คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 วันหนึ่งที่เปลี่่ยนไป Scene II
บทที่ 1 วันหนึ่งที่เปลี่ยนไป II
‘ มีรายงานข่าวว่า เมื่อคืนวานนี้ได้ทางกรมตำรวจได้พบศพคนเสียชีวิตปริศนา แต่จากการสอบปากคำครอบครัว ได้พบว่าผู้ตายมีปากเสียงกับคนในครอบครัวจนเกิดเหตุทะเลาะกันอย่างรุนแรง แต่เหตุการณ์ตายของผู้ตายนั้น แพทย์ได้ชันสูตรแล้วว่าหัวใจล้มเหลว ‘
“ ช่วงนี้มีแต่ข่าวคนตายบ่อยจัง น่าเบื่อจริงๆ “
ช่วงเช้า ผมลงมาทานข้าวข้างล่างก็ได้ยินเสียงบ่นของน้องสาวทีกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะทานข้าวพูดเอื่อยๆออกมา
“ ใครเขาจะตายก็ช่างเขาเถอะน่า เราไม่ได้ก่อกรรมทำเข็ญกับใครก็อย่าไปยุ่งด้วยนักเลย “
คุณแม่ที่กำลังทำอาหารอยู่พูดขึ้น
“ ค่าๆ ก็มันมีแต่ข่าวคนตายทำซะหนูเบื่อเลย “
“ ฮะฮะ ริกะขวัญอ่อนนี่นะ “
ผมลากเก้าอี้ที่ติดกับโต๊ะออกมา พลางพูดหยอกล้อน้องสาว
“ มะ..ไม่ได้ขวัญอ่อนสักหน่อย “
ริกะทำแก้มป่องแล้วเชิดหันหน้าหนี
ตรงส่วนนี้แหละที่ทำให้ผมมองว่าน้องสาวของผมน่ารักล่ะนะ
“ เอ้อแม่ แล้วพ่อล่ะ ? “
“ ออกไปทำงานแล้วล่ะ “
แม่ตอบคำถามผม ระหว่างที่กำลังจะเอาจานที่ใส่อาหารมาวางไว้บนโต๊ะ
“ …เหรอ แต่เช้าเลยแฮะ “
คุณพ่อของผมเป็นพวกทำงานดึก ตื่นไปทำงานเช้า
เรียกได้ว่านานๆทีผมจะได้เห็นหน้าคุณพ่อที เพราะทำงานหนักเอามาก ส่วนเรื่องงานนั้นผมรู้แค่ว่าคุณพ่อเป็นพนักงานบริษัทอย่างเดียว รายละเอียดงานผมไม่เคยถามคุณเลย
ไม่สิ
ไม่คิดจะถามด้วยซ้ำ เพราะว่ามันไม่มีโอกาสจะได้ถามน่ะสิ พ่อทำงานหนักเพื่อครอบครัว ยังไงก็เรียกอย่างเต็มปากได้ว่า ‘ผู้นำครอบครัวที่ดี’ ล่ะนะ
ริกะ น้องสาวของผม ขณะนี้เรียนอยู่ชั้นม.ปลายปีที่ 1 ของโรงเรียนโรซึมาเรีย
อย่างที่รู้ๆกันว่า ม.ปลายนั้นทางโรงเรียนจะบังคับให้เรียนช่วงหน้าร้อนก่อนเปิดเทอมจริงกันทุกคน เพราะงั้น ระหว่างนี้ผมจึงเดินไปโรงเรียนกับริกะทุกๆเช้าด้วยกัน
เดิมทีในตอนอยู่ม.ต้น ริกะไปเรียนที่โรงเรียนหญิงล้วนมาก่อน
ดังนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปโรงเรียนพร้อมๆกันกับน้องสาว จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้อยากจะมาพร้อมๆกันสักเท่าไร แต่คุณแม่ดันกำชับว่า ‘ไหนๆก็อยู่โรงเรียนกันแล้ว คาเซะก็พาน้องไปส่งหน่อยเถอะ เดี๋ยวจะมีคนมาทำอะไรน้องเอา’
เหตุผลก็สมเหตุสมผลอยู่ เพราะริกะแม้จะโตแล้ว แต่ก็ยังทำตัวเหมือนเด็กๆไร้เสียงสาตลอดเวลา แต่ก็เพราะส่วนนี้ล่ะนะ ทำให้ผมชอบน้องสาว
“ หืม..? “
หน้าทางเข้าโรงเรียน มีพวกสภานักเรียนประมาณ 2-3 คนอยู่บริเวณประตูทางเข้า
มาทำไมกันนะ เกิดเหตุอะไรขึ้นรึไง ?
ยังไงเราก็ไม่ได้ไปทำอะไรผิดมา ผมกับริกะก็เลยเดินตรงเข้าไปในโรงเรียนตามปกติ
“ นาย..คาสึโตะ คาเซะใช่ไหม ? “
“ อึ๋ย !? “
ก้าวเท้าเข้าไปเหยียบโรงเรียนได้แค่ก้าวเดียว
ก็โดนสภานักเรียนจับไหล่ดึงตัวเอาไว้ก่อน
อะไรกัน นี่ผมไปทำอะไรผิดมางั้นเหรอ ทั้งเรื่องเครื่องแบบก็แต่งถูกตามมาตรฐานโรงเรียนแล้วนี่ ทรงผมก็ไร้การตกแต่งด้วย
“ มะ..มีอะไร ? “
ผมค่อยๆหันไปหาคนที่จับไหล่ผมอย่างช้าๆ
“ หลังจากเลิกเรียนวันนี้แล้ว ช่วยมาที่ห้องสภานักเรียนหน่อยนะ ประธานมีเรื่องจะคุยกับนาย “
“ หา !? “
“ ต้องมานะ ประธานเขาฝากมา แค่นี้แหละ ไปละ “
พอพูดเสร็จ เหล่าสภานักเรียน 3 คนก็เดินเข้าโรงเรียนกันไปอย่างพร้อมเพรียง
‘ วะ…วันนี้เป็นวันซวยรึไงวะ !? ‘
วันนั้นทั้งวัน ผมไม่ได้เป็นอันเรียนเลยสักนิด
ได้แต่นั่งเหม่อลอย ถอนหายใจลากยาวอย่างกับคนติดยาไม่มีผิด
หลังเลิกเรียน
ประธานนักเรียนมาเรียกผมไปคุยแบบนี้ มันจะเป็นเรื่องยังไงกันนะ ชักหวาดๆแล้วสิ
ถ้าจำไม่ผิด ประธานนักเรียนคนนี้น่าจะชื่อว่า ฮามาดะ โรเคียว เป็นคนที่มีข่าวลือแปลกๆออกมาว่าเป็นเจ้าแม่ S บ้าง *ซาดิส* หรือเป็นพวกบ้าอำนาจบ้าง
แต่ถึงยังไงคนที่มีระดับสูงๆแบบนั้น จะมามีธุระอะไรกับคนอย่างผมกันนะ น่าแปลกใจจริงๆ
“ ขออนุญาตคร๊าบ… “
พอคิดอะไรเพลินๆ ก็เดินมาถึงหน้าห้องสภานักเรียนพอดี
‘อ้าว ไม่มีสักคน ?’
เปิดประตูออกก็พบแค่ว่าเป็นห้องที่ใหญ่จริงๆ แต่ไม่มีใครสักคนอยู่เลย
“ สวัสดีจ้า! “
“ จ๊าก!! “
‘ โผล่ออกมาจากไหนกันล่ะเนี่ย !? ‘
มีผู้หญิงผมยาวสีม่วง แววตาดูหนักแน่นราวกับเป็นผู้นำ ที่อยู่ๆก็โผล่มาที่ใต้หว่างขาของผมซะงั้น
“ มานอนอะไรตรงนี้ครับ แล้วไหนจะชุดแบบนั้นอีก !? “
ชุดที่เธอใส่อยู่นั้นก็เป็นชุดเครื่องแบบนักเรียน
ถ้าไม่ติดหว่า ตรงช่วงหน้าอกนั้นถูกปลดกระดุมออกมาจนเห็นชุดชั้นในสีดำแบบชัดเจน
“ แหมๆ ทำเป็นเขินไปได้นะจ้ะ คาสึโตะ คาเซะคุง ? “
“ …อย่าบอกนะว่า คุณคือประธานนักเรียน ฮามาดะ โรเคียว ? “
“ ฮามาดะ ริเคียวย่ะ! “
จำชื่อคนพลาดซะละ
“ แล้วเรียกผมมามีธุระอะไรงั้นเหรอครับ ? “
ผมเปิดประเด็นถามไป พลางรอคุณริเคียวลุกขึ้นมาปัดเศษฝุ่นที่ติดกระโปรง
“ เรื่องนั้นน่ะช่างเถอะจ้ะ… “
“ เอ๋ ? “
อยู่ๆเธอก็รุกเข้ามาประชิดหน้าผม จนริมฝีปากแทบจะชนกันได้ทุกเมื่อ
ห่างกันแค่ปลายจมูกเองมั้ง
“ ฉันชักจะสนใจเธอแล้วสิ… “
ไม่ต้องไปส่องกระจกก็รู้ว่าตอนนี้หน้าผมคงแดงไปหมด
เพราะตอนนี้ผมรับรู้ได้ว่าใบหน้าของผมนั้นร้อนผ่าวแบบสุดๆ
ผู้หญิงคนนี้เรียกได้ว่าเป็นคนที่มีเสน่ห์เอามาก หน้าตาก็สวย แถมหุ่นยังดีอีก ( โดยเฉพาะส่วนนั้น )
“ พอได้แล้วย่ะ ยัยริเคียว!! “
แล้วก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ที่ไม่รู้เหมือนกันว่าโผล่มาจากไหน เดินออกมาจากด้านหลังของผม
พอมองหน้าดีๆ เธอคนนี้อยู่ห้องเดียวกันผมนี่นา… ?
“ คุณ..คิวาฮาระ ? “
ดูเหมือนว่าน่าจะชื่อคิวาฮาระ มาชิโระล่ะมั้งนะ
พวกชื่อเพื่อนผู้หญิงในห้องผมไม่ค่อยจะจำนักหรอก ก็เพราะไม่ค่อยสนิทกันต่างหากล่ะ
“ ไม่ขอพูดอะไรมากแล้วล่ะนะ คาสึโตะคุง นายสนใจจะมาเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ แล้วมาเข้าร่วม System กับพวกเราไหม ? “
ความคิดเห็น