คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : lllChapter 5lll เหตุเกิดเพราะพี่ชาย...
[Itachi say]
ผมไม่รู้หรอกนะว่าไอ้หัวแดงนั่นเป็นลูกใครมาจากไหน... แต่ถ้ามันกล้าแตะเดอิดาระล่ะก็ วันตายของมันมาถึงแล้ว!
พลั่ก!
ผมรีบวิ่งเข้าไปแล้วชกไอ้บ้านั่นจนมันล้มลงไปกองกับพื้นแล้วดึงเดอิดาระมาอยู่ด้านหลัง ยัยนั่นอ้าปากค้างมองผมแต่ก็เข้าไปหลบด้านหลัง ผมเค่นเสียงให้ปกติที่สุดถามไป
"เดอิดาระ... นี่ใคร?..."
"เอ่อ... เอ่อ..."
"พี่ถามว่านี่ใคร!!!"
ในที่สุดก็หลุดตะคอกออกไปจนได้ เฮ้อ~
"ไอ้หัวแดงนิสัยเสีย T^T"
"แล้วทำไมมาอยู่กับมันได้หา!!!"
ผมจับข้อมือเอาไว้ก่อนเพราะยัยนั่นทำท่าจะหนีผม เอาให้มันรู้กันวันนี้เลยจะได้จัดการถูก
"อา... มันเจ็บนะรู้มั้ย?"
ขวับ!
ผมหันไปมองมันด้วยสายตาโกรธสุดๆ... แต่มันยังนิ่งอยู่... แล้วเดินเข้ามาประจันทร์หน้ากับผม เหอะ... ใจกล้าดีนี่...
"เออ ทำไม"
"หึ... คิดว่าทำฉันโกรธแล้วจะรอดตายหรือไง?"
"แล้วแกคิดว่ามากอดน้องสาวฉันแล้วจะรอดหรือไง?"
เปรี้ยง!(สายฟ้าฟาด)
ฟึ่บ!
ไอ้หัวแดงนั่นสวนหมัดเข้ามาแบบผมตั้งตัวแทบไม่ทัน โชคดีที่แค่เฉี่ยวๆหน้า ผมสวนหมัดเข้าใส่หน้ามันจังๆแต่มันก็ไม่แสดงสีหน้าว่าเจ็บอะไรซักนิด พอเห็นแล้วมันยิ่งหงุดหงิด ผมเลยซัดเข้าไปอีกหลายหมัดเห็นจะได้จนเดอิดาระรีบวิ่งเข้ามาห้ามผม
"พี่อิทาจิ! พอได้แล้ว! เดี๋ยวหมอนั่นก็ตายหรอก!"
ยัยนั่นเข้ามาดึงแขนผมเอาไว้ เชอะ! กำลังจะทำให้มันกระอักเลือดแล้วเหรอเนี่ย เหอะๆ =_=(ยังจะมีหน้ามาหัวเราะอีกเหรอไอ้บ้า! =_=^^^)
พลั่ก!
อุ๊บ!
อยู่ๆไอ้หัวแดงก็เข้ามาชกที่ท้องผมทันที เจ็บชะมัด! ทำไมไอ้หมอนี่มันหมัดหนักกว่าที่ผมคิดอีก!
"ถึงตาฉันบ้างล่ะ"
มันพูดแล้วเตะที่ท้องผมอีกจนผมตัวงอพับลงไปกับพื้นแล้วพวกเราก็ลงไปตะลุมบอนกันต่อ(รู้นะคิดไรอยู่ อย่าคิดไปโน่นเชียวนะ =_=[เอ๊ะ หรือว่าตูคิดไปคนเดียว??? = =]) ตอนนี้พูดอะไรไม่ได้นอกจากคำว่า... เจ็บโว้ย!
ผัวะ!
รู้สึกเหมือนมันจะฟาดลงแถวท้ายทอยของผม... ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตาลาย ทุกอย่างมืดมัวไปหมด... อ๋า... ปวดหัวชะมัด...
"กรี๊ดดดดดดดดด! ไอ้บ้า! ไอ้เลว! แกจะฆ่าพี่ฉันเหรอ! ถ้าพี่ฉันเป็นอะไรไปแกจะรับผิดชอบมั้ย!" ผมได้ยินเสียงเดอิดาระร้องเสียงดังลั่น
"เธอจะโวยวายไปทำไม ฉันก็แค่..."
"แค่อะไร!!! ถ้าพี่ฉันตายฉันจะเอามีดมาแทงอีกทีรู้ไว้ซะ!"
"..."
สุดยอดเลยน้องผม =_=V ด่าหมาเงียบทั้งตลาดมาแล้วรู้ไว้ซะ(นี่แกกำลังสลบอยู่ไม่ใช่เหรอฟะ = =;;;)
[Chiharu say]
^
^
(ชิฮารุ เขียนถูกป่าว - -;;)
ขอย้อนไปเมื่อ 5 สัปดาห์ก่อนโน่นนนนนน!!
"อ๋า O_O นั่นเค้านี่นา"
ฉันรีบเข้าไปหลบหลังต้นไม้ เพราะ 'เขา' กำลังเดินมาทางนี้... ผู้ที่มีตาสีแดง... ผมยาวสีดำรวบ... โอเคๆ ขี้เกียจบรรยายละ คนๆนั้นคือ... รุ่นพี่อิทาจินั่นเองค่าาาา!!! ❤_❤ เอ่อ ถ้าจะถามว่าทำไมฉันปลื้มเค้าล่ะก็... หุๆ >///////< ก็เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้นฉันโดนพวกจิ๊กโก๋ปากซอยแกล้ง แล้วเค้าก็ปรากฏกายขึ้นมาช่วยฉันด้วย ❤////❤ แถมยังเป็นสุภาพบุรุษพาฉันไปส่งถึงบ้านด้วยนะ ไม่ให้ชอบได้ไงกัน! หลังจากวันนั้นฉันก็สืบประวัติเค้าเหมือนพวกโรคจิตเลยทีเดียว -_-^ และก็ได้เรื่องมาว่าเค้าแก่กว่าฉันปีนึงและยังไม่มีแฟน ฮิๆ **-------** วันนี้ฉันเลยตัดสินใจรวบรวมความกล้าลงทุนไปซื้อไหมพรมมาถักเป็นผ้าพันคอให้พี่เค้าเพื่อสารภาพรักด้วย! เอาล่ะนะ... สูดหายใจเข้าลึกๆ~~~ >..< เอ้า! ลุยยยยย!
"สะ... สวัสดีค่ะ"
"หืม..."
อ๊ะ! เค้าหันมามองแล้ว ใจจ๋าอย่าเต้นแรงนักสิ ****-------****
"เธอมีธุระอะไรกับฉันเหรอ"
แว้ก! ถามแล้ว! O_O ใจเย็นๆๆๆๆๆ >_<
"คือว่า... ฉัน... เอ๊ะ! O_O"
ยังไม่ทันไร ฉันก็เหลือบไปเห็นที่คอของเขา... มะ... มะ... มีผ้าพันคอแล้วนี่นา TT^TT แต่ที่ทำเอาฉันช๊อคไปเลยก็คือ... ตรงปลายผ้าพันคอมีคำว่า 'love Itachi ❤' ด้วย!!! (แถมหัวใจอีกหนึ่งดวง - -^)อ้ากกกก!!! ปวดร้าวววว~~~
"มีอะไรก็รีบพูดมา"
ไอหย่า~ เค้าเริ่มรำคาญแล้ว เอาล่ะ! 1! 2! 3!
"คือว่า!... ฉันถักผ้าพันคอมาให้คุณค่ะ... เอ่อ... แล้วก็... ฉันชอบคุณค่ะ! กรุณาคบกับฉันด้วยค่ะ! >_<~~~"
ถึงฉันจะเห็นผ้าพันที่ของเค้าแล้วแต่ฉันก็ยังรวบรวมพลังทั้งหมดพูดออกไปแล้วยื่นผ้าพันคอที่ถักให้เขาไป ทุกอย่างเงียบไปซักพัก ฉันเงยหน้าขึ้นมองเค้า เค้ามองฉันด้วยสายตา... เย็นชา... แล้วพูดว่า
"ขอโทษนะ แต่ฉันขอปฏิเสธ..."
ครืนนนน!
ภูเขาแห่งความหวังในหัวฉันพังทลายไปพร้อมๆกับใจของฉันทันที... ฉะ... ฉันโดนปฏิเสธ!!!! ไม่นะ!!!!!!!! ไม่จริงงงงงง!!!!!!!!!! ทั้งๆที่ฉันอุตส่าห์พยายามมาถึงขั้นนี้!!!!!! แต่กลับโดนปฏิเสธ!!!!!
"แล้วก็... ผ้าพันคอของเธอน่ะไม่เอาหรอก พอดีฉันมีแล้ว"
ฉึก!
พอเขาดันผ้าพันคอกลับมาให้ฉัน มันเหมือนมีมีดอันคมกริบมาแท่งทันที โดนปฏิเสธใจไม่พอยังโดนปฏิเสธของอีกเหรอเนี่ย! แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเค้านี่นา... ก็... เค้ามีผ้าพันคออยู่แล้วนี่...
"ขะ... ขอโทษนะคะ...ทะ... ที่ฉันรบกวน..."
ฉันพูดด้วยเสียงสั่นระริกแล้วเก็บผ้าพันคอของตัวเองใส่กระเป๋าแล้วเดินจากไป... น้ำตาเริ่มไหลออกมาเรื่อยๆแบบห้ามไม่อยู่จริงๆ...
ณ บ้านตระกูลทาจิบานะ
'Chiharu room'
"ฮือ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! TTT_____TTT"
ในที่สุดฉันก็หอบสังขารกลับมาที่บ้านได้ พอพี่ถามว่าเกิดอะไรขึ้นฉันก็รีบปรี่เข้าห้องนอนแล้วกระโดดลงไปนอนกับเตียงกอดผ้าพันคอเอาไว้แล้วปล่อยโฮออกมาทันที ทำไมโลกความจริงมันโหดร้ายแบบนี้!! ไม่ไหว... แอม โซ เฮิดดดดดดดด!!!!!!(แปลว่าฉันเจ็บมั่กมากอะ =_=)
ก๊อกๆๆๆๆ!!
"นี่ชิฮารุ! น้องเป็นอะไรไป! ใครทำน้องร้องไห้แบบนี้!"
พี่ทาเครุเคาะประตูหลายครั้งแล้วถามฉัน แต่ฉันก็ตอบไม่ไหวเพราะพอจะตอบมันก็ก็อดร้องไห้ออกมาทุกที ฮือๆๆๆๆ ไม่จริง ไม่จริ๊งงงงง!!! ไม่จริง! ฉันนี่มันชอบเพ้อว่าเค้าคงจะตอบรักแล้วเป็นแฟนกัน แต่มันไม่ใช่!!! เค้าปฏิเสธ! ได้ยินมั้ยยัยโง่! เค้าปฏิเสธ!!! TTTTTOTTTTT
10 นาทีต่อมา
หลังจากฉันร้องไห้จนเหนื่อยก็เลยเผลอหลับไป แต่พอตื่นขึ้นมาก็เจอชามข้าวต้มกับพี่ทาเครุนั่งไขว้ห้างทำหน้าเครียดอยู่ในห้อง T-T อยากร้องไห้อีกรอบจริงๆ
"ตกลงเธอร้องไห้ซมซานแบบนี้ทำไมหือ"
ฉันหยุดกินข้าวต้มแล้วมองหน้าพี่ทาเครุแล้วพูดเสียงอ่อยว่า
"เอ่อ... แค่อกหักนิดหน่อย (._.)"
"หา!"
"หนูไปชอบพี่คนนึง แล้ววันนี้ไปสารภาพรักแล้วโดนปฏิเสธมา T-T แต่ตอนนี้หายแล้ว"
"หึๆ ซักครู่นะคุณน้องสุดที่เลิฟ ^^+~"
เฮือก! =O= รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัวพี่ตัวเองทันทีค่ะท่านผู้โช๊ม! พี่ทาเครุเดินตึงตังออกจากห้องฉันไปประมาณห้านาทีแล้วกลับมาพร้อมกับ.... เหอ =-=?
ถะ... ถะ... ถุง... ดำ... =_=?
"พี่เอามาทำไมอะ ห้องหนูไม่ใช่ที่ทิ้งขยะนะ!"
ฉันโวยกลับไปเมื่อสังเกตที่ถุงดีๆก็รู้ว่าต้องมีของอะไรหนักๆอยู่ในนั้นแน่นอน พองซะขนาดนั้นนี่นา =_=
"หึๆ... มันยิ่งกว่าขยะอีก..."
พี่พูดแล้วจัดการแกะปากถุงแล้วเทออกมา
นั่น! O_O!
มัน! O0O!
คือ! O[]O!
"พี่อิทาจิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ฉันร้องเสียงดังลั่นบ้านจนข้างบ้านปาอีโต้ผ่านกระจกเข้ามาเฉาะกลางกรอบรูปฉันกับพี่ถึงได้หยุดร้องเพลง(?)แถมสภาพพี่อิทาจิยังเป็นแบบโดนมัดมือมัดปากด้วยอะ เค้ามองฉันด้วยสายตาเชือดเฉือนจนสันหลังวาบบบบบ... T^T
"ใช่แล้ว! มันใช่มั้ยที่ทำให้น้องอกหักน่ะ! -_-++++++"
"เอ่อๆ..."
"ใช่ม้ายยยยยยย!!!!"
"ใช่ค่า... T^T แต่หนู..."
"ดี! งั้นก็ถูกตัวแล้ว!"
พี่ทาเครุพูดแล้วมองพี่อิทาจิแล้วดึงสกอคเทปที่ปากออก จากนั้นพี่อิทาจิก็...
"โอ๊ยยยยยยย!!! โอเค! นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย! นายจับฉันมาทำน้ำพริกเผาหรือไงวะ!หา! =_=+++++"
"แกหุบปากไปเลย!"
"จะเอายังไงวะ!"
"สั้นๆง่ายๆ ฉันจะปล่อยแกไปต่อเมื่อ..."
"ต่อเมื่ออะไรล่ะวะ รีบๆพูดให้มันเร็วๆสิฉันรีบ!"
"แกต้องคบกับน้องสาวฉันโดยไม่มีข้อกังขาใดๆทั้งสิ้น! และต้องทำตัวเป็นแฟนที่ดีไม่ทำให้น้องสาวฉันเจ็บช้ำน้ำใจเด็ดขาดดดดดดด!!!"
T[]T!!!!
ช็อกค่ะช็อค! นี่พี่ฉันพูดอะไรออกม๊าาาาา!!!!!
"แต่..."
"ไม่มีแต่!"
ขวับ! -_-+
"สาแก่ใจรึยัง"
พี่อิทาจิหันมาถามฉัน และฉันก็ตอบไปว่า...
"เสียใจมากกว่าค่ะ TOT"
"ยัย...!"
-_-+ ชิ้ง! (สายตาพี่ทาเครุ)
"ที่รักจ้ะ! พูดแบบนี้เค้าโมโหนะ! ^^+++"
ต่อจากนี้มีหวังโดนฆ่าแหล่ไม่ฆ่าแหล่แน่ช้านนนน!!! TOT
ความคิดเห็น