คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : color beak love two
านยอลับรถลับมาที่บ้านอเา้วยอารม์หุหิ เาเอไม่เ้าใ บยอน แบฮยอนนั้น้อาระทำอะไรันแน่ทั้ๆที่เาับแบฮยอนไม่เยรู้ัันเลย้วย้ำ แ่ลับมาพูาถาถาเาเหมือนับว่าเาไปทำอะไรให้แบฮยอนเ็บแ้นใอย่านั้น านยอลับรถเ้ามาอในลานอรถในบ้านอเาบรรยาาศที่บ้านอเาอนนี้มัน่าแ่าับอนแรที่เาออไป้านออย่าถนัา บรรยาาศที่มีผู้นที่แ่ัว้วยุสุหรูและเรื่อประับที่ส่อแสออมาอย่าแสบาหายไปหมแล้ว เสียนรี็เียบลไป เหลือแ่เพียนใ้ในบ้านอเาที่ำลัเ็บวาอยู่และพว่าที่ำลัเ็บเรื่อนรีและเวทีอยู่ านยอลยิ้มออมาอย่าพอใ บๆไปสัทีับบรรยาาศแสนวุ่นวาย
านยอลเินเ้ามาในบ้านแ่เา็้อหยุะัทันทีเมื่อแม่อเาที่นั่อยู่ทีุ่โฟาสุหรูนั้น้วยสีหน้าที่ไม่พอใเป็นอย่ามา สายาทีุ่นายปาร์มอมาที่เานั้นมันสื่อวามหมายออมาอย่าัเนือไม่พอใับารระทำอเาอย่ามา “แไปไหนมา”ุนายปาร์ถามออมา้วยน้ำเสียโรธั เธอโรธลูายนนี้อเธอเอามาๆเพราะลูายัวแสบอเธอหัหน้าเธออย่าไม่เหลือิ้นี เา้ออยแ้่าให้ลูายนนี้อเธอลอานเมื่อมีนมาถามเธอว่าลูายอเธอไปไหน ไม่มาอยู่ับู่หมันับหนูยอูหรอ ลูายนนี้อเธอไม่ไ้เรื่อเลยริๆ
“ผมออไป้านอมารับ”านยอลอบออมาอย่าไม่สนใสัเท่าไหร่ านยอลไม่อยาะเถียับแม่อเาอนนี้ อารม์โทสะอเาอนนี้มันล้นออมานทนแทบไม่ไหวอยู่แล้ว านยอลเินไปอย่าไม่สนใสายาอแม่อเาที่ำลัไม่พอใเาอย่ามา
“แ!มันไม่ไ้เรื่อานยอล แทำให้ันปวหัวอยู่ลอ แะทำามที่ันอบ้าไม่ไ้เลยหรือไันแะัันไปถึไหนันานยอลแ่วยทำามที่ันสั่หน่อยไ้ไหมห่ะ!”ุนายปาร์ ะโน่อว่าลูายอเธออมาอย่าสุทน
านยอลหยุนิ่และหันลับมามอหน้าแม่อเาอย่าไม่พอใเหมือนัน “แม่ว่าผมไม่ทำามที่แม่บออย่านั้นหรอ แม่พูออมาแบบนี้ไ้ยัไ”
“แพูอะไรแ ปาร์ านยอล”
“ที่ผมทำอยู่ทุวันนี้ผมไม่ไ้ทำามอย่าที่แม่ออย่านั้นหรอ ที่ผมยอมหมั้นับยอูามที่แม่สั่ผมไม่ไ้ทำให้แม่อย่านั้นหรอ ที่แม่้อารให้ผมับุน....”านยอลยัพูไม่ทันบแม่อเา็บไปที่ใบหน้าอเาเ็มแร ุนายปาร์มอลูายอเธอ้วยแวาโรธั
“ันบอแแล้วใ่ไหมว่าอย่าไปพูถึมัน อย่าไปพูถึนระูลนั้น”ุนายปาร์พูออมา้วยเสียที่โรธแ้น เธอยัฝัำไว้ในใว่าระูลบยอนนั้น ทำอะไรับเธอไว้เธอไม่เยลืมมันเลย
“ทำไมผมะพูถึุนมยอนไม่ไ้ ในเมื่อนที่ผมรัือลูอนระูลบยอน ทำไมผมะพูไม่ไ้แม่มีเหุผลอะไรที่ะห้ามไม่ให้ผมพูถึุนมยอน”
“ันสั่แ แ็้อทำามแ้อเลียนระูลนั้น ปาร์ านยอล”ุนายปาร์พูออมาอย่าริัเธอะไม่มีวันหายแ้นนระูลบยอน ไม่มีวัน!
“ผมไม่รู้เหุผลอแม่หรอนะที่แม่ะรัเียระูลบยอน แ่ผมไม่มีวันที่ะเลียนระูลนั้นเ็าเพราะนที่ผมรัเาือลูายอระูลบยอน”านยอลพูไปับแม่อเาอย่าริัเหมือนัน เาะไม่มีวันเลียุนมยอนหรือรอบรัวอุนมยอนเ็า านยอลเินออไปโยไม่สนใเสีย่าท่ออแม่เาที่ะโน่อว่าเาามหลัมาเลย
“านยอลแมัน็เหมือนพ่ออแ!”ุนายปาร์ะโนว่าลูายอเธออไปอย่าหมวามอทน เธอำมือแน่นอย่าโรธแ้น “ทำไม่นระูลนั้นไม่เลิามมาอเวรับันไม่เลิราสัที ัน้อัารับพวแั้นเ็าสะแล้วสิ”ุนายปาร์พูออมาอย่าเ็บใ่อนที่เธอะว้ามือถืออเธอึ้นมาและไปที่เบอร์อ เสี่ยว ลูฮาน
านยอลเินเ้ามาในห้อ้วยอารม์หุหิที่เพิ่มึ้นมานเ้าะเป็นบ้าายอยู่แล้ว านยอลเะอทุอย่าที่อยู่้าหน้าเาอย่าระบายอารม์โทสะอเา เาไม่เ้าใว่าทำแม่อเาถึเลียนระูลนั้นนัหนาทั้ๆที่นระูลนั้น็ูเป็นนีันทุน ทัุ้นายบยอนรวมถึุนมยอนที่เป็นนีมาๆนเาหลรัมานานี้ เาไม่เ้าใแม่อเาเลยแม้แ่นิ
านยอลเปิลิ้นัหัวเียอเาและเอารูปอุนมยอนที่เาเ็บมันเอาไวู้เวลาที่ิถึนที่เารัสุหัวใ านยอลมอรูปุนมยอนที่ส่ยิ้มหวานทีู่อบอุ่นมาให้เา วามรู้สึอเาอนนี้มัน่าหลาหลายวามรู้สึนเาสับสนไปหม น้ำใสๆ่อยๆไหลออมาอย่า้าๆน้ำาหยลบนใบหน้าในรูปอุนมยอน านยอลรีบเ็มันออมาทันที
“ุนมยอนผมอโทษ ผมไม่รู้ว่าผมทำผิับุนมยอนไปี่รั้แล้วแ่ผมไม่อยาทำมันเลย ผมำเป็นริๆผมเอมัน็โ่ ผมมันเป็นนโ่ ุนมยอนผมอโทษ ผมอโทษ”านยอลพูออมาและมอรูปในมืออเาอย่ารู้สึผิ น้ำาอวามเ็บปวไหลออมาอย่าท่วมทัน หัวใอเาอนนี้มันานแทบไม่รู้สึอะไรแล้ว านยอลล้มัวนอนลบนเียนาให่อเาในอ้อมออเายัอรูปุนมยอนอย่ารัและห่วแหน “ผมรัุนะุนยอน ผมอโทษริๆ”านยอลพูออมาและปล่อยน้ำาอวามเ็บปวให้ไหลออมาอย่าไม่ิะห้ามมัน
ในืนเี่ยวันแบฮยอนยัไม่นอนถึมันะึมาแล้ว็าม แ่าอเามันยัสว่าอยู่แบบนี้ หัวสมออเามัน็ไม่หยุทำานสัทีถึเาพยามที่ะ่มาให้หลับนาไหน็ามแ่ผลลับมัน็เหมือนเิมือนอนไม่หลับาอเามัน็สว่าอยู่เหมือนเิมมันทำให้เาหุหิมาริๆแ่เรื่อมัน็ไม่ทำให้เาหุหิเท่าเรื่อในหัวอเาอนนี้เลย หัวอเามันิถึแ่ใบหน้าอนายปาร์ านยอลนั้น แ่ที่เลวร้ายว่านี้็ือทำไมเวลาที่เาิถึใบหน้าอานยอลทำไมหัวใอเามันเ้นแรและรั่วนน่าลัวมันทำให้เาหุหิมาริๆ
“บยอน แบฮยอน!นายเป็นอะไรอนายเนี้ย”แบฮยอน่น่าัวเอออมาอย่าไม่พอใัวเอเลย มันน่าหุหิริๆแบฮยอนยันอนระวนระวายอยู่อย่านั้น นเาทนไม่ไว้แบฮยอนลุึ้นมาและเินรไปที่ห้อน้ำทันที แบฮยอนเปิน้ำและใ้มือวัมันมาล้าหน้าเพื่อะให้สื่นึ้นและไล่หน้าอ ปาร์ านยอล ออไปสัที
แ่ทว่า......มัน็เหมือนเิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลเลย หน้าอนเลวอย่าปาร์ านยอล ยัวนเวียนไปมาอยู่ในหัวอเาอยู่ มันทำให้เาอยาะเป็นบ้าให้รู้แล้วรู้รอไปเลย แบฮยอนยัล้าหน้าอยู่อย่านั้น นวามิบ้าๆอเาเริ่มหายไป แบฮยอนเ็หน้าเ็าและเินออมาาในห้อน้ำ แ่อนนี้เ็มนาฬิา็เินมาถึเวลาี2แล้ว แบฮยอนถอหายใออมาอย่าเบื่อหน่าย และแบฮยอน็เ้าสู่ห้วนินทาไปในที่สุ
เ้าวัน่อมาแบฮยอนื่นมาทำอาหารแ่เ้าเพราะวันนี้เาะไปเยี่ยมุนมยอนและะไปเฝ้าพี่ายอเาแทนแม่เา้วย เพราะแม่อเาไม่ไ้พัผ่อนมาหลายวันแล้ว เาไม่อยาะให้แม่เา้อมาเป็นอะไรไปอีน “พี่มินอรับผมฝาพี่มินอูแลร้านสัสอสามวันนะรับ พอีผมะไปเฝ้าพีุ่นมยอนนะรับ รับอบุรับ”แบฮยอนที่ำลัวุ่นวายอยู่ในรัวนั้น เาวุ่นวายสะนไม่ไ้สัเเลยว่ามีใรบานำลัแอบมอเาอยู่เียบๆาหน้า่า สายาอใรนนั้นมอแบฮยอน้วยสายาที่นิ่เรียบแ่แฝไป้วยวามุร้ายเหมือนับสายาอราสิทีุ่่มูเหยื่ออันโอะอยู่อย่าไอย่านั้น
เานนั้น่อยๆว้าระปอปื่นสีำสนิทยึ้นมาและเล็ไปที่เป้าหมายอเานั้น็ือแบฮยอน เมื่อเล็ไ้แล้วว่าลูระสุนอปืนะไประทบทีุ่สำัอร่าาย นิ้วมือที่สวมถุมือหนัสีำ่อยๆไปที่ไปืน้าๆริมฝีปายยิ้มึ้นมาอย่าสะใเมื่อิภาพอเหยื่อที่ำลัะไ้ลูระสุนนี้ไปวิ่เล่นในหัวสมอ..... “นับถอยหลัไ้เลย 1 2 3”
ปั!!!!!
เ้าวันเี่ยวันานยอล่อยๆลืมาื่นึ้นมา ในอ้อมออเายัอรูปอนที่เารัสุหัวใไว้แน่น เพราะวามรัอเาที่มี่อุนมยอนไม่เยลน้อยลเลย และะไม่มีวันะลล วามรัอเามีแ่ะเพิ่มึ้นไป านยอลไ้สิึ้นมาเพราะเสียเาะประูห้อเาที่ัึ้นมา “านยอลๆื่นหรือยั”เสียหวานนุ่มอยอูัึ้นมา านยอล่อยลุออาเียและเินไปเปิประู
เมื่อานยอลเปิประูออมา ยอู็้อแปลใเพราะานยอลยัอยู่ในุสูทสีาวที่านยอลใส่มันเมื่อวาน แ่สิ่ที่ทำให้เาปวในี่สิ รูปในมืออานยอล ที่านยอลถือมันไว้อย่าห่วแหน มันทำให้เาเ็บปวริๆ านยอลรีบเอารูปนั้นหลบมา้าหลัเาทันทีเมื่อเห็นสีหน้าอยอูที่เห็นรูปนั้น ถึแม้เาะไม่ไ้รัยอู็ามแ่เา็ไม่อยาที่ะทำให้ยอู้อเสียใเพราะเา
“ทำไมมาแ่เ้าเลยหละ”านยอลพูและหลบัวให้ยอูเ้ามา ยอูยิ้มบาๆให้ับานยอลแทนำอบุและเินเ้ามา “ถ้าะมาทำไมไม่โทรมาบอ่อนหละยอู”านยอลพูออมาอย่าเินอายเาไม่อยาให้ยอูมาเห็นสภาพแย่ๆอเาอนนี้เลย มันหน้าอายริๆ
“อโทษทีพอีุน้าานมีโทรมาบอว่ามีเรื่อ่วนะุย้วยนะ”ยอูพูออมาอย่ารู้สึผิ เพราะเาเอ็ไม่อยาะรบวนเวลาอานยอลหรอ เพราะเาลัวว่าานยอลอาะรำาเา แ่วันนีุ้นายปาร์โทรมาบอว่ามีเรื่อ่วนะุย้วยแ่พอมาถึเธอ็บอไม่มีอะไรสำั แล้วบอให้เามาวนานยอลไปเที่ยวอี้วย นี่แหละเรื่อที่ทำให้เาลำบาใอยู่อนนี้
“ยอูมีอะไรหรือป่าวทำไมูไม่่อยสบายเลย มีอะไรหรือป่าว”านยอลถามออมาเมื่อเห็นสีหน้าอยอูทีู่มีอะไรไม่สบายใอยู่ในนั้นและูเหมือนะัวลอะไรอยู่สัอย่า ยอูมอานยอลอย่าลัเลใ เาไม่ล้าวนหรือบอับานยอล ็เาลัวานยอละรำาเา เาถึไม่ล้าที่ะเอยปาพูอะไรเลย “มีอะไร็พูมาเถอะยอู”
“ือว่า....านยอลเราไม่ไ้บัับานยอลหรือบีบให้านยอลทำามเราหรอนะ านยอละทำามหรือไม่ทำ็ไ้ ือเราะวนานยอลไปเที่ยว้วยันนะ”ยอูัสินใพูออมาในที่สุ านยอลยิ้มออมาอย่าเอ็นูยอู แ่เา็พอรู้นิสัยอยอูี ้อเป็นแม่อเาแน่ๆที่บัับให้ยอูมาวนเาไปเที่ยว แ่็ไ้เาเอะไ้พายอูไปิน้าวแทนำอโทษที่เมื่อวานเาหนีออมา
“ยอูรอผมสัรู่นะผมอัวอาบน้ำ่อน”านยอลพูและเินเ้าไปในห้อน้ำ ยอูถอหายใออมาอย่าโล่อและยิ้มออมาอย่ามีวามสุ เมื่อไหร่านยอละรัเาสัทีละ เมื่อไหร่านยอละหันมามอเาบ้าหละ แ่ไ้แ่นี้เา็พอใแล้วละ ไ้แ่นี้็พอใแล้วหละ???????????????????????????????
มา่อันแล้วน่ะรับ
ถ้าอบหรือไม่อบยัไ
็เม้นให้ำลัใไร์้วยนะ
ความคิดเห็น