ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ. โรงเรียน มิเรโนะ แสงแดดอ่อนๆยามเช้า ทอดแสงไปทั่วทิศทาง พร้อมกับท้องฟ้าสดใส วันนี้เป็นวันที่ใครๆหลายคนอยากให้มันมาถึงไวๆๆ  และบ้างก็ไม่อยากมาถึงสักเท่าไรนัก
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเทอมใหม่ เมื่อถึงเวลา 8.00 น. เสียงนาฬิกาบอกเวลา“ ติก ต็อก ติก ต็อก ”  และในเวลาเดียวกันเสียงเพลงชาติก็ดังขึ้น
นักเรียนต่างพากันไปเข้าแถวตามห้องของตน เมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง กิจกรรมหน้าเสาธงก็สิ้นสุดลง นักเรียนพากันเข้าห้องเรียนไปนั่งประจำที่ของตน 
เสียงคนวิ่งอย่างเร่งฝีเท้าดังขึ้น เด็กชายร่างอ้วนวิ่งมากด้วยความเหนื่อยหอบ มือหนึ่งจับแว่นกลัวจะหล่น มือหนึ่งจับเข็มขัดกันกางเกงหลุด 
“มาถึงแล้วหรืออิเดกิคุง”  อาจารย์ฮาซึกิพูดอย่างเอ็นดู พลางไปดึงตัวมาหน้าชั้นเรียน
ด้วยความเขินอายหน้าของเขาก็มีเลือดฝาดอ่อนๆขึ้นมา
“แนะนำตัวกับเพื่อนสิฮิเดกิคุง”  ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนาล รักใคร่เอ็นดู ของอาจารย์ฮาซึกิ
“ครับ”
“ ส......ส...สวัส....ดี  ครับ ..ผ....ม  ชื่อฮิเดกิคุงครับ ”
ท่าทางที่เขินอายของเขา ทำพูดตะกุกตะกัก  เพื่อนๆๆจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะจนลั่นห้อง มันทำให้ใบหน้าของเขาแดงขึ้นราวกับลูกตำลึงสุกงอม
“ไปนั่งข้าง ฮารุกะจังแล้วกัน” อาจารย์พูดทะลุกลางปล้องขึ้นมา
“ครับ” พลางหมุนปลายผมแก้เขินอาย
“รบกวนด้วยนะครับ ฮารุกะจัง ” ด้วยท่าทางที่เกรงๆๆและเขินอาย
“ฝากเพื่อนใหม่ด้วยนะ” อาจารย์ฮาซึกิพูด พลางกวาดสายตาไปรอบๆๆห้อง
การเรียนการสอนก็เริ่มขึ้น
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเทอมใหม่ เมื่อถึงเวลา 8.00 น. เสียงนาฬิกาบอกเวลา“ ติก ต็อก ติก ต็อก ”  และในเวลาเดียวกันเสียงเพลงชาติก็ดังขึ้น
นักเรียนต่างพากันไปเข้าแถวตามห้องของตน เมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง กิจกรรมหน้าเสาธงก็สิ้นสุดลง นักเรียนพากันเข้าห้องเรียนไปนั่งประจำที่ของตน 
เสียงคนวิ่งอย่างเร่งฝีเท้าดังขึ้น เด็กชายร่างอ้วนวิ่งมากด้วยความเหนื่อยหอบ มือหนึ่งจับแว่นกลัวจะหล่น มือหนึ่งจับเข็มขัดกันกางเกงหลุด 
“มาถึงแล้วหรืออิเดกิคุง”  อาจารย์ฮาซึกิพูดอย่างเอ็นดู พลางไปดึงตัวมาหน้าชั้นเรียน
ด้วยความเขินอายหน้าของเขาก็มีเลือดฝาดอ่อนๆขึ้นมา
“แนะนำตัวกับเพื่อนสิฮิเดกิคุง”  ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนาล รักใคร่เอ็นดู ของอาจารย์ฮาซึกิ
“ครับ”
“ ส......ส...สวัส....ดี  ครับ ..ผ....ม  ชื่อฮิเดกิคุงครับ ”
ท่าทางที่เขินอายของเขา ทำพูดตะกุกตะกัก  เพื่อนๆๆจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะจนลั่นห้อง มันทำให้ใบหน้าของเขาแดงขึ้นราวกับลูกตำลึงสุกงอม
“ไปนั่งข้าง ฮารุกะจังแล้วกัน” อาจารย์พูดทะลุกลางปล้องขึ้นมา
“ครับ” พลางหมุนปลายผมแก้เขินอาย
“รบกวนด้วยนะครับ ฮารุกะจัง ” ด้วยท่าทางที่เกรงๆๆและเขินอาย
“ฝากเพื่อนใหม่ด้วยนะ” อาจารย์ฮาซึกิพูด พลางกวาดสายตาไปรอบๆๆห้อง
การเรียนการสอนก็เริ่มขึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น