คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เด็กใหม่ & ตัวร้ายปรากฏ!
ณ โรงเรียนอีกฝั่งของมหาลัย
"กรี๊ดๆๆๆ >///< ดูทางไหนก็หล่อระเบิด อ๊ายๆๆๆ"
"ถ้าให้ได้เป็นแฟนเค้า อะไรๆฉันก็ยอมมมมม *0*"(น่ากลัวไปปะ = =^)
"เฮ้!ยัยผมขาว รอฉันด้วยสิ!"
เดมิวิ่งไปรวมตัวกับโซอิและมิองเป็นการหนีแฟนคลับที่ตั้งมาเมื่อวานนี้(โอวพระอินทร์ช่วยด้วย - -*) โซอิมองเดมินิดนึงแล้วคุยกับมิองต่อ
"นี่มิอง ตกลงเธอมาที่นี่เพราะจะแก้แค้นพี่เรื่องอะไรหรอ"
"หึๆๆ - -+ ฉันตามมาแก้แค้นมันเพราะมันบังอาจหนีออกมาโดยไม่บอกแถมยังงัดเงินในกระปุกน้องหมูของฉันไปซะเกลี้ยงน่ะสิ!"
"อ่า... ลำบากแย่เลยน่ะสิ"
แปะ
"เย้ย!"
"อะไรของนายน่ะ -_-"โซอิหันไปถามเดมิที่สดุ้งโหยงเมื่อกี้
"มะ... มีใครไม่รู้มาแตะหลังฉัน"
"ฉันเองจ้า!!!"
ขวับ! (!=_(!=_(!=_=)
ทั้งสามหันไปมองข้างหลังพร้อมกัน มีเด็กผู้หญิงยืนยิ้มร่าอยู่ข้างหลังแล้วก็ทักทายเสียงสดใสร่าเริง(เกินเหตุ)
"ไฮ! สวัสดีทวีสุขจ้า! ชื่อของฉันคือ ซาวาดะ มิซานะ ยินดีที่รู้จักทุกคน! แหมๆ ไม่ต้องเขินหรอกนะจ้ะ ฉันยินดีเป็นเพื่อนทุกคน \(^O^)/ อ้าว! =_=!"
มิซานะชะงักไปชั่วขณะเมื่อพบว่าตัวเองโดนปล่อยทิ้งให้ยืนพูดอยู่คนเดียวโดยที่อีกสามคนเดินห่างออกไปแล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...
"คนบ้าหลุดออกจากศรีธัญญา -_-"
โม่ง! =_=<<<เสียงระฆังวัดในหัวซาวาดะ(ตกลงตูจะเรียกชื่อหรือนามสกุลดีฟะ)
"นี่พวกเธอ! ฉันไม่ได้บ้าน้าาาาา!!! >O<!!"
"แมร่ง หูดีได้ยินอีก -_-"
มิซานะวิ่งเข้าไปยืนขวางข้างหน้าทั้งสาม แล้วหันไปพูดกับโซอิ
"โซอิ เธอจำฉันได้มั้ย *-*"(วับๆปิ๊งๆวิ้งๆ)
"เธอ-เป็น-ใคร (- -)?"
"เฮรี๊ยก! =O=!!"(ช็อค)
"แล้วตกลงเธอเป็นใคร"(ถามย้อน)
"TOT"
"ถ้าไม่ตอบก็ถอยไปนะ"
"ฉันเป็นใครน่ะหรอ!!! ฉันก็คือ ซาวาดะ มิซานะ ญาติของเธออีกคนไง!!!!!!! TTTTOTTTT แต่นี่เธอจำฉันไม่ได้ได้ยังไง ฮือๆๆๆๆๆๆ"
"เออๆๆ จำได้ๆๆ แค่ล้อเล่นแค่นี้ทำเป็นร้องห่มร้องไห้ เธออยู่ม.2แล้วนะ -____-"หน้าโซอิ(ในใจคิดว่ามันบ้าป่าววะ)
"^O^"
"-_____-^^^"
โซอิ : แล้วที่เอ็งร้องไห้อยู่เมื่อกี้ล่ะ
"เอ่อโซอิ นี่ใครอะ *0*"
มิซานะหันไปมองเดมิด้วยสายตาวับๆปิ๊งๆปั๊งๆ(พอเหอะ!)ส่วนคนโดนมองทำหน้า =_=;
"เดมิโอะน่ะ พี่เค้าชื่อเดอิดาระเป็นคู่หมั้นเฮียซาโซ"
"หาาา!!! OoO เฮียซาโซริมีคู่หมั้นแล้วเหรอ!!"
"ก้อเออเดะ ตกข่าวนะเนี้ย"
"ก้อแหม~~ เฮียแกนี่ไฟแรงจริงจริ๊ง~ แล้ว... เจ๊เดอิสวยปะ"
"โอ๊ยยย ไม่อยากจะคุย สวยโคตรๆขนาดคนเขียนยังอาย"
ไลท์ : ตูไปเกี่ยวไรด้วยตอนไหนโซอิ เดี๋ยวตัดบทเรียบเรยยย!!!
โซอิ : นู๋แค่พูดเล่น U.U
ไลท์ : เออก้อได้
"ขนาดนั้นเลยหรอ แล้ว... เฮียเค้าชอบปะ =..="
"เวลามีใครมาเจ๊อะแจ๊ะนะ หึงลมพิษเลยแหละ"
"อยากมีสามีแบบนี้มั่งจัง *0*"
"หึงลมพิษเนี่ยนะ =_= โรคจิตหรือไงมิซานะ"
"แหมมม ล้อเล่นน่ะล้อเล่น >..<"
"สงสัยสองคนนั้นลืมพวกเราไปแล้ว"<<<เดมิ&มิอง
ณ มหาลัย
[Deidara say]
"ฉันชื่อ ยากามิ นาวาโกะ ยินดีที่รู้จักทุกคนนะ"
"นี่ๆ เด็กใหม่ใช่มั้ยน่ะ"
ฉันหันไปถามยัยฮินะที่นั่งเอาเข็มจิ้มหุ่นฟางที่แปะรูปฮิดันอยู่ เงอะ ไอ้นี่มันจะอาฆาตพยาบาทไปไหน =A= เวรระงับด้วยการไม่จองเวร~~ ซ๊าทุ๊!
"แล้วแกเห็นเป็นเด็กเก่ารึไง ก็ต้องเด็กใหม่ดิ"
จึ่กๆๆๆ!!!
"โอเคๆ ฉันไม่กวนแล้ว เชิญจิ้มหุ่นฟางแกต่อเถอะยะ"
"ขอบคุณที่เข้าใจ"
จึ่กๆๆๆๆๆ!!!(จิ้มต่อ)
ฉันเลิกสนใจไอ้ฮินะแล้วหันไปคุยกับฟูยุรินแทน ทุกคนจำคนที่แกล้งเป็นลมตอนรุ่นพี่ลงโทษให้วิ่งได้มั้ย คนนั้นแหละ พอดีมาร่วมมือด้วยกันน่ะ แถมฟูยุยังเป็นคู่หมั้นเจ้าอิทาจิด้วย ^O^ (ปลื้มอย่างแรง)
"นี่ฟูยุ เมื่อวานเธอเล่นละครได้สึดยอดเลยนะ ไปเป็นนักแสดงท่าจะรุ่งนะเนี่ย"
"ขอบใจจ้ะ เรื่องแค่นี้ฉันถนัดอยู่แล้ว ^v^"
ครืนนน~ โครมม!
เฮือก! O_O
ทั้งห้องสดุ้งโหยงเมื่อมีเสียงดังคั่นเวลาอาจารย์สอน ใครมาเนี่ย ตกใจหมด = =
"ขอโทษที่มาสายนะคะ! ฉันชื่อ อากาซึนาโนะ ซารุดะ ค่ะ!"
"สะ...สะ...ส่วนฉันชื่อ มาโยะ โฟร์โตโกะ ค่ะ ขอโทษที่มาสายเช่นกันค่ะ"
มีเด็กผู้หญิงสองคนรีบลุกขึ้น(เสียงโครมเมื่อกี้เป็นเสียงล้ม - -) เอ่อ... นี่มันบ่ายโมงแล้วนะ =_= แล้วไอ้คาบแรกยัยสิงคนนี้หายไปไหนกันมา
"นี่มันกี่โมงแล้วฮะ! ทำไมถึง... @%&&^#!@!)*&_*^**&%%$%$##@$^%$#&^(*(*_)((+)(^#@!!~%$#@##!$#$~~!#@*34"
พอได้ที่จาย์แกก็เริ่มร่ายกลอนยาวเหยียดแบบไม่มีที่สิ้นสุด แต่สองคนนั้นดูสบายเอามากๆเลย จริงๆนะ คนที่ชื่อซารุดะหยิบขวดชาโออิชิขึ้นมากินแล้วพยักหน้านิดๆจากนั้นก็กินต่อ ส่วนคนที่ชื่อมาโยะก็หยิบเอ็มพีสามมายัดใส่หูแล้วเลือกเพลงแบบไม่สนว่าจารย์แกจะด่าอะไรเลย (เด็กไม่ดีต้องเอาเยี่ยงอย่างเลยนะจ้ะ)
"แฮกๆ... โอเค ไปนั่งที่ได้"
"ค่ะ -0-~"ซารุดะ
"หา... อ๋อ ค่ะ - -"มาโยะ
[END ก่อนเต๊อะ]
------------------------------------------------------------------------------
ช่วงนี้อาจอัพช้าหน่อยน้า =_=;; มันเหนื่อยอะ บางวันกลับบ้านมาสลบไสลตั้งแต่ตอนเย็นยันตอนเช้าเลย การเรียนเป็นภัยของแท้~ TOT
------------------------------------------------------------------------------
[Hina say]
จึ่กๆๆๆๆๆ!!!!!
"ไอ้บ้า ไอ้วิปริต งี่เง่า โง่ ปัญญาอ่อน จิตตก โอ่งมังกร(เกี่ยวมั้ย??)"
ฉันด่าหุ่นฟางที่เอารุปไอ้หัวขี้นกมาแปะแล้วสาบแช่งด่าไปเรื่อยๆๆๆๆๆ ตอนนี้จารย์ไปประชุมกันหมดมหาลัยฉันเลยเดินออกมานั่งจิ้มรูปได้ โฮะๆ~ = =*(หัวเราะเสียงมาร)
"ไอ้....บลาๆๆๆๆๆๆๆ #@#^*(*^_&+(_+_(&%$@#$!#$@!%^$"
"ทำบ้าอะไรอยู่น่ะ -_-"
"เฮ้ย! ไอ้หัวขี้นก! =O=!"
ฟิ้ว~
อ้าวเวง! รูปไอ้บ้านั่นดันโดนลมพัดปลิวหายไปกับสายลมทันที อย่างงี้คำสาปแช่งก้อไม่เป็นผลอะดิ แง้ๆๆๆ TTOTT อุตส่าห์นั่งจิ้มนั่งด่าตั้งนาน
"เมื่อกี้เธอบ่นอะไรไม่ทราบยัยสมองกรวง หรือว่าด่าตัวเอง แล้วโตป่านนี้ยังมานั่งเล่นตุ๊กตาปัญญาอ่อนอีกหรือไง"
ปึดๆๆ!!!(เส้นประสาททำงาน)
ไม่มีรูปกุก็ด่าได้! ไอ้ปากปีจอ ไอ้... บลาๆๆๆๆๆๆๆ
จึ่กๆๆๆๆๆ!!!!
"เอ้าๆ จิ้มเร็วแบบนั้นเดี๋ยวก็..."
ฉึก!
"อ้ากกกกกกกกกก!!!! T[ ]T"
ฉันร้องดังลั่นเพราะดันจิ้มพลาดไปโดนนิ้วตัวเอง แง้ๆๆๆ เลือดออกเลยงะ T T ฮึกๆๆ เจ็บ...
"นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ -_-^"
"ไม่ต้องมาย้ำเลย T3T"(เบ่ปาก)
"มานี่ เดี๋ยวจัดการให้"
มันพูดแล้วนั่งลงข้างแล้วดึงนิ้วฉันไปหา แล้วก้อ...
หงับ!
มัน... มันกัดนิ้วช้านนนนนน!!!!!!!
"อ้ากกกกกกกกกกก!!!! TTOTT"
"ร้องไมฮะ -_-! อยู่นิ่งๆสิ"
"ก้อนายกัดนิ้วฉันนี่ TvT"
"ไม่ได้กัดซะหน่อย แค่อมเฉยๆ อยู่นิ่งๆได้มั้ย เดียวเลือดไหลหมดตัวหรอก"
"T.T"
ยอมอยู่นิ่งๆก็ได้เว้ย
ฉันนั่งนิ่งเงียบตามคำสั่ง นิ้วฉันยังอยู่ในปากหมอนั่นอยู่ มันดูดเลือดให้รึไง TOT รู้สึกแปลกๆอะ แล้วทำไมวันนี้มันร้อนๆเนี่ย รู้สึกว่าฉันหน้าร้อนไงไม่รู้ โดยเฉพาะตอนมองหน้าหมอนี่ เหมือนมันแทบจะระเบิดเลยอะ นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยยยยยยยย!!!!!!
ตึกตักๆๆๆๆๆๆๆ~
หมอนั่นเอานิ้วฉันออกจากปากแล้วหยิบพาสเตอร์มาพลันที่แผลให้ กิสสสสสส T/////O/////T แล้วฉันจะมานั่งอายทำซากอารัยยยย!!"เสร็จแล้ว ทีหลังก็อย่าซุ่มซ่ามอีกล่ะ"
"อะ...อะ... อือ =////////////////=(แปร๊ด)"
[END]
[Writer mode]
พวกเพื่อนของฮินะ(รุนะว่าใครมั่ง - -*)ที่กลายเป็นถ้ำมองชั่วขณะแอบ(หลังเสา)มองเพื่อนตัวเองด้วยอาการปลื้มใจนิดๆ เพราะว่า 'เพื่อนตูจะมีแฟนแล้วโว้ย!'
"ฮ้า~ ความรักเริ่มเบ่งบานเหมือนดอกไม้~" ยาระพูด
"นั่นสิ เพื่อนเรานี่ไวไฟจริงๆ~"เดอิ
"ดีจังเลยน้อ~"ฟูยุริน
แต่อยู่ๆเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีผู้หญิงคนนึงวิ่งเข้ามากระโดดกอดคอฮิดันแทบจะหงายหลังส่วนฮินะถูกปัดหน้าทิ่มพื้นไปเรียบร้อย - -
โครมมมม!!!!!!!!
"ฮะ... เฮ้ย! ยะ...โยโกะ! =O="
"ดันๆ~ คิดถึงจังเลย~"
"=[]=!!"ทั้งหมด(งงสิครับ)
"นี่ดันๆ วันนี้ดันๆวางมั้ยอะ"
"เอ่อ... คือฉัน..."
ฮิดันไม่รู้จะตอบยังไงสิครับท่าน เอ๋อคับเอ๋อๆ
"น่า...นะ... น้า~"(เสียงออดอ้อนเต็มที่)
"ก็ได้ =_="
"1ทุ่มที่เรือยอร์ชนะจ้ะ อย่าเลดล่ะ ^-^"
"นี่ เธอเป็น......"ฮินะ
"หล่อนเป็นใครยะ?!"
โยโกะหันมาก็แว้ดใส่ฮินะทันที ส่วนฮินะก็งงประมาณว่า 'ขึ้นเสียงไม ตูยังไม่ได้ด่าซะหน่อย -*-'
"ฉะ... ฉันชื่อ ซาบาคุ ฮินะ"
"ใครเค้าถามยะ!!"
ฮินะ : ก็เมิงงายยย -*-
"ไม่รู้หรือไงว่าฉันคือใคร! ฉันคืออาโกยาอิ โยโกะ องค์หญิงแห่งตระกูล บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.............. (ผ่านไป30นาที) เอาล่ะ ฉันขี้เกียจพูดกับเธอแล้ว แต่จำใส่กะลาหัวกรวงๆของเธอไว้ด้วยนะว่าอย่าได้เอารัสมีเธอมาเทียบรัสมีฉัน จำไว้!"
โยโกะพูดเสียงเด็ดขาดแล้วเดินสบันก้นจากไปทันที
รีเทิร์นมายังโรงเรียน
ขวับๆ! ( - -)(- - )
เดมิแอบอยู่หลังเครื่องกรองน้ำมองซ้ายมองขวาเหมือนหาอะไรอยู่
"ทำอะไรของนายน่ะ -_-"
"เฮ้ย! ยัยผมขาว! O0O"
"ก็เออดิ เห็นว่าเป็นใครล่ะ"
"คุยุมิ..."
"หา? =_="
"เปล่า! ไม่มีอะไร"
"มิซานะ เห็นมิองมั้ย" โซอิหันไปถามมิซานะที่แอบยืนฟังอยู่(แบบนี้ไม่ดี ห้ามทำตามแต่ทำเฉพาะตอนที่จำเป็นเท่านั้นนะจ้ะ(เอ๊ะยังไง - -*))
"อะ... เอ่อ... ไม่เห็นจ้ะ ^-^;;"(ในใจ - รู้ได้ไงฟะว่าตูแอบฟังอยู่ T T)
"ว้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!! โซอิช่วยฉันด้วยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!! \(TTOTT)/"
มิองใส่เกียร์หมาวิ่งมาหลบหลังโซอิด้วยหน้าตื่นๆ
"เป็นอะไรไปมิอง -_-"โซอิ
"เดมิ! ฉันขอโทษนะเว้ย! แต่ฉันห้ามยัยนั่นไม่ไหวแล้ว! TTOTT เกินความสามารถจริงๆว่ะ!"
"ยัยโอ่งบ้า! แล้วฉันจะรอดม้ายยยยย~~ TOT"
เดมิกับมิองวีนใส่กันดังลั่น ส่วนโซอิกับมิซานะก็มองสองคนสลับกันงงๆ แต่แล้วก็มีเงาอำมหิตคลืบคลานเข้ามาทางเดมิ และ...
"เดมี๊~~~~~~ >O<!!!!!!!!!!!!!!!"
ฟ้าววววว!!!!!!
"เอ๊ะ อะไรตัดหน้า มองไม่ทัน -_-"โซอิ
"ปีศาสน่ะโซอิ T_T"
มิองตอบแล้วมองเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้... โดนผู้หญิงคนนึงกอดรัดไว้ซะแนบแน่นแทบจะหายใจไม่ออก
"นี่นังมิอง! แกว่าใครเป็นปีศาสฮะ! ฉันน่ะเป็นถึงเจ้านายของแกเลยนะ! พูดให้มันดีๆหน่อย! ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะนังไพร่!!!"
"ขะ... ขอ..."
"ไม่ต้องขอโทษมิอง เธอไม่ผิด" โซอิออกโรง
เป้กๆ!!! เริ่มละคร้าบบบบ~ = =
"นะ... นี่... เธอเป็นใครถึงได้บังอาจมาสั่งยัยนี่! ฉันเป็นเจ้านายมันนะ!"
"แล้วไง คนเจ้านายไม่ควรพูดกับผู้ดูแลของตัวเองแบบนี้ เพราะมันต่ำ"
"ว่าไงนะ!"
"โซอิ พอเถอะ T_T"
"ไม่ต้องห้ามมิอง -_-"
"ใช่! เพราะเดี๋ยวแกก็จะไม่มีปากไว้พูดโอ้อวดกับฉันแล้วนังคนอวดดี! ไม่เห็นโลงศพคงไม่หลั่งน้ำตาสินะ!"
"องค์หญิงคุยุมิพอเถอะครับ!" เดมิพูดเพราะหมดความอดทน(โคตรแมน =O=)
"เฮอะ!! ถือว่าเดมิโอะคุงห้ามไว้นะ วันนี้แกโชคดีมากที่ฉันยังไม่เอาเรื่อง แต่คราวหน้าแกเจอดีแน่!"
"- -"โซอิ(ไม่มีฟามรุสึกใดๆ)
"เดมิคุง ทำไมเธอถึงมาเรียนที่นี่ได้ล่ะจ้ะ"(เปลี่ยนโหมดทันที =_=^)
"เออ... ได้รับการอุปการะจากท่านซาโซริให้มาเรียนที่นี่ได้ มิองกับคนอื่นๆก็เหมือนกัน"
"งั้นเหรอ นี่เดมิคุง วันนี้มีฉันงานแสดงเดินแบบที่เรือยอร์ชตรงแม่น้ำบายาอิน่ะ ท่านพ่อของฉันบอกให้เธอไปคุ้มครองฉันระหว่างเดินแบบน่ะ เพราะพวกโจรอะไรแบบนี้น่ะมันมีเยอะ~ ฉันกลัววว~~"
"อะ... เออ... งั้นหรอ"
"ท่านพ่อบอกว่าห้ามปฎิเสธเด็ดขาดนะจ้ะเดมิ"
"กอ...... ก็ได้"
"หนึ่งทุ่มตรง อย่าผิดนัดล่ะเดมิคุง ^-^"
"หืม งานเดินแบบหรอ"
โซอิพูดขึ้นทำให้ทั้งสองคนหันขวับไปมองกระทันหัน
"ว่าไงนะ =_=??"คุยุมิ
"ก็ฉันกับเฮียฮิดันได้ไปร่วมงานนี้ด้วยไง"
"ว่าไงนะ! นะ... นี่แกก็ได้ไปงั้นหรอ!"
"ถูก รู้สึกจะต้องไปเดินแบบกับเธอด้วยมั้ง"
=O=...=O= ทั้งหมด
------------------------------------------------------------------------------
เสร็จแล้วววววววววววว!!!!!!! เหนื่อยจิ๊บ T^T เม้นๆๆๆๆๆ!!!!! o^O^o
ความคิดเห็น