คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ~Special Valentine day~ นู๋เดอิมีลูก (=[]=!!!)
"อืม... ~_~"
"หม่าม้า"
หา?... แม่เหรอ... ใครมาเรียกแม่ในห้องนอนกัน สงสัยฉันคนประสาทกลับ หูแว่ว หัวทิ่มไปแล้วมั้ง ขอนอนต่อดีกว่า =O= ฮ้าววว~~
"หม่าม้าาาาา~"
อีกแล้ว... หูแว่วอีกแล้ว =_= อะไรนักหน้าเนี่ย
"หม่าม้าาาาาาาา~~~"
อ้ากกกกกกก!!! ใครมาเรียกหม่าม้าๆแถวนี้ฟะ! เดี๋ยวปั๊ดจับกินตับ! ฉันสะปลิงตัวขึ้นมานั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนเตียงแล้วเกาหัวฟูๆให้ฟูเข้าไปอีก -_-^ เอ๊ะ! O_O นอกจากหูแว่วตายังฝาดอีกเหรอเนี่ย!! ทำไมฉันเห็นเด็กน้อยผมแกละตัวจี๊ดเดียวนั่งอยู่ปลายเตียงล่ะ แถมยังใส่ชุดนกแพนกวิ้นแล้วก็กอดตุ๊กตาที่เป็นซูชิด้วย =O= ฉันยังไม่แน่ใจเลยลองเอื้อมมือไปจับดู
ชึบ~
จับได้แฮะ...
โฮะๆๆๆ... ชัดแจ่มแจ่งซะขนาดนี้ =..=
งั้น-มัน-ก็-แปล-ว่า!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!! ช้านนนนนน!!!-มี!!!-ลูกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!! TOT"
"วะ... ว่าไงนะ 
"
"อย่างที่บอกนั่นแหละ"
ฉันอ้าปากค้างเมื่อจบคำของไอ้บ้าซาโซริที่เป็นตัวตนเหตุให้ฉันแหกปากลั่นบ้านปลุกทุกคนให้ตื่นจากความฝันแสนหวานฉ่ำเหมือนลูกสตอเบอร์รี่ =_=;;; เนื่องจากท่านผู้อ่านยังไม่รู่ฉันก็จะเล่าให้ฟัง
นั่นคือเมื่อวานตอนไอ้บ้าซาโซริเดินกลับบ้าน(เพราะคนขับรถเจือกป่วย -*-)แล้วดั๊นไปเจอเด็กคนนี้ยืนร้องไห้เป็นเพลงค่าน้ำนมอยู่(ไอ้บ้า! =[]=^^^)แล้วพอหมอนั่นเข้าไปถามก็เลยรู้ว่าหาแม่ไม่เจอ ลองหาจนเกือบจะตีหนึ่งแล้วก็ยังหาไม่เจอเลยพามาอยู่ด้วยก่อน แล้วไม่พอ... ยังให้อภิสิทธิ์พิเศษเรียกพวกเราเป็นหม่าม้ากับป่าป๊าได้ TOT ฉันไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ ที่จริงรักเด็กค่ะ(rike : =_=?)แต่มันไม่เคยเลี้ยงลูกนี่หว่า เลยไม่รู้ต้องทำไง เกิดทำอะไรรุนแรงแล้วเด็กไม่มีอันเป็นไปเลยเรอะ
"ป่าป๊า หนูหิวอ่าาาา (/~-~)/"
เอาแล้วไง เด็กน้อยผมแกละคลานเด๊อะแด๊ะๆไต่ขึ้นเตียงมาแล้วเขย่าแขนซาโซริพร้อมเสียงซาวแท็กของท้องเป็นภาพประกอบ เอ่อ... นี่ฉันพูดบ้าอะไรอยู่เนี่ย =_=^^^
"ได้จ้ะ เดี๋ยวป๊ะป๋าหาของอร่อยๆมาให้หนูหม่ำดีกว่าเนอะ ^^"
"เย่ๆ~ \(^O^)/ ป่าป๊าใจดีจัง"
เฮ้ยยยยยย!!!!!!!!! อะเมซิ่งซาโซริ!!!! =[]= ไอ้มนุษย์พันธุ์เฉยชาผู้นี้ไหงพูดหน่อมแน่มอ่อนโยนด้ายยยย!!!!!! ตอนแรกนึกว่าจะพูดว่า 'ร่ารำคาญเว้ย!' หรือไม่ก็ 'หากินเองสิฟะ!' ซะอีก ซาโซริอถ้มยัยหนูผมแกละไปที่ครัว ทิ้งให้ฉันอยู่ในอาการแคว้งคว้าง... 
<<แบบนี้
เฮ้ย! นี่ฉันกำลังอิจฉาเด็กหรอฟะ! =_____=;;;
ห้องครัว
พอฉันพึ่งระลึกชาติได้ก็เลยรีบตามซาโซริกับยัยหนูผมแกละมาที่ห้องครัวต่อ แล้วก็พบว่าทั้งสองกำลังมีความสุขอยู่กับการกินทายากิอยู่(ขนมปังสอดไส้รูปปลา =____=)
"เอา หม่ำๆหัวปลาเร้ว อ้ามมมม~"
"อะ อ้ามมมม~ ^O^"
ช่วยด้วยค่ะ ข่วยบอกที่ว่านี่ให้ซาโซริคนเดิมใช่มั้ย T_T? หรือว่าเอเลี่ยนสวมรอยมาหลอกฉันอยู่ ซาโซริเนี่ยนะป้อน!!! สิ่งมหัสจรรย์เกิขึ้นบนโลกของพวกเราแล้วพี่น้อง =[]=
"อร่อยมั้ยลูก"
"หย่อยค่าาาา~♥"
เอื๊อก! จะเป็นลมค่ะ... หมอนั่นยิ้มอย่างอ่อนโยนด้วย! โฮๆๆ ไม่อยากเชื่อ โลกนี้จะมีอันเป็นไปแล้วหรือเนี่ย
"อ๊ะ หม่าม้าาาา~~~"
ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆยัยหนูผมแกละก็เรียกฉันเสียงหวานแล้วกวักมือให้ไปหา ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างซาโซริ(ยัยหนูกำลังนั่งตักซาโซริอยู่น่ะ =_=;;)แล้วยิ้มแหยๆให้
"มีอะไรหรอจ้ะ ^^;;"
"หม่าม้าๆ ทำซูชีให้นู๋กินหน่อย นู๋อยากกินนนน~~~"
"คง...ไม่ได้จ้ะ ^_^;;"
แงะ! ทำไมยัยหนูต้องทำหน้าเหมือนบ้านจะแตกด้วย ก็ฉันพูดความจริงนี่หว่า =_=;;
"แง้!!!!!!! หม่าม้าใจร้ายยยย!!! นู้อยากกินนนนน!!!! TTOTT จากินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"
แว้กๆๆ! ไปกันใหญ่แล้ว อยู่ดีๆยัยหนูก็โดดลงจากตักซาโซริแล้วลงมานอนชักดิ้นกนะแด่วๆๆอยู่กับพื้นไม่พอยังกลิ้งตัววนไปรอบโต๊ะอีก =O=! พื้นจะสะอาดเอี่ยมมันก็คราวนี้เนี่ยแหละแม่เอ๊ย T^T
"นี่ยัยบ้า! ลูกงอแงแล้วเห็นมั้ยหา!"
ฮือออ... อย่าดุดิ TOT เค้าไม่ผิด... เค้าแค่พูดความจริง...
"พอแล้วจ้าๆ ^_^;; เดี๋ยวหม่ามี้จะทำให้หม่ำๆเองน้า~"
"เย้ๆ หม่ามี้ใจดี \(^O^)/"
แล้วทำไมเมื่อตะกี้บอกว่าฉันใจร้ายยะ! =[]= แฮ่~ เดี๋ยวปั๊ด!
(เอาไรมากกับเด็กวะเดอิ =_=)
ต่อมาเมื่อทำซูชิเสร็จ...
"อร่อยมั้ยลูก ^^"
"หย่อยค่าาาา~~~ ป่าป๊าาาา~~~ ^O^"
"หืม?"
"ต่อไปทำอีกเยอะๆๆๆเลยน้าาา~ หนูชอบบบบ~"
"งั้นหนูก็กินให้หมดเลยเนอะ"
"ค่าาา~"
แล้วตูล่ะ... ตอนนี้ตูโดนเอาไปทิ้งไว้ที่ซอกใด~♫
(ร้องเพลงด้วยความทุกข์ระทม...)
ณ ห้างเซ็นปิ่นมาหานะเธอ~~~
-_-
"ป่าป๊า~~ หนูอยากได้อันนี้~~"
"เดอิ หยิบหน่อย -_-"
-_-;;
"ป่าป๊าๆ อันนี้ด้วยอันนี้~~"
"เดอิ หยิบๆ"
=_=;;;
"ป่าป๊าาาาา~~"
"เดอิ..."
ไม่ไหวแล้วววว!!!!!!!!
"นี่!!! นายเอาฉันมาซื้อของหรือมาเป็นเบ๊กันแน่ยะ! =[]="
ฉันตัดสินใจว้ากออกมาเมื่อโดนจิกหัวใช้มา 4 รอบติดต่อกันแบบไม่ให้พักหายใจหายคอ =O= แล้วแต่ละอย่างที่ยัยหนูผมแกละชี้นะเป็นตุ๊กตาตัวเป่งๆทั้งนั้น ขนของพวกมันเข้าจมูกฉันจนแทบจะอัดเต็มรูจมูกแล้วด้วย ฮือๆๆๆ T..T คันจมูกอะ
"ถือไปก่อนเถอะน่า"
"นายก็ช่วยถือหน่อยดิ! =O="
"ฉันอุ้มลูกอยู่... -.-"
อ้าก! ข้อแก้ตัวชัดๆ! =[]=
ส่วนเด็กก็...
พูดอะไรกันอะ = =^^^
สวนสาธารณะ
"เย้ๆๆๆ ป่าป๊า หม่าม้า ^O^// ดีค่าๆ"
"ดีจ้าลูก ^^//"
เฮ้อ... ได้พักกับเค้าซะที T^T
หลังจากเปลี่ยนสถานะจาก 'คู่หมั้น' กลายไปเป็น 'คนใช้' ทั้งวัน ยัยหนูแกละก็เข้าใจแล้วว่าในห่างไม่มีอะไรหนุกๆให้ลัลลา ในที่สุดก็ได้ออกมาสูดอากาศข้างนอกให้เต็มปอด ซึ่งคราวนี้ฉันแทบยกยัยหนูแกละขึ้นหิ่งบูชาเลยด้วยซ้ำที่ทำให้หลุดพ้นจากช่วงเวลาอันแล้วทรมานนั้นได้ =-=;;
"นี่เดอิ"
โอ้เย่! ตำพูดตำแรกที่หมอนี่พูดกับฉันนอกจากคำสั่ง ปลื้มซะไม่เมียะ T^T
"อะ.. อะไรยะ!" ฮึ่ม~ ถึงตาฉันมั้งล่ะ =_=^^^
"เป็นอะไรไป ทำไมวันนี้ไม่ค่อยยิ้มเลย"
หนอยยย~ ยังจะมีหน้ามาถาม! =[]=
"แล้วเพราะใครล่ะ! ใช้อย่างกับทาสเกือบทั้งวัน ฉันแทบไม่ได้พักเลยรู้มั้ยหะ...!"
คำพูดฉันขาดช่วงไปทันทีเมื่อหมอนี่ก็ยื่นหน้าเข้ามาหาพร้อมยิ้มแปลกๆเหมือนมีอะไรคิดอยู่ในใจ O_O;;
"งอนเหรอ~"
"คะ... ใครบอก!"
ฉันตะโกนใส่หน้าหมอนี่แล้วเบื่อนหน้าหนี แต่ซาโซริก็ยังตามาราวีฉันไปเลิก TT_TT เพราะหมอนี่ใช้มือข้างนึงจับหน้าฉันให้หันมาหาแล้วพูดต่อ
"หรือว่า... อิจฉากันน้อ..."
หะ...หะ... เฮ้ยๆๆๆ =O=// อยู่ๆซาโซริก็เลียปากแผล็บๆเหมือนเห็นอาหารอันโอชะอยู่ข้างหน้า แล้วอย่าบอกนะว่าไอ้อาหารเวรๆนั่นมันคือ...
ฉัน! TTTOTTT
"กรี๊ดดดดด! ไอ้บ้า >O<// จะทำอะไรยะ นี่มันที่สารณะนะไม่ใช่ที่ส่วนตัวถึงจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ!"
"คนอื่นเค้ายังทำกันเลย"
มันก็จริง =_= พอฉันลองดูดีๆแล้วมีคู่ชู้คู่รักกันอยู่เต็มไปหมด ทั้งกอดทั้งจูบทั้งหอมสารพัด ดูมากไม่ได้เดี๋ยวกลายเป็นตากุ้งยิง *-*//
"โอววว อาโออิ!!"
"อ๊าววว เรนจิ!!"
<<<เดอิ
เฮ้ยๆๆ ไอ้คู่ข้างๆฉันนี่มันกำลังจะตื่อดือดื๊อกันอยู่แล้ว ไอ้หมอทำคลอดไม่ได้ผ่าเอายางอายมาให้พวกแกหรือไงยะ! TOT;;
"เห็นมั้ย?"
"ตะ... แต่ยังไงก็ไม่ควรทำอยู่ดีนั่นแหละ!"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า..."
ซาโซริค่อยๆเอาจมูกของเขามาคลอเคลียที่แก้มของฉันแล้วหอมไปฟอดนึงจากนั้นก็เป่าหูฉัน แว้กกกก! พิโท้พิถังกะลามังตกถุงทอง! T^T; ฉันได้ตายคาที่แน่ๆ
ฟู่~
"ยะ...อย่านะ อุ๊ฟ...! >X<"
ซาโซริประทับริมฝีปากของเขาลง ฉันตัวแข็งเหมือนโดนสะกดไว้มันที... ระ... รู้สึกอุ่นๆที่ปากแหะ -////-^ ทำไมจูบคราวนี้มันเหมือนว่าจะอ่อนโยนจัง รู้สึกเหมือนโดนโอบกอดเอาไว้... เหมือนกำลังจะสื่อว่าจะไม่ปล่อยมือเธอแม้จะลำบากแค่ไหน...
รู้สึกดีจัง... >///<
"อ๊ะ! ป่าป๊ากับหม่าม้าสวีตกันอยู่เหรอคะ OoO"
ฮือ!!! ยัยหนูแกละจ๋าาาาาา!!! หนูทำเสียบรรยากาศหมดแล้วลูก T_T///
3 วันผ่านไป~ ไวเหมือนปอบขี่ชอปเปอร์ =_=^^^
พวกเรายังหาบุพการีของยัยหนูไม่ได้เลยค่ะ TOT^^
อุตส่าห์แปะประกาศรอบเมืองแล้ว แต่ยังไม่มีแม้แต่เงาของคุณแม่ผู้นั้นโผล่มาจากซอกตรอกไหนเลยซักกะจิ๊ด =^= แม่เด็กนี่ก็แปลก ทิ้งลูกไว้แล้วก็หายต๋อมไปเลย ตกลงรักลูกตัวเองหรือเปล่าเนี่ย -_-?
"เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำก่อน เธอดูลูกไปนะ"
"เออๆ"
"ป่าป๊า~ ซื้อไอติมให้หนูด้วยน้าาา~ ^O^/"
"จ้า ^^"
"หนูกินไปอันนึงแล้วไม่ใช่หรอจ้ะ =O="
ฉันพูดความจริงนะ ยัยหนูแกละกินไปอันนึงแล้วยังไม่อิ่มอีกเหรอ
"ง่า~ แต่หม่าม้า~ หนูอยากกินนี่นา"
"เอ่อ..."
"น้าหม่าม้า 
"
เอื้อก! สะ... สายตาแบบนี้ = =;; ยอมแล้วจ้า~~~
"งั้นเอาอีกอันก็ได้เนอะ ^^"
"เย่ๆ"
"งั้นไปก่อนนะ"
ฟ้าววว~
แล้วในที่สุดเจ้าหมอนั่นก็หายต๋อมไปอีกคน =_= ทิ้งให้ฉันอยู่กับยัยแกละที่นั่งบนตักฉันอยู่ โอ๊ะ! เครื่องบินนน~ ( '') (ไม่มีมุกจะเล่นแล้วใช่มั้ยเดอิ - -*)
"หม่าม้าๆ เครื่องบิน~~"
เอิ๊ก! มีคนรับมุกฉันอีกคนแล้วเห็นมั้ยเจ๊ =..=//
(rike : -_-^)
ฟู่~
แค่ก! ใครมาสูบบุหรี่แถวนี้ฟะ =X=^^ ทำลายสภาพแวดล้อมหม๊ด! ฉันหันไปมองข้างๆก็เห็นพวกท่าทางนักเลงๆนั่งสูบบุหรี่แล้วหลีสาวที่เดินผ่านไปผ่านมาอยู่ ไม่ได้ดูหนังหน้าตัวเองเอาซะเลย ทำไมมันถึงได้มั่นขนาดนี้ -_-^
"แง้~ หม่าม้าาา หนูเหม็นนนน~~ T-T"
แว้ก! ยัยหนูจะพูดออกมาทำม้ายยยย!!! =[]= ไอ้พวกนั้นมันหันพรึ่บมามองตาเขียวแล้วนะ!
"เอ่อ... เหม็นอะไร... ^-^;;"
"เนี่ยๆ ไอ้แท่งที่พวกปิศาสถืออยู่อ่า มันเหม็นนนน~~"
กรี๊ดดดดดดดดดด!! มันทำท่าจะเข้ามาบีบคอเหยื่อแล้วโว้ย! ยัยหนูไปเปรียบเทียบมันแบบนั้นทำม้ายยยยยย!!! TOT
"หม่าม้าาาาาาาา~~ เหม็นนนนนนนน!!!!!!!"
เอออออ! รู้แล้วโว้ยยยยยยย!!!!!!! อย่าย้ำ! มันเดินมาแล้วเห็นม้ายยยยยย!!!!!
"ขอโทษนะ ไม่ทราบว่ามีอะไรกับพวกเราหรือเปล่า ^^+++"
เวร... นรกเปิดทางแล้วครับพี่น้องครับ TOT
"มะ... ไม่มีค่ะ ^^;;"
"แง้!!! หม่าม้าาาา!!! พวกปิศาสมันมาแย้วววว!!! TTOTT"
รู้แล้วลูก! หม่าม้ากำลังเจรจากับมันอยู่จ้ะ! T____T
"เงียบไปเลยน่าอีหนู!!!"
"แง้~"
เฮ้ย! แล้วไอ้บ้านี่ทำไมต้องตะหวาดด้วยฟะ =[]=+ เด็กร้องไห้แล้วแหกตาดูซะบ้างสิ!!!
"เอ่อ... ขอโทษนะ... ไม่ทราบว่าพวกนายไม่เคยฟังคำพ่อแม่บ้างหรือไงว่าอย่ารังแกคนอ่อนแอกว่า หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาบ้างนะว่าตัวเองทำตัวตกต่ำถึงขนาดไหนแล้ว!"
"เธอ!"
เพียะ!
"แง้~ หม่าม้า~~ TOT"
แง้ว~ ปากหมาจนได้ โดนเลยกู T_T เจ็บง่ะ ยัยหนูยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก
พลั่ก!
"แอ๊ฟฟฟฟฟ +X+"
"เมื่อกี้แกทำอะไรหา?... แกทำอะไร!"
พลั่กกกก!! ตึงงงง!!!!! ปึงงงงงง!!!!! อ้ากกกกกก!! แอ้กก!!
ฉันรีบยกใอปิดตายัยหนูเพื่อไม่ให้เห็นภาพฆาตกรสุดโหดกำลังเจื๋อนพวกนักเลงอย่างโหดเหี้ยมและทารุณ แล้วไอ้ฆาตกรนั่นคือใครทุกคนคงรู้...
ซาโซริ =[]=!
ต่อมา...
โอม... จงเป็นสุขๆเถิด... อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย...
"นายทำบ้าอะไรของนายย้าาาา!!! =[]="
<<เดอิ&ซาโซ (เขย่าๆๆๆ!!!)
"ฮือๆ หม่าม้า ป่าป๊า"
กึก...
ฉันกับซาโซริหยุดชะงักแล้วพึ่งนึกได้ว่ายัยหนูแกละยังงอแงอยู่เลย =_=;; แล้วมาทะเลาะกันต่อหน้าเด็กเด็กมันจำไปใช้รึเปล่าวะเนี่ย
"โอ๋ๆ มานี่มา ไม่ต้องร้องน้า ไม่มีอะไรแล้ว"
ฉันเข้าไปอุ้มยัยหนูแกละแล้วลูบหัวปลอบ แต่มันก็...
"แง~~~~~~~"
หนักกว่าเดิม = =;;
"ป่าป๊าไล่ปิศาสไปแล้ว ไม่ต้องร้องๆ"
"งื้ออออ~~ T^T"
อ้าวเฮ้ย! ไหงซาโซมากล้อมแล้วหายเฉยเลยอะ =[]=^^^
"ชะ... ใช่ๆ เดี๋ยวป่าป๊ากับหม่าม้าจะซื้อไอติมให้กินนะ ^.^"
"เย่ๆ ^O^"
พอเอาของกินมาล่อแล้วหายเลยฟะ =[]=
"อ๋า เหนื่อยชะมัด =O="
ฉันพูดแล้วทุบไหล่ตัวเอง ส่วนยัยหนูแกละก็ขี่คอซาโซริอยู่อย่างมีความสุข -_- รู้สึกจะชอบหมอนี่มากกว่าฉันซะอีกนะเนี่ย แล้ววันนี้ก็จบลงซะ...
"พวกคุณสองคนหยุดก่อนค่ะ!"
ซะเมื่อไหร่ T_T;;
มีผู้หญิงคนนึงวิ่งหอบแฮ่กๆมาขว้างหน้าฉันกับซาโซริกระทันหัน อืม... จากการคาดคะเนแล้วน่าจะอายุ 30 ขึ้น แต่ยังแจ๋วอยู่ ทำงานบริษัทซะด้วย =O= แล้วมาขว้างพวกเราทำไม... ระ... ระ... หรือว่า!?
"หม่าม้า! O-O"
"มิกิจัง!"
ฉันว่าแล้วววววววว!!!!! =[]= เป็นแม่ของยัยหนูแกละจริงๆด้วย เอ่อ... แต่เมื่อกี้ชื่อของยัยหนูแกละหรอ
"คุณเป็นแม่ของเด็กคนนี้เหรอครับ" ซาโซริถาม
"ใช่ค่ะ ฉันเป็นแม่ของแกเองค่ะ"
"เฮ้อ... หาเจอซักที"
ฉันถอนหายใจนิดๆ ยังไงๆก็ต้องบอกลากันสินะ เศร้าอะ T^T
"แล้วทำไมตอนนั้นคุณปล่อยให้เด็กคนนี้อยู่คนเดียว คุณไปไหนมา ถึงจะงานสำคัญขนาดไหนก็ไม่น่าทิ้งแกไว้คนเดียวเลยนี่"
มัน... ก็จริงอย่างที่ซาโซริพูด... ยังไงถ้าทิ้งเด็กตัวเล็กๆไว้แบบนั้นคนเดียว
"ตะ... ตอนนั้น... ฉะ... ฉัน..."
"ว่าไงครับ คุณไปทำงานหรือต้องไปประชุมเหรอ"
"ตอนนั้น... ฉัน...ตั้งใจทิ้งแกไว้ค่ะ"
"!"
"!"
ฉันถึงกับอึ้ง... ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงกล้าทิ้งลูกของตัวเองได้ลงคอ! จิตใจทำด้วยอะไร!?
"ทำไม... ทำไมต้องทิ้งแกล่ะคะ!"
"เดอิ ใจเย็นน่า"
"ฮึก... ขะ.. ขอโทษค่ะ... ตะ... ฮึก... ตอนนั้นฉันหย่ากับสามี แล้วก็มีปัญหาเรื่องเงิน... ฉะ... ฉันไม่รู้จะ... ฮึก... จะทำยังไง... ก็เลย... ก็เลย..."
"..."
"..."
"แต่... ตอนนี้ฉันรู้แล้ว... ว่าทำไมฉันลำบากกว่าเดิมตอนทิ้งแกไป... เพราะว่าฉันคิดถึงแก... โปรดยกโทษให้ฉันเถอะ..."
"..."
"..."
"ถ้างั้น..."ซาโซริค่อยๆอุ้มยัยหนูส่งให้ผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดต่อว่า
"คุณต้องสัญญา ว่าไม่ว่าจะลำบากขนาดไหน คุณจะเลี้ยงดูแกอย่างดี ไม่ทิ้งแกแบบนี้อีก"
"ฮึก... คะ...ค่ะ..."
"หม่าม้า~"
"มิ... มิกิจัง"
เห็นแม่ลูกกอดกันแล้วรู้สึกอิจฉาชะมัด... อิจฉาที่ฉันไม่มีโอกาสแบบนั้นบ้างเลย...
ที่บ้าน ณ ห้องนอน
"เฮ้อ... ในที่สุดเรื่องก็จบลงด้วยดีเนอะ =w=~ แต่ฉันยังคิดถึงยัยหนูมิกิอยู่เลย"
"ฉันก็เหมือนกัน..." ฉันนอนแผ่หร่าอยู่บนเตียงแล้วมองเพดานอย่างเหม่อๆ
"เดอิ ขอถามอะไรอย่างสิ"
"ว่ามา..."
"จำตอนที่พวกเราหลงป่าได้มั้ย"
"อ๋อ ไอ้ภาคหนึ่งน่ะนะ =_=^"
ยังอุตส่าห์จำ เจ๊ไลท์ปิดเรื่องไปนานแล้วนะยะ
"อืม ตอนที่เธอสลบอยู่... เธอละเมอด้วยรู้เปล่า"
กำ... ตอนไหน T^T ไม่เห็นรู้เรื่อง(หลับอยู่แล้วมันจะไปรู้เรื่องได้ไงยะ! =_=^)
"แล้วไงอะ"
"เธอพึมพำว่าแม่ๆ อย่าทิ้งหนูไป"
เจ๊ไลท์!!!!!!!!!!! แพล่งพลายความลับของหนูอีกแล้ววววววววนะ!!!!! =[]=++++++
ไลท์ - มิว่าง ฟังเพลงอยู่ 
=[]=++++
"ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันเพ้อไปงั้น"
"เพ้ออะไร..."
ฉันไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่อำๆอึงๆอยู่ จะให้ฉันพูดว่าอะไรล่ะ พูดว่า... แม่ของฉัน...
"ไม่มีอะไร... จริงๆ..."
"..."
"..."
"เดอิ..."
"..."
"ตอบฉันมา..."
"..."
"ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของเธอ"
"..."
"..."
"ซาโซริ... แม่... ของฉัน..."
"..."
"...ตายในสงคราม..."
"วะ... ว่าไงนะ!!"
"อย่างที่ว่า...นะ... นั่นแหละ..."
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ... ฉันก้มหน้าลงเพราะไม่กล้ามองหน้าซาโซริต่อเพราะอาจทำให้ฉันเล่าต่อไม่ได้ ฉันค่อยๆเล่าต่อ
"ตอนนั้นข้าศึกบุกเข้ามาในหมู่บ้าน เผาบ้านเรทอนทิ้งซะแทบจะไม่เหลือซาก... รวมทั้งบ้านของฉันด้วย..."
"..."
"ชาวบ้านพยายามช่วยฉันกับน้องแล้วก็แม่... แต่ว่า... อึก..."
ครืนนนน... ตึงงงงงงงงง!!!
'แม่!!!!!'
เด็กสาวตัวน้อยร้องลั่นเมื่อคานอันใหญ่ตกลงมาใส่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นแม่ของตัวเอง ในบ้านมีไฟลุกท่วมไปหมด แต่เด็กน้อยก็ยังเดินเข้าไปหาแม่ตัวเอง
'แม่! แม่จ๋า แม่! แม่!'
'เดอิรีบของไปเร็วเข้า!'
'ไม่เอา! จะหาแม่ แม่!!!!!!'
กึก... กึก... กึก... ครืนนนนนน!!!!
"ครั้งสุดท้ายที่เห็นแม่ แม่ของฉันก็โดนเผาไปกับบ้านซะแล้ว ฮะๆ"
ฉันพูดแล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลมาอาบแก้มอย่างขำๆ อ๋า... ไหลออกมาตอนไหนเนี่ย... เฮอะ... บ้าจัง...
"เดอิ มานี่"
ซาโซริดึงฉันเข้าไปกอดแน่นแล้วกระซิบข้างหูเบาๆ
"ที่ตอนนั้นฉันจูบเธอน่ะ เพราะอยากให้เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว เธอมีฉัน โอเคนะ"
"อะ... อือ"
ฉันค่อยๆซบเขาแล้วกอดตอบ... ขอบคุณนะ... ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมฉันถึงรักนาย... ซาโซริ...
"อ๋อแล้วก็..."
ตึง!
อะเฮ้ย! =[]= อยู่ๆหมอนี่ก็มาคร่อมฉันตอนเผลอเฉย ไม่ซึ้งมันแล้ว! นี่มันเข้าข่ายหื่นเวอร์ชั่นดั่งเดิมแบบภาคแรกของเจ๊ไลท์นี่หว่า T[]T
"หึๆ~ ขอลูกสาวนะ ^^"
กรี๊ดดดดดดด!!! เจ๊ช่วยหนูด๊วยยยยยยยยยยย!!!!!!!
ไลท์ - ไม่ว่างเฟ้ย! อ่านหนังสือสอบอยู่! ง่ะ... ทำไมมันยากเยี่ยงนี้ฟ้าาา!!! 
"ยะ... หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะฆ่านาย!"
"ถ้าทำได้ก็ลองสิ"
จู๊ฟฟฟฟฟฟฟ~~~
"แอออออออออออ!!!"(แงงงงงงงงงงงง!!!)
ข้างนอก...
"เอาแล้วเว้ย! =..="
"เฮ้ยๆ เงียบดิวะ =.,="
"เอิ๊กๆ แค่เสียงก็พอใจ =..=//"
^^พวกถ้ำมอง =_=!
------------------------------------------------------------------
เป็นไงมั้งจ้ะทุกโค๊นนนน ^O^// แต่งสำหรับวันวาเลนไทน์โดยเฉพาะ ชอบมั้ยจ๊าาาา~~ เนื่องจากไม่มีแฟนไปดี๊ด๊าแบบชาวบ้านเค้าเลยมีเวลา =_=^ เอาล่ะ! ขอจากกันไปด้วยเพลงนี้!
Song : Hold Me Like A Princess
By : Niconico Chorus >///<
แฮปปี้วาเลนไทน์เอฟวลี่บอดี้ ^O^// สำหรับผู้ที่ยังไม่มีแฟนมานั่งจับเข่าเหงาใจกับไลท์ได้ T^T
ความคิดเห็น