ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Naruto [Love in Akatsuki] องค์หญิงเดอิดาระ~ ภาค 2!!!

    ลำดับตอนที่ #16 : พิธีรับน้อง

    • อัปเดตล่าสุด 29 ต.ค. 52


    [writer mode]

    ปังๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!

    เฮ!!!!!!!!

    พรึ่บ!!

    'พิธีรับน้อง'

    ตอนนี้รุ่นพี่(ปีสอง)ทุกคนเฮฮากันใหญ่ บางคนจุดพลุจุดประทัดเล่นกัน รุ่นพี่อีกสองคนก็เปิดป้ายพิธีรับน้อง เสียงฉิ่ง ฉาบ กลับ โหมง กลองที่แอบขโมยมาเล่นดังสนั่นลั่นมหาลัย

    "นะ... นี่มันงานวัดหรือพิธีรับน้องฟะ" ยาระพูดแล้วมองไปรอบๆ

    "ก้อนั่นน่ะสิ ทำอย่างกับถูกหวยแน่ะ" ไอเสริม

    "อ้ากกกกกกกก!!! ไอ้หัวขี้นก! ช้านจะฆ่าแก๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

    ฮินะตะโกนด้วยความโธสะแล้ววิ่งไล่ฮิดันที่เอาสีมาแต่งหน้าตัวเองจนกลายร่างเป็น หมีแพนด้าผสมยักษ์วัดแจ้ง = = คิดเองแล้วกัน ฮิดันก้อหัวเราะน้ำหูน้ำตาไหลแล้ววิ่งหนีฮินะ 

    ฮินะ : วิ่งไปหัวเราะไปเหมือนคนบ้าเลยนะ แกต้องตายยยย!!!! บังอาจทำให้หน้าสวยๆของฉันแปดเปื้อน! กรี๊ดดดดดดๆๆ!!!!!

    "นี่ๆเดอิ" ยาระ

    "หืม อะไรหรอ"

    "เธอว่าคู่หมั้นท่านอิทาจิจะเป็นคนยังไงอะ -0-"

    "เฮ้ย! หมอนั่นจะมีคู่หมั้นแล้วหรอ OoO!"

    "ก้อเออเดะ ตกข่าวนะเนี้ย"

    เดอิ : เย้! กรูหลุดจากกงกรรมแล้วโว้ยยยยยย! >O< ฉลองๆๆ

    "แหม ฉันว่าคนที่ได้เป็นคู่หมั้นของหมอนั่นคงจะเป็นคนซาดิส หื่น ชอบความรุนแรง บลาๆๆๆ =O="

    เดอิ : ที่พูดมานี่นิสัยอีตานั่นหมดเลย หุๆ(ได้โอกาสระบายยาว)

    "เฮ้ยๆๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ =O=;;"

    "ไม่ใช่หรอก ^.^ นั่นมันนิสัยอิทาจิทั้งหมดเลย"

    "หะ... หา! O0o จิงเดะ"

    "ช่ายยยยย"

    "น้องครับๆ พี่เค้าเรียกรวมแล้วนะ ค่อยเม้าท์กันทีหลัง =_="

    รุ่นพี่คนนึงเดินเข้ามาสะกิดเดอิกับยาระ สองคนนั้นพยักหน้าแล้วจูงไอที่ยืนอ่านหนังสือฆาตกรรมสยองอยู่ให้ไปลากฮินะด้วยกัน แล้วไปนั่งฟังรุ่นพี่

    "สวัสดีครับน้องๆทุกคน พี่ชื่อพี่ติงครับ ส่วนพี่คนนี้ชื่อต๊อง(รวมเป็น...) ส่วนพี่สาวคนนี้ชื่อจิ้ม พี่สาวคนถัดไปชื่อจุ่ม(รวมเป็น...)"

    เดอิ : พ่อแม่ช่างสันหาชื่อให้ลูกเนอะ =_=

    "เอาล่ะ เดี๋ยวพี่ต๊องจะมารับหน้าที่นี้ต่อเลยนะครับ"

    แปะๆๆ

    ทุกคนปรบมือให้แล้วพอรุ่นพี่แกได้ตำแหน่งพูดก้อ...

    "น้อง! ที่นี่เรามีกฏที่น้องต้องทำตาม! น้องต้องทำตามที่พี่สั่ง! ห้ามขัดข้อง! แต่น้องไม่ทำตาม! พี่ก้อไม่รู้เหมือนกันว่าที่บ้านน้องเค้าเลี้ยงน้องมายังไง!"

    "แล้วพูดดีๆไม่ได้หรือไงวะ นี่ก็คนนะไม่ใช่สัตว์ถึงจะได้มาด่าเอาๆน่ะ!"

    อิทาจิยืนขึ้นแล้วตะโกนใส่รุ่นพี่

    "ถ้าใครไม่ใจนะ... กลับบ้านไปให้แม่โอ๋ไป! กลับไปกินหญ้าไปเลย! เชิญนั่งเลยน้อง! พี่บอกแล้วไงว่าให้ทำตามคำสั่งน่ะ! มันไม่เข้าหัวรึไง!"

    ปึดๆๆ(เส้นประสาททำงาน)






    ฟังวิทยุออนไลน์ ที่ izeemusic

    (เปิดเพลงฟังไปด้วย จะได้อัฐรสมาก =w=)




    ห้องลับ(ที่จริงเป็นสวนเก่าหลังมหาลัยตะหาก = =)


    "ฉันมีวิธีจัดการไอ้รุ่นพี่จอมว้ากเกอร์แล้ว ทุกคนจะเอากับฉันมั้ย??" 

    อิทาจิถามพวกปีหนึ่งด้วยกัน ทุกคนส่งเสียงเฮกันใหญ่เพราะตอนนี้เกลียดรุ่นพี่ไปเรียบร้อยแล้ว เหอๆ อิทาจิเรียกรวมพลวางแผนแก้เผ็ดพวกรุ่นพี่ที่รับน้องแบบแรงๆจนเกือบตาย

    "เอาล่ะ ทุกคนแยกย้ายทำตามที่บอกไว้ได้"

    "โอเชชชชชช!!!!!!!!!!" ทุกคน

    ฟิ้วๆๆๆ

    และแล้ว... แผนแก้เผ็ดก็เริ่ม


    1.ติดสินบนภารโรงให้ไปหาหมาบ้ามา แล้วพอรุ่นพี่จะเริ่มว้าก ก็ให้ลุงภารโรงปล่อยหมาบ้าเข้ามาหาพวกรุ่นพี่ ( หมาบ้าที่บ้าถึงขั้นสุดท้ายแล้ว จะวิ่งตรงดิ่งตลอดเลี้ยวไม่ได้เพราะคอแข็งไปแล้ว ดังนั้นมันงับน่องรุ่นพี่ก่อนเราแน่ๆ ) ซึ่งพอหมาบ้ามาก็ให้รีบตะโกน เฮ้ย...!!! หมาบ้าหลุด...!!! แล้วรีบใส่ตรีนหมาเผ่นสุดชีวิต และถ้าจะให้ดีให้พวกที่อยู่ใกล้รุ่นพี่แกล้งเตะข้อเท้ารุ่นพี่ให้เท้าแพลงหรือล้มลงซะด้วย ^^


    "ลุงๆๆ"(เสียงโคทาเกะ)

    "หา -0-?" 

    ลุงภารโรงหันมาหาโทเกะกับคิซึเกะ โคทาเกะยื่นห่อขนมถุงใหญ่ให้ลุงแล้วฉีกยิ้ม

    "นี่ฮะ ผมให้ ^-^"

    "โอว ขอบใจมากนะ ปลื้มมากกกก TOT ลุงอยู่ที่นี่มาหลายปียังไม่มีใครเคยทำดีกับลุงแบบนี้มาก่อน โฮๆ ชีวิตลุงมันลำบากลำบน บลาๆๆๆ"

    โคทาเกะ : โอ้โห ถือโอกาสร่ายกาพยานียาวเลยนะลุง =____=^^

    "ลุงๆ ผมมีไรจะขอร้องอะ"

    "ว่ามาเลย"

    "ลุงไปเอาหมาบ้ามาให้หน่อยดิ พอรุ่นพี่เค้าจะเริ่มว้ากลุงก็ปล่อยมันมากัดรุ่นพี่เล้ย ได้ปะๆ ^O^"

    "โอ้ยยย ทำแบบนั้นเดี๋ยวบาทยักแด๊กขาตายกันพอดี"

    "เออน่าลุง ผมให้อีกห่อพร้อมตังค์เลยเอา"

    คิซึเกะพูดแล้วยัดห่อขนมให้อีกห่อพร้อมเงินอีก9000

    "ตกลง *0*"(ตาลุกวาว)

    ต่อมา...

    "ทำไมน้องถึงไม่ทำตามกฏของเราล่ะครับ ตกลงที่บ้านน้องเอาหญ้าเลี้ยงมาจนโตใช่มั้ยหา!!"

    ฟึ่บ!(เสียงปล่อยเชือกหมาบ้าขั้นสุดท้าย)

    "เฮ้ยยย!!!! หมาบ้าหลุดดดด!!!!! "

    รุ่นน้องทุกคนพากันใส่ตรีนหมาวิ่งไปทางซ้ายและขวา และอย่างที่เค้าบอกไว้ว่าหมาบ้ามันเลี้ยวไม่ได้เพราะคอแข็ง มันจึงตรงดิ่งหารุ่นพี่ตามแผน แต่ฮิดันลงทุนวิ่งตามรุ่นพี่จอมว้ากเกอร์ไปแล้วจัดการแตะข้อเท้าเต็มแรงแล้วเผ่นไปทางขวา

    ฟ้าวววว~

    "เฮ้ยยยย!!!! อย่าเข้ามานะเว้ยยยย!!! อ้ากกกกกกกก!!!!!!"

    โฮ่งๆๆ!! อ้ากกๆๆ!! แย้กกกๆๆๆ!!! แง่งงงๆๆๆ เอ๋งๆๆๆๆ บรู๋ววววว...(เสียงคนสู้กับหมา)

    2 นาทีผ่านไป... รุ่นพี่ซี้ม่องคาที่... เป็นโรคหมาบ้าเข้าโรงบาลเรียบร้อย

    2.เมื่อรุ่นพี่ลงโทษให้วิ่งกลางแดด ขอให้อาสาสมัครเฟรชชี่ที่เป็นผู้หญิงสวยๆแกล้งเป็นลม  เมื่อพวกรุ่นพี่อุ้มไปปฐมพยาบาล ให้พาลฟ้องคณบดี ว่าพี่เค้าจับนมหนู T_T โดยให้เฟรชชี่คนอื่นๆทุกคนช่วยเป็นพยาน (ให้ตกลงกับพวกเพื่อนๆที่เป็นหน้าม้าก่อนด้วยว่าถ้าคนที่อุ้มไปเป็นผู้หญิงก็ให้พวกหน้าม้าสร้างสถานการณ์และข่าวลือว่าพี่เค้าเป็นเลสเบี้ยนด้วย)  


    "เฮ้ย! รีบๆวิ่งสิวะ ไอ้พวกนี้นี่มันอ่อนปวกเปียกจริงๆเลย!"

    เสียงรุ่นพี่ว้ากเกอร์(รุ่นพี่อีกคนนะ คนแรกหามส่งโรงบาลไปแล้ว)สั่งให้วิ่งๆๆๆ กลางแดดอันร้อนที่ไปรู้จะร้อนไปถึงชายแดนไหน

    "นี่! แล้วเด็กผู้หญิงผมชมพูซีดๆนั่นน่ะวิ่งให้มันเร็วๆซิ! ชื่ออะไรน่ะหา!"

    รุ่นพี่หันไปว้ากใส่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมสีขาวโดดเด่น หน้าตาเหมือนตุ๊กตาหันมามองรุ่นพี่ แล้วบอกชื่อตัวเอง

    "ฮยาคิ ฟูยุรินค่ะ"

    "วิ่งให้มันเร็วๆหน่อย!"

    "ค่าๆ" ฟูยุรีบวิ่งไปตามคำสั่ง และจากนั้น...

    ตึง!

    ฟูยุลงไปนอนสลบอยู่กลางสนาม รุ่นพี่จอมว้ากเกอร์รีบเข้ามาอุ้มไปทางห้องพยาบาลทันที เพราะกลัวว่าถ้าทำรุ่นน้องม่องมีหวังโดนเด้งเข้าตารางแหงมๆ




    ห้องพยาบาล

    "อ่า ไม่เป็นไรใช่มั้ยเธอ"

    ครูพยาบาลพูดเมื่อเห็นฟูยุลืมตาขึ้นมา ฟูยุหันไปมองอาจารย์พร้อมจัดการตีหน้าเศร้าบีบน้ำตาแล้วเข้าไปกอดอาจารย์ และพูดว่า...

    "ฮือๆๆๆ อาจารย์ขา ฮึกๆ ฮือๆๆๆๆ T_T"

    "ว้ายๆๆ เธอเป็นอะไรไปจ้ะ ใจเย็นๆนะ ไหนบอกอาจารย์ซิ"

    "ฮึกๆ..... อาจารย์ขา... พี่คนที่อุ้มหนูมาเมื่อกี้... ฮึกๆ"

    "ทำไมหรอจ้ะ O_O"

    "เค้าแอบจับน่มย๊มหนูเคอะจารย์!!!!! T^T"

    "ต๊ายตาย ที่บ้านสังสอนมายังไงถึงได้เลวทราบต่ำช้าชั่วช้าสารเลวแบบนี้ สมองไม่มีหยักหรือไง ไม่ต้องห่วงนะจ้ะ เดี๋ยวครูจะจัดการขั้นเด็ดขาดให้เอง เธอไม่ต้องร้องนะจ้ะ"

    "ฮือๆ... ค่ะ YY_YY"

    ฟูยุ : ฮ่าๆๆๆ แผนสำเร็จ จารย์เชื่อสนิทเลย ก๊ากๆๆๆ ฉันนี่เล่นละครเก่งชะมัด โฮะๆ~ >O<V



    3.สำหรับท่านที่มีพ่อแม่เป็นผู้มีอำนาจ ให้ขอยืมบอดี้การ์ดจากพ่อแม่มาอารักขาถึงมหาลัยตลอดช่วงการรับน้อง และควรเผื่อแผ่ให้เหล่าบอดี้การ์ดไปปกป้องเพื่อนๆร่วมคณะด้วย และเมื่อเจอพวกรุ่นพี่ให้ยั่วโมโหเต๊ะจุ๊ยให้เต็มที่ เพราะถ้ารุ่นพี่เกิดฟิวส์ขาดพุ่งเข้ามา ก็จะเจอเหล่าบอดี้การ์ดรุมยำ - -

    โทบิเดินเข้าไปหารุ่นพี่ที่ได้ข่าวมาว่าโมโหง่ายที่สุดแล้วเริ่มพีธีการ

    "พี่ๆ ผมมีอะไรอยากถาม"

    "ว่ามา"

    "หน้าอะไรโง๊โง่"

    "?"

    "หน้าอย่างพี่ไง ^O^"

    ปึดๆ(เส้นประสาทรุ่นพี่)

    "อ๋อๆๆ อีกข้อๆๆๆ"

    "- -*"

    "น้ำอะไรค่อดโง่"

    "?"

    "น้ำหน้าอย่างพี่ไง ^O^"

    ปึดๆๆ

    "อีกข้อๆๆ น้าๆๆๆ"

    "เออ!"

    "นายพรายยิงนกพิราบ แล้วยิงไม่โดนทำไมนกพิราบตาย"

    "?"

    "ก็เพราะมันเห็นหน้าพี่ก่อนมันเลยช็อคตายกลางอากาศไง ^O^"

    ปึดดดดๆๆๆๆ!!

    "แล้วทำไมกาสีดำ"

    "ทำไมล่ะ..."

    "ก็เพราะมันเห็นหน้าพี่เลยต้องเปลี่ยนสีตัวเองจะได้ไม่ช็อคตายเหมือนนกพิราบไง"

    ปึดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

    "อ่าๆ ข้อสุดท้ายแล้วๆๆ"

    "อะไร"

    "ทำไมอีแร้งหัวล้าน"

    "ทำไม~"

    "เพราะมันเห็นหน้าพี่กินอะไรไม่ลงแถมยังตกใจผมเลยร่วงหมดหัวไง! ^O^"

    ปึดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!

    ฟึง!(เส้นประสาทขาด)

    "ไอ้น้องเวร! เอ็งได้ฉิ... หายวันนี้แน่ ย้ากกกกกกกกก!!!!!!!!!!"

    "แว้กกกกกกก!!! ช่วยด้วยฮ้าาาาาา~~~ >O<"

    โทบิแต๋วแตกแล้ววิ่งหนีรุ่นพี่ที่พุ่งเข้ามาเพราะฟิวขาด โทบิรียวิ่งไปหลังตึก รุ่นพี่วิ่งตามไปอย่างเดือดพล่านแล้ววิ่งไปชนบอดี้การ์ดของโทบิที่จ้างมาโดยเฉพาะตัวสูงใหญ่เหมือนคิงคองจ้างมา5ตัว

    "ห้ามทำท่านโทบิเด็ดขาดดดด!!!"

    "อ้ากกกกกกกกกก!!!!"

    ปึง! พลั่ก! ตึง! บึก! อั๊ค! กึก! พรึ่บ! โครมมมมม!

    **หมายเหตุ** รุ่นพี่เลือดกบปากสลบคาที่




    4.ในกรณีที่ไม่กล้าเอาคืนซึ่งๆหน้ากับรุ่นพี่ ให้แอบขูดสีรถหรือปล่อยลมยางก็ได้


    "เฮ้ยฮินะ ดูต้นทางดีๆนะเว้ย!"เดอิ

    "เออออออ"

    เดอิเอาเหรียญบาทขูดกระโปรงรถสปอตสีแดงแรงริดคันงามของรุ่นพี่เป็นคำว่า 'ไอ้ทุเรศ' เพราะทะเบียนพี่แกคือ 'ตด 8888' -_- (มรึงคิดมุขนี้ได้ไง - เดอิ) ยาระกับไอเอาสเปรย์หลากสีมาฉีดเปลี่ยนสีรถจากสีแดงเป็นสีชมพู ฟ้า เขียว น้ำเงิน บลาๆๆ มั่วๆไปหมด

    "เฮ้ยย! รุ่นพี่มาแล้วววววววว!!!!!!!!"

    "สลายโต๋!"

    ฟ้าวๆๆๆ!!!(ใช้เวลาหลบหนี1.03วิกับอีก 5.5.5.5 เสี้ยววิ)

    "อ้ากกกกกกกกกก!!!!!!! มาย ค๊าาาา!!!!"(เสียงรุ่นพี่เจ้าของรถ)




    5.สืบมาว่ารุ่นพี่จอมว้ากคนไหนมีแฟนขี้หึง ให้น้องผู้หญิงหน้าตาสวยขั้นเทพเดินผ่านแนวส่งสายตาให้รุ่นพี่จอมว้ากเกอร์และถ้ารุ่นพี่เป็นคนขี้หลียิ่งเข้าทาง ถ้ารุ่นพี่เข้ามาขอเบอร์ให้เพื่อนอัดวิดิโอไว้แล้วส่งไปให้แฟนรุ่นพี่(ให้น้องผู้หญิงปฏิเสธรุ่นพี่ให้รุ่นพี่ตามตื้อเพราะตอนส่งให้แฟนเราจะได้ไม่โดนลูกหลง)


    ไอได้รับหน้าที่เป็นคนเดินหว่านเสน่ห์ให้รุ่นพี่ว้ากเกอร์จอมขี้หลี เหอๆ ส่วนเซ็ทสึกับฮิดันก็รับหน้าที่ถ่ายวิดิโอส่งให้แฟนรุ่นพี่

    ไอค่อยเดินผ่านรุ่นพี่ไปช้าเหมือนเดินแบบ พอรุ่นพี่ตาค้างก็ทำท่าเดินหนี

    "น้องจ๋า"

    "คะ?"

    "พี่ขอเบอร์หน่อยสิจ้ะ จะได้สื่อสารทางหัวใจได้ ^0^"

    ไอ - ถุย! เมิงคิดมุขนี้นานมั้ย =_=^^

    "ไม่ได้คะ =_="(เดินหนี)

    "อ๋า รอก่อนซี่ ^O^"

    เป็นไปตามแผน รุ่นพี่กระดิกหางเดินตามไอต่อยๆ ส่วนไอก็ปฏิเสธหน้าดำหน้าแดงจนฮิดันยกมือให้สัญญาณก็วิ่งหนีรุ่นพี่ทันที



    1 นาทีต่อมา

    "ที่ร้ากกกกกก~~~ ยกโทษให้ผมด้วย ผมผิดไปแล้ววววว TOT"

    "ไม่! ฉันทนนายมามากพอแล้วนะ! และฉันจะไม่ทนอีก!"

    "ม่ายยยยยยย!!!!!! อย่าไปจากโผมมมมมมมมมมมม"

    รุ่นพี่จอมว้ากวิ่งตามง้อแฟนต่อยๆหลังจากที่แฟนใส่เกียร์หมามาหาทันทีที่ได้คลิปแล้วมาบอกเลิกท่ามกลางสายตานับ10ของทุกคน

    "ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอีกกกกก!!!! อย่าไปจากโพ๊มมมมมมมม TOT"

    "เฮอะ! นายก็พูดแบบนี้มาทุกที! สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น! พอกันที! อย่ามายุ่งกับฉันอีก!"

    "ม่ายยยยยยยยยย!!! ผมม่ายยอมมมมมมมม!!!"

    เพี๊ยะ!

    "อูยยย..."

    รุ่นน้องทุกคนที่ดูเหตุการณ์อยู่จับแก้มตัวเองตามรุ่นพี่ที่โดนแฟนตบซ้าย ตบขวา เด้งหน้า เด้งหลัง(พอเหอะ =_=)แล้วฟอ แฟนของรุ่นพี่ก็เดินสบัดก้นจากไปปล่อยให้รุ่นพี่คุกเข่าร้องไห้ฟูมฟายอยู่กลางสนาม ฮิดันกับเซ็ทสึเดินเข้าไปดูผลงานแล้วพูดกับรุ่นพี่ว่า

    "พี่ๆ ไหนรุ่นพี่บอกว่าว้ากใส่เราให้เราเข้มแข็งไง แล้วไหงเพ่อ่อนแทนอะ -O-"

    "กระซิกๆๆ TOT"รุ่นพี่(โดนแทงใจดำ)

    ------------------------------------------------------------------------------

    เสร็จ! จบ! เม้น!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×