คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : เรื่องรักของซากุระ : ตอนที่ 6 ปกป้อง (ใกล้จะจบประวัติและ)
[Sakura talk]
เอ๋อ... -0-
งง... @_@
ตื้อ... =o=
ตกใจ... OoO
ซึม... =_=
พะ... พอเหอะ เอาเป็นว่าตอนนี้มันมาทุกอารมณ์แล้วกัน ฉันกำลังเซิดหาข้อมูลในเน็ตอยู่ ตั้งแต่เมื่อวานฉันก็ป้ำๆเป๋อตลอด แม่สั่งให้หยิบเกลือดันหยิบน้ำตาลแทน พอวิชาอังกฤษก๋หยิบหนังสือคณิตมาอีก ซวยจริงๆ T_T
ผ่าง!!!!!!!
แว้กกกกๆๆๆๆๆ O_O!! แย่แล้ววววว =[]= ดันไปเผลอกดคลิปอะไรไม่รู้มีคนกำลัง....... (เออ... นั่นแหละ) กรี๊ด! บัดสี TOT! ปิดด่วยจี๋!
คลิ๊กๆๆๆๆ!!!!!!!!!!
แวบ!
อ้าวเวรซะแล้ว! =O= คอมดับค่ะท่านผู้โช๊มมมมมมม! วันนี้มันวันบ้าอะไรของมันวะเนี่ย T^T
ออดดดดดดดดดด!!!
เออ! ในที่สุดก็หมดเวลาซักที รอกลับบ้านจนตัวสั่นขาสั่นไปหมดแล้วเนี่ย - -* ฉันลุกพรวดเก็บข้าวของแล้วเตรียมตัวเดินออกจากห้องเต็มที่แต่ดันมีเสียงเรียกไว้จากด้านหลังซะก่อน
"นี่ฮารุโนะ"
"หา? - -"
"ครูวิทย์ให้เธอไปเอาแอลกอร์ฮอลที่ห้องวิทย์หน่อยน่ะ"
"ตะ... แต่ว่า... =_=;;"
"ครูบอกว่าถ้าไม่ทำเธอจะโดนตัดคะ..."
"บอกครูเดี๋ยวจะเอาไปให้ภายใน5นาที!"
ฉันพูดเร็วปรื๋อแล้ววิ่งไปเอาของให้ครู ฉันเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนนะยะ! จะให้ตัดคะแนนได้ยังไง -*- แค่คะแนนเดียวฉันก็ถือว่ามีค่าเยี่ยงชีพเลยนะ!
แอ๊ดดดด....
ฉันเปิดประตูเดินเข้ามาค้นหาไอ้ของเหลวสีฟ้า มันอยู่ไหนนะ -*- ฉันเดินไปค้นทุกซอกทุกมุมของห้อง แล้วครูวิทย์เค้าจะเอาไปทำอะไร เอาไปล้างแผลหรอ -_-
ปัง!
ฟู่!!!!!!!
"เฮ้ย! O_O"
อยู่ๆประตูก็ปิดเองแล้วมีควันอะไรไม่รู้เข้ามาเต็มไปหมดจนฉันแทบไม่เห็นทาง ฉันทุบประตูหลายๆครั้งแล้วตะโกนสุดเสียง
"นี่!!!!!!!! เปิดก่อน!!!!!!!!!!!!!! ยังมีคนอยู่ในนี้!!!!!! >O< แค่กๆๆๆ!!!"
นะ... นี่มันควันอะไรเนี่ย! สูดเข้าไปแล้วหายใจไม่ออกเลย แสบตาชะมัด! ฉันขยี้ตาแล้วพยายามหาทางออกไป บ้าชิบ! ประตูล็อคอีก! แล้วฉันจะไปยังไงล่ะทีนี้! ฉันวิ่งไปทางหน้าต่างเพื่อที่จะเปิด แต่มันกลับเปิดไม่ออก! =O=
ปังๆๆๆๆๆ!!!!
"ช่วยด้วย! ฉันยังอยู่ในนี้!!!!!!!!! ช่วยด้วยยยยยยย!!!!!!! ช่วยด้วยโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!"
ไร้เสียงตอบรับ... ฉันมองไปข้างล่างพบว่านักเรียนแต่ละคนทะยอยกันกลับหอกันหมดแล้ว ไม่นะ!!!!!!! ฉันทุบกระจกแรงขึ้นอีก แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีประโยชน์อะไร งั้นก็ต้องทำให้แตก!!!!! ฉันไม่ยอมมาตายตรงนี้หรอก!!!!! ฉันพยายามควานหาของไปทั่ว แต่ฉันก็เผลอไปเหยียบอะไรบางอย่างเข้าจนได้
พรืดดดดด!!!
"กรี๊ดดดดดดดด!!!"
ตุบ!
โอ๊ย~!!! ให้ตายเถอะ! ทำไมข้อเท้าฉันดันมาบาดเจ็บเอาตอนนี้นะ!
T{}T!!! ฉันพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นเดินแต่ก็ล้มโครมลงไปอยู่กับพื้นอีก ควันสีขาวๆตอนนี้อยู่ทั่วห้อง มองอะไรไม่เห็น... หายใจก็ไม่ออก... ใครก็ได้ช่วยที!!!!!!!
ตูมมม!!!!!!
เพล้งๆๆๆ!!!!!
ของที่อยู่บนโต๊ะทดลองระเบิดแตกไปหมดทำให้มีควันเยอะกว่าเดิม ฉันถูกแก้วบาดด้วย... ทุกอย่างเริ่มมืดลงเรื่อยๆ... ฉันเริ่มมองเห็นแต่สีดำ... ใครก็ได้... พาฉันออกไปที...............................................
อึก!
ซาสึเกะสะดุ้งนิดๆแล้วหยุดเดินกระทันหันเพราะได้กลิ่นแปลกๆลอยมา ไม่ใช่แค่เค้าคนเดียว ทุกคนก็ด้วย
"กลิ่นอะไรน่ะ"
"เหม็นจัง"
"กลิ่นแปลกๆนะเธอ"
"นั่นสิ"
"อิโนะจัง! ยะ... แย่แล้ว! ซากุระ... ซะ... ซากุระ"
ฮินาตะวิ่งเข้ามาหาอิโนะด้วยท่าทางตื่นกลัวสุดๆ ซาสึเกะได้ยินก็หันมาถามเสียงสั่น
"ฮินาตะ ซากุระเป็นอะไร"
"คะ... คือว่า... ซา... ซากุระ... ตอนนี้อยู่ในห้องวิทย์... แล้วในห้องก็มีควันเต็มไปหมดเลย! เป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด้วยนะ! ฉันพยายามจะเข้าไปช่วยแต่มันล็อค ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว... ถ้าซากุระยังอยู่ในนั้น... คง... คง..."
"ซากุระ!"
ซาสึเกะทิ้งกระเป๋าเอาไว้แล้ววิ่งสุดชีวิตไปหาซากุระ เค้าเห็นเธอสลบอยู่ในห้องที่มีแต่ควันสีขาว ซาสึเกะทั้งเตะทั้งต่อยทั้งถีบประตูแรงๆแต่มันก็ไม่เปิด เค้าวิ่งไปอีกฝั่งนึงที่มีหน้าต่างอยู่
"ไอ้บ้าเอ๊ย!"
ปึง!
เพล้ง!!!!!!!!!!
เขาต่อยกระจกเต็มแรงทำให้มันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ถึงเลือดที่มือไหลออกมาเป็นสายแต่ตอนนี้เค้าไม่รู้อะไรอีกแล้ว สิ่งเดียวที่เค้าคิดตอนนี้คือซากุระเท่านั้น
ซาสึเกะรีบเข้าไปประคองซากุระแล้วพาออกจากห้องวิทย์แล้ววิ่งไปตามทาง ทุกคนฮือฮากันใหญ่ พวกผู้หญิงบางคนกรี๊ดกร๊าดกันเสียงดังโหวกแหวก ซาสึเกะเดินตรงไปหาพี่ตัวเองที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่
"อิทาจิ! รีบไปโรงพยาบาลเร็วๆ!"
"ดะ... ได้! ขึ้นมาเลยไอ้น้อง"
โรงพยาบาล
"หมอ! ซากุระเป็นยังไงบ้าง!"
ซาสุเกะรีบวิ่งเข้าไปถามหมอที่เพิ่งเดินออกจากห้องตรวจ หมอเปิดผ้าปิดปากแล้วบอกว่า
"ไม่ต้องหวงครับ คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ แต่..."
"แต่อะไรหมอ?! แต่อะไร! ซากระเป็นยังไง!"
ซาสึเกะเขย่าตัวหมอเค้นคำตอบ อิทาจิรีบเข้ามาดึงตัวน้องตัวเองออกจากหมอแล้วพูดปลอบ
"ใจเย็นๆซาสึเกะ ยังไงซากุระก็ปลอดภัยแล้ว"
"แล้วแต่อะไรล่ะหมอ!"ซาสึเกะถามเสียงสั่นสุดๆ
"แต่ว่าคนไข้ได้รับก๊าซเข้าไปมากทำให้ช็อคแล้วคงสลบไปสองสามวันครับ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับเพราะถ้าคนไข้ตื่นขึ้นมาแล้วก็สามารถกลับบ้านได้เป็นปกติครับ"
"ฟู่~ โล่งอก -o-"
"ผมขอตัวนะครับ"
ผมอพูดแล้วเดินจากไป ซาสึเกะวิ่งเข้าไปหาร่างของซากุระนอนอยู่บนเตียงแล้วนั่งลงข้างๆ เขามองหน้าซากุระแล้วจับมือเล็กๆของเธอเบาๆ อีกมือก็ลูบผมสีชมพูสลวย ส่วนอิทาจิที่แอบสังเกตการอยู่ข้างนอกก็อมยิ้มนิดๆ ในใจก็...
อิทาจิ : ยะฮู้~~~ กุจะได้น้องสะใภ้แล้วเว้ย! ^O^
นะ... นี่แกคิดถึงแต่เรื่องนี้ใช่ม้ายยยยยย~~~ =[]=!!!!!! แต่พออิทาจิของเราเหลือบไปมองที่มือซาสึเกะเท่านั้นแหละครับท่าน...
"เฮ้ย!!!!!! ซาสึเกะมือแกไปโดนอะไรมาน่ะ!!! OoO"
"เอ่อ... จริงด้วยสิ... ตอนเข้าไปช่วยซากุระประตูมันล็อคก็เลยชกหน้าต่างเข้าไปช่วย"
"ละ... เลือดแกยังไหลไม่หยุดเลย ={}= แล้วไหนจะตอนมาโรงบาลอีก เลือดแกไม่หมดตัวเรอะ!"
"นั่นสิ... -_-"
"เรียกพยาบาล! พยาบาล! พยาบ๊านนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!"
------------------------------------------------------------------------------
rike :
จบแล้วงับพี่น้อง -v- ตอนนี้จะรีบอัพหน่อยเพราะเดี๋ยวต้องไปค่ายแล้ว และไหนจะไปแข่งเล่านิทานอีก เอิ๊ก~ งานหนัก = = วันนี้จะอัพจนลืมตายแลยเอา!
ปล. โดนประท้วงจากคนอ่านว่าอยากมีบท กระซิกๆ TvT
ความคิดเห็น