คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : PART 25 :อิโนะกับความลับของซาอิ
ณ โรงแรมไก่ย่าง 5 ดาว
(เอ๊ะ เดี๋ยวนี้ไก่ย่าง 5 ดาวผันตัวเองสร้างโรงแรมได้แล้วเหรอฟะ -_-!!!)
ห้องอาหาร
"ฮูวว ดูสิ >o< มาเที่ยวครั้งนี้สุดยอดไปเลย"
นารูโตะพูดแล้วคีบอาหารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ(แบบบุฟเฟ่อะ)ชิกามารุพูดอย่างเซ็งๆว่า
"ก็ ผอ. คนนี้เป็นเจ้าหญิงนี่ -_- ไม่เห็นแปลก"
"มันก็ถูก -0-"
"เฮ้ย!! นี่จะไม่เหลือไว้เผื่อคนข้างหลังเลยหรอฟะ!!!"
คิบะที่อยู่ปลายแถวตะโกนลั่น(โอ้ว... เสียงพี่แกช่างทรงพลังอะไรเยี่ยงนี้ =_=)เพราะนารูโตะคีบกุ้งมาตั้ง 5 ตัวใหญ่ๆ(มันจะกินหมดหรอฟะ)
"จิ๊! ทำไมต้องมาโวยวายด้วย ทีเจ้าโจจิตักจนพ่อครัวทำอาหารมาเพิ่มไม่ทันแล้วไม่เห็นมีใครด่ามันซักคำ -^-!!!"
พรึ่บ! (-_(-__(-___-)__-)_-)
ทุกสายตาหันมาจ้องโจจิที่นั่งโซ้ย(ต้องใช้ 'โซ้ย')อาหารที่เกือบจะล้นออกมาจากจานอยู่แล้ว แถมยังกินมูมมามแบบไม่แคร์สื่ออีกตะหาก(กล้าจริงๆๆๆ)
"เดี๋ยวฉันมานะนารูโตะ -_-"
ชิกามารุพูดแล้วเดินดุ่มๆเข้าไปหาโจจิที่กินอย่างเอร็ดอร่อยพร้อมส้อมกับจานและ...
ชึบ ชึบ
"เฮ้ย!ชิกามารุ! นายมาคีบของฉันทพลำไมเนี่ย! =)O(=!!!"
"ก็เห็นนายมีเยอะฉันเลยมาขอกินด้วย ไม่เห็นเป็นไรเลย -)O(- ง่ำๆๆ"
"อยากกินก็ไปตักเองเด้! =)O(=!!!"
"อย่างงกเลยน่า นายกินจนอ้วนเป็น... อุ๊บ!!! OXO"
ชิกามารุ : กรุลืมไป!!!! มันเป็นคำต้องห๊ามมมมมม!!!!!!!!!!!!!!
เสียงสมองของทุกคนร่วมร้องโอเบร่าประสานเสียงในทท่วงทำนองซอรี่ซอรี่ว่า...
~ตายๆๆๆๆๆ เอ็งตายๆๆๆๆ ไม่ว่ายังไงเอ็งก็ตายๆๆๆๆๆๆ เอ็งตายๆๆแหน่~
(ใครอ่านออกเอาไปเลยแบร็กเบอร์รี่ของเด็กเล่น =_=o)
(ถุย! : คนอ่าน)
"ช้านม่ายด่ายอ้วนเฟ้ยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *[ ]*+++"
โจจิคำรามดังลั่นแล้วยกโต๊ะขึ้นมาปาใส่ชาวบ้านชาวช่องจนต้องกระโดดหลบเป็นท่าสารพัดอย่างเพื่อนไม่ให้ชีวาวายตายก่อนวัย (เรียนจริยะมากไปปะกุ =_= แว้กกกกก!!! มาทางนี้แล้วว้อย! O[]O!!!)
โครมมมมมม!!!! ปึงงงงง!! ตึงงงงง!!! ตูมมมมมมมมมมมมม!!!!!
^ ^ ^
(โจรใต้มาวางระเบิดไว้เรอะ!)
"แว้กกกกกกกกก!!! ลงแลงของอั๊ววววววววว~~~~~ O[]O!!!!!"
ผู้จัดการโรงแรมร้องดังลั่นเป็นภาษาจีนครึ่งไทยครึ่งแล้วรำมวยจีนเพื่อกระโดดหลบโต๊ะที่ลอยละลิ่วมาหาตัวเอง(ได้ไง! ได้ข่าวว่าอายุเฮียแกปาไป 70 กว่าๆแล้วนะ =[]=!)
"อ้ากกกกก!!! พวกลื้อก็มัวยืงทำเป๊ะอาลายอยู่! มาซ่วยอั๊วเซ่! >[]<"
เถ้าแก่ตะโกนเรียกบอดี้การ์ดตัวเอง จากนั้นชายชุดดำร่างบึกบึนทั้งหลายก็รีบมายังนายใหญ่ของตัวเองไปเก็บเข้าตู้ทันที =-=^^^
"ว้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!"
ฮิดันกับคาคุสึที่พึ่งเข้ามาพอเห็นโต๊ะลอยมาก็รีบทำท่าหลบแบบเดอะ แม็ดทริคยังอาย = =;;;
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย"
และแล้วทุกอย่างก็หยุด!... เพราะองค์หญิงที่ยืนดูอยู่ห่างๆถามด้วยเสียงสุดสยองทำเอาทุกคนเหงื่อตกกันใหญ่โดยเฉพาะไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ห้องกินข้าวของโรงแรมระดับไก่ย่าง 5 ดาว(เอ่อ...)พังทะลายลงในพริบตา =O=
"คือ... =O=;;;;" ชิกามารุ(เหงื่อตกๆ)
"เฮ้อ อยากตายกันนักรึไงหา?! =_= กล้ามากนะที่ลองดีกับฉัน"
"แต่..."
"โจจิ ชิกามารุ พวกนายสองคนต้องอยู่ทำความสะอาดที่นี่จนกว่าจะสะอาดเอี่ยม ไม่งั้นจะโดนตัดคะแนนคนละ 90 คะแนน"
"เฮ้ย! เดี๋ยวเด่! =[]= มันไม่มากไปหน่อยเหรอ!" นารูโตะแย้งขึ้นมาเสียงสูง แต่คำตอบที่ได้มาคือ...
"ไม่นี่"
(90 คะแนน... ไม่ยังไงฟะ -*-)
rike : 555+(เป็นไรไปวะแกนี่ = =)ตอนข้างบนหามีสาระไม่ ง่ายๆคือมุกมันแป้กอ่านะ เหอๆ แต่ต่อจากนี้ต่างหากมีสาระแบบสุดๆ =w= รับรองคู่อิโนะกับซาอิมันส์หยดติ๋งแบบไม่มีใครยอมใครแน่นอน โฮๆๆ ^O^ ใครไม่เม้นขอแช่ง! =_=+++ เพราะไลท์อุตส่าห์นั่งเขียนแทบเป็นแทบตาย ถ้าไม่เม้นจาปิดฟิค ทำจริง อยากลองดูมั้ยล่ะ???
[Ino talk]
โฮะๆๆๆ ยังไงๆ ชิกามารุกับโจจิก็โดนลงทัฑณ์อยู่แล้วแหละ =_=^^^ ทำซะเละเป็นโจ๊กขนาดนี้ แน่เข้าเรื่องของฉันดีกว่า(เพราะไอ้ตอนข้างบนมันไม่มีสาระ -*-) ฉันมีข่าวดีมาแจ้งให้รับแซ่บ นั่นคือ...
ฉันได้รับจดหมายรักค่ะ ^O^//
อะฮุๆๆ ดีจริงๆ =,= จะได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเค้าซักที ^O^ ไม่ต้องรอจนอายุ 30 เหมือนยัยลี่ในรถไฟฟ้า มหานะเธอ -_- (ไปดูมาแล้ว รั่วได้อีกเรื่องนี้ -_-;; - ไลท์) แต่โทษค่ะ... ไอ้ที่มันเขียนคือ...
'ถึงคุณอิโนะผู้น่ารักของผม(มารอบแรกก็เลี่ยนและ ^=_=)
ผมเฝ้ามองคุณมาโดยตลอด(จริงเดะ! =O= โรคจิตป่าววะ =_=) ผมมีความสุขเมื่อคุณยิ้ม ทุกข์เมื่อคุณเศร้าและรู้สึกดีตลอดที่ได้มองคุณ(อ้วกกกกก~ +{}+ ใครก็ได้เอาไอ้บ้านี่ไปเก็บเข้าตู้ที T^T) ขอร้องล่ะครับ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่ผมจะพูดกับคุณ(โอ้โห! นี่แกเป็นลูคิเมียระยะสุดท้ายเหรอ) ขอให้คุณมาเจอผมที่ดาดฟ้าของโรงแรม ผมจะรอ...
ลงชื่อ ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม'
ได้เลย~ เดี๋ยวจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้หน้าไหนที่มันเขียนจดหมายได้เลี่ยนหวานเจี๊ยบยิ่งกว่ามดอบน้ำตาลสังขยาเหมือนกัน =_=^^^ นี่ฉันว่ามันคงนั่งดูละครหลังข่าวเกินจดซึมซับเข้าไปในสายเลือดแน่ๆเลย
แต่ไม่แน่นะ... อาจจะหล่อก็ได้ =..=
ดาดฟ้า~
วิววว~ วิวววววว~
โล่ง....
หนาว...
ยุงกัดก้นแล้วว้อย! T^T
ไอ้เลี่ยนนั่นมันอยู่ไหนของมันฟะ! -*- อุตส่าห์เดินทอดน่องขึ้นมาถึงดาดฟ้าที่สูงซะขนาดนี้เพื่อมาหาแก... แต่แกดันหายเฮดไม่โผล่กบาลมาให้เห็นซักกะจิ๊ด!
เฮอะ! ในเมื่อมันยังไม่โผล่มาแล้วฉันจะนั่งอ่อยให้ยุงรุมกัดกันเล่นทำซากอะไร! -*- กลับ!
ขวับ!
ฉันหันหลังเตรียมเดินออกจากดาดฟ้าไปนอนทายากันยุงที่ห้อง แต่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงบ้างอย่างแว่วมากระทบหูดังโป๊ะ
"อ้าว จะรีบไปไหนเหรอครับ คุณอิโนะ"
เฮือก!
ขนลุก... =O= เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงตาซาอิจอมลวงโลกดังมาแว่วๆ สงสัยหูฝาดมั้ง =__= อย่าคิดมากๆ ฉันยังคงก้าวขาฉับๆไปทางประตู แต่ยังไม่ทันที่จะจับลูกบิด เสียงที่จามหลอกหลอนฉันมันก็แว่วมาอีก
"อย่าพึ่งไปสิครับ "
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! มันจริงๆด้วยค่าาาาา! ท่านผู้โช้มมมมมมมมม!!! มันเองค่าาาา!!!! มันยืนเก็กเท่อยู่บนแท็งน้ำอันเบ่อเริ่มแถมยังสูงอีกต่างหาก มันตามมาราวีฉันได้ไม่จบไม่สิ้นจริงๆ =[]=^^^ ควรมอบโล่ราวีดีเด่นให้มันดีมั้ยคะ!(ดี... เว้ย! ไม่ใช่ =____=)
"ระ...ระ...หรือว่า... นายคือ...! =O="
"^^"
"=O="
ชัดเจน...
ฉัน!-โดน!-มัน!-หลอก!-ให้!-มา!-บน!-นี้!(ชัดถ้อยชัดคำมั้ยล่ะ =_=)
"นายเรียกฉันมาทำไม"
ฉันพูดแล้วค่อยๆถอยไปใกล้ๆประตูแล้วเตรียมตีนหมาให้พร้อม...
ไปล่ะเว้ย!~!!!
กึก!
เหอ? =_=
เฮือก! ทำไมมันเปิดไม่ได้ล่ะ! ={}= เอาใหม่ๆ
กึก! กึก!
แว้ก! อย่า...อย่าพึ่งตกใจไปอิโนะ... คราวนี้ลองอีกที =..=
กึก... กึกๆ... กึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ทำไมมันเปิดไม่ด้ายยยย!! =[ ]="
ฉันเขย่าประตูอย่างบ้าคลั่ง ตอนเข้ามาฉันก็ไม่ได้ล็อคซักกะจิ๊ดเลยนะ แล้วไหงมันเป็นเยี่ยงนี้!!! ผีอำเหรอ!
"ผมล็อคไว้แล้วครับ กุญแจอยู่นี่~"
อ๋อ มันนี่เอง =_=!!!
อีตานั่นโชว์ลูกกุญแจให้ฉันดูแล้วหมุนไปรอบๆแถมยังแลบลิ้นทำให้เป็นการกวนโซลประสาทฉันอย่างยิ่ง =[ ]=^^^
"นายจะเรียกฉันมาทำซากอะไรเล่า! รีบๆพูดมา!"
หมอนั่นกระโดดลงมาจากแท็งน้ำแล้วก้าวฉับๆๆมาหาฉันแล้วเอามือทั้งสองข้างยันกำแพงเอาไว้ไม่ให้ฉันหนี แว้กกก!!! ไอ้คนเขียนมันเอาอีกแล้วโว้ยยยย!!!(ผัวะ!!! <<< ตบหัวอิโนะ - -*)
"ก็เรื่องที่คุณเห็นผมตอนนั้นไง... เมื่อไม่นานมานี่น่ะ"
เอื๊อก...
ฉันกลืนน้ำลายด้วยอาการฝืดคอนิดๆ เหงือเริ่มผุดออกมาจากหน้า ยังไงก็ต้องใช้มุขนี้เท่านั้น!!!
"เอ๋? นายพูดเรื่องอะไรน่ะฉันไม่เห็นเข้าใจเลย ('v')???"
เอาเฟ้ย! ยังไงก็พอยืดอายุไขของตัวเองไปได้ =O=;;;
"ไม่ต้องทำไก๋หรอกคร้าบ ตอนนั้นผมเห็นคุณเรียบร้อยแล้ว"
เวร! =____=
"หะ... หึ! ในเมื่อมันมาถึงขนาดนี้แล้วงั้นฉันก็ไม่ต้องปิดแล้วสินะ" ฉันชี้หน้าซาอิแล้วตะโกนลั่นโลกว่า
"นายน่ะ... เป็นมาเฟีย!"
"^^"
"ฉันเห็นนะ! ตอนที่นายกำลังทำร้ายคนแก่ที่หน้าสงสารคนนั้นน่ะ!"
"ก็มันไม่ยอมใช้หนี้ก็ต้องโดนแบบนั้นไงครับ ^^"
"...=O=..."
ฉันถึงกับอึ้ง... ทำไมถึงมีไอ้คนพันธุ์นี้อยู่บนโลกด้วยนะ! ทั้งใจร้ายใจดำโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนั้น... ไม่ใช่คนแล้ว!
"นะ... นายมัน..."
ยังไม่ทันที่ฉันจะด่าซาอิก็เข้ามาเชิดคางฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาชวนสยองๆ
"เพราะฉะนั้น ถ้าคุณไม่อยากโดนเหมือนไอ้แก่นั่นล่ะก็..." เขาหยุดพูดซักพักแล้วเลื่อนนิ้วมาที่ปากของฉันจากนั้นก็พูดต่อ
"ปิดปากให้สนิท... ถ้าความลับของผมแพร่ไปล่ะก็... ผมจะไม่รับประกันความปลอดภัยของคุณนะครับ... คุณอิโนะ"
แล้วหมอนั่นก็เดินจากไป ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่บนดาดฟ้าที่มีบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติค... มืดก็มืด ลมก็พัด หนาวก็หนาว ยุงก็เยอะ แถมหมายังหอนอีก...
ความคิดเห็น