แบบนี้ผม็ไม่ผ่านบททสอบนะสิและที่สำัแบฮยอน็ะเศร้าอยู่แบบนี้ ผมที่ำลัิอะไรเพลินๆหูอผม็ไ้ยินเสียสะอื่นอแบฮยอนออมา ผมมอเา น้ำาที่ไหลออมาอาบแ้มนั้นเป็นสิ่ยืนยันไ้ว่า แบฮยอนร้อให้อยู่
“ลืมมันเสียเถอะ ถ้านายยัเ็บมาิแบบนี้นาย็ะลืมมันไม่ไ้นะ”ผมพูปลอบเา ริๆแล้วผมอย่าะใ้เสรออloveทำให้เาลืมเรื่อราวเศร้าๆอเาไปไ้เร็วๆ ผมไม่ไ้ิที่ะบบททสอบเร็วๆหรอนะรับแ่ผมไม่อยาเห็นแบฮยอนร้อให้อี ผมว่าแบฮยอนเหมาะับรอยยิ้มมาว่า ในวามิอผมนะ
“ไม่ใ่ว่าไม่อยาลืมหรอนะเพียามันยาเินไป”แบฮยอนอบผมมาและลุึ้นมานั่และเ็น้ำาออ
“ไม่เป็นไรเี่ยวนาย็ลืมไ้”
“แล้วนายเป็นhappy virusประัวอันไม่มีวิธีไหนที่ะทำให้ลืมมัน่ายๆเลยหรอ”
“มี แ่ใ้ไม่ไ้ันเป็นแ่นัเรียนที่ลมาทำบททสอบเท่านั้นเาเลยห้ามที่ใ้มัน”ผมพูอธิบายให้แบฮยอนฟั และูเหมือนเาะเ้าในะรับ
“นี่ านยอล นายิว่านายะ่วยันลืมไ้ไหม”แบฮยอนพูและ้อาผม มันทำให้หัวใอผมเ้นแรนน่าลัว วามรู้สึนี่มันอะไรัน
“ไ้แน่นอนอยู่แล้ว ันนี่แหละที่ะให้นายลืมเรื่อราวเศร้าๆอนาย”ผมพูออไปและยิ้มให้เา แบฮยอน็ยิ้มอบผมเหมือนันแ่ผม็้อเลิมอรอยยิ้มอแบฮยอน มันทำให้ผมลืมหายใยัไไม่รู้ “นี่แบฮยอนันอถามนายในสถานะทูแห่วามสุประำัวนายไ้ไหม”แบฮยอนพยัหน้าอบ “นายมีอะไรที่เศร้าอยู่ไนใหรอ”ผมถามเาออไป ึ่มันทำให้รอยยิ้มอแบฮยอนหายไปทันทีและแทนมา้วยสีหน้าที่เสียใ
“ันเพิ่เลิับแฟนนะ และัน็เป็นนอเลิับเาเอแ่ันันเสียใะเอนายว่ามันน่าลไหมละ”แบฮยอนพูออมา้วยน้ำาที่ลออยู่วาู่สวยอเา “เาเป็นรัแรอัน”
“รัแรหรอ”ผมไม่เ้ามันืออะไร
“็รัรั้แรไ หมายถึหัวใอเราเ้นแรผิปิแปลเวลาเห็นรอยยิ้ม เสียอเาและหัวใเ้น้าลอย่าน่าใหายเมื่อเห็นเามีวามทุ์ไ”ผมพยัหน้าอย่าเ้าใ ผมฟัูๆแล้วรัแระสำัับผู้นที่นี่มาๆเลยนะ
“แล้วเลิันเพราะอะไร”ผมถามเาออไป แบฮยอนหันมามอหน้าผม้วยแววาที่เศร้าหมอล น้ำาที่มันเอออยู่ที่อบาสวยอแบฮยอน่อยๆไหลออมา มันทำให้ผมรู้สึผิทันทีที่ถามเาไปแบบนั้น ทั้ที่มันเป็นเรื่อที่ำลััินหัวใแบฮยอนอยู่
“ันอโทษนะ ไม่อยาพู็ไม่้อพู็ไ้แ่ันะบอนายว่าวามเศร้าที่อยู่ในในายนะนายปล่อยมันออมาให้หมเลยนะแล้ว็หาวามสุมาลบวามเศร้านี่ไปให้หมนะ”ผมบอเา แบฮยอนยันั่ร้อให้เียบๆอยู่แบบนั้นนเียว ผมเอ็ไม่อยาที่ะไปรบวนแบฮยอนอนนี้ ผม้อารให้แบฮยอนร้อให้ับเรื่อเศร้าๆที่แบฮยอนเอมาให้หม เพราะ่อไปนี้ผมะเป็นนมอบวามสุให้ับแบฮยอนเอ มันรู้ียัไไม่รู้สิที่มีแบฮยอนเป็นมนุษย์ประำายอผมริๆนะ
บยอน แบฮยอน part
ผมรู้ัวอผมเลยว่าเมื่อืนผมนอนร้อให้เือบทั้ืน ็ะไม่ให้รู้ไ้ยัไละรับ็ูหน้าผมอนนี้สิ นาผมเห็นหน้าัวเอในระผมยัใเลยละรับ็หน้าผมนะสิรับ ใ้าล่ำยิ่ว่าหมีแพน้า น่าาีเียว หมวามเป็น บยอน แบฮยอน นฮอและน่ารัเลยละรับ
ผมนัู่สภาพัวเอในระพลาถอหายใออ ผมเป็นไ้มานานี้เลยหรอเนี้ยผมร้อให้ับเรื่อนี้นานี้เลยหรอเนี้ย ผมนี่มันไร้สาระริๆ ผม่น่าัวเอในใ แ่เี่ยว่อนนะแล้วนาย ปาร์ านยอล happy virus ไปไหนอเานะยิ่ไม่่อยรู้ัอะไรบนโลมนุษย์ะ้วยสิ แล้วผมะเป็นห่วหมอนั้นทำไมเนี้ย
ผมเินออมาาห้อนอนเพื่อะมาูว่าานยอลเาอยู่ในรัวรึป่าว แ่ทุอย่าว่าป่าว ไปไหนอเานะ นายรู้ไหมว่าัน้อารไวรัสแห่วามสุานาย ผมไม่รู้เหมือนันว่าผมทำไมรู้สึแบบนี้ แ่แ่ผมไุ้ยับเาถึมันะแ่รั้แรแ่ผม็รู้สึีึ้นอย่าน่าแปลใ แล้วยิ่เห็นรอยยิ้มอเาผมยิ่มีวามสุึ้นมาเลยละ แ่อนนี้หมอนั้นหายไปไหน
ผมเินเ้ามาเปิประูเพื่อะมาอาบน้ำแปรฟันและ่อยะออไปามหาานยอล แ่ผม็้อ “OoO”นี่ือหน้าผมอนนี้ นายปาร์ านยอล ำลัอาบน้ำอยู่ แถมยัโป๊อี้วย ผมยื่นา้าปา้าอยู่อย่านั้นนผมไ้ยินเสียานยอลร้อออมา
“อ้า!นายเ้ามาทำไมเนี้ย”านยอลร้อโวยวายออมาและเอาผ้านหนูอผมนี่แหละที่พาผ่าผมอยู่เาึไปปิ เออ.....อนาอน้า!!!!!!!!!!!!!อเา ผมรีบปิหน้าปิาแล้วออมาาห้อน้ำทันที อะไรผมเห็นอะไร ทำไม ทำไม มัน่าแ่าับผมนานั้นเลยละ แม่!!!!!ผมเออให่เ้าแล้วววววววววววว
ผมยัา้าปา้าอยู่ที่โฟาอย่าะลึับภาพที่เห็น นานยอลออมาาห้อน้ำและมายื่นรหน้าผม ผมะไม่ว่าอะไรเาเลยถ้าหมอนนี่ไม่ใส่เพียแ่ผ้านหนูสีาวพืนเียว นี่ะทำให้ผมใเ้นแรนานี่ไปถึไหน
“ใเลยอ่ะิ”ยัมีหน้ามาทำทะเล้นใส่อีนะ ผมมอานยอลแล้วยู่หน้าอย่าไม่พอใ นบ้าอะไรทำให้ผมใเ้นแรแบบนี้ ผมไม่อบเาและเินเ้าห้อน้ำทันที พอปิประูไ้เท่านั้นแหละรับ ผมนั่ลที่พื้นห้อน้ำทันทีแล้วับที่อ้า้ายที่หัวใมันเ้นแรนานี้ นี่ผมเป็นอะไรเนี้ย ผมไม่เ้าใ ไม่ใ่เพราะใเ้นแรเพราะเห็นเ้า เออ นั้นแหละรับอย่าให้พูอีเลย แ่ผมลับใเ้นแรเวลาเห็นหน้าเาและรอยยิ้มว้าที่เห็นฟันเือบหมนั้นแหละรับ ที่ทำให้ผมใเ้นแรนานี้ ใร็ไ้่วยบอทีว่าผมเป็นอะไรไปปปปปปปปปปป!!
อให้อ่านให้สนุนะรับ
และเมันให้ำลัใ้วยนะรับ
นัเียนมือใหม่
ความคิดเห็น