love sad รัก น้ำตา

ลำดับตอนที่ #7 : LOVE SAD 6

 

 

“คนไข้มีอาการที่รุนแรงขึ้นแล้วนะครับถ้าไม่รีบรักษาคนไข้อาจจะ เสียชีวิตได้นะครับ”คุณหมอพูดด้วยความกังวลก่อนที่จะเดินไป ลูฮานและเลย์ทรุดลงทันที พวกเขาต่างกลัว กลัวว่าแบคฮยอนจะอยู่ได้ไม่นาน กลัวว่าเวลาของแบคฮยอนจะหมดไป พวกเขากลัวเหลือเกิน

แบคฮยอน part


 

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอยากยากลำบาก เพราะเปลือกตาของผมที่มันหนักขนาดนี้ ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่งพิงเตียง ผมมองรอบๆอย่างสำรวจ นี่ผมอยู่โรงบาลแล้วสินะ ผมรู้สึกดีใจมากๆผมยังรอด ผมยังมีชีวิตอยู่ที่จะทำให้ชานยอลเกรียดผม ผมคิดเรื่องนี้มาที่ไรหัวใจของผมก็รู้สึกหน่วงและเจ็บขึ้นมาอย่างทันที

 

ใจจริงๆของ ผมไม่อยากให้ชานยอลต้องเกรียดผม ผมอยากที่จะรักกับเขาตลอดไป แต่ในเมื่อชะตากรรมฟ้าลิขิตของผมมันเป็นแบบนี้ ผมคงไม่มีทางเลือก ผมคงทนเห็นชานยอลต้องเจ็บปวดไม่ได้ ผมไม่อยากเห็นเขาต้องร้องให้ เพราะน้ำตาของเขามันช่างทำให้หัวใจของผมมันบีบรัดตัวเองอย่างเจ็บปวด

 

“แบคฮยอนเป็นยังไงบ้าง”พี่เลย์เดินเข้ามาหาผมและถามอย่างเป็นห่วง
 

“หิวไหม”พี่ลูฮานถาม แต่ทำไมพอผมเห็นหน้าพี่เขาสองคนน้ำตาของผมมันพาลจะไหลออกมาอย่างนี้ละ “พี่เลย์ พี่ลูฮาน”ผมดึงร่างของทั้งสองคนเข้ามากอด น้ำตาของผมมันไหลออกมาอย่างมากมาย ผมกำลังอ่อนแอผมรู้ตัวของผมดี

 

“แบคฮยอนเป็นอะไร”เสียงของพี่ลูฮานดูเป็นกังวลมาก ให้ตายสินี่ผมทำให้พวกพี่เขาเป็นห่วงอีกแล้วหรือไง ผมมันนิสัยไม่ดี “ผมขอโทษ ที่ต้องทำให้พี่สองคนต้องลำบากคอยเป็นห่วง กังวลกับผม ผมขอโทษ”ผมไม่รู้จะบอกอะไรกับพี่เขา ในหัวของผมตอนนี้มันว่างเปล่า ความจำบางส่วนของมันเริ่มที่จะจืดจางลงแล้ว ไม่ได้ผมจะเป็นตอนนี้ไม่ได้

 

“ความจำของผมมันเริ่มจางไปแล้ว ผมกลัวผมไม่อยากให้มันเกิดตอนนี้ ผมยังทำให้ชานยอลเกรียดผมไม่ได้”ผมพูดออกมาอย่างเจ็บปวด

 

มืออุ่นๆของพี่ทั้งสองคนของผมลูบหลังอยากให้กำลังใจ ถึงมันจะรู้สึกดีมากแค่ไหน แต่หัวใจของผมตอนนี้มันก็ยังคงเจ็บปวดอยู่อย่างนี้ไม่ลดลงเลย

 

“ไม่เอาน่าแบคฮยอนไม่ร้องนะ”พี่เลย์พูดและเอาผมออกจากอ้อมกอดและเช็ดน้ำตาของผมอย่างอบอุ่น

 

“ขอบคุณครับ”ผมพูดและส่งยิ้มไปให้พี่สองคน

 

“หิวรึยัง”พี่ลูฮานถาม ผมพยักหน้าตอบ ผมต้องเข้มแข็งผมจะอ่อนแอไม่ได้ ผมต้องเข้มแข็งเพื่อทำในสิ่งที่ผมต้องการ ก่อนที่ชะตากรรมของผมจะมาถึง  ผมต้องทำให้ชานยอลเกรียดผม และไม่ต้องเจ็บปวดเมื่อเวลานั้นของผมมาถึง

 

หลังจากที่ผมกินข้าวและยาที่มากมาย  ผมนั่งมองวิวข้างนอกหน้าต่างจากห้องของโรงพยาบาลที่ผมพักอยู่ ผมต้องการที่จะปล่อยเรื่องราวอันแสนเจ็บปวดของผมออกไปก่อนในตอนนี้ ถึงแม้วิวข้างนอกมันจะเป็นวิวที่มีรถมากมายที่วิ่งสวนกันไปมาอย่างวุ่นวายมันก็ยังทำให้จิตใจของผมมันเบาความเจ็บปวดลงได้บ้าง แต่มันก็เพียงน้อยนิดเท่านั้น

 

เมื่อในหัวสมองและจิตใจของผมยังก็ยังคิดถึงแต่ ชานยอลอยู่อย่างนี้ ผมถอดหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ผมหันกลับจากวิวอันแสนวุ่นวายนั้นและเดินมาบนเตียงและล้มตัวลงนอน ชานยอลฉันดีใจนะที่นายกับฉันเคยรักกัน แต่ต่อไปนี้นายไม่ต้องมารักฉันอีกแล้วละ นายเกรียดฉันเถอะ ฉันขอร้อง ฉันไม่อยากให้นายต้องเจ็บปวดกับฉันไปมากกว่านี้แล้ว ขอร้องเถอะนะ น้ำตาของผมมันไหลรินลงมาอีกครั้ง ผมเข้มแข็งไม่ได้จริงๆ

 

ชานยอล part

 

ผมไม่ได้ตั้งใจฟังสิ่งที่ครูสอนเลยแม้แต่นิด ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่ครูบอกมันเลย หัวของผมมันมั่วแต่คิดเรื่องของแบคฮยอนอย่างเดียว ผมจะทำให้แบคฮยอนเลิกคบกับจงอินได้ไหม ผมจะทำให้แบคฮยอนกลับมารักผมได้หรือป่าว ในหัวของผมมันคิดแบบนี้วนไปวนมาอย่างมากมาย
 

“ชานยอลเป็นอะไรหรือป่าว”เสียงของคยองซูทำให้ผมได้หลุดจากภวังค์ความคิดออกมา
 

“ป่าวนะ แค่คิดอะไรเพลินๆนะ”ผมตอบเขาและหันไปสนใจกับสมุดและจดงานตามที่ครูสั่ง
 

................................................................................................................................................................................
 

คยองซูมองชานยอลด้วยสายตาที่ผิดหวัง ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าชานยอลไม่ได้รักเขาเลยแม้แต่น้อยแต่ที่ชานยอลทำกับเขาแบบนี้เพราะอะไร เหตุผลอะไรเขาก็ไม่รู้แต่ที่แน่ๆมันคงต้องเกี่ยวกับ บยอน แบคฮยอนแน่ๆ คยองซูกำมือของเขาแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธของเขา ชานยอลฉันจะทำให้นายหันมาสนใจฉันให้ได้ จะทำทุกวิธีทางที่จะทำให้นายสนใจฉัน และจะทำให้นายเลิกสนใจคนอย่างแบคฮยอน 

 

...............................................................................................................................................................................
 

ชานยอล part

 

ผมนั่งมองข้าวที่อยู่ในจานอย่างไม่นึกอยากจะกินมันเลยแม้แต่นิด ผมมองไปรอบๆอย่างสำรวจหาแบคฮยอน วันนี้ผมยังไม่เจอเขาเลย ผมเป็นห่วงเขามากตั้งแต่เมื่อคืน จนสายตาของผมไปสะดุดเขากับร่างสูงผิวแทนของ คิม จงอินเข้า ผมเดินตรงเข้าไปหาเขาทันที

 

“แบคฮยอนอยู่ไหน”

 

จงอินหันมามองผมด้วยสายที่ติดจะไม่พอใจและสงสัยในคำถามของผม ผมเองเวลาเห็นหน้าหมอนี้ผมก็เกิดอารมณ์โมโหขึ้นมา จงอินไม่ตอบและหันไปกินข้าวของเขาต่ออย่างไม่คิดจะสนใจผมเลย มันทำให้ผมหงุดหงิดขึ้นมากไปอีก

 

“ฉันถามว่าแบคฮยอนอยู่ไหน”ผมพูดและจับแขนจงอินไว้แน่นเพื่อไม่ให้เขาเอาข้าวเข้าไปในปากได้ จงอินละตาจากจานข้าวและหันมามองผม ก่อนที่จะยกยิ้มอย่างกวนประสาท

 

“ทำไมนายต้องมายุ่งด้วยละ แบคฮยอนเป็นแฟนฉัน”ผมสะอึกกับคำตอบของเขาทันที ก็จริงอย่างที่เขาบอกผมเองไม่มีสิทธิ์ยุ่งแต่ผมก็จะหน้าดานยุ่งอีก ผมไม่สนใจหรอกนะก็ในเมื่อผมจะทำให้แบคฮยอนเลิกกับจงอินให้ได้ผมก็จะหน้าดานต่อไป

 

“นายตอบไม่ตรงคำถามของฉัน”

 

“งั้นนายก็ตอบฉันมาก่อนสิ ว่านายมาถามถึงแฟนคนอื่นเขาทำไม”จงอินสะบัดแขนออกจากมือของผมและลุกมาประจันกับผม เราทั้งสองคนต่างคนต่างจ้องตากันอย่างเอาเรื่องและไม่มีใครยอมใคร คนในโรงอาหารเริ่มที่จะมองพวกผมอย่างเป็นจุดสนใจ

 

“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบนาย”ผมตอบเขาไป

 

“งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องบอกนาย”จงอินพูดและทำท่าจะหันหลังเดินไป แต่ผมคว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้ก่อน “คิม จงอิน นายจำคำของฉันไว้ให้ดี”ผมพูดอย่างโกรธจัด จงอินยักคิ้วอย่างกวนประสาทใส่ผม

 

“ฉันจะทำให้นายเลิกกับแบคฮยอนให้ได้”

 

“เหตุผลละ”เอาอีกแล้วเขาทำให้ผมต้องสะอึกกับคำถามของเขาอีกแล้ว

 

“ก็นายมันเลว เจ้าชู้ไง ใครๆเขาก็รู้ ว่านายนะไม่เคยจริงใจกับใคร”

 

“ใช่กับคนอื่นฉันไม่ แต่สำหรับแบคฮยอนฉันจริงใจ”จงอินพูดออกมาด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจังก่อนจะกระชากมือของผมออกจากคอเสื้อเขา “นายทำแบบนี้เพราะห่วงแบคฮยอนสินะ ชานยอล”จงอินพูดส่งท้ายไว้ให้ผมก่อนจะเดินไป เขาทำให้ผมต้องกำมือแน่นด้วยความโกรธ ยังไงผมก็ไม่ยอม จะบอกว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัวยังไงก็ได้แต่ผมก็จะทำให้เขาสองคนเลิกกันให้ได้

 

................................................................................................................................................................................

 

คยองซูที่ยื่นแอบมองเหตุการณ์อยู่ เมื่อเขาได้ยินคำพูดของชานยอล น้ำตาของเขาก็เออออกมาแต่เขาไม่ให้มันไหลออกมา ตอนนี้เขารู้สึกโกรธแบคฮยอนอย่างมาก ถึงแม้เขากับแบคฮยอนจะเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนแต่ตอนนี้ไม่ แบคฮยอนแย่งของสำคัญของเขาไปตลอด แบคฮยอนมักจะเด่นอยู่เสมอ ใครๆก็แบคฮยอนๆๆๆๆแต่ที่เขาน้อยใจและโกรธมากที่สุดคือ ชานยอลขอคบกับเขาแต่หัวใจยังคงรักแบคฮยอนอยู่ ใครเจอแบบนี้มันก็ต้องเจ็บใจกันทั้งนั้น

 

“แบคฮยอนแกมันมารชีวิตของฉันตลอด ตั้งแต่เด็กยันโตนายมันมารชีวิตของแบบนี้มาตลอด ถึงเวลาที่ฉันต้งกำจัดมารอย่างนายแล้วละ บยอน แบคฮยอน”

 

ไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ตามคยองซูก็จะทำมัน




มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กับอีกตอน
เม้นๆๆๆๆๆให้ด้วยนะคร้าบบบบบบบบ