คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : PART 32 :เจ๊อุษารีเทิร์น(ยังจำได้ไหม~ *-*)
[Howl talk]
(โอ้ว เขียนถูกปะวะ T^T)
วันนี้ผมจะต้องเริ่มงานวันแรก ซึ่งบอกตรงๆว่าหวั่นมาก เพราะเมื่อวานท่านวาราเกียพึ่งเล่าวีรกรรมขององค์หญิงให้ผมฟัง... ไม่ว่าจะเป็นหยุดรถสิบล้อที่เกียร์แตกโดยที่ทำรถพังยับไฟหน้าหลุดกระเด็นด้วยมือเดียว... จัดการพวกมาเฟียซะน่วม... หรือแม้กระทั่งทุ่มหินใส่ท่านเอชที่พูดจาไม่เข้าหู..
ฟังแล้วยังแอบคิดอยู่ว่าจะจ้างผมมาทำเพื่อ??? = =
"อ๋อ... แล้วก็..."
"ครับ?"
ผมหันไปมองท่านวาราเกียด้วยความงุนงง เขาแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัยน์แปลกๆ
"อย่าตายล่ะ ^^"
"...=O=..."
ทักทำไม TOT
โรงเรียนโคโนฮะ
ผม... เคยได้ยินมาว่านักเรียนแสบใช่ย่อย...
เคยได้ยินว่า... ป่วนซะ ผอ. เกือบทุกรุ่นต้องขอลา...
เคยได้ยินว่า... กฏโรงเรียนนี้คือกฏมีไว้แหก...
แต่ก็ไม่เคยคิดว่า...
นักเรียนมันจะเลยเถิดได้ถึงขนาดนี้!!!!!!!!!!!!!!
กลุ่มหนึ่งนั่งเล่นไพ่สูบบุหรี่ดื่มเหล้า กลุ่มหนึ่งตีกัน กลุ่มหนึ่งกำลังทำจิตกรรมฝาผนังกับกำแพง กลุ่มหนึ่งนั่งลวนลามสาว ส่วนอีกกลุ่มประหลาดสุด ดันไปเอารถที่ไหนมาไม่รู้แถมยังเป็นรถที่มีลำโพงรอบตัวเปิดเพลงพร้อมแดนซ์กันอย่างเมามันส์ไม่แคร์สายตาสื่อ!!!!!!! =[]=
~รักกันไว้เถิดดดดด เราเกิดร่วมแดนไทยยยยย จะเกิดภาคไหนนนน ก็ไทยด้วยกันนนน~
เสียงเพลงเข้ากันกับสถานการณ์มากกกกก = =
"นายไปจัดการไอ้พวกที่กำลังละเลงกำแพง พวกหลีสาว แล้วก็พวกที่เปิดเพลง ฉันจะไปจัดการพวกที่กินเหล้าตีกัน"
"เอ๋!?"
"ไม่ต้องเอ๋ รีบๆไปจัดการซะ อย่าให้พวกมันตาย แค่ให้หลาบจำพอ หรือไม่นายก็ไสหัวกลับแดนเวทย์ไปเลย"
"...=O=..."
ผมอ้าปากค้างไปสามวิก่อนจะปลงได้แล้วเดินไปหาพวกที่กำลังละเลงกำแพง เจ้าพวกนั้นหัวเราะกันเฮฮากับรูปที่พึ่งละเลงเสร็จไปเมื่อกี้... มันคือรูป....
คะ.... โคโยตี้!?! โอ้มายด์ก๊อดดดดดด =[]=!!!!!!
เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยพบเคยเจ๊อ!!!!!!!(อุ๊ยตาย... ไปหมดแล้วตัวละครใหม่กรู T T)
มันน่าจับมาสั่งสอนแล้วโดนไม้ของอาจารย์ผมตีสักสองสามทีอะไรเยี่ยงนี้...
เอาล่ะพวก... ท่องไว้... อย่ารุนแรง... อย่ารุนแรง...
"นะ... นี่"
"หือ? มีไรวะ"
"กรุณา.. เอ่อ หยุดละเลงกำแพงสักทีจะได้ไหม ^-^"
"=_="
"อะไรหรอ หรือมีอะไรติดหน้าฉัน (' ' )( ' ')"
"=_____=^^^^^"
ในใจพวกมัน : เปล่า กูกำลังคิดว่าเมิงจาโก๊ะไปถึงไหน
ในใจไลท์ : โคตรน่าจับไปเป็นเคะ =.,=/// (ผัวะ!>>โดนตบ)
"(กระซิบ)เฮ้ย ไปดีกว่าว่ะ ข้าชักรู้สึกกลัวตะหงิดๆ"
"ใช่ๆ"
-เสร็จไปหนึ่ง-
ต่อไปก็... ปิดเพลงสินะ
ชึบ~
"เมิงดูมันเด่ะ"
"มันกำลังรำไทเก็กปะวะ"
ฟ้าวววววววววว!!!!!(วิ่งเข้าไป)
"เฮ้ย!!!!!! มันกำลังจะทำไรวะ!!"
"ข้าจะไปรู้เรอะ!!!!!"
ฟิ้ววววววว~~~~(กระโดดตีลังกากลางอากาศและ...)
ตุบ!!!!
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!
(รถระเบิด =[]=)
"เรียบร้อย"(ปัดมือ)
"คร่อกกกกก +-+"พวกที่เปิดเพลง... (ตายเรียบ)
พรึ่บบบบ!!
"กรี๊ดดดดด!!! ไอ้เวร! ไปตายไป๊!!"
"วี๊ดดดดวิ่วววววว~~ ใครหนอใส้กกน.ลายหมาน้อยยย~~"
"นี่... พวกนาย... ไปเข้าเรียนได้ละ..."
พรึบ!
"เหวอออ เหวออออ!!"
อยู่ๆมันก็กระชากคอเสื้อผมจนตัวลอย(ลืมบอกไปว่ามันตัวสูงกว่าผมมาสัก 3 เซ็น...) เจ้าหมอนั่นทำผมสกินเฮดแถมที่ขมับยังมีเส้นเลือดเต้นตุบๆแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ชอบใจนักที่ผมมาขัดจังหวะวิเคราะห์....
กกน. ชาวบ้าน -*-
"อุ๊ย! พวกเราดูสิ! หนูน้อยจะมาสั่งสอนพวกเราแหละ~~~"
"แหมมม~ น่ารักจริงจริ๊งงง~~"
"อะ.. องค์..."
"ว่าไงแก!!!"
"หุบปากแล้วไสหัวไป!!!!!"
ผมตวาดใส่มันแล้วผลักออกไปแรงพอสมควร มันกับพวกมองผมเหวอๆแล้วรีบโกยไปทันที
ท่านวาราเกียเอาผมตายแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่แม้แต่ไปห้ามพวกนั้นไม่ให้ลองดีกับองค์หญิง ไม่งั้นเตรียมพระสวดศพเข็นขึ้นเมรแน่นอน เจ้าพวกนั้นกำลังล้อเลียนคนตัวเล็กกันยกใหญ่อย่างสนุกปาก โดยคนโดนล้อเตรียมหมัดพร้อมซัดเรียบร้อยแล้ว
"ผมว่าพวกคุณรีบเข้าห้องดีกว่านะครับ เพราะว่า..."
"ห๊า! อะไรนะ ไม่ได้ยิน"
หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นแล้วทำท่าตาม เอ๋ หรือผมพูดเบาไป -_-a (ซื่อ = =)
"กรุณาเข้าห้องเรียนได้แล้วครับ"
"คนฟังภาษาลิงไม่รู้เรื่องว่ะ ก๊ากๆๆ!!"
"=O=...=_=++"
ผัวะ!
ผมเตะท้องไอ้ตัวที่บังอาจมาด่าผมเป็นลิงกระเด็นปลิวไปติดกับกำแพง พร้อมหักนิ้วเป็นสัญญาณเตือนพวกมันอีกทีว่าอย่ามาหือ จนพวกมันก็ยอวิ่งหนีหางจุกก้นเข้าห้องเรียนไปเลย
งานวันแรก... ทำได้ไม่เลวแฮะ =w=!!!
[END]
เสียงหนึ่งกำลังดังอย่างโหยหวน...
ร่างซีดดั่งซากศพค่อยๆเคลื่อนตัวย่างกลายเข้ามาในโรงเรียน...
ลมโบกพัดใบเหี่ยวของต้นไม้... แลดูเหมือนภูติผี...
ผมสีดำยาวลากกับพื้น... และลงมาปรกใบหน้า...
ปากซีดแสยะยิ้มถึงใบหู...
พร้อมเอ่ยว่า....
"ถึงแล้วโว้ยยยยยย!!!!!! เด็กๆจ๋าาาา~~~ อุษามาแว้ววว~~~ *0*"
อ้าว... อิบร้า ทำบรรยากาศสยองๆเสียหมด = =^^^
(ดูมัน ด่าได้แม้กระทั่งผี)
หอพักชาย เวลา 23.00
"คร่อกกก~~~ งืมๆๆ แจ๊บบๆๆ กินม่ายหวายแล้วววว~~"
นารูโตะในชุดนอนหมวกหมาละเมอเพ้อภพตามความฝัน แล้วเอาขาพาดคอซาสึเกะที่นอนอยู่เตียงข้างๆ พอเจ้าตัวรู้สึกหนักๆคอก็ตื่นขึ้นมาดูเจอแข้งอีโตะก็ร้องว้ากแล้วถีบมันตกไปจูบพื้นด้วยท่าเขียนโดนสิบล้อชนตายได้อย่างสวยงาม~~(จริงเด่ะ = =a)
"แอร๊กกกกกกกก!!! ไอ้เก๊ะ!!!!! ถีบทำไมวะ กำลังฝันดี TOT โธ่! อาโออิที่ร๊ากกกก~~"
"นี่ถ้าแกละเมอจูบล่ะก็โดนสหบาทาแน่ไอ้โตะ!!!!!!!! =[]=+++ ฉันก็กำลังฝันดีแต่แกดันเอาลำแข้งตัวเองมาพาดคอ!! ของต่ำนะเฟ้ยย!!"
"โวย! พวกนายเงียบๆหน่อยสิวะ =O=!!"
คิบะตื่นขึ้นมาโวยวายพร้อมมีกำลังเสริมคืออากามารุ(มันตื่นเพราะเสียงไอ้สองตัวนั่นแหละค่ะ) อยู่ๆโจจิก็ดันคล้ายกระดื๊บๆมาที่แขนของคิบะแล้วงับหงั่บ!
"จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!! T[]T++ เจ้าโจจี๊~!!!!!!!!!!!!!!!!! แขนกู๊!!!!!!!!!!"
"ง่ำ~!! หา! อุแหวะ! U_U ก็ว่าทำไมขาหมูมันเค็มๆ อี๋~"
"ยังจะมาอี๋! เช็ดน้ำลายแกเลยนะไอ้บ้า! แงๆ" (แงๆ = =?)
"ไม่ต้องหลับต้องนอนมันแล้วใช่มั้ยเนี่ย ฮ้าววว~ =_=zZ"(คงรู้นะว่าใคร)
"ก็ดูมันเด่ะ!!!"
ทั้งสี่ชี้หน้ากันมั่วซั่วสะเปะสะปะให้ชิกิมารุดูเหมือนเด็กฟ้องแม่แล้วเริ่มสงครามน้ำลายกันต่อโดยมีไอ้คนมาทีหลังเป็นกรรมการค่อยตีระฆังพร้อมไอ้พวกที่สะดุ้งตื่นมาทีหลังอีกทีเป็นคนดู บางคนเปิดหมวกพนันกันอย่างเมามันส์ เย้~ ไม่ต้องนอนมันแร้ววว~~
"มีเรื่องอะไรกันหรอจ้ะหนุ่มๆ ^^"
"...=[]=..." ทุกคนในห้อง (หยุดการกระทำทุกอย่าง)
"ก็ดูดิพี่สาว! เจ้าเกะมันถีบผมตกเตียงแล้วไม่ยอมขอโทษอะ!" นารูโตะ (ยังไม่รู้ร้อนรู้หนาว)
"...=[]=..." ทุกคน (ยังคงอึ้งทึ่งค้างอยู่แบบนั้น...)
"เอ๊ะ? ว่าแต่พี่สาวเป็นผู้หญิงแล้วเข้ามาที่หอชายได้ไง" นารูโตะ (เริ่มสงสัยแต่ก็ยัง 'โง่' อยู่อย่างนั้นแหละ)
"...T[]T..." ทุกคน (นี่มรึงยังไม่รู้เหรอว่าพี่แกโผล่มาได้ไง๊!)
"พี่ทะลุเข้ามาจ้ะ ^O^"
"อะโห! *O* พี่สาวทำให้ผมดูหน่อยจิ"
"เฮ้ย!!!!!!!! อย่า!!!!!!!!!!" (ทุกคน)
"ได้สิ ^^"
วูบบบ~
"=[]=!!!!!!!!!!"
ร่างของพี่สาวคนสาวหายวูบเข้าไปกับกำแพง ทำเอาคนทั้งห้องเหงื่อตก... มือสั่น... ขาแข็ง... เยี่ยวราด(เฮ้ย! = =^)... แต่ที่ทำเอาใจลงไปถึงตาตุ่มคือพี่สาวคนเดิมได้โผล่หัวมาอีกทีพร้อมแสยะยิ้ม... ยิ้มที่ฉีกไปจนถึงใบหู!!!!!! และก้าวออกมาจากกำแพง... พร้อมร่างที่เสียบเหล็ก!!!
แม่นแล้ว... เจ๊อุษาที่โกดัง!!!!!!!!!!!!!!!
"เอื๊อก! ไม่อยู่มันแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!"
คิบะตะโกนลั่นทำลายความเงียบ ทำให้ทุกคนขวัญกระเจิงแย่งกันออกจากห้อง เหลือแต่อีโตะตัวเดียวที่ยังยืนเอ๋อเป็นสากกะเบือเพราะก้าวขาไม่ออก ตัวก็สั่นแหง็กๆๆ เป็นเจ้าเข้า เจ๊อุษาส่งยิ้มพริ้งพรายประกายพราวมาให้แล้วถาม
"พี่สวยเหมือนตอนที่เจอกันมั้ยจ้ะ ^^"
"กะ.... =[]="
"^_______________________^~~~"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!! T[]T"
(แต๋วแตกเว้ยเฮ้ย! =[]=^^^)
หอพักหญิง
"ซากุระจัง ที่หอชายเค้าโวยวายอะไรกันเสียงดังเลยล่ะ"
ฮินาตะที่สะดุ้งตื่นมาเหมือนกันถามซากุระที่ตอนนี้กำลังเกาหัวอย่างอารมณ์เสียเพราะตอนปลุกมาเกือบจะเที่ยงคืน
"ไม่รู้ดิ รู้แต่ว่าพวกมันกำลังมาทางหอหญิงอะ"
อิโนะที่ยืนดูเหตุการณ์ที่ระเบียงบอก...
โปรดดูปฏิกริยาของทุกคนในห้องเจ้าค่ะ...
"เฮร้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!" (ทุกคน)
"อย่าบอกนะว่า..." เทมาริ
"พวกมันวางแผนรุมโทรมหอหญิงทั้งหอ!!!!!!!!!!" เท็นเท็น
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!"
นักเรียนทั้งหอหญิงแหกปากกันลั่นแล้วรีบวิ่งไปล็อคหน้าต่างประตูกันยกใหญ่(อีพวกนี้คิดลื๊กกก~ ลึก = =) โดยที่ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วพวกหอชายวิ่งหนีผีอุษาพาทีกันอยู่ แล้วจะมาขอหลบภัยด้วย
ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!
"พวกเธออออออ!!!!!!!! เปิดประตูด่วนนนนนนนน!!!!!!!"
"ไม่เปิดโว้ยยยยยยย!!!"
"อะไรฟะ!!!!!!! นี่มันเรื่องคอขาดบาดตายผีจะมางับคอ! เปิดเดี๋ยวนี้!!"
"ไม่โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!"
[อีกทาง]
"สุดสวยทั้งหลายจ๋า TOT ให้พวกเราชาวตาดำๆเข้าไปหน่อยไม่ได้หรือไร~~~"
"ไม่!!"
"โธ่... พวกน้องช่างใจร้ายใสระกำ... หาได้เห็นใจสัตว์โลกไร้ที่อย่างเราไม่ ถ้าพวกน้องยังเมตตาเปิดประตูให้พี่... พี่จะตอบแทนให้อย่างงดงาม"
"ก็บอกว่าไม่ไงโว้ยยยย!! ไปซุกหัวที่อื่น!!! ไอ้ลิเก!!!!!"
"=O=!!!"
[อีกทาง...]
"หากว่าเรากำลังมลายจงปรบมือพลัน =0="
"แปะ~ แปะ~"
"หากว่าเรากำลังมลายจงปรบมือพลัน =0="
"แปะ~ แปะ~"
"หากว่าเรากำลังเป็นทุกข์ หมดเรื่องสุขใดๆทุกสิ่ง อย่าเย็นชานักพวกเจ้าช่วยเปิดเร็วพลัน =0="
"ไม่! โว้ยยยยยย!!!!!!!"
(คล้องจองกันดีมากพวกมรึง = =^)
[และอีกทาง...]
"ปี๊ดๆ นี่กรรมการจากเชลซี กรุณาเปิดประตูไม่เช่นนั้นจะได้ใบเหลืองนะเอออ~~~ 
"
พรึ่บ!(เปิดประตูและ...)
"ใบแดง!!! ออกจากสนามไปเลย!!!!!!! 
"
"T[]T"
ปัง!
(อันนี้รับบอลโลก - -*)
"ไม่มีใครเปิดเลยว่ะ แฮ่กๆ =_=;;;"
"งั้นไปหาประธาน!!!!!!!!!!"
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บ้านพักส่วนตัวแสงอุษา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด~~~ รุ่นพี่เดอิดาระอย่านะคร้าบบบบบบ~~~ T[ ]T โทบิเป็นเด็กดีนะ ทำแบบนี้กับโทบิมิได้~~~"
"เงียบไปเลย!! ถือซะว่าเสียสละเพื่อส่วนรวมแล้วกัน~~~ อืม!"
เดอิพูดแล้วมัดร่าง 'ห่อเหี่ยว' ของโทบิไว้กับตู้แล้วดันไปขวางประตูเช่นเดียวกับของชิ้นอื่นๆที่แต่ละคนพากันเอาไปขวางเนื่องจากอยู่ๆไอ้พวกเด็กหอทั้งหลายแหล่ดันยกกองทัพยังกับจะไปประท้วงมาที่บ้านแสงอุษาจะมาขอพักด้วย ทั้งที่แมร่งก็เล็กเยี่ยงรูหนูยังจะมาหลบที่นี่กันอีกเนอะ = = เจริญพรโยม~ (นี่มึงพล่ามอะไรเนี่ย?)
ปึง!!!!!!!!!
"รุ่นพี่คร๊าบบบบบบบบบบ!!!!!!! เปิดประตูเต๊อะ~~!!!!!!! ถ้าเปิดพวกผมจะกราบตีนรุ่นงามๆมันทุกทิศเลยเอ้า! TTOTT"
"อิทาจิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันเป็นน้องนายนะเฮ้ยยยยยยย!!!"
"อิทาจิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันเป็นเพื่อนน้องนายนะเอออ~~"(อีโตะ)
"เปิดประตูเร้วววว!!!!!!! ฉี่จะแตกอยู่แล้วววว!!! TTOTT"(ใครวะ = =^)
"ทุกโค๊นนนนนนนนนนนนนนน~~~ TOT โทบิเป็นเด็กดี!!! แก้มัดโทบิเดี๋ยวนี้~~~~!!"(ไอ้นี่ประท้วงไม่เลิก)
"โห่! ไปที่อื่นเหอะน้อง บ้านพวกพี่เล็กขนาดนี้อยู่กันเก้าตัวก็จะตายหร่ากันอยู่แล้ว!"
ฮิดันตะโกนออกไปงั้นแต่มือมันยังคงขนโต๊ะทำงานของเพนที่โยนรายงานทั้งหมดออกแล้วมากั้นไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย...
เพน : เดี๋ยวนะ.... ย้อนตรงโต๊ะใหม่ซิ
ไลท์ : เอิ่ม... 'โต๊ะทำงานของเพนที่โยนรายงานทั้งหมดออกแล้วมากั้นไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย...'
"ไอ้ฮิด๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!! โต๊ะกู!!!!!!!!! แล้วก็งานกู๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เพนเสียสติหยิบข้าวของในครัวมาปาใส่ฮิดันอย่างบ้าคลั่ง... งานที่กรูอุตส่าห์ทุ่มเททำมาถึง 5 คืน 5 วันตืดกันแทบมิได้หลับได้นอน.... งานที่กรูทุ่มเททั้งกาย วาจา ใจ จิต วิญญาณ ปณิฐาน ความคิดสร้างสรรค์ มือ ตีน ทำจนเสร็จเป็นกองๆ... ไปหม๊ดแหล่วววว~~~(อ่านแบบอีสาน)
"เสียสละก่อนสิโว้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!"
"แกน่ะจะเสียชีวิต!!!!!!!!!!!! ไอ้ลูกน้องชั่วววววว~~!!!"
เพนว่าแล้วก็โชว์มีดที่หนีบเอาไว้ ณ มือทั้งสองข้างจากนั้นก็ปามันเยี่ยงฝึกปาคูไนเข้าเป้า! (เน้นไมยะ = =^^) นังฮิดันเห็นแบบนั้นรีบใช้วิชาเส้าหลินหลบมีดบิน... ช้อน... ส้อม... กระทะ... มะระ... ละหลิว... โอ่ง... อ่าง... กะละมัง... สังคัง...(เฮ้ย!) เอาเป็นว่าอะไรคว้าได้แมร่งปาหมด... กระทั่ง...
ทุเรียน... = =
"แย้กกกกกกกกก!!!!! มือช้านนนนนนน!!! TOT!!!!!"
"แล้วใครให้แกหยิบทุเรียนหมอนทองอย่างจากไทยของฉันว้า!!!!!!!"
เซ็ทสึว้ากลั่นขณะหยิบตู้หนังสือของเพนที่มีงานที่ต้องส่งอยู่เต็มตู้มาขวางประตู
เพน : เฮ้ย!! ย้อน!! ย้อน!!! ย้อน!!!!!!
ไลท์ : 'หยิบตู้หนังสือของเพนที่มีงานที่ต้องส่งอยู่เต็มตู้'
"กรี๊ดดดดด!!!! นังหน้าขาวด๊ามมมมม!!!!"
เพนแหกปากลั่นเหมือนกันเสียสติ(ไม่ขอบรรยายสรรพคุณถึงตู้หนังสือของเพนเพราะคงไม่ต่างจากโต๊ะของมัน -_-***) จนมันเผลอทำทุเรียนหมอนทองหลุดมือมาทับเท้ามันนั่นแหละ... ถึงได้หยุดเสียสติ...
แต่หันมาร้องโอเบร่าสดแทนค่า!!!!!!!!!!!!
"อะ...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! โอยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!! โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!! ฮากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!! แม่~~~~~~~~~~~~~~ จ๋าาาาาา~~~~~~~~~~~ TTOTT"
ไพเราะมากกกกกกกกก ใครก็ได้มอบรางวัลหลอดกระโถนทองคำให้มันที!<(= =)> (แล้วเมิงจะอุดหูเพื่อ??)
"ยัยคนเขียน!!!!!!!! ทำไมไม่บอกว่ามันจะแหกปากวะ!!"(อิทาจิ)
หะ... หา? หา???
"ใช่!! ทำแบบนี้เท่ากับทำร้ายตัวละคร!!"(ฮิดัน)
"ใช่ๆ!! เข้าข่ายฆาตกร!"(คาคุสึ)
อ้าว? กูผิด???
"เออ!!!!!!!"(ทั้งหมด)
"ยัยคนเขียนบ้า"
"นิสัยไม่ดี"
"แย่ๆๆๆๆๆๆๆ"
"เอาเปรียบๆๆๆๆ"
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! หุบปากโว้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!! ไม่รู้หรือไงว่าพวกแกเติบโตโผล่หัวมาอยู่ภาคสองนี่ได้เพราะใคร!!!!!!!!! ฉันไม่ให้พวกแกโดนไฟครอกตึกถล่มผีหลอกตายยกก๊วนก็ดีถ่มเถ่แล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เจออีเพนร้องโอเบร่าแค่นี้ทำบ่น!!!!!!!!!!!! แล้วต่อจากนี้จะเจออะไรแรงๆกว่านี้พวกแกจะตายมันตั้งแต่แรกเลยม๊ายยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!
(เข้าข่ายเหมือนตอนด่ากระเทย - -^^)
"...=O=..." (เงียบหมู่)
(เข้าเรื่องต่อ)
ปึง!!!!!!!!! ปึง!!!!!!!!!!!
"อยู่หนายเอ๋ยยยย~~ อยู่หนายกานนน~ จ๊าาาา~~ *0*~~"
เสียงเจ๊อุษาอันแสนโหยหวนรัญจวนใจดังโหวงเหวงอยู่ที่ห้องเก็บของพร้อมลอยมอง 360 องศารอบทิศ (หมุนคอแบบนกฮูกหรือนี่เจ๊ อุษาพาทีของเรา = =!)
โดยที่พวกมัน...
ประกอบด้วย... นารูโตะ(โกยตัวแรกแบบไม่สนเพื่อนฝูง) ซาสึเกะ(ติดปีกโกยตามมา) ชิกามารุ (โกยตามอิเกะ) โจจิ (โกยพร้อมหอบขนมในมือ) คิบะ(แืทบวิ่งสี่ขาแบบอากามารุโกย...)
ทั้งหมด!! 5 คน!! กับอีก 1 ตัว!! ได้ไปแอบที่ลับ!!
ที่ๆผีอย่างเจ๊อุษาไม่มีทางเข้าได้!!
ที่ๆทุกคนลงมติเอกฉันท์โดยไม่ต้องปรึกษาคณะลูกขุน!!
ที่ๆจะทำให้ทุกคนแน่นแฟ้นกลมเกลียวยิ่งกว่าหินกลิ้งฟังเกิล!!
ที่ๆสามารถท้องก่อนแต่งได้สบาย!! (เกี่ยวเหรอ! อินี่เข้าวาย!)
ที่ๆจุคนได้พอม๊ากกก!!
และ 'ที่ๆ' นั้นที่ข้าพเจ้าได้กล่าวมา..!!
มันคือที่...!!
'พระภูมิ' ครับท่าน = =...
*ขยายความ*
ที่ๆผีอย่างเจ๊อุษาเข้าไม่ได้ = มีคน(ผี)อยู่แล้ว
ที่ๆทุกคนลงมติ = จนปัญญาหาทางออกไม่ได้
ที่ๆแน่นแฟ้น = เบียดกันแทบกลายเป็นหนึ่งเดียว
ที่ๆท้องได้สบาย = อันนี้จิ้น...
ที่ๆจุคนได้พอ = กุประชด!! =[]=
"เก๊ะ!! ผมแกมันแยงจมูกฉัน T.,T ฮะ... ฮ๊าดดด!!!"
"อย่าจามนะเจ้าบะ... โอ๊ยย!! มือใครวะ!!"
"เฮ้ย!! มือฉันอย่ากัดนะ!!"
"กินขนมไม่ถนัด T^T ฮึก...!" (มันน่า... มาก... = =^^)
"ยังจะคิดเรอะ!! โอ๊ยย ได้แบนตายหองอยู่ที่นี่แหง TOT"
"เอ๋งงงงงงงง~~ =O="
'พวกมรึงเป็นใคร~~~~~~~~!!!!!!!'
เฮือก!!!!!
อยู่ๆเสียงก็ดังแว่วเสียงโหยหวนมาจากต้นไม้ขนุนต้นหนึ่ง ร่างๆหนึ่งค่อยๆย่างเข้ามาหาศาลพระภูมิที่พวกโตะทั้งหลายอัดปลากระป็องกันเข้าไปอยู่ในนั้น จนกระทั่งต้องแสงจันทร์ ทุกคนจึงพบว่ามันคือ................................!!
ผีกระเทียมสิงต้นขนุนชะเอิงเอยยย!!!
"สนใจมาตามหัวใจเดี๊ยนมั้ยฮ้าาาาา~~ *0* เดี๊ยนเหง๊าาา~~ เหงา~~ อยากได้หนุ่มหล่อ รวย น่าฟัดมากอดรัดในยามค่ำ อุหุหุ"
ว่าแล้วผีขนุนก็ป้องปากหัวเราะพร้อมส่งสายตาหยาดเยิม(ชวนเลี่ยน) มาให้ ทำเอาพวกมันถึงกับขนลุกกันกล่าวแล้วชี้ไปทางซาสึเกะทันที!!
"มัน!! มันเลยเจ๊!! หล่อ รวย สาวตรึม!!!!!!!!"
"อ้าว!!! นี่พวกนายเป็นเพื่อนใครวะเฮ้ยย!! O[]O"
"การี๊ดดดดดดดดด~~ หนุ่มน้อยหน้ามน มาซบอกเจ๊ให้ขวัญมาดีกว่านะจ๊ะ จุ๊บุๆ *3*~"
เมื่อโบ้ยภาระให้แล้วไซร้.. พวกเราจะอยู่ไปใย~?
เฟี้ยวววววววววววว!!!
"ลาก่อนเกะ... ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้มาพบกันอีก.."
"ไอ้พวกชั๊วววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เสียงเกะดังโหยหวนขณะที่โกยออกจากพระภูมิเปิดแนบหนีผีขนุนที่ล่องลอยคลอยตามอย่างพิศวาสขาดตรีน = = ทุกท่านโปรดยืนไว้อาลัยน้องเกะ 3 วินาที... ขอบคุณ...
TBC.
(จบไปอีกตอนแบบมักง่าย)
ความคิดเห็น