คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : lllChapter 6lll คาเฟ่สุดตะละลา~
ณ ร้าน Kitty girl
ทุกคนคงจะมีคำถามอยู่ตั้งแต่เห็นชื่อตอนแล้วใช่ม้าว่าฉันมาเจ๋ออะไรที่ร้านสุดแว๋วหวิวสยิวกิ้วแบบนี้(แค่ชื่อร้านก็กินขาดและ) วะฮ่าๆๆๆๆ นั่นก็เพราะฉันต้องมาทำงานพิเศษหาเงินเลี้ยงตัวเองชั่วคราวไงล่ะ! =O= ฮึ่ม!! เหตุนี้เพราะเมื่อ Chapter 5 พี่อิทาจิดันเปิดศึกกะไอ้บ้าหัวแดงนั่นและโดนซัดมาซะหมอบจนต้องหาบส่งโรงบาล หมอวินิจฉัยออกมาว่าพี่ฉันต้องนอนที่โรงบาลให้พยาบาลสุดอึ๋มหยอดข้าวต้มหยอดน้ำให้เป็นเวลา 2 สัปดาห์ T[]T โฮกกกกกกกกกกกกก!!! แล้วไหนจะค่าห้องของโรงบาลที่แพงจนน้ำลายฟูปากภายในสองวิกับพี่ชายอีกคนที่ไม่สามารถไว้วางใจให้หาเลี้ยงฉันได้ = = งานนี้ฉันเลยยึดคติ อตหิ อตโน นาโถ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนมาใช้และร่อนเร่หางานที่พอจะมีรายได้สูงพอสมควรมาใช้จ่ายและซื้อข้าวกินไปเพื่อความอยู่รอด จะเอางานที่ให้อยู่ในที่มืดๆแต่งโชว์ส่วนทรงอกเอวแล้วเต้นแรงเต้นกาแบบโคโยตี้มันก็ยังไงๆอยู่... ฉันเลยจำใจต้องมาเป็นบริกรณ์ที่ร้านนี้ด้วยประการละฉะนี้เองงงง...
ใช่ว่าที่แห่งนี้จะดีเสมอไป... เพราะเนื่องจากร้านก็บอกอยู่ทนโท่ว่า 'Kitty girl' ดังนั้นในร้านจึงเป็นสีชมพูง๊ามงามตกแต่งด้วยอุปกรณ์หวานแหววที่สวนใหญ่จะเป็นรูปน้องเหมี้ยวววว~~ คิกขุโมเอ๊~~ โมเอะ เหมาะกับเด็กวัยกำลังมีจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์อย่างแรงงงง....
แต่... ยัง! ฉันยังบรรยายความบรรลัยไม่หมด! =[]=
ชุดค่ะชุด! มันเป็นชุดเมดโลลิต้าฟูฟ่องพร้อมลูกไม้บ้าบอคอเป็ดอะไรไม่รู้ยุกยิกไปหมด! และที่คุณแม่บนสวรรค์ของฉันต้องไม่ปลื้มอย่างแรงก็คือการที่...
ลูกตัวเองต้องใส่ที่คาดผมหูแล้วกับหางแล้วและโบว์พร้อมกระดิ่งติดที่คอ... -_,- กุอยากตายยยยยยยยยยยย!!!!!!!!
กริ๊งงงง~~
ชะอุ๋ย ยมบาลมาแล้ว T^T (ลูกค้าจ้ะ)
พวกผู้หญิงกลุ่มนึงเข้ามาในร้านด้วยเสียงวี๊ดว้าย แต่ละคนทาหน้าทาปากซะสวยเช่ง ของใช้ต่างๆก็แบรนเนมทันสมัยที่ห่างใกล้ความสามารถในการซื้อของฉันทั้งนั้น TT^TT แต่งตัวได้เปรี้ยวสุดๆไปเลยขอบอก กระโปรงสั้นเลยเข้าจะปิดก้นไม่มิดแล้วนะคุณเธอ -_- (ไม่ได้จะลามกนะ =..=^^^) พอยัยพวกนั้นก้นถึงเก้าอี้ปุ๊บก็หันมาแว้ดใส่ฉันเลย
"นี่! มาทางนี้ซิ!"
รู้แล้วโว้ยยยยย!!! =____=
ฉันเดินไปโต๊ะของยัยพวกนั้นแล้วยื่นเมนูให้ มีคนนึงรับเมนูไปจากฉันโดยทำท่าทางเหมือนไม่อยากให้ตัวเองติดเชื้ออะไรบางอย่างจากฉันยังไงอย่างงั้น ฉันไม่ได้เป็นไข้หวัด 2010 นะเฟ้ย! =O=+++
"จะรับอะไรดีคะ เหมี้ยววว~ ^w^"
ที่จริงคำหลังฉันไม่อยากพูดหรอกนะ -_-^^^ แต่มันมีกฎว่าต้องพูดท้ายประโยคเสมอก็เลยต้องจำใจ แถมยังต้องแอ๊บทำเป็นแมวอีก T^T โฮๆ
"เอ๊ะ! นี่หล่อน พวกฉันพึ่งได้เมนูมาจะให้สั่งเลยหรือไงยะ -_-"
หนึ่งในนั้นหันมาจิกตาใส่ฉัน เอาเซ่! -_-+++(ชิ้งๆๆ)
"นี่! บังอาจมาจิกตาอีกหร๊อ!"
"ขออภัยค่ะ เหมี้ยววว~ ^w^;;"
ใจเย็นไว้โยมเอ๊ย! -_-;;;
"คุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ เหมี้ยวววว~"
"ฉันขอพุดดิ้งครีมนมสด -O-"
"ฉันเอาสตอเบอร์รี่ชีสเค้ก -_-"
"ฉันบราวนี่ -.-"
"ฉันขอแยมโรวล์ -0-"
"ฉันเอาเค้กส้ม =O="
เฮือก! จะสั่งก็สั่งเป็นชุดเลยเนอะ =_=;;; เกือบจดไม่ทันแน่ะ
ฉันเก็ยเมนูแล้วส่งใบสั่งเมนูรอทางครัวส่งของมาแล้วค่อยเอาไปให้ยัยพวกนั้น ระหว่างนั้นก็สำรวจมองไปรอบๆร้านเพลิน อืม... ทำไมลูกค้ามันเยอะจังฟะ! =[]= เปิดมาไม่ถึงนาทีก็แทบจะแย่งกันนั่งที่เลยอะ พนักงานคนอื่นๆก็ยุ่งกันวุ่นวายใหญ่ เฮ้อ... วันนี้มีหวังตายคาร้านแน่เลยเรา T^T
"ขอโทษที่ให้รอค่า เหมี้ยวววว~~ -w-"
ฉันเอาเค้กไปเสิร์ฟให้ยัยพวกนั้น อยู่ๆพี่พนักวานคนนึงก็เดินมาสะกิดฉันแล้วกระซิบ
"นี่น้อง ช่วยไปรับออเดอร์โต๊ะ 10 หน่อยสิ พี่กำลังยุ่งเลย"
"อ๋อ ได้ค่ะ"
ฉันพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินถือเมนูไปที่โต๊ะ 10 อ้ากกกกกกกก!!! ไม่ว่าจะคนในร้านหรือนอกร้านก็มองฉันกันหมดลยง่ะ! โฮๆ อับอายหนังหน้าจริงๆ /Y^Y\ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นสิ่งทุเรศอันดับที่ 8 ไปได้ (-_-***)
"โลกกลมจังเลยเนอะ -_-"
"ยินดีต้อนรับค่ะ เหมี๊ยววววว~~ =w="(เริ่มไม่มีอารมณ์มาแอ๊บ)
ทุกคนคิดถูกแล้วและฉนก็คงไม่ต้องบรรยายว่าไอ้เจ้าของประโยคก่อนฉันมันคือใคร๊~~~~!!!!! กาลิเลโอพูดถูกเป๋งเลยอะ T^T ซึ้งทันที
"นาย... =_="
"ฉันเป็นลูกค้านะ -0-"
"จะรับอะไรดีค๊ะ! เหมี้ยว! =w="
"ยังไม่ได้เมนูเลย"
"-_-^^^"
ฉันยื่นเมนูให้อย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่ เชอะ! -^-*** ฉันจะไม่รับบทแล้ว! T^T(แล้วแต่แก -_- ฉันให้บทคนอื่นก็ได้ ไปมีบทตอนท้ายแล้วกัน - ไลท์)เฮ้ย! ล้อเล่นนนนนนน!~!!! T^T
"เอ้า!"
ฉันยื่นเมนูให้หมอนี่อย่างเซ็งๆ มันหันมามองหน้าฉัน เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากแล้วขยับปากพอให้ดตีความออกว่าพยายามจะพูดอะไร...
"ลูก-ค้า-คือ-พระ-เจ้า -0-"
อะ... อะ... ไอ้คน...!! =_=+++
"นายจะรับอะไร"
"พูดใหม่"
"หา??? =___="
"ฉันบอกให้พูดใหม่ -_-"
"จะรับอะไรดีคะ~"
ฉันดัดเสียงสตอแหลสุดๆจนกลุ่มสาวเปรี้ยวหันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน -_- นู๋ไม่ผิด! มันแกล้งนู๋! T^T! แงๆๆๆๆๆ~~ แล้วไอ้คนข้างหน้ายังมาหัวเราะหึๆใส่ฉันแล้วเลิกคิ้วชวนพระบาทาของฉันให้ไปประทับบนหน้าอะไรเยี่ยงนี้ โฮะๆๆๆๆ =O=+++ ถ้าไม่ติดว่ากฎเหล็กของที่นี่คือห้ามทำร้ายลูกค้าผู้น่ารัก~ ป่านนี้หมอนี่ตายคาตีนฉันแล้ววววว!!!(สำรวมหน่อยแม่คุณ = =^^)
"ขอชานม..."
"ชาน... อุ๊บ! OXO"
ฉันรีบยกมือปิดปากทันที กร๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!! หมอนี่อายุกี่ขวบแล้วเนี่ยถึงได้สั่งชานมมากิน!!! >[ ]< 555++ ที่จริงก็ยังเป็นเบบี๋ไม่สิ้นกลิ่นนมแม่อยู่นี่เอง โฮๆๆๆๆ~~~ อย่างนี้ไปถึงร.ร.เมื่อไหร่จะปล่อยข่าวให้แพร่ยิ่งกว่าไวรัสไปเลย =w= หุๆๆๆ~~
"อะไรของเธอน่ะ =_=//"
โฮๆๆๆ~ อายล่ะสิที่ฉันกำความลับของนายไว้แล้ว >v<!
"แหม ฉันนึกว่านายจะสั่งพวกกาแฟอะไรอย่างนี้ซะอีก ที่แท้ก็ชานมเย็นดีๆนี่เอง =w= หุๆ~"(สะจายยยยหลายยยยยยยยยยย!!!!!!!)
"สะ... สั่งชานมแล้วผิดกฎหมายหรอ!!! =_=///"
วะฮะฮ่า! หน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆแล้วค่าาาา!!! กี๊สสสสส~~~ แบบนี้ยัยเดอิต้องรีบซ้ำ โอกาสงามๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะ >w<!!!
"เอ... ถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้จะเป็นยังไงหนออออ~~~"
ฉันแกล้งทำท่าสงสัยเอามือแตะริมฝีปากแล้วแอบแหลดูอาการ หมอนั่นหน้าแดงควันออกหูสุดๆไปเลยค่า! 55555555++++ สะจายยยย~~~
"เออ! งั้นขอเปลี่ยนเป็นเบียร์!"
"เฮ้ย! O_O นี่นาย..."
"ขอ 3 ขวด! ไม่ต้องถามมาก"
เหวอค่ะ... ={}= ฉันแกล้งแหย่แค่นี้ถึงกับสั่งไอ้ของแบบนั้นมาเลยเหรอเนี่ย เค้าไม่ได้มีจุดประสงค์ร้ายแรงถึงขนาดนั้นซักหน่อย Y_Y
"เอ่อ... ฉันแค่ล้อนายเล่นๆเอง... แหะๆ... งั้นนายเอาชานมใช่..."
"อยากตายหรือไง -_-+++"
"T0T!!!"
ฉันรีบหลบเข้ากรีบเมฆในทันทีเมื่อปะทะกับสายตาอันชั่วร้ายนั่น อะไรมันจะน่ากลัวเยี่ยงนี้ T^T คราวหลังฉันไม่แหย่นายแล้วก็ได้...
"เฮ้ย~! เดอิเอาออเดอร์ไปเสิร์ฟลูกค้า~~~~"
"ค่าาาา~~~ =0="
ฉันรีบเอาขนมนมเนยไปส่งตามโต๊ะจนมือแทบจะเป็นระวิง ขาแทบหลุดออกไปกองอยู่ข้างหน้า สมองเริ่มงงงวยกับการเสิร์ฟตามโต๊ะต่างๆ @_@??? โฮก! ลูกค้าเยอะจังเว้ย! T^T
"นี่หล่อน! แล้วของพวกฉันล่ะ!"
เฮือก! จริงด้วย ฉันยังไม่ได้เสิร์ฟของยัยพวกเปรี้ยวจี๊ดเลยนี่นา @_@ ฉันรีบเดินถือถาดไปเสิร์ฟให้ ยัยพวกนั้นทำท่าหงุดหงิดแต่ก็ยังจ้อกันต่อไป โชคดีนะเนี่ยที่ฉันไม่โดนด่าหูช้า -_-"
"อ๊ะ! ฉันนึกเรื่องสนุกๆออกแล้วล่ะพวกเรา ^-^"
เสียงหนึ่งในนั้นพูดขึ้น แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะตอนนี้กำลังจดเมนูลูกค้าอยู่ แว้ก! ถึงไหนแล้วนะ อ๋อๆ ชาอู่หลง มิวล์เชก บลาๆๆๆ @___@
"โอ้ย วันนี้ได้ทายาแก้ปวดแหงมๆเลยตู =_=;;;"
ฉันพึมพำแล้วยกถาดไปเสิร์ฟลูกค้าต่ออย่างระวังเต็มที่ เพราะถ้าเผลอทำหกแล้วมันจะซวย T^T แถมโดนตัดเงินเดือนไปตั้งเกือบครึ่งแน่ะ ฉันเดินไปทีละก้าวสองก้าวเพราะกลัวทำน้ำหกก่อนถึงโต๊ะ แต่อยู่ๆก็เหมือนมีอะไรบางอย่างมาขัดที่ขาอย่างแรงจนรู้สึกว่าตัวค่อยๆโน้มไปข้างหน้าและ...
"ว้ากกกกกกกกกกกก!!! O_O"
พรืดดด!
โครมมมมมมมม!
ซ่าาาาา~~~!!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!"
เสียงกรีดร้องชวนแสบเยื้อแก้วหูยิ่งนักดังลั่นร้านจนทุกคนหยุดกิริยาทุกอย่างแล้วหันมามองทางเดียวกัน เฮือกกกกกกก!!! ฉะ.... ฉะ....... ฉันทำน้ำหกใส่ลูกค๊าาาาาา!!!!!!!!!! TOT แถมยังเป็นหนึ่งในแก็งเปรี้ยวจี๊ดด้วย ยัยพวกนั้นลุกพรวดขึ้นมาแล้วรีบไปดูเพื่อนตัวเองที่โดนกาแฟร้อนๆสาดใส่ ม่ายยยยยยย!!!!! เงินเดือนฉัน! งานฉัน! ไปหมดแล้วพร้อมกับกาแฟ!!!(ร้อนๆด้วย~)
"ขอ... ขอโทษค่า! (T^T)(_ _)(T^T)"
"ฉันจะฟ้องเจ้าของร้านให้ไล่เธอออก!"
"อย่าน้าาา คุณจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมทุกอย่างเลย TOT"
"แน่นะ?"
ยัยคนที่ฉันทำกาแฟหกใส่หยุดร้องแล้วหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแปลกๆ ฟังแล้วเหมือนมีอะไรแฝง =_=;; เอื๊อก! ฉันกลืนน้ำลาย เหงือเริ่มตก ยัยนั่นยิ้มแล้วชี้ลงไปที่... เอ่อ... ทะ... เท้าเหรอ O_o
"งั้นเธอก็มาเช็ดรองเท้าให้ฉัน ระวังด้วยล่ะ... มันแพง!"
"=[]=!!!"
"หรือว่าจะให้ฉันฟ้อ..."
"เข้าใจแล้วค่ะ (._.)"
ฉันค่อยๆคุกเข่าลง หยิบผ้ามาแล้วเอื่อมจะไปเช็ดรองเท้าส้นเข็มสูงปรี๊ดให้ยัยพวกนั้น อยู่ๆก็รู้สึกเย็นวาบมาทันทีที่หัว มีของเหลวไหลลงมา คงไม่ใช่ฝีมือใครที่ไหน แล้วก็คงไม่ใช่ฝนตก แต่เป็นยัยคนที่ฉันทำกาแฟหกใส่! ยัยนั่นถือแก้วที่เคยมีน้ำมะนาวอยู่มาเทใส่หัวฉัน แล้วก็ไม่ใช่แค่อย่างเดียวนะ พวกของยัยนั่นก็เข้ามาร่วมช่วยกันเทน้ำอะไรบางไม่รู้ใส่ฉันจนตอนนี้เปียกทั้งตัว =-=! จะหนาวหรือร้อนดีเนี่ย T^T คนในร้านก็มองกันใหญ่เลยอะ แต่สงสัยคงยังไม่สะใจ ยัยพวกนั้นถึงได้ดึงหูแล้วกับโบว์ออก อายเข้าไปอีกสามล้านเท่า T{ }T
"ฮ่าๆๆๆๆ ดูไม่จืดเลยนะ ยัยยาจกเอ๊ย!"
ฉันยังคงนั่งตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก จะพยุงตัวเองขึ้นยืนยังไม่ได้เลย แง้~
"เอ๊ะ แต่ฉันว่ามันยังขาดอะไรอยู่นะ"
"นั่นสิๆ"
จะขาดอะไรอีกล่ะ แค่นี้ยังยำรวมมิตรไม่พอเหรอ ปล่อยฉันไปเต๊อะ! T^T
"อ๋อ ขาดเค้กไง >-<!"
เฮ้ย! =[]= เล่นเค้กเลยเรอะ! พูดไม่ทันขาดคำยัยลูกน้องคนนึงก็เดินไปหยิบสตอเบอร์รี่ชอดเค้กมาแล้วโปะใส่หน้าทันทีฉัน ว้ากกกกกกกก!!! หน้าเลอะครีมหมดแย้วววว~~~ ยัยพวกนั้นหัวเราะกันร่าเลย พอใจแล้วใช่ม้ายยยยยย!!! T^T
"โฮะๆๆ ฮ่าๆๆๆ"
"เหอะ! เป็นแค่ไก่การิจะมาเทียบหงศ์อย่างพวกฉันมันยังเร็วไป! ฮ่าๆๆ"
ฉันตัวสั่นนิดหน่อยเพราะรู้สึกหนาวๆ... หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ ขอบตาก็ร้อนๆ น้ำตาร่วงแผะมาอาบแก้มเพราะความอาย ถ้าเป็นไปได้ฉันจะรีบมุดดินตอนนี้เลย T^T สะกดคำว่าอายได้ห้าสิบรอบแล้วมั้ง
"เธอน่ะมันชั้นต่ำ! เทียบคนชั้นสูงอย่างเราไม่ได้หรอก!"
"อึก... ฮืออออ"
ฉันยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วสะอึกนิดๆ แต่ดูเหมือนยัยพวกนั้นจะไม่ได้สำนึกเลยว่าทำอะไรลงไปแต่กลับได้ใจใหญ่ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้
"ต๊าย! บีบน้ำตาเรียกความสนใจหรอ! ตอแหลจริงจริ๊ง~~"
กึก! ซ่าาาา!!!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด~~~!!!!!"
เสียงยัยพวกนั้นร้องลั่นทำให้ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น O_O ยัยพวกนั้นตัวเปียกแฉะ แล้วคนที่ทำแบบนี้น่ะเหรอ... ก็นายหัวแดงน่ะสิ!! ซาโซริเป็นคนทำ!!!
งงสิครับ... O-O
"ทำคนอื่นทั้งอายทั้งร้องไห้แค่นี้ยังไม่สำนึกอีกเหรอ ยางอายน่ะมีกันบางมั้ย? หรือว่าหน้าด้านกันหมดทั้งแก็ง"
แร๊งงงง~ มั่กมาก >-<~ ฟังแล้วฉันจี๊ดแทนเลย
"วะ... ว่าไงนะ!!"
"หุบปากเน่าๆของพวกเธอไปเลย เหอะ หงศ์เหรอ ฉันว่าพวกเธอเป็นไก่กามากกว่า อย่าหลงตัวเองให้มันมากนัก ถ้าหน้าแตกขึ้นมาหมอไม่รับเย็บนะจะบอกให้"
เขาพูดแล้วดึงฉันที่นั่งงงอยู่ให้ลุกขึ้นแล้วลากออกจากร้าน(ย้ำ! ลากกก)แต่ก่อนออกก็หันมาพูดกับยัยพวกนั้นว่า
"อ๋อ แล้วไอ้พวกยาจกชั้นต่ำน่ะไม่ใช่ยัยนี่หรอก แต่เป็นพวกเธอต่างหาก! การกระทำทรามๆแบบนี้เก็บไว้ใช้กันเองเถอะ!"
ยังไม่หมด... พอออกจากร้านดันได้ยินเสียงยัยพวกนั้นร้องโอเบร่าประสานเสียงกันอีก...
"กรี๊ดดดดดดดดด!!!!"
โฮกกกกกก! แสบหูววววววว~~~ T..T
ณ ห้องนอนของเดอิและซาโซ
"เธอนี่ยังไงกันแน่ -_- ยอมนั่งเซ่อให้ยัยบ้าพวกนั้นแกล้งอยู่ได้"
"ก็..."
ฉันไม่ได้ด่ากลับไป แค่นั่งเงียบๆให้หมอนั่นเช็ดหน้าให้ แงๆ หน้าเหนียวหมดเลยอะ สิวจะขึ้นมั้ยเนี่ย TT^TT
"โง่ชะมัดเลยเธอนี่"
"กะ...กะ... ก็... ก็... ฮึก... ฮืออออ..."
"เอาอีกแล้วไง... ร้องอีกแล้วเหรอ =_= ฉันรำคาญแล้วนะ หยุดร้องซะที"
"อึก... ก็... ก็... แง้~~~ T^T"
"โวยยยยยย!! หยุดร้องซักที! อย่ากวนประสาทฉันจะได้มั้ย!"
ห้ามเสียงดังแบบนี้ใครมันจะหยุดง่ายๆล่ะฟะ T^T! และฉันก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมเพราะหมอนี่เสียงดังใส่
"มานี่!"
"ไม่! >_<"
ฉันหลับตาปี๋ ตีมือของหมอนี่ที่จับต้นแขนฉันอยู่แล้วกดลงแนบกับเตียง ม่ายอ๊าววววว!!! T[]T ปล่อยช้านนนนนน!!!
"จะยหุดร้องมั้ย -_-"
"แง้~~~~~!!!!!"(นั่นแหละคำตอบ)
"ได้"
พูดจบหมอนั่นก็โน้มตัวลงมาใกล้กว่าเดิมจนลมหายใจรดหัวฉัน อ้ากกก~~~ />_<\
"อะ... อย่านะ! อุ๊บ!... OXO"
ฉันนิ่ง... หยุดร้องโดยอัตโนมัติ เพราะ........................ เพราะ.................. เพราะ.................................... O///////////O
หมอ...นี่...จูบ...ช้านนนนนนนนนน!!! TOT
"อือ~ อือ~"
ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุด แต่หมอนี่ก็กดปากลงมาอีก โฮกกกกกก!! น่ากลัวๆๆๆๆ TOT
เอื๊อก!
ไม่ไหวแล้ว!
สลบดีฟ่า!
คร๊อก!
"หืม เล่นแค่นี้ถึงกับสลบเลยเหรอ"
ซาโซริพูดขำๆเมื่อเห็นร่างเล็กสลบลงไป จากนั้นก็ลุกขึ้นห่มผ้าให้แล้วใช้นิ้วลูบแก้มสีชมพูเล่นแล้วเลียครีมที่ยังติดที่หน้าของร่างน้อย แล้วนึกเล่นๆว่า
'ถ้าพี่ชายยัยนี่เห็นภาพแบบนี้คงเป็นลมบ้าหมูตายแน่ๆ =w='
ความคิดเห็น