คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : PART 13 :ศึกประชันคารมณ์เจ๊เทมากะอิตาชิก้า&การถ่ายMVสุดจาวุ่นวาย
[Temari say]
"ทุกคน เอาการบ้านคณิตส่งได้แล้ว -o-"
ฉันตะโกน(นิดๆ)แล้วแบมือสมุดเอาสมุดคณิตจากเพื่อนทั้งห้อง
"อ้ากกก ยังทำไม่เสร็จเลย T_T"นารูโตะ
"ยังไงก็ต้องส่ง เอามาเลย"
ฉันคว้าสมุกออกจากมือนารูโตะแล้วแอบแง้มดู โห ทำไปได้ห้าข้อเหลืออีกยี่สิบกว่าข้อ แถมยังตอบผิดหมดอีกต่างหาก โธ่ สมองนายมันมีแต่คำว่า 'โง่' หรือไง =_= ฉันเดินราดตระเวนตามเก็บจนครบ เหลือก็แต่ของไอ้ชิกามารุเท่านั้น
"นี่ชิกามารุ ส่งการบ้าน"
"(-_-)zZzZ"
"นี่"
"(-_-)zZzZ"
"เฮ้ยยย!!! จะหลับกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนย้าาาาา!!!!"
ฉันตะโกนกรอกหูไอ้ชิก้าเสียงดังจนทั้งห้องหันมามองและทำหน้า (O_o)))) เหมือนกันทั้งห้อง(เอ๋อเหรอกานโหมดดด)
"ฮ้าววว~ นี่เธอไม่อายเค้าบางหรือ ชั้นยังอายแทนเลย"
แล้วใครมันบีบบังคับให้ตูต้องตะโกนล่ะฟะ =_=^^
"ส่งการบ้านได้แล้ว"
"การบ้านไร -O-"
"เอ้า! ก็การบ้านวิชาคณิตที่ครูคาคาชิสั่งเมื่อวานไงเล่า"
"เอ้า แล้วก็รีบไปได้แล้ว ชั้นจานอนต่อ ครอกกก~~!!!"
พูดปุ๊บก็หลับปั๊บเลยนะยะ = =+ หมั้นไส้วุ้ย!
"อ๋อ แล้วก็อีกอย่าง"
"อะไรยะ" ชั้นหันไปถาม
"อย่าบ่นมากล่ะ เดี๋ยวกลายเป็นโหดหน้าเหี่ยว -3-"
กรี๊ดดดดดดดดดด!!! >O<++ ไอ้บ้าชิกา! ไอ้ๆๆๆ ฮึ้ย! บังอาจมายั่วโธสะชั้นมันก็ต้องได้รับผลกรรมที่ก่อ! ชั้นเดินเข้าไปที่โต๊ะไอ้ตัวการอีกครั้งแล้วหยิบหนังสือที่มันหนุนอยู่ออกซะ
ฉึบ
โป๊กกก!!
"โอ๊ยยยยยย!!!"
ยัง! ยังไม่พอ! ชั้นเอาสมุดที่ถืออยู่ฟาดลงไปอีกทีทำให้หัวของหมอนี่กระแทกกับโต๊ะดังปังงงงงง!!! และทุกคนพากันฮาเกลียวกันหมด โฮะๆๆ ^o^ สะใจมั่กมาก
ห้องพักครู
ครืนนน~
"ครูคาคาชิขาาา สมุ......."
อุ๊ย ปิดไฟหรอ สงสัยจะไม่อยู่ ว่าแต่โต๊ะครูคาคาชิอยู่ไหนหว่า อ๊ะ เจอและ ฉันเดินไปที่โต๊ะครูคาคาชิแล้ววางสมุกลง เอ๋ น้ำอะไรเนี้ย หกเต็มพื้นไปหมดเลย เออ... มีกลิ่นคาวๆด้วย...................... กรี๊ดดดดดดด OoO!! นี่มันเลือด! มันคือเลือด! เลือดของแท้เลยค้าาาา!!! หกเต็มพื้นไปหมดเลยด้วย อ้ากกกกกกกกกก!!! ใจเย็นไว้ๆ บางทีอาจไม่ใช่ก็ได้ อาจเป็นแค่น้ำแดงก็ได้ ใช่ๆๆ ต้องเป็นน้ำแดงแน่ๆ
ฟู่~
เฮือก!! O_O คะ... ควันอะไรน่ะ
ตึก... ตึก... ตึก... ตึก...
ตอนนี้ตัวฉันแข็งเป็นหิน ขยับแทบไม่ได้ เงาอะไรบางอย่างค่อยๆเคลื่อนเข้าหาตัวฉันช้าๆ
พรึ่บ!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!! >O<"
"(-_-)"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!! >O<"
"นี่ เทมาริ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!! >O<"
"เฮ้ย!"
"ใครน่ะ!!!"
"แล้วคิดว่าใครล่ะ ผ.อ.เธอไง!"
"อ้าว เอ่อ... ผ.อ.เองหรอกคะ -o-~"
โล่งอก นึกว่าผี องค์หญิงเดินไปเปิดไฟ อึ๋ย! ที่หกอยู่ที่พื้นมันเลือดจิงๆด้วยอะ ToT ฮือๆๆๆ
"เฮ้อออ~ หกหมดเลย"
"อะ... เอ๋ O_o???"
งงดิ องค์หญิงเดินมานั่งยองๆแล้วหยิบขวดอะไรบางอย่างออกมา
"เหลืออยู่แค่เนี้ย อึกๆ"
"อะ อะ อะ อะ อะ อะ(ติดอ่างชั่วคราว)นั่นมันใช่..........."
"เลือด ถูกแล้วล่ะ"
"อย่าบอกนะว่า............................."
"ก็อย่างที่คิดนั่นแหละ"
โอย ม่ายหวายยยยย....... เจอแบบนี้เป็นลมดีกว่า.............
ตึงงงง!!!
"นี่!! เป็นอะไรไปน่ะ!!"
10 นาทีผ่านไป ไวเป็นจรวด~~
อืม... เอ๋ เอ๋อ เกิดไรขึ้นหว่า O_O??? เท่าที่จะได้...
1.ฉันไปที่ห้องพักครู
2.เลือดหกเต็มพื้น
3.องค์หญิงเข้ามา
และ... และ... 4.... องค์หญิงเปงผีดูดเลือดดดดดดTOT!!!
ว่าแต่ นี่มันห้องพยาบาลนี่หว่า แล้วชั้นมานอนที่นี้ได้ไง ('' )( '')
"อ้าว ตื่นแล้วหรอ"
คุณคาบูโตะ(คาบูประจำห้องพยาบาลน่ะ - -)เดินเข้ามา ชั้นเลยยิ้มแหยๆแล้วถามต่อ
"เอ่อ ชั้นมาอยู่นี่ได้ไง -_-"
"คนโน่นแบกมา"
คุณคาบูโตะชี้ไปทางเตียงข้างที่มีม่านกันไว้อยู่ คงไม่ใช่............ =_= อย่างที่คิดหรอกมั้ง..............
ครืดดด
เฮือก! O_O น้ำลายจะฟูปาก! ไอ้ชิกาจิงด้วยยยยยย TOT และตอนนี้มันกำลัง...
"(-_-)zZ" นอน.......=_=
นอนอยู่ได้ทั้งวี่ทั้งวัน ชาติก่อนแกเกิดเป็นเจ้าชายนิทราหรือไงถึงได้หลับมาราฑรได้ทุกสถานการณ์แบบนี้น่ะหา!!
"เห็นบอกว่าปวดหัวปวดท้องก็เลยให้นอนพักก่อนน่ะ"(คาบูโตะ)
ชั้นว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่ว่ามาหรอก ที่จริงมันเป็นโรคเจ้าชายนิทราต้องหลับตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเหมือนเซเว่นตะหาก! ชิชะ งั้นเชิญนอนไปจนตายเถอะ ชั้นทำท่าจะลุกออกจากเตียงแต่ว่า...
"อ๊ะ มีประชุมนี่นา เทมาริ ช่วยเฝ้าห้องพยาบาลให้หน่อยสิ"
"หา?! =[]="
"เถอะน่าๆ ต้องไปให้ตรงนัดไม่งั้นโดนฆ่าแน่ นะๆเทมาริ *-*"
มันมาแล้ว สายตาอ้อนวอนแบบนี้ ไม่มีท๊างงงงงง ชั้นไม่ยอมทนอยู่กับไอ้คนประเภทนี้หรอก สงสัยต้องใช้วิชามารเล่มที่สามห้ายี่สิบแปดซะแล้ว!!(มันมีหรอวะนั่น -_-)
( -_-)>>>>>>>>>>>>>>>>(*o* )
( -_-)>>>>>>>>>>>>>>>>(*o* )
( -_-)>>>>>>>>>>>>>>>>(*o* )
( -_-)>>>>>>>>>>>>>>>>(*o* )
( -_-)>>>>>>>>>>>>>>>>(*o* )
( -_-)>>>>>>>>>>>>>>>>(*o* )
"ก็ได้ค่ะ T_T"
"ขอบคุณจ้า ^o^"
ฟิ้ว~(ใส่เกียร์หมาไปแล้วเรียบร้อย)
สุดท้ายวิชามารบ้าบอของชั้นก็ทำอะไรไม่ได้เลย เฮ้อ~ Y_Y อยากตายยยยย
"(-_-)zZz"
เอา หลับเข้าไป =_=^^ ชั้นนั่งลงข้างไอ้ชิกาเล็กน้อยแล้วมองมันหลับต่อไป
พรึ่บ!
"เฮ้ย! >O<"
ว้ากกกกกกกก!! อยู่ๆไอ้บ้านี่ก็คว้าชั้นไปกอดเฉยเยย อ้ากกกกกก!!
"ชิกามารุ! ปล่อยเดี๋ยวนะยะ!"
"(-_-)zZz"
"ชิกามารู๊~~~!!!!"
"(-_-)zZz"
ไม่ได้ผล T_T ไอ้บ้านี่หลับเป็นตายเลย
"ชั้นบอกว่าให้... ปล่อยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!"
"แอปเปิ้ล~~"
อะไรของมัน =_=^^
"นี่!"
"สตอเบอร์รี่~~~ -0-zZz"
"กรี๊ดดดดดดด!!!!"(คราวนี้กรี๊ดกรอกหู)
"เป๊ปซี่~~~"
"อ้ากกกกกกกกกกกก!!!"
"โคล่า~~"
"ย้ากกกกกกกกก!!!"
"สปาเก็ตตี้~~~"
ชั้นว่ามันคงต้องฝันว่ามันหลุดไปอยู่ในดินแดนแห่งอาหารแน่เลยถึงละเมอออกมาแบบนี้น่ะ =_=^^^ ว่าแต่ชั้นทั้งกรี๊ดทั้งดิ้นทั้งทุบ... แต่ทำไมไอ้บ้านี่ไม่ปล่อยซะทีฟะ แงๆ T_T
"อืมมม....... เอ๋ เธอมานอนทับชั้นทำไม"
"อ๋อ ตื่นแล้วหรอยะ! งั้นก็ปล่อยชั้นซะที!"
"อะๆๆ ปล่อยแล้ว อย่าตะโกนใส่หูได้มั้ย -_-"
พอเขาปล่อย ชั้นก็รีบลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วมองตาขวาง
"อะไรๆ ทำไมทำหน้าแบบนั้น เดี๋ยวก็กลายเป็นโหดหน้าเหี่ยวหรอก"
"ไอ้บ้า! ไอ้ทุเรศ! ทีหลังไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีก! อย่ามาให้ชั้นเห็นหน้านายอีกนะ!"
ชั้นเดินกระแทกตึงๆออกไปทันที ปล่อยให้ไอ้บ้านั่นยืนเหวออยู่ตรงนั้นแหละ เฮอะ! เกิดมาไม่เคยพบเจอ ขออย่าได้มาหลอกหลอนกันอีกเล้ยย ส๊าธุ!
ชิกามารุ(ในใจ) : อืม ยัยนี่ตอนโกรธก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ
[Deidara talk]
สวัสดีเจ้า คงยังไม่เบื่อหน้ากันนะ - - เหอะๆ ตอนนี้พวกเราโดนเจ๊วีวี่ลากมาถ่ายเอ็มวีตัวแรกเพลง ขอร้องงง (ไม่ใช่เพลงขอร้องของพี่แดนเวรวอด เอ๊ย วรเวช นะ =_=)ซาโซเป็นพระเอกเอ็มวีด้วย คิกๆ *0* หล่อโค-ตะ-ระ ส่วนนางเอกเอ็มวีน่ะหรอ ก็เป็นเพื่อนชั้นนั่นแหละ อย่าทำหน้างั้น ไม่ใช่อย่างที่คิด แต่เป็นเพื่อนชั้นอีกคนที่ชื่อจูนต่างหาก มันได้เล่นเป็นนางเอกเอ็มวี ตอนมันเห็นชั้นทางทีวีแทบสลบคาโต๊ะแน่ะ -_- โชคดีที่ว่ายัยนี่ไม่ใช่คนปากสว่างไสวเลยเก็บความลับได้อย่างดี อุๆ
"นี่น้องจูนเมื่อไหร่จะมาเนี้ย รอนานแล้วนะ"
เจ๊วีวี่โทรตามยัยจูนเพราะผ่านไป5นาทีพี่แกยังไม่เสด็จเฮดมาเลย
"หา!! ว่าไงนะ! จริงหรอ! ตายแล้วๆๆ งั้นนอนพักที่บ้านนั่นแหละ เดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเองจ้ะ"
ติ๊ด
แล้วก็วางสายไป เออ.. เกิดไรขึ้นหว่า - -
"มีไรหรอเจ๊" ฮิดันถาม
"คือน้องจูนตอนนี้ป่วยหนักมาไม่ได้น่ะ"
"อ้าว... ซะงั้นเลย" เพน
"แล้วเอาไงต่อล่ะทีนี้ - -*" ซาโซริ
นี่ถ้าไม่ต้องปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นผู้หญิงนะชั้นจะเสนอตัวเลย 555+
"เกิดอะไรขึ้น!"
ชะอุ๊ย ผู้กำกับเอ็มวีนี่หว่า -.-
"คือว่าผู้กำกับ น้องจูนวันนี้ไม่สบายเลยมาถ่ายเอ็มวีไม่ได้ค่ะ"วีวี่
"อ้าว! แล้วอะทำยังไงล่ะทีนี้! โอ้ยยยย! ทำไมต้องมาป่วยเอาวันนี้ด้วยเนี้ยยยยย ปวดหัวววว!!"
"งั้นให้เพิลเล่นเป็นนางเอกแทนก็ได้นะคะ ^-^"
ยัยเพิลนี่นา มาโผล่ที่นี่ได้ไงยะ! ชั้นได้ข่าวว่าหล่อนต้องไปถ่ายแบบกับเพื่อนๆของหล่อนไม่ใช่เรอะ!(ออกแนวนางร้ายแล้วครับท่าน)
"ไม่เป็นไรหรอกเพิล เพราะชั้นเกรงใจ!" วีวี่
ใช่ๆๆๆ เกรงใจๆๆๆ อิๆ555+
"อ๋อ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่า ถือว่าทำบุ..."
"ขอบใจที่เสนอตัวแต่ไม่ล่ะ"ซาโซริพูด Owo ฮ่าๆๆๆ ถูกค่าๆๆๆ
"ฮึกๆ รังเกียจชั้นหรอค่ะ TT^TT" เอ๊อ~ รังเกี๊ยจรังเกียจ อิๆ
"ปะ.. เปล่า แต่..."
"ฮึก ฮือๆๆๆๆ TTT^TTT" บีบน้ำตาเข้าไปๆๆๆ ยัยมารยาปลาไหลทะไหลเลื่อน~~~!!!!
"เฮ้อ~~~ - -" ซาโซ(กลุ้มกบาล)
"อืม ที่จริงชั้นก็อยากให้เธอเล่นเป็นนางเอกเอ็มวีเพลงนี้นะ แต่ว่าเธอหน้าเปรี้ยวไปน่ะ เราต้องการคนหน้าหวานๆน่ะเพิล ต้องขอโทษด้วย"
"(- -)(_ _)(- -)"ชั้นหยักหน้าหงึกๆตาม โฮะๆๆๆ สะจายยยย
"อืมมมม - -"
ล่ะ... แล้วผู้กำกับหันมามองหน้าชั้นทำไมอะ แล้วมองลงไปตั้งแต่หัวจรดเท้าจากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา รู้หรอกว่าหน้าตาดี แต่ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้ ฮุๆๆ =..=
"นี่เดอิดาระ"
"ฮะผู้กำกับ"
"นายสนใจจะเล่นเป็นนางเอกเอ็มวีมั้ย ^-^"
"สน... เอ๊ย!!! ว่าไงน้าาาาา!! ไม่อ๊าวววววววววววววว!!!!"
แงๆๆๆ หน้าตาพาซวยอีกแล้ว TOT
"น่านะ *-* นายหน้าหวานเหมือนผู้หญิง มือก็นิ่ม ผมก็ไว้ยาวสลวยสวยเก๋ น่านะๆๆๆๆ ถือว่าชั้นขอร้อง"
"ไม่ได้ จะให้ถ่ายเอ็มวีเป็นคู่รักเจ้าซาโซริเนี้ยนะ!! แล้วไหนจะฉากจับมือ! กอด! อุ้ม! แล้วก็..."
"ชั้นก็ไม่อยากเล่นกะแกเหมือนกันแหละไอ้เดอิดาระ -_-!"ซาโซ
ฮือๆๆ ใจร้ายยยย Y.Y
"เถอะน่าาาาา"
"ไม่เอา!"
"แล้วแกพอจะมีน้องสาวรึเปล่าล่ะ -_-"
"มี!" โกหกน่ะ T_T
"งั้นก็ตามมาเล่นซะจะได้หมดปัญหา"
"ดะ... ได้! เดี๋ยวจะตามมาให้"
ชั้นพูดแล้วเดินออกไปทางประตูด้านหลังพร้อมลากเพนออกมาด้วย(อันที่จริงเพนลากแกออกมาไม่ใช่เรอะ!)
"นี่เธอพูดบ้าบออะไรน่ะ! มีน้องสาวกับเค้าด้วยเรอะ!"
"มะ... ไม่มี T^T"
"เยี่ยม =_=^^"
"แล้วจะทำไงต่อดีล่ะทีนี้ T^T"
"ชั้นมีแผน... ซุบซิบๆๆๆ"
โอ้วโนว ไม่จริงชิมิเคอะ TOT ฮือๆ แต่ยังไงก็ต้องทำงะ
3 นาทีผ่านไปไวเหมือนโกอินเตอร์
"สวัสดีค่า ^O^ หนูชื่อเดอิดาริเป็นน้องสาวฝาแฝดของพี่เดอิดาระค่าาา"
และแล้วแผนเอาตัวรอดของเพนก็เริ่มขึ้น -_-^^ ชั้นต้องลำบากกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อเป็นแบบหวานแหววแอ๊บแบ๊วด้วยชุดสีชมพูพร้อมสตอเบอร์รี่ที่ไม่เคยคิดจะแตะ เฮ้อ~ ชีวิตมันรันทด T_T
"อือ ฝาแฝดจริงด้วย หน้าตาเหมือนกันอย่างกับกบ เอ๊ย! แกะ" ฮิดัน
หนอยแน่ไอ้ฮิดัน แกด่าชั้นเป็นกบเรอะ! -_-+++
"เอา มาแล้วก็รีบๆถ่ายกันเถอะ ^O^"ผู้กำกับ
"น้องเดอิดาริไปเปลี่ยนชุดก่อนนะจ้ะ"
เปลี่ยนอีกและ! วันนี้เปลี่ยนไปตั้ง2รอบแล้วนะยะ =_=^^ จะให้ใส่ชุดอะไรอีก!
ชั้นเดินตามเจ๊วีวี่ไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง พอโอเพ่นเดอะดรอก็เจอยัยเพิลนั่งไหว่ห้างทาลิปสติกอยู่หน้ากระจก พอหันมาเจอชั้นก็ยิ้มแบบหวานๆ(อันนี้ไม่อยากยอมรับ)แล้วเดินเข้ามาประจันท์หน้าพร้อมส่งรังสีอำมหิตออกมาด้วย เอาเซ่! ( --)+++(-- )ชิ้งๆๆ
"เชอะ เธอน่ะเหรอน้องของเดอิดาระ หน้าเหมือนกันจนดูเหมือนจะเป็นคนๆเดียวกันเลยนะยะ" พูดพร้อมเชิด
เอือก! ไม่ได้ๆๆ ต้องเก็บอาการๆๆ
"ถอย ชั้นจะไปเปลี่ยนเสื้อ"
ชั้นพูดพร้อมเดินเลี่ยงแต่ยัยนั่นก็กันเอาไว้ ชิชะ! จะท้าตบหรือไงยะ!
"แต่ชั้นว่ามันแปลกนะ! หน้าตาเหมือนกันขนาดนี้น่ะ! ชั้นว่าคงจะ..."
"นี่เพิล! ไม่ต้องมาหาเรื่องกันเลยนะ! มีผู้จัดการใหม่แล้วก็อย่ามายุ่งกับชั้น ถอยไปได้แล้ว อย่าให้ชั้นต้องถึงขั้นฟ้องทางค่ายว่ามีดารานิสัยเสียอยู่ด้วย"
"เชอะ!"
ยัยเพิลสบัดตูดเดินตึงตังออกจากห้องไป เย้! เจ๊วีวี่จงเจริญ \(^O^)/
ฉากแรก
ซาโซมากดกริ่งแล้วชั้นก็เปิดประตูแล้วยิ้มแบบเศร้าๆ จากนั้นพอเข้าบ้านชั้นก็ถอดมร้อยจากนั้นก็พลักไอ้ซาโซออกไป
โอเค -_- ทำใจเย็นๆไว้ เข้าพุทธออกโธๆ แค่ยิ้มเท่าน้านนน ตื่นเต้นไมยัยเดอิดาระ
"แอ็กชั่น!"(อันนี้ไลท์ไม่รู้นะว่าเค้าต้องพูดเป็นสัญญาณเริ่มถ่ายอะป่าว : ไลท์)
อ้ากกกๆๆ เริ่มแล้วๆๆ เออ... เออ ยิ้มๆๆ
^~^
"คัตตต!!"
อ้าว คัตทำไม O_o กล้องมีปัญหาหรอ
"เอ่อ... มีอะไรหรอคะ"
"เดอิดาริ เธอต้องยิ้มนะ! ชั้นไม่ได้ให้ไปจับไส้เดือนหรืองูที่ไหนนะถึงได้ยิ้มแหยๆน่ะ"
"ค่า U_U"
"เอา! เอาใหม่"
โอเค ยิ้มใช่มะ -_- ได้
^-^
"ค๊าตตตต"
ง่า~ อีกแล้วหยอ
"นี่ไม่ได้ยิ้มแบบว่าได้เงินล้านนะ! ยิ้มแบบเศร้าๆน่ะเศร้าๆ! เอาใหม่!"
U_U
"ไม่ใช่ๆๆ!! โอ๊ย! ไว้ทุกให้ใครน้องงง"
ป๊ะป๋าแกมั้งไอ้สะเปร๊ด =_=^
และครั้งอื่นก็..
คัต!
คัต!
คัต!
คัต!
คัต!
คัต!
คัต!
คัต!
"โอ๊ยยยย!! วันนี้จะถ่านจบฉากแรกมั้ยเนี้ยยยย"
นั่นดิ แกให้ชั้นทำสารพัดหน้าจนคอจะเคร็ด กรามจะค้าง หัวจะบิดอยู่แล้วเนี้ย =___= ห่วย!
"เออ น้องเค้ายกตื่นกล้องน่ะ เดี๋ยววี่จัดการให้ดีกว่า"
เจ๊วีวี่พูดกับผู้กำกับแล้วกวักมือเรียกชั้นให้ไปหาแล้วเริ่มอธิบาย
"ตื่นกล้องหรอน้อง"
"กะ... ก็นิดหน่อยน่ะค่ะ"
"เอางี้ น้องลองคิดถึงหน้าคนที่น้องรัก แต่ว่าตัวเองอยู่ได้อีกไม่นาน ฉะนั้นเพราะจะไม่ได้เจอกันอีก แล้วยิ้มที่แฝ่งไปด้วยความเจ็บปวด"
"อืม..."
"คิดภาพตามแล้วก็ยิ้มนะจ้ะ"
สมมุติว่าชั้นเป็นโรค... แล้วก็อยู่ได้อีกไม่นาน.......... ต้องจากเขาไป.... และยิ้มด้วยความเศร้า..............................................................
"ผู้กำกับ จัดการเรียบร้อยแล้วค่า ^_^"
"เยี่ยม! งั้นลงมือถ่ายต่อเลย"
เอ่อ... ทำไมชั้นรู้สึกดีจัง....... บอกไม่ถูกแฮะ -////-
[Jun talk]
สวัสดีค่า (^/\^)เราพึ่งเจอกันครั้งแรก ชั้นชื่อจูนเป็นเพื่อนเดอิดาระค่ะ ตอนนี้ชั้นนอนตีพุงดูทีวีอยู่ที่บ้านอย่างสบาย อ้าวงงๆงงละสิ ที่จริงวันนั้นชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ สบายดีมากๆ ถูกแล้วล่ะ... ชั้นโกหก -_- แต่ที่ไม่อยากแสดงเป็นนางเอกเอ็มวีเพราะ...... ขี้เกียจ จบข่าว!
ติ๊ดๆๆๆ
'สวัสดีค่า เรามาอัพเดรตเพลงใหม่ๆแล้วค่า ^O^'
นี่มันยัยวีเจกระปุกนี่นา ยัยนี่คอยอัพเดรตเพลงมาให้ฟังได้ทุกวี่ทุกวันไม่รู้จักเบื่อ
'วันนี้เริ่มด่วยเพลงใหม่ไฟแรงของวง Akatsuki เลยดีกว่านะคะท่านผู้ชม'
อุ๊ย เพลงของวงไอ้เดอินี่นา น่าดูๆ O_o
'เพลงนี้ชื่อเพลง ขอร้อง ค่ะ ได้ข่าวมาว่าเอ็มวีเพลงนี้เซดมากๆจนต้องหลั่งน้ำตากันถ้วนหน้า และ... บลาๆๆๆๆ'
เลิกพลามแล้วเปิดเพลงซะทีสิฟะยัยกระติก -_-^
'เอาล่ะถ้าพร้อมแล้ว ไปฟังกันเล้ยยย!!'
ในที่สุด!
เริ่มด้วยบ้านหลังนึง โอ๊ะนั่น ซาโซริที่ไอ้เดเดมันแอบชอบนี่หว่า นับวันยิ่งโตยิ่งหล่อนะเนี้ย =.,= เค้าเดินมาพร้อมดอกกุหลาบเล็กๆในมือ จากนั้นก็กดกริ่งที่ประตู
กริ๊ง~
อะ อะ อะ อะ อะ อะ อะ อะ อะ อะ อะ อะ อะ(ติดอ่าง)เฮ้ย! ไอ้เดเดนี่หว่า O_O! ทำไม.... ตอนนี้สวยจังวะ สวยมากๆแอนโคตร มันเปิดประตูออกมาแล้วยิ้ม... แต่ยิ้มเศร้าๆนะ ทั้งสองเดินไปนั่งที่โต๊ะ ซาโซยื่นดอกกุหลาบให้แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่เดอิทำหน้าเศร้าแล้วถอดสร้อยรูปหัวใจออกแล้วให้ซาโซริไป เขาอึ้งไปซักพัก แล้วทันใดนั้นไอ้เดอิก็รีบพลั่กซาโซออกไปจากบ้านแล้วปิดประตูใส่หน้า จากนั่นมันก็ทรุดตัวลงร้องไห้...... ซาโซโทรหาไอ้เดอิ แต่มันหยิบมือถือมาดูแล้วกดตัดสายไป... แล้วก็ไปอีกฉากที่ซาโซยืนอยู่ที่ดาดฟ้ารับสายลม ในมือกำสร้อยไว้แน่นแล้วนึดถึงภาพเก่า แล้วเสียงเพลงก็หยุด มือถือซาโซดังขึ้น
'ฮัลโหล'
'ซาโซริ... แฟนแก..........................ไปแล้ว......'
ตึกๆ! ตึกๆ! ตึกๆ!
ซาโซทรุดตัวลง เขากำสร้อยในมือไว้แน่น น้ำตาเริ่มไหลออกมา แล้วทุกอย่างก็เงียบไป...
แล้วก็เป็นฉากที่ซาโซยืนมองทะเลอยู่ที่ระเบียง เขามองลงไปเจอไอ้เดอิยืนสงยิ้มให้อยู่ ซาโซรีบวิ่งลงไปหามันแล้วเข้าไปกอดไว้แน่น แต่แล้วร่างของเดอิก็หายกลายเป็นลมไป..........
โห ซึ้งมาก...
ชั้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมมาตอนไหนไม่รู้ สงสัยคงอินมากไปหน่อยแฮะ -_- แต่ที่สำคัญ...
ตอนนี้ไอ้เดอิดาระเพื่อนชั้นคงมีความสุขเยี่ยงขึ้นสวรรค์แน่เลย =w=
[Jun say --end--]
แล้วเพลงขอร้องของวง Akatsuki ก็เริ่มดังขึ้นจนไล่ไปถึงอันดับที่1ได้และอยู่ในอันดับที่1ได้นานมาก...
ความคิดเห็น