คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : LOVE SAD 4
แบคฮยอน part
ผมเดินออกมาจากโรงเรียนเพื่อจะไปที่ป้ายรถอย่างช้าๆร่างกายของผมเหมือนมันอ่อนแรงลง อาการมันคงจะเริ่มแล้วสินะ ผมเองก็ได้แต่ยิ้มเยาะกับชะตากรรมตัวเอง ผมมันช่างน่าสมเพชสะจริง ผมคิดว่าผมไม่ควรจะเกิดมาด้วยซ้ำ ผมเกิดมาก็ต้องgจออะไรๆต่อหลายอย่าง พ่อแม่ของผมก็หนีจากไปอย่างไม่มีวันกลับตั้งแต่ผมเองยังเด็ก พอชีวิตและอะไรเริ่มดีขึ้นผมก็มาเจอกับชะตากรรมของผม ผมคงทำปาปไว้มากสินะครับ
“แบคฮยอน”ผมโดนมือหนาของใครสักคนกระชากเข้าไปในช่องตึกแคบๆ ผมเองก็กลัวและตกใจแต่ตอนนี้แรงของผมมันไม่มีแล้วละคับ ผมมองหน้าเจ้าของมือหน้านั้น “ชานยอล”เป็นชานยอลเอง ชานยอลมองผมด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง สีหน้าแบบนี้ผมไม่เคยเห็นมันมาก่อน ผมยิ้มให้กับตัวเองอย่างเจ็บปวด ชานยอลเกรียดผมแล้วละ ดีใจแต่เจ็บ
“ปล่อย”ผมสะบัดแขนออกจากชานยอล เขาไม่มีอาการตอบสนองอะไรออกมาเพียงมองหน้าผมด้วยสีหน้าแบบเดิม
“รังเกรียดฉันมากเลยหรอ”ชานยอลพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ
“ใช่ ฉันรังเกรียดนาย”
“มันก็แน่ละที่นายจะรังเกรียดของเก่าๆอย่างฉัน นายเจอของใหม่ที่มันดีกว่าฉันแล้วนิ แบคฮยอน”ชานยอลพูดออกมาอย่างประชดประชัน ผมเจ็บที่ได้ยินคำพูดแบบนี้ของเขาแต่ผมคงทำอะไรมันไม่ได้ในเมื่อผมต้องการให้มันเป็นแบบนี้
“แต่นายเร็วไปนะ แบคฮยอน เพิ่งเลิกกับฉันไม่ถึงอาทิตย์ก็เอาคิม จงอิน มาเป็นแฟนสะแล้ว เฮ้อ!ฉันไม่ยักจะรู้ว่านายจะซ่อนคราบแบบนี้เอาไว้ในความใสซื่อของนาย ฉันนี่ตามไม่ทันนายเลยจริงๆ”ชานยอลพูดจบเขาก็บีบไหล่ผมเต็มแรงของเขา ผมเจ็บแต่ที่กายมันยังน้อยกว่าในใจ ผมไม่แสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาให้เขาเห็นแต่ผมส่งสีหน้าอวดดีใส่เขา
“แบคฮยอน เรื่องเมื่อเช้าที่ฉันคุกเข่าขอร้องนายให้กลับมาหาฉัน นายลืมมันไปซะเถอะ ต่อไปนี้ ฉันปาร์ค ชานยอลจะไม่ยอมทำแบบนั้นอีกแน่นนอน จะมีเพียงแต่นายที่ต้องคุกเข่าอ้อนวอนฉัน แบคฮยอน”ชานยอลกันฟันอย่างโกรธจัดเขามองหน้าผมด้วยแวดตาที่เต็มไปโกรธเกรียด มันทำให้ผมแทบใจสลาย
“นายคิดไปเองหรือป่าว ปาร์ค ชานยอล”
“นายก็ค่อยดูละกัน”ชานยอลพูดจบก็ส่งจูบที่รุนแรงเต็มไปด้วยความโกรธ ผมไม่เคยรับจูบแบบนี้กับเขา มันทำให้หัวใจของผมหล่นวูบหายไป น้ำตาที่กลั้นมันเอาไว้ไหลออกมาอีกครั้ง ผมพยามต่อต้านจูบของชานยอลแต่ด้วยเรี่ยวแรงของผมมันไม่มีมันทำให้ผมต่อต้านไม่ได้ ผมปล่อยให้เขาส่งจูบที่เต็มไปด้วยความโกรธ จนชานยอลละมันออกมา
“ร้องให้งั้นหรอ นายอย่าบีบน้ำตาของนายออกมาเลยดีกว่า มันใช่ไม่ได้ผลกับฉันอีกต่อไปแล้วละ ฉันไม่ใช่ ชานยอลคนโง่อีกต่อไปแล้วละ แบคฮยอน”
ผมไม่พูดอะไรแต่ส่งแรงตบไปที่หน้าของเขาเต็มแรงของผม จนชานยอลหน้าหันไปตามแรงของผม ผมไม่อยากทำ แต่ผมจำเป็นจริงๆ ผมเองก็ได้แต่ขอโทษชานยอลในใจ
ผมเช็ดน้ำตาที่หน้าออกและหัวเราะในลำคอ “เสียดายนะ ที่นายรู้สันดานของฉันหมดแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องมาคอยบีบน้ำตาให้นาย ฉันคงต้องเผยนิสัยจริงๆของฉันให้นายได้เห็นแล้ว ปาร์ค ชานยอล “ผมพูดอย่างอวดดีใส่เขาที่ผมสร้างมันขึ้นมา ชานยอลมองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ผมเองก็เดามันไม่ออกเหมือนกัน
“ได้ แบคฮยอน ต่อไปนี้นายไม่ต้องทำตัวเป็น บยอน แบคฮยอน เด็กน้อยผู้ใสซื่ออีกต่อไป นายเผยตัวจริงของนายที่ยิ่งกว่ามารร้ายออกมาเลย แต่ฉันนี้ละจะทำให้มารร้ายอย่างนายมาสยบแทบเท้าฉัน ฉันจะทำให้นายเจ็บปวดกับที่นายเคยทำไว้กับชานยอลคนโง่ ฉันจะไม่ยอมให้นายไปเป็นของใครนอกจากฉันคนนี้ที่จะส่งมอบที่ความทุกข์ทรมานให้นาย”ชานยอลพูดออกมาอย่างจริงจังและเดินออกไป
ผมทรุดลงตรงนั้นอย่างหมดแรง ทำไมกันชานยอล ทำไมนายไม่ปล่อยฉันไป นายรู้ไหมว่านายต้องปล่อยฉันไป ถ้านายไม่ยอมปล่อยฉันไป นายเองที่จะต้องเจ็บปวด ฉันไม่อยากให้ต้องเจ็บปวดเพราะฉัน ชานยอลอย่าทำแบบนี้ ผมเองได้แต่บอกกับเขาถายในใจของผม ถ้าวันนั้นของชะตากรรมของผมมาถึง ชานยอลเขาจะเป็นยังไงผมไม่อยากเห็น ผมไม่อยากที่จะให้ชะตากรรมของผมมาถึงแล้วสิ
ชานยอล part
ผมเดินออกมาจากที่มุมตึกที่ผมไปคุยกับแบคฮยอนมา ถึงผมจะไม่แสดงออกว่าผมเสียใจหรือร้องให้คุณเคยได้ยินคำว่าน้ำตาตกในไหมครับ ผมกำลังมีอาการแบบนั้น ผมเจ็บจนจุกที่หัวใจจนร้องไม่ออก ผมเสียใจที่แบคฮยอนทำแบบนี้ ผมเสียใจที่ผมทำแบบนี้กับแบคฮยอน
ผมไม่เข้าใจว่าแบคฮยอนเป็นอะไร ผมไม่คิดว่าแบคฮยอนจะเป็นแบบนี้ ผมเสียใจมากจริงๆผมรักเขามากๆผมไม่อยากที่จะทำกับเขาแบบนี้หรอกครับ แต่ในเมื่อแบคฮยอนไปคบกับ คิม จงอิน ผมไม่อยากให้แบคฮยอนเจ็บปวดแบบผมที่แบคฮยอนทำกับผมอยู่ตอนนี้
“ชานยอล”ผมหันไปตามเสียงเรียก ผู้ชายร่างเล็กที่เคยบอกรักกับผมแต่ผมปฎิเสธไป
“คยองซู”คยองซูเดินเข้ามาเดินข้างๆผม
“เป็นอะไรมากไหม”เขาถามผมออกมา ผมรู้สึกถึงความเป็นห่วงของเขาจริงๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาหรอกคับ
“ไม่หรอก ขอบใจนะที่เป็นห่วงนะ”
“อืม ถ้าชานยอลมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจมาปรึกษาเราได้นะ เรารับฟังเสมอ”
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร สำหรับชานยอลเราเต็มใจเสมอ”ผมหันไปมองเขาเมื่อเขาพูดจบ จะบอกผมโง่อีกก็ได้เพราะผมไม่เขาใจสิ่งที่เขาพูด
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอกน่า เราเต็มใจจริงๆ”คยองซูยิ้มออกมาอย่างสดใส มันทำให้ผมนึกถึงรอยยิ้มของแบคฮยอนขึ้นมาทันที เวลาผมไม่สบายใจถ้าผมได้เห็นรอยยิ้มของแบคฮยอนผมก็จะรู้สึกดีขึ้นแต่ต่อไปนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว
“คยองซู นายช่วยเราอย่างหนึ่งสิ”ผมนึกขึ้นได้ว่าจะทำยังไงให้แบคฮยอนเลิกกับจงอิน
“ได้สิบอกมาเลย”
แบคฮยอนฉันไม่รู้ว่ายังรู้สึกยังไงกับฉัน แต่ฉันยังคงรักเหมือนเดิม และจะทำให้นายกลับมารักฉัน บยอน แบคฮยอน
มาต่อแล้วกัยอีกหนึ่งตอน
มันอาจจะสั้นๆหน่อยก็ขอโทษด้วยนะ
แต่งยาวๆยังไม่ค่อยได้
สุดท้ายเม้นให้ด้วยนะคร้าบบบบบบบ
ความคิดเห็น