คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1 การศึกษาและเปิดฉากการต่อสู้กับคลาส S III
ในสนามขณะนี้คนเริ่มเบาบางลงแล้ว เพราะว่าการต่อสู้ระหว่างยูยะกับลาเซียได้จบลงไปตั้งนานแล้ว แถมคนใหญ่คนโตอย่างผู้อำนวยการโรงเรียนลงมาด้วยแบบนี้ ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าอยู่ทั้งนั้น จะเหลือก็มีแต่พวกกรรมการนักเรียนที่ต้องยืนคอยดูสถานการณ์และรอรับคำสั่งจากลาเซียก็เท่านั้น
“ จดหมายนี่…จากริวเซย์สินะ ? “
“ อื้ม พ่อผมฝากให้มาตั้งแต่ผมยังเด็กๆอยู่เลยน่ะ กว่าจะหาตัวลุงเจอนี่ก็ลำบากไปหลายปีเลยล่ะ “
“ …โฮ่ แล้วหลังจากนี้จะไปไหนต่องั้นรึ ? “
“ เมืองนี้มันน่าสนใจดี ว่าจะเดินเล่นต่ออีกสัก 5 วันแล้วค่อยเดินทางต่อไปเมืองอื่นน่ะ “
“ ก็แสดงว่า ไม่มีเป้าหมายที่จะไปใช่ไหมล่ะ ? “
“ เป้าหมายของผมก็คือ เดินทางรอบโลกไง! “
“ โฮ่ ถ้างั้นมาอยู่โรงเรียนนี้ไม่ดีกว่ารึ ? “
มากาเร็ตเสนอข้อคิดเห็นให้กับยูยะ
“ เดี๋ยวสิคะ ท่านพ่อ จะให้เข้าง่ายๆ… - “
“ เงียบไปซะ พ่อไม่ได้ขอความเห็น “
ลาเซียพูดออกมาขัดระหว่างบทสนทนาของทั้งสอง เหตุผลที่ต้องพูดขัดก็เป็นเพราะว่า โรงเรียนอาคาริสแห่งนี้ ถือว่าเป็นโรงเรียนที่สอบเข้ายากที่สุดในบรรดาโรงเรียนสอนวิชาวาร์ฟทั่วทุกแห่งในพื้นที่แล้ว แถมยังไม่ถึงช่วงฤดูการรับสมัครนักเรียนเพิ่มเข้ามาด้วย การทำแบบนี้ทำให้ลาเซียคิดว่ามันจะเป็นการโกงต่อการที่คนอื่นพยายามอยากจะเข้าโรงเรียนนี้แบบเต็มใจ แต่กลับไม่ได้เข้าสมใจอยาก
“ ว่าไงล่ะ ยูคุง ? “
“ … เอาก็เอาสิ โรงเรียนนี้น่าสนใจดีออก! เอ๊ะ ลุงรู้ชื่อผมได้ไงอะ ? “
“ โอเคจัดไป เอลฟา ทำเรื่องให้ยูคุงเข้าเรียนด้วยล่ะ เอ้อ จัดการเรื่องหอและของใช้จำเป็นให้ด้วยนะ “
มากาเร็ตจงใจพูดข้าม ไม่ยอมตอบคำถามของยูยะแต่อย่างใด เขามองหน้ายูยะรอบนึงแล้วก็เดินออกจากสนามตรงไปที่อาคาร
“ เดี๋ยวสิคะท่านพ่อ … เชอะ จะให้เขาอยู่คลาสไหนคะ ? “
เขาหยุดเดินแล้วทำท่าเหมือนคิดอะไรสักอย่าง
“ A ไปเลย “
ห๊า!?
เสียงร้องที่เต็มไปด้วยความตกใจของกรรมการนักเรียนและลาเซียร้องออกมาพร้อมๆกัน
“ ได้ไงล่ะคะ ท่านพ่อ อย่างน้อยๆ ก็ให้ไปอยู่คลาส C สิคะ !? “
“ เรื่องของพ่อน่า A น่ะแหละดีแล้ว A A A “
โรงเรียนอาคาริสแห่งนี้ ไม่ว่าผู้ที่สอบเข้าจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ต้องเริ่มต้นที่คลาส C ไม่ก็คลาส B กันก่อนเสียส่วนใหญ่ จะมีก็เพียงแต่เหล่าอัจฉริยะที่ทำคะแนนภาคปฏิบัติได้เต็มจึงได้เลื่อนขั้นเข้าสู่คลาส A และ S
ตั้งแต่มีการเปิดปีการศึกษาของโรงเรียนนี้ ไม่เคยมีใครที่สอบเข้าครั้งแรกแล้วได้เข้าคลาส A ทันทีเลยนอกเสียจากตัวลาเซียเอง นับว่าเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องที่ใหญ่และไม่นานคงจะเป็นข่าวลือที่ลั่นไปทั่วโรงเรียนเป็นแน่ ถึงอย่างไร ยูยะก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าคลาสที่ว่านั่นมันคืออะไร
“ คุณอาคิโตะ!! “
“ คะ ครับ !? “
ลาเซียตะโกนเสียงดัง แล้วผู้ชายคนหนึ่งในบรรดากรรมการนักเรียนก็ขานกลับแล้วจึงเดินออกมาข้างหน้า
“ คุณอยู่คลาส A ใช่ไหมล่ะคะ ถ้างั้นทุกอย่างฝากด้วยละกันค่ะ เอาล่ะ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปได้ค่ะ! “
“ เอ๋ อะไรกัน !? “
เขายังไม่ทันจะได้พูดปฏิเสธ เหล่ากรรมการนักเรียนกับลาเซียก็เดินแยกย้ายกันไปหมดแล้ว ในตอนนี้ที่สนามจึงมีแค่เขาและยูยะเท่านั้น
“ เฮ้อ ช่วยไม่ได้ งั้นตามฉันมา “
“ เฮ้ๆ นี่นายคนเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ ? “
“ แนะนำตัวเลยละกัน ฉันชื่ออาคิโตะ โชตะ อยู่คลาส A “
“ ถึงจะรู้แล้วแต่ก็ขอแนะนำตัวมั่งละกัน ทาคาโอะ ยูยะ คลาสก็.. A สินะ ? “
“ จริงๆ เล้ย ผู้อำนวยการเนี่ยคิดอะไรของเขาอยู่นะ กว่าฉันจะขึ้นมาคลาส A ได้ก็แทบลากเลือดเลยนะเนี่ย นายแค่มาได้แป๊บเดียว ก็ได้มาคลาส A แถมคุณลาเซียก็ยังเสียท่าให้กับนายอีก น่าอิจฉาจริงๆ “
“ อยากจะถามมาตั้งนานละ คลาสนี่มันคืออะไรเหรอ ? “
“ เอ๋!? ไม่รู้เรื่องคลาสของโรงเรียนนี้หรอกเหรอเนี่ย ….อืม งั้นเอาไว้จัดการเรื่องหอก่อนแล้วจะเล่าให้ฟังก็แล้วกันนะ เพราะดูแล้ว นายคงจะไม่รู้อะไรเลยล่ะสิเนี่ย “
“ โอเค ฝากตัวด้วยนะ โชตะ! “
ยูยะยื่นมือขวาให้กับโชตะ
“ อ่า เช่นกัน “
โชตะรับมือยอมจับแต่โดยดี เป็นเพราะว่าโชตะคงรู้สึกกับยูยะตั้งแต่ตอนคุยกันครั้งแรกแล้ว ว่าพวกเขาคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้แน่ๆ ถึงแม้ว่ายูยะจะดูแปลกๆก็เถอะ
ที่โรงเรียนแห่งนี้ จะมีตึกใหญ่ 4 ตึกตั้งอยู่ ทางด้านซ้าย 2 ตึกและขวาอีก 2 ตึก ซึ่งตึกซ้ายมือจะเป็นตึกของคลาส S และ A ส่วนขวามือก็จะเป็นของคลาส B และ C ด้านหลังของตึกทุกคลาสจะมีอีกหอพักแยกไว้อยู่อีก 2 ตึกก็คือหอพักชาย กับหอพักหญิง หากเดินลึกจากทางเข้าโรงเรียนไปหน่อยก็จะเจอโดมที่ประชุมประจำโรงเรียนอยู่
สำหรับหอพักชายคลาส A นั้นถ้าเทียบระยะทางจากที่ปัจจุบันที่พวกเขาอยู่ด้านหลังตึกคลาส C แล้วก็เรียกได้ว่าไม่ใกล้ไม่ไกลมากนัก และแน่นอนว่า ตึกแต่ละคลาสย่อมมีความต่างชั้นและเครื่องอำนวยความสะดวกต่างกันออกไป
“ นายนี่โชคยังถือว่าดีอยู่เลยนะ ที่ได้เข้ามาช่วงนี้เนี่ย “
“ หมายความว่าไงเหรอ ? “
ระหว่างเดินขึ้นบันไดไปหอพักชายโชตะก็พูดขึ้น
“ ก็ตอนนี้น่ะถ้าเทียบกับโรงเรียนทั่วๆไปก็คงเรียกว่า ปิดเทอมอยู่ล่ะมั้ง “
“ ปิดเทอมเหรอ ? แต่ทำไมฉันเห็นทุกคนใส่เครื่องแบบนักเรียนกันหมดเลยล่ะ หรือว่าโรงเรียนนี้มีกฏให้นักเรียนใส่เครื่องแบบตลอดเวลาเหรอ ? “
“ อ๋อ เปล่าหรอก วันนี้มีพิธีปฐมนิเทศน่ะ จัดขึ้นทุกๆ วันที่ 7 ของเดือนมีนาคม แต่ครั้งนี้มันตรงกับวันศุกร์พอดี ก็เลยจะมีการเปิดเรียนจริงๆก็วันจันทร์โน่นแหละ โรงเรียนเรามีนโยบายหยุด เสาร์ – อาทิตย์น่ะ ระหว่างนั้นนายก็หาเวลาชินกับที่นี่ให้ได้ไวที่สุดก็แล้วกันนะ “
“ เป็นการเรียนที่ค่อนข้างสบายน่าดูเลยนะ มีวันหยุดตั้ง 2 วันต่อสัปดาห์แน่ะ “
“ ฮะฮะ แต่ว่านรกของจริงก็คงเป็นการสอบล่ะมั้ง “
โชตะพูดประโยคสุดท้ายจบตรงหน้าประตูเข้าห้องพอดี
“ เอ้า เข้ามาได้เลย ตามสบายนะ เพราะยังไงนี่ก็กลายเป็นห้องของนายเหมือนกัน “
“ โอ้โห หรูสุดๆ !! “
ภายในห้องมีเตียงสองตัวตั้งอยู่ห่างกัน มีทั้งตู้เย็น โทรทัศน์ โต๊ะสำหรับเขียนหนังสือ หรือแม้แต่เครื่องปรับอากาศก็ยังมี รวมไปถึงระเบียงที่มองวิวข้างนอกได้กว้างไกล เรียกได้ว่าโรงแรม 5 ดาวดีๆนี่เอง
“ ไม่ต้องอึ้งขนาดนั้นก็ได้ คลาส S จะหรูยิ่งกว่านี้อีกนะ “
“ แฮะแฮะ โทษที พอดีว่าไม่ได้นอนห้องสบายๆ เตียงนุ่มๆแบบนี้มาหลายปีแล้วน่ะ “
ยูยะพูดพลางนอนกลิ้งบนเตียงไปมา
“ หลายปี ? แล้วปกตินายใช้ชีวิตยังไงล่ะเนี่ย ? “
“ นอนตามพื้นหญ้าในป่าเอาน่ะ สบายสุดๆเลยนา เตียงธรรมชาติไง “
“ ละ..แล้วเรื่องอาหารการกินล่ะ ? “
“ เจอตัวอะไรก็จับย่างหมดน่ะแหละ ทั้งไก่ กบ กวาง… “
“ พอๆ เข้าใจแล้วล่ะ ว่าชีวิตของนายนี่ช่างเหมือนคนป่าเลยนะ “
โชตะมองดูนาฬิกาในห้องแล้วตกใจเล็กน้อย
“ ยูยะ เดี๋ยวนายไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนก็ได้นะ ฉันต้องไปเข้าพิธีปฐมนิเทศช่วงบ่ายต่อ ขืนเข้าช้ามีหวังโดนประธานเล่นแน่ ไว้เจอกัน! “
พูดเสร็จเขาก็โยนกุญแจที่ท่าทางจะเป็นกุญแจของห้องนี้ให้กับยูยะ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป
“ เรียนโรงเรียนนี้ ท่าทางจะยุ่งยากกว่าที่คิดนะเนี่ย… “
ยูยะพูดพึมพำแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงพลางถอนหายใจไป
ถึงอย่างไรการที่เขามาเข้าโรงเรียนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายเท่าไร เพราะวันๆหนึ่งเขาได้แต่เดินทางอย่างเดียว ในหัวของเขาก็มีแต่คำว่าเดินทางโดยที่ไม่มีจุดหมายในการไปถึงเลยสักที่เดียว แต่ที่ควรจะคิดคือหลังจากนี้ไปจะทำยังไงต่อดีเสียมากกว่า
เขานอนเล่นบนเตียงไปได้สักพัก ก็คิดว่านอนแบบนี้มันน่าเบื่อไปหน่อย จึงลุกจากเตียงนอนแล้วถอดชุดคลุมวางไว้ที่เตียง ค่อยเดินล๊อกประตูออกไป
อย่างที่โชตะได้พูดไว้ วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศและตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงภาคบ่ายของพิธี ในโรงเรียนจึงโล่งว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย จนยูยะคิดในใจว่าที่ใช่สถานที่เดียวกับตอนที่เดินเข้ามาตอนแรกหรือเปล่านะ ราวกับว่าโลกใกล้จะสูญสิ้นอะไรอย่างนั้น
เขาเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปได้นิดหน่อย ก็กลับไปเห็นสวนดอกไม้ที่ตั้งใกล้ๆ กับตึกของคลาส S และตรงนั้นก็ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ด้วย เขาจึงเดินไปดูด้วยความสงสัยเพราะว่าเวลานี้ไม่น่าจะมีคนอยู่ในสนามโรงเรียนแล้วนอกจากเขาคนเดียว ก็เลยคิดไปว่าเป็นพวกโจรหรือพวกคนงานหรือเปล่า
“ ..ใครน่ะ ? “
“ ว้าย! “
ยูยะชะโงกหน้าไปมองที่สวนดอกไม้แต่เนื่องด้วยเนื้อตัวของเขาที่เพิ่งผ่านการต่อสู้ตรงสนามที่มีแต่ดินกับทรายมา ก็เลยดูสกปรกไปบ้าง
“ อ้าว นักเรียนหรอกเหรอ ? “
“ …คุณเป็นใครน่ะ สปายจากต่างแดนเหรอ ? “
“ เปล่าๆ เป็นนักเรียนเหมือนกันน่ะแหละ แล้วจะว่าไปทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ ไม่ไปเข้าพิธีเหรอ ? “
“ ฉันมากกว่านะที่ต้องถาม ฉันอยู่คลาส S แล้วค่ะ เลยไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมให้ยุ่งยาก เอ้า บอกมาซะดีๆ ว่าคุณเป็นใครกันแน่ สภาพแบบนั้นจะให้ฉันเชื่อว่าเป็นนักเรียนน่ะ คงจะยากหน่อยนะ “
อยู่ๆหญิงสาวก็เข้ามาอยู่ด้านหลังอย่างรวดเร็วแล้วใช้กรรไกรตัดดอกไม้ ค้ำคอของเขาไว้
“ เดี๋ยว…ฉันไม่ใช่คนน่าสงสัยหรอกนะ ฉันเป็นนักเรียนของที่นี่จริงๆนะ แต่เพิ่งจะเข้าเมื่อกี้เลย จริงๆนะไม่เชื่อก็ไปถาม…เอ่อ… พวกสภานักเรียนได้เลย “
“ มีอะไรมายืนยันได้ล่ะ ? แล้วอยู่คลาสไหน ? “
“ เอ่อ… A น่ะ “
“ โกหก นักเรียนที่เพิ่งเข้าใหม่แล้วได้อยู่คลาส A น่ะมีที่ไหน “
“ เฮ้ย จริงๆนะ เชื่อฉันเถอะฉันไม่ได้เป็นคนน่าสงสัยจริงๆนะ เอ้า ดูนี่ๆ กุญแจของหอพัก “
ยูยะล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วเอากุญแจออกมาให้ดู
“ … หอพัก A ห้อง A-105 “
“ นี่ของจริงนะ ไม่ได้ไปปั๊มมา เพราะงั้นปล่อยทีเถอะ มันเสียวนะ ไอ้กรรไกรเนี่ย ! “
“ …เชื่อก็ได้ “
หญิงสาวผ่อนมือที่ถือกรรไกรออกจากคอของยูยะแล้วเดินถอยไป
“ เฮ้อ..อันตรายเป็นบ้า “
“ ยังไงฉันก็ยังไม่เชื่อซะหมดหรอกนะ แล้วไหนจะชุดสุดโทรมนั่นอีก ไม่มีเครื่องแบบของโรงเรียนหรือไง ? “
“ โทษทีละกันพอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ แล้วก็เรื่องชุดฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน “
“ เฮ้อ… ช่างเถอะ ไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้วนี่ ไปล่ะนะ ขอตัว “
“ อ้าว เฮ้ย ไปงี้เลย !? “
“ ..มีอะไรอีกล่ะ ? “
“ อย่างน้อยก็ขอรู้ชื่อหน่อยดิ ที่นี่ฉันไม่รู้จักใครเลยน่ะ “
“ …ก็ได้ โอชินะ คาริน แล้วเธอล่ะ ? “
“ โอ้! ฉันทาคาโอะ ยูยะน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ! “
เมื่อยูยะพูดแนะนำตัวเสร็จ คารินก็เกิดสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย แล้วทำท่าเหมือนกับคิดอะไรบางอย่าง
“ เสร็จแล้วใช่ไหม ขอตัวล่ะ! “
แล้วหญิงสาวก็เชิดหน้าหันกลับไปตรงเข้าหอพักหญิงคลาส S
“ อะไรว้า.. ผู้หญิงนี่เป็นแบบนี้กันหมดเลยรึไงนะ.. ? “
แล้วยูยะก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
ความคิดเห็น