คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : DEI THE MOVIE : ตอนที่ 1 คุณแม่สามี OwO!
[Deidara say]
เนื่องจากเจ๊ไลท์ยังไม่ยอมจบเรื่องของฉันให้เร็วๆและง่ายๆ...
ท่านผู้อ่านทุกคนก็ต้องเจอหน้าฉันอีกตามเคย TOT
ฮือๆๆๆ ไม่รู้เจ๊ไลท์จะมานั่งยื้ออยู่ทำไม ไม่เห็นจะสงสารนางเอกตาดำๆอย่างเดอิดาระคนนี้เล้ย โฮกกกก~~~
ฉันว่าเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ รอนานมันไม่เวิร์ก...
ตอนที่ 1 คุณแม่สามี OwO!!
“เจ๊เดอี๊ซวยแว้วววววววววว~~~!!!!!”
เฮือก!! =_=
โซอินี่เอง นึกว่าใคร เล่นตะโกนซะดังลั่นขนาดนี้เกือบตกเก้าอี้แล้วมั้ยล่ะฉัน
“หือ? อะไรหรอโซอิ”
“ยังมานั่งเอ๋ออีกหรอ! ยัยป้านั่นกำลังเดินทางมาที่นี่แล้วนะ!!!”
“ปะ... ป้า??? หมายถึงใครน่ะโซอิ -*-”
“ปัดโธ่! โง่วววววววววววว!!!!”
โอเค ฉันว่าคราวนี้ฉันจะตัดสายสัมพันธ์ทางไมตรีกับโซอิได้แล้ว -_-^
“ป้าของหนู... ก็แม่เฮียซาโซไง ชัดบ่!!!!”
พรวดดดดดดด!!! O3O
“ว้ากกกกกกกกกก!!! พ่นมาทางนี้ทำม้ายยยยยยยยย!!!! T^T”
ฮิดันร้องแล้วจับเสื้อที่เปียกน้ำของตัวเองตาละห้อย ส่วนฉันที่เป็นคนพ่นศิลละเปรอะลงบนผืนผ้าถึงกับเอ๋อแด๊กไปเลย ถ้าคิดว่าฉันอาการหนักแล้วท่านผู้อ่านต้องรับชมคนอื่นๆ! เพนที่กินเส้นก๊วยเตี๋ยวไปเมื่อกี้รีบยกมือปิดปากก่อนจะพ่นพรวดออกมา อิทาจิที่ซดชาอยู่ก็พ่นออกมาเป็นน้ำพุชาเขียว คาคุสึที่นั่งนับตังค์อยู่ถึงกับทำตังค์ที่ตังเองหวงนักหวงหนาร่วงลงพื้นแล้วยังไม่เก็บขึ้นมา คิซาเมะทำหน้าเอ๋อเหมือนปลาขาดน้ำ(ได้ข่าวว่าเป็นอยู่แล้ว -_-)เซ็ทสึกำลังจะตักข้าวเข้าปากก็ช้อนร่วงจากมือกระทบกับจานดังเคร้งเช่นเดียวกับเจ๊โคนัน ส่วนซาโซริก็... ไม่ได้อยู่ที่โต๊ะกินข้าว =_=
“เวร!~”
“ซวย!”
“นรก!”
“ชิบเป๋งแล้วววว~~”
“ยมบาลมาเยือน~ เอือน~ เอือน~ เอือน~ เอือน~”(เอคโค่ทำไม -*-?)
จึ่กๆ~
ฉันสะกิดเจ๊โคนันที่นั่งเงียบอยู่คนเดียว(เพราะคนอื่นเอาแต่โวยวาย = =)แล้วถาม
“พี่โคนัน เอ่อ... คุณแม่ของซาโซริเป็นคนยังไงอะ”
“ถ้าใจดีเยี่ยงนางฟ้าทุกคนคงไม่เอ๋อขนาดนั้นหรอกนะเดอิ”
“TOT งั้นก็แปลว่าโหด...”
“ถูกแล้ว จะเล่าอะไรให้ฟัง เข้ามาใกล้ๆสิ”
ฉันเลื่อนหัวเข้าไปแล้วเงี่ยหูฟังเจ๊โคนันอย่างตั้งอกตั้งใจ
“รู้มั้ยกว่าพี่กับเพนจะแต่งงานกันก็หนักหนาสาหัสใช้ย่อยเลยนะ มันเหมือนเป็นพิธีประจำตระกูลน่ะ”
“พิธีประจำตระกูล?”
“ใช่แล้ว ทั้งสองฝ่ายจะโดนทดสอบคงามรักเพื่อดูว่าถ้าแต่งงานกันแล้วจะไปกันรอดมั้ย”
“แล้ว... มันเป็นทำนองไหนล่ะคะ”
“เรื่องนี้ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะเค้าจะเปลี่ยนแบบการทดสอบไปเรื่อยๆ”
กำ! แล้วแบบนี้ฉันจะรอดจากน้ำมือของคุณแม่ซาโซริพ้นมั้ยเนี่ย =[]=! เอ๊ะ! หรือว่าจะตายก่อนการทดสอบหว่า T^T ฮือๆๆๆ แปลงร่างเป็นขอมดำดินข้ามไปจีนตอนนี้เลยได้มั้ยอะ =[ ]=
“งั้นหนูขอตัวไปเก็บสำภาระเตรียมบินไปอวกาศก่อนนะคะ นาซ่ากำลังรอให้ไปสำรวจดาวเสาร์เผื่อได้ผูกสัมพันธุ์ทางไมตรีกับมนุษย์ต่างดาว T^T ยินดีมากมายที่ได้รู้จักทุกคน บ๋ายบี~~”
ฉันพูดแล้วส่งจูบอย่างนางงามจักรยาน(=_=? : rike)ไปทั่วจากนั้นก็เดินออกจากโต๊ะ แต่อยู่ๆเหมือนมีอะไรไม่รู้ฉุดฉันไว้ จะดิ้นก็ดิ้นไม่หลุด ฉันเลยหันขวับไปจะด่า แต่ด่าไม่ออก.... เพราะนั่นคือ....
“-_- ใครอนุญาตให้เธอไป”
=[]=!
ปล่อยฉันไปเถิดคนดีของเพ่~~~ T^T (มันบ้าไปแล้วค่ะท่านผู้อ่าน =-=)อย่ารั้งฉันไว้เลยยยย~~~(ยัง... ยังไม่เลิก)
“คะ... คะ... คะ.... คื.... =O=;;”
“ยังไงเธอห้ามไปไหนเด็ดขาด เธอเป็นของของฉัน -_-”
ฉึก!
เอ่อ... ซาโซริ... นายน่าจะใช้คำว่า ‘ผู้หญิงของฉัน’ หรือไม่ก็ ‘ฐานะภรรเมียในอนาคต’ อะไรแบบเนี้ย!!! สวีตๆแบบนางเอกนิยายในหีบเจ๊ไลท์ได้ม๊ายยย!!!!!! (ในที่สุดมันก็ไม่วายพาลมาถึงกรู -*-)
“กรี๊ดดดดด!!!!!! หญิงแม่มาแว้วๆๆ TOT”
=O=!!!
เสียงประกาศิกของเมดคนนึงดังลั่น เอ๊ะ... ว่าแต่มันอยู่ข้างนอกมิใช่รือ!! =[]= หลอดลมมันทำด้วยอะไรวะถึงมีพละกำลังมากมายมหาศาลบานตะไทเยี่ยงนี้ และทุกท่านที่นั่งอ่านอยู่ ณ ที่นี่โปรดเข้าใจด้วยว่าไอ้อาการของพวกข้างบนที่ได้อ่านไปแล้ว ถ้าท่านจะมอบรางวัล ‘ไอ้เว่อร์ดีเด่น’ ให้... เก็บ! เก็บบัดเดี๋ยวนี้!! เพราะเจ้าของร่างวัล ‘อีเว่อร์ดีเด่น’ ได้แก่...
กูเอง!!
“แย้ก!! ฉันยังไม่ทันเตรียมเนื้อเตรียมตัวเตรียมใจเตรียมร่างกายเครื่องใน(?) สรรรพเพเหระอะไรเลย!! แบบนี้แม่นายได้เฉดหัวฉันออกทั้งสภาพเยี่ยงอีเย็นเข็ญใจแหงๆ TOT!! ม่ายน้าาา!!!”
ฉันแหกปากลั่นแล้วทรุดตัวลงในท่า(อี)เดอิโดนข่มเหง มือข้างหนึ่งกุมปากอีกข้างยันพื้น พร้อมทั้งหันมองดวงอาทิตย์ยามเช้าผ่านหน้าต่างอย่างอาลัยอาวรณ์ (เพื่อ? -_-**) ยัง! มีอีก โซอิสมทบอีกทีด้วยการเปิดเพลงซึ้งเศร้าเคลาของฉันเป็นอย่างดี~ T_________T~ โฮ~ ไอ้น้องรัก~
แมรี่มีเด้อ แมรี่มี
เมียซื้อเงินสด รถซื้อเงินผ่อน
อะ อยะ อยากแต่งงาน~~~
อ่า... ช่างเป็นเพลงที่ดีอะ... ฮะ... เอ๊ะ!!! T_T!!(ฟังอีกที)
โอ้แม่เนื้อทอง ตาจ้องเบิ่งมองหนุ่มน้อย
ทําสายตาละห้อย เหมือนพ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคอยมองสาว
เฝ้าแต่มองตาลาย เดี๋ยวหัวใจก็วายตายเปล่า
หากบ่รักหมู่เฮา พ้นวัยหนุ่มสาวก็แก่ชรา
=__________________=????(สีหน้าของแต่ละคนประมาณว่านี่มันเศร้าบ้ามันเหรอวะ)
“โซเอ๊ะ!!!!!!!!!!! TOT นี่เธอเปิดเพลงอาร๊ายยยยยยยย!!”
“อยากเห็นเจอเต้นรำวงอะ แต่ดันได้สติก่อนซะ อดดูเลยเนอะเฮียเซ็ท”
โซอิใช้ศอกสะกิดเซ็ทสึที่ยืนถือลำโพงอยู่ ซึ่งเจ้าตัวยอมรับแต่โดยดีโดยการพยักหน้าหงึกหงัก แง้!!!!!!!!! ไอ้พืชชั่วววววว!!!!!!! ไปปลูกผักป๊ายยยยยยย!!!(จะโดนกิ๊ฟโวยหรือเปล่าเนี่ยกู = =)
“เอ้าเจ๊ เต้นสิ”
“เต้นเองสิยะ!!!”
“ไม่... งั้น... ^^+”
เฮรี๊ยก!! สะ... ส... สายตาอำมหิต TOT;;
“ฮึก... ใครมีมะกรูด ไม่ได้เอามา
ใครมีลูกสาว มาแลกลูกเขยใช่ไหม
ใครมีมะกรูด ไม่ได้เอามาไง
ใครมีลูกสาว มาแลกลูกเขยใช่ไหม!!!!!!!!!!”
ฉันแหกปากลั่นแล้วโดดขึ้นไประบำตะละลาอยู่บนโต๊ะเป็นคนบ้า ไหนๆก็จะเจอคุณแม่สารมีแล้ว ตอนนี้รั่วมันซะให้พอใจเลย โอ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(ตายแล้ว =[]=…)
^O^ =O= =_= =[]= -*- <<<สีหน้าทุกคน... เดากันเองว่าใครบ้าง -_-^^
=____=~ <<<สีหน้าสิงสาราสัตว์ทั้งหลายนอกบ้านมองด้วยความเอือม (ขนาดสัตว์ยังเอือม - -*)
“เอาวะเอาเหวย ลูกเขยกลองยาวตะละลา!!!!!!!!!!!!!!!!”
“หูยยยยยย~ ^^”
“ฮ่าาาา!!!!!!!!!!!!!!!!! =O=”
“หูยยยยยยย~~ ^^*”
“ฮ่าาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!! =O=”
“อึ๋ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!! =[]=!!”
“ฮา... ยะ... วะ... เอ... อะ... แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!! หญิงแม่!!!!!!!!!!!! O[]o!!”
ความคิดเห็น