คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : LOVE SAD 13
ชานยอล part
วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากๆวันหนึ่งเลยหละ เพราะผมกับแบคฮยอนเรากำลังจะไปเที่ยวทะเลด้วยกัน เราสองคนจะใช้เวลาอยู่ด้วยกัน มันทำให้ผมสุขใจมากจริงๆเลยละครับ ผมนั่งช่วยแบคฮบอยเก็บเสื้อผ้าอยู่ที่บ้านของเขา ส่วนแบคฮยอนไปคุยกับพี่ลูฮานอยู่ข้างล่าง ผมที่เก็บนู่นเก็บนี่ได้สักพัก สายตาของผมก็ไปสะดุดเข้ากับถุงบ้างอย่างที่อยู่ใต้กระเป๋าของแบคฮยอน ดูเหมือนแบคฮยอนจะยัดมันไว้เพื่อซ่อนไว้อย่างไงไม่รู้ ผมเองก็ไม่ค่อยอย่ายุ่งหรอกครับ แต่มันดึงดูดความสนใจผมแปลกๆสินะครับ
ผมค่อยๆเอามันขึ้นมาดู มันเป็นถุงผ้าสีฟ้าธรรมดาๆนี่แหละครับแต่ผมรับรู้ถึงกลิ่นของอะไรบ้างอย่างที่ผมคุ่นเคย ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นกลิ่นยานะครับ กลิ่นยางั้นหรอ ถุงนี่อาจจะทำให้ผมรู้อะไรบ้างอย่างที่แบคฮยอนปิดบังผมไว้ก็ได้ เอาละผมขอเสียมารยาทหน่อยละกัน ผมรู้สึกตื่นเต้นยังไงชอบกล ผมค่อยๆเปิดมันออก พอเปิดออกกลิ่นของยาก็ส่งกลิ่นออกมา แบคฮยอนทำไมนายถึงมียาอะไรมากมายขนาดนี้ ขณะที่ผมกำลังจะเอายาออกมาดู
“ชานยอลทำอะไรนะ”แบคฮยอนเดินเข้ามาและแย่งถุงนั้นออกไปจากมือผมและรีบเก็บมันลงไปทันที “ทำไมทำแบบนี้ละเสียมารยาทนะ”แบคฮยอนดูจะไม่ค่อยพอใจผมสักเท่าไหร่
“ขอโทษพอดีมันล่วงลงมานะ ว่าแต่แบคพกยาอะไรไปเยอะขนาดนั้นหละ”ผมถามมอกไปแต่แบคฮยอนกับนิ่งเงียบเหมือนใช้ความคิดอยู่ ผมมองเขาอย่างจับผิด ผมว่ายานั้นต้องเป็นอะไรที่แบคฮยอนปิดบังไว้อยู่แน่ๆ
“ไปกันเถอะเดียวจะไปถึงค่ำนะ”แบคฮยอนไม่ตอบและเปลี่ยนเรื่องทันที มันยิ่งทำให้ผมอยากรู้ขึ้นไปอีก ผมเองก็จะไม่ถามแบคฮยอน แบคฮยอนฉันต้องรู้ให้ได้ว่านายปิดอะไรไว้
“ชานยอลช่วยดูแลแบคฮยอนด้วยนะ”พี่ลูฮานพูดออกมาดูพี่เขาเป็นห่วงแบคฮยอนเกิดเหตุ
“ครับ”ผมตอบไป
“พี่ลูฮานไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกครับ ผมไม่เป็นไรหรอก”แบคฮยอนพูดและเข้าไปกอดพี่ของเขา
“ดูแลตัวเองด้วยละ”
ตลอดทางที่ผมกับแบคฮยอนอยู่ในรถแบคฮยอนดูจะร่าเริงมากๆมันทำให้ผมยกยิ้มอย่างดีใจที่แบคฮยอนคนเดิมกลับมาแล้ว คนที่สดใสร่าเริงอยู่ตลอดเวลากลับมาหาผมแล้ว “ดูแบคจะมีความสุขมากๆเลยนะ”
“แน่นอนสิ หลังๆมานี่เราไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย เราอยู่แต่บ้านอย่างเดียวเลย”
“ทำไมละ”
“ก็พวกพี่เขาไม่ให้เราออกไปไหนเลยนะสิ รู้ไหมชานยอลว่ามันน่าเบื่อมากขนาดไหนนะที่ต้องอยู่แต่ในบ้านนะ”
แบคฮยอน”ผมพูดแบคฮยอนหันมามองผมด้วยรอยยิ้ม “รู้ไหมว่าตอนที่เราทะเลาะกันไม่เข้าใจกันฉันทรมานมากๆเลยนะที่ต้องทำแบบนั้นกับแบคนะ”
ผมพูดจบแบคฮยอนก็จับมือผมและบีบมันเบาๆผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แบคฮยอนส่งมาให้ผม “ฉันก็เหมือนกัน ชานยอลฉันต้องขอโทษชานยอลอีกครั้งนะที่ทำแบบนั้นลงไป”
“ไม่เป็นไรแต่แบคช่วยบอกได้ไหมว่าแบคทำแบบนั้นทำไม”ผมพูดจบแบคฮยอนก็ไม่พูดอะไรต่อเขาแต่เงียบอย่างเดียวมือข้างที่จับผมอยู่ก็ชุ่มไปด้วยเหงือแบคฮยอนนายบอกฉันมาเถอะว่านายทำไปเพราะอะไร
“ชานยอลสักวันที่ฉันพร้อมฉันจะบอกชานยอลเองนะ ชานยอลอย่าถามเราอีกเลยนะ”แบคฮยอนพูดออกมาด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปเขาดูกังวลและเศร้าลง
“ขอโทษแต่แบคมีอะไรที่ไม่อยากจะเก็บไว้คนเดียวบอกเราได้นะ”ผมพูดออกมา แบคฮยอนยิ้มให้ผมและเข้ามาหอมแก้มผมหนึ่งฟอดใหญ่แล้วกลับไปนั่งทีและมองข้างทางด้วยแก้มที่ขึ้นสีอย่างน่ารัก ผมอมยิ้มให้กับความน่ารักของแบคฮยอนเพราะอย่างนี้ไงละผมถึงเลิกรักเขาไม่ได้
“อ่าเหนื่อยจังเลย”เมื่อมาถึงที่พักแบคฮยอนก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที ผมยิ้มให้กับความน่ารักของเขาและเขาไปดึงเขาให้ลุกขึ้นมา
“ไปน้ำก่อนเลย”
“ไม่เอาอ่ะ เราง่วงแล้วอะ”แบคฮยอนขืนตัวลงไปและเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเขา
“ไม่เอาน่าอย่าดื้อสิครับ เร็วๆไปอาบน้ำเดี่ยวพาไปหาอะไรกิน”พอได้ยินคำว่ากินเท่านั้นแหละครับ แบคฮยอนตัวน้อยของผมก็ดีดตัวเองลุกออกมาจากเตียงทันที แล้วเดินไปหาเสื้อผ้าเพื่อจะไปอาบน้ำทันที ผมสายหัวอย่างปลงๆแบคฮยอนไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ
ผมนั่งรอแบคฮยอนอาบน้ำอยู่ก็พลางจัดของไป และผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมจะแอบดูยาของแบคฮยอน ผมเอากระเป๋าของแบคฮยอนมาแล้วลือหายานั้น “เจอแล้ว”ผมรีบเปิดและเอาซองยาออกมาหนึ่งซองและรีบเก็บเข้าที่เดิมทันทีผมทำทุกอย่างให้เหมือนปกติ ผมกำลังจะเอาซองยาที่ผมแอบเอาออกมาขึ้นมาดูแต่แบคฮยอนดันออกมาจากห้องน้ำซะก่อนผมเลยต้องเก็บมันเข้าไปในกระเป๋าเสื้อผ้าของผม
“ทำอะไรอยู่นะ”
“อ๋อ!จัดเสื้อผ้านะ”ผมพูดแล้วถอดหายใจออกมาอย่างโล่งอก แบคฮยอนขอโทษนะที่ต้องทำแบบนี้ แต่เพราะฉันเป็นห่วงนายและอยากรู้ว่านายเป็นอะไรร้ายแรงหรือป่าว ผมได้แต่ขอโทษแบคฮยอนในใจ
แบคฮยอน part
ผมกับชานยอลนั่งอยู่ร้านอาหารทะเล ร้านนี้วิวสวยมากๆมันอยู่ติดกับชายหาด ทะเลในตอนกลางคืนมันก็สวยไปอีกแบบนะ ผมมองมันอย่างหลงใหลและสูดอาการสดชื่นเข้าไป ผมรู้สึกดีมากๆเลยหละที่ได้ออกมาเที่ยวข้างนอกแบบนี้กับชานยอล แต่มันก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น เมื่ออาการของผมมันกำลังมาเล่นงานผม
ตอนนี้ผมรู้สึกปวดหัวอย่างมาก ผมอยากอ้วกออกมา ผมพยามทำสีหน้าและตัวให้ปกติที่สุดเพื่อไม่ให้ชานยอลสังเกตได้ “ชานยอลเดี่ยวเราไปเข้าห้องน้ำแป็ปนะ”
“เร็วๆละเดี่ยวอาหารก็มาแล้ว”ผมพยักหน้าตอบเขาและรีบมาห้องน้ำทันที เมื่อผมเข้ามาให้ห้องน้ำได้ผมก็ล็อกกลอนประตูและอ้วกออกมาทันที อีกแล้วผมอ้วกออกมาเป็นเลือดอีกแล้ว ผมอ้วกอยู่อย่างนั้นสักพัก อาการก็ค่อยๆลดลง น้ำตาผมไหลออกมาอีกแล้ว ทำไม ทำไมต้องมาตอนนี้ ขอร้องละอย่าเพิ่งมาเลยนะชะตากรรม ขอร้องละเราขอเวลาอยู่กับชานยอลก่อนได้ไหม ผมเอายาลดอาการปวดหัวที่หมอบอกให้ปกติดตัวตลอดเวลามากิน ผมนั่งอยู่ในห้องน้ำสักพักจนอาการมันค่อยๆหายไปผมก็ออกมาล้างปากและทำตัวให้ปกติที่สุด “ยิ้มเข้าไว้แบคฮยอน”ผมยิ้มให้กับตัวเองอย่างยากลำบากเพราะตอนนี้เรี่ยวแรงของผมมันลดหายไปหมดแล้ว
ผมเดินออกมาที่โต๊ะก็เห็นอาหารมากมายเต็มไปหมด “แอบกินบ้างรึป่าวเนี้ย”ผมพูดออกมาอย่างติดตลก
“อย่ามามั่วสิแบค เราต้องรอกินพร้อมคนรักของเราสิ”ผมยกยิ้มออกมาอย่างเขินอาย ก็ดูชานยอลพูดเข้าสิ
“แล้วทำไมไปห้องน้ำนานจังเป็นอะไรหรือป่าว”
“ป่าว!พอดีข้าศึกมานิดหน่อย”ผมพูดออกไป
..............................................................................................................................................................................
ตลอดเวลาที่ทั้งสองนั่งทานอาหารด้วยกัน ทั้งสองต่างคุยกันและยิ้มให้กันอย่างมีความสุข ใจดวงน้อยๆของทั้งคู่ต่างรับรู้ถึงความรู้สึกของกันและกัน แบคฮยอนเองถึงแม้จะต้องฟื่นยิ้มและทำตัวให้ปกติมากแค่ไหน เขาเองก็มีความสุขที่ได้อยู่กับชานยอล เวลานี้เขาขอลืมเรื่องราวชะตากรรมของเขาไปก่อนขอใช้เวลาที่มีความสุขนี้ให้หัวใจมันเต็มที่กับความสุขที่ชานยอลมอบให้เขา
ส่วนชานยอลถึงแม้ยังคิดกังวลกับสิ่งที่แบคฮยอนปิดตนไว้ เขาก็ยังมีรอยยิ้มและความสุขเสมอเมื่อเห็นรอยยิ้มของแบคฮยอนที่เขาชอบมันและรักมันมากทที่สุด
หลังจากที่ทั้งสองไปทานอาหารและเดินเล่นกันได้สัพักทั้งสองก็กลับมาบนห้อง “ชานยอลขอบคุณนะที่พาเรามาเที่ยวเรามีความสุขมากๆเลยละ”แบคฮยอนพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่ดูมีความสุขที่สุด ชานยอลเองก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้เลย ทั้งสองจ้องตากันอย่างลึกซึ่งก่อนที่แบคฮยอนจะค่อยๆโน้มตัวเขาไปหาชานยอลและกดจูบที่ปากสวยของชานยอลอย่างแผ่วเบา
ชานยอลเองก็ตอบสนองความอบอุ่นที่แบคฮยอนส่งมาเช่นกัน ชานยอลค่อยๆสอดลิ้นร้อนของเขาเข้าไปในโพร่งปากหวานของแบคฮยอนอย่างหลงใหล ทั้งสองต่างส่งความรู้สึกต่างๆมาให้กันและกันตลอดเวลาที่เขาทั้งร่วมมีความสุขด้วยกัน ทั้งสองไม่อยากจะให้เวลาแห่งความสุขมันเดินต่อไป พวกเขาอยากจะหยุดมันไว้เพียงเท่านี้ เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าต่อไปพวกเขาจะอยู่ด้วยกันได้อีกนานเท่าไหร่
................................................................................................................................................................................
ชานยอล part
ผมตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะผมรู้สึกกระหายน้ำผมค่อยๆเอาแขนเล็กของแบคฮยอนที่โอบเอวผมอยู่นั้นออกอย่างเบาๆเพื่อไม่ให้เขาตื่น ผมเดินไปที่ตู้เย็นและเปิดน้ำมาดื่ม แต่สายตาของผมมันไปสะดุดเข้ากับกระเป๋าเดินทางของผม ใช่ผมซ่อนยาของแบคฮยอนไว้ในนั้น
ผมเดินไปที่กระเป๋าของผมและเอามันเข้าไปในห้องน้ำเพื่อความปลอดภัยเพื่อแบคฮยอนจะตื่นขึ้นมา ผมเปิดมันและหาซองยาสักพัก “เจอแล้ว”ผมเอามันขึ้นมาอ่านตัวอักษรที่เขียนระบุประเภทยาและคุณสมบัติมันทำให้ผมโล่งใจอย่างมาก ที่แท้มันก็เป็นวิตามินบำรุงร่างกาย แต่ทำไมหมอหรือพี่ลูฮาน พี่เลย์ถึงต้องดูเป็นกังวลมากขนาดนั้นนะ ผมไม่เข้าใจ ผมค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำและเอายาของแบคฮยอนเก็บไว้ที่เดิม แต่ผมก็ยังไม่ปักใจเชื่อทั้งหมดหรอกว่าแบคฮยอนจะไม่ได้เป็นอะไรมาก ท่าแค่แบคฮยอนร่างกายอ่อนเพรียแบคฮยอนคงจะไม่ปิดบังไปมากขนาดนี้ แต่ผมขอคิดทางที่ดีเอาไว้ก่อนละกันว่าแบคฮยอนคงไม่ได้เป็นอะไรมาก
แต่ชานยอลจะรู้ไหมว่ายาที่ขาเอามันออกไปคือยาที่แบคฮยอนเปลี่ยนชื่อและคุณสมบัติมัน แบคฮยอนเขาดูออกว่าชานยอลต้องการจะรู้เรื่องที่เขาปิดบังชานยอลเอาไว้ แบคฮยอนเลยจัดการเปลี่ยนมันก่อน เพราะเขาไม่อยากที่จะให้ชานยอลรู้เรื่องนี้จริงๆเขาไม่พร้อมที่จะบอกชานยอลและคงจะไม่มีวันพร้อมอย่างแน่นอน
คยองซู part
ผมกำลังนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง สงสัยหรอว่าผมจะไปไหน ผมจะไปทะเล ใช่พวกคุณอาจจะรู้ว่าผมไปทำอะไร ผมจะไปขัดขว้างการเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ชานยอลกับแบคฮยอนไงละ ไม่ต้องสงสัยว่าผมรู้ได้ยังไง วันนี้ผมไปที่บ้านชานยอลเพื่อจะไปหาเขาแต่กลับไม่เจอ เจอแต่แม่บ้าน และมันก็โชคดีของผมที่แม่บ้านบอกว่าชานยอลไปรับแบคฮยอนไปเที่ยวทะเล
ผมรู้สึกเหมือนมีใครมาเทน้ำมันและจุดไฟในตัวผมยังไงยังงั้น ผมโมโหจนอยากจะฆ่าแบคฮยอน ทำไม ทำไมทุกคนต้องเป็นห่วงแต่แบคฮยอน ทุกคนให้ความสนใจแต่แบคฮยอน ทุกคนมอบความรักให้แต่แบคฮยอน อะไรๆก็แบคฮยอน หมอนั้นมันมีดีกว่าผมตรงกัน
“แบคฮยอนคำว่าปราณีจะมีไม่อีกต่อไป มีแต่คำว่าไม่ปราณีที่ฉันจะมอบให้นาย”ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น ผมจะโดนชานยอลเกรียดหรืออะไรก็ตาม ผมไม่สน ผมสนแต่ว่าผมต้องทำให้ชานยอลมาเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ผมกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด
“บยอน แบคฮยอน”ผมเอารูปของมารตัวฉกาจของผมขึ้นมามองอย่างเกรียดชังเห็นแค่รูปอารมณ์โทสะของผมก็เพิ่มขึ้นอย่างทันที ผมเอามีดคัตเตอร์มาแทงที่ใบหน้าของแบคฮยอนในรูปอย่างสะใจ “ฮ่าๆๆๆๆๆแบคฮยอนแกต้องทรมาน แกต้องทรมาน”ผมพูดออกมาและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ผมอย่างจะเห็นแบคฮยอนเจ็บปวดเร็วๆแล้วสิ
“รอความเจ็บปวดได้เลย บยอน แบคฮยอน”
ไม่มีอะไรมากมาย
แค่
เม้นให้เค้าหน่อย
จุ๊บๆๆๆๆ
ความคิดเห็น