คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 การศึกษาและเปิดฉากการต่อสู้กับคลาส S I
บทที่ 1 การศึกษา
ปี ค.ศ. 2450 หลังจากเกิดเหตุการณ์อุกกาบาตพุ่งชนโลกพร้อมกับเกิดเหตุอาละวาดของกระต่ายปริศนา เวลาก็ผ่านไปกว่า 12 ปีแล้ว ขณะนี้โลกได้กลับสู่สภาวะปกติ เหล่ากระต่ายได้ถูกขนานนามอย่างเป็นทางการว่า ‘ บลัดแรบบิช ‘ เหล่ามนุษย์ได้ยืนหยัดขึ้นสู้ มนุษย์ที่ใช้งานพลังของวาร์ฟได้จึงออกไปต่อสู้และไล่ต้อนเหล่าบลัดแรบบิชให้ไปอยู่บริเวณตอนใต้ ทำให้วาร์ฟเป็นที่รู้จักกันมากขึ้นในโลกใบนี้ จนถึงกับมีการสร้างโรงเรียนฝึกสอนวาร์ฟเพื่อเตรียมการเด็กวัยรุ่นทุกคน ให้พร้อมสู่การสู้ในสนามรบที่แท้จริง
ถึงอย่างไร นักวิทยาศาสตร์ก็ยังหาข้อเท็จจริงไม่ได้ว่าบลัดแรบบิชมาได้อย่างไร แล้ววาร์ฟนั้นมากับผู้คนได้ยังไง แต่ตามข้อสันนิษฐานของนักวิทยาศาสตร์แล้ว น่าจะเป็นแสงสว่างที่ปกคลุมตอนอุกกาบาตตกใส่พอดี แต่ทว่าก็กลับมีมนุษย์หลายๆคนที่ไม่สามารถใช้พลังของวาร์ฟได้ จึงมีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่จะใช้ได้
ณ เขตพื้นที่ส่วนกลาง เมืองหลวงฟอร์เทีย ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางที่ปลอดภัยและรวบรวมมนุษย์อยู่เยอะที่สุด ในบรรดาแต่ละเขตพื้นที่ของโลก เป็นที่รู้จักกันในนามเมืองแห่งการศึกษาเพราะที่นี่ เป็นสถานที่เดียวที่มีการตั้งโรงเรียนสอนวิชาลาร์ฟที่ใหญ่ที่สุดของทุกแห่งในโลกใบนี้ ‘ อาคาริส ‘
“ โอ้โห นี่น่ะเหรอ โรงเรียนอาคาริส ใหญ่กว่าที่เขาลือกันอีกนะเนี่ย “
ยูยะเงยหน้ามองตึกขนาดใหญ่ 4 ตึกตั้งเรียงรายกันเป็นแถบๆ
“ ดูจากแผนที่แล้วที่นี่แหละไม่ผิดแน่ ไปเลยละกัน “
เขาก้มมองแผนที่รอบนึง แล้วเดินเข้าไปในพื้นที่โรงเรียน
“ … เอ แล้วงี้จะรู้ไหมล่ะเนี่ย ว่าใครชื่อมากาเร็ต “
เขาเดินไปได้สักพักหนึ่ง ก็เข้าเขตใกล้ๆกับตึกใหญ่ตึกแรก ขณะนี้เป็นช่วงพักเที่ยงอยู่นักเรียนที่อยู่ในโรงเรียนจึงอยู่ข้างล่างกันมากกว่าปกติ และยูยะที่แต่งตัวค่อนข้างมอมแมมคลุมผ้าสีดำไว้จึงตกเป็นเป้าสายตาของผู้คน
“ เฮ้ นายเป็นใครน่ะ ที่นี่มันตึกคลาส S นะ !? “
มีผู้ชาย 5 คนเดินเข้ามาล้อมตัวยูยะไว้พวกเขาแต่งตัวแปลกกว่าคนอื่นนิดหน่อยคือ ตรงส่วนแขนมีปลอกแขนสีเขียวติดไว้ ‘ สภานักเรียน ‘ อยู่
“ โทษทีนะ พอดีมาตามหาคนชื่อมากาเร็ตน่ะ พวกนายพอจะรู้จักบ้างไหม ? “
“ มากาเร็ต ? หา !? คนอย่างแกจะมารู้จักกับผู้อำนวยการได้ไง มานี่กับพวกเราสิ ต้องสอบปากคำซะหน่อยแล้ว “
ผู้ชายที่กำลังพูดคุยกับยูยะอยู่ ก็ได้จับกุมตัวเขาแล้วเดินไปที่ห้องสภานักเรียน
“ ขออนุญาตครับท่านลาเซีย “
เมื่อมาถึงบริเวณหน้าประตูทางเข้าห้องสภานักเรียน ยูยะก็ถูกทั้ง 5 คนผลักเข้าไปภายในห้องที่กว้างใหญ่เกินกว่าจะเป็นห้องธรรมดา เขาเงยหน้าขึ้นมองภายในห้องจนถึงกับอ้าปากค้างกับความหรูหราและความใหญ่ของห้องที่สมกับเป็นโรงเรียนที่ใหญ่ที่สุด ตรงโต๊ะด้านหน้าของห้องมีผู้หญิงกำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่
“ มีอะไรกันคะ ? แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใครกันหรือคะ ? “
“ เจ้าหมอนี่ทำตัวน่าสงสัยน่ะครับ อยู่ๆก็เข้ามาในนี้แล้วก็บอกว่ามาหาท่านผู้อำนวยการน่ะครับ “
“ ท่านพ่ออย่างนั้นเหรอ ? ขอฉันคุยกับเขาหน่อยละกันค่ะ “
ชายคนหนึ่งจับยูยะให้ลุกขึ้นคุกเข่าแล้วคุยหันหน้าไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น
“ ดิฉันชื่อลาเซีย เอลฟาค่ะ แล้วคุณล่ะคะ ? “
“ ทาคาโอะ ยูยะ แล้วนี่มาจับฉันไว้ทำไมล่ะเนี่ย ฉันไม่ได้เป็นคนน่าสงสัยอะไรสักหน่อย “
“ เห็นว่าจะขอเข้าพบกับท่านพ่องั้นเหรอคะ ? “
“ ไม่รู้สิ เป้าหมายที่ฉันมาที่นี่ก็มีแค่เอาจดหมายไปส่งให้คนที่ชื่อมากาเร็ตน่ะ “
“ ขอดูจดหมายนั่นหน่อยได้ไหมคะ ? “
“ ไม่ได้!! พ่อฉันเป็นคนฝากมา ยังไงก็ให้คนอื่นดูไม่ได้เด็ดขาด “
“ ถ้าอย่างนั้นคงต้องใช้กำลังกันแล้วสินะคะ ? “
“ ใช้กำลังอย่างนั้นเหรอ ? “
“ ค่ะ เอาอย่างนี้ไหมล่ะคะ หากฉันชนะคุณได้ คุณต้องส่งจดหมายนั้นมา หากคุณชนะฉันได้ฉันจะยอมให้พบท่านพ่อแต่โดยดีเลยล่ะค่ะ “
“ น่าสนุกดีนี่ เอาสิเอา ขอแค่ชนะเธอก็จะได้เจอคนที่ชื่อมากาเร็ตสินะ “
“ ฮึ ขอให้ปากเก่งแบบนี้ไปได้ตลอดละกันค่ะ ที่ที่ประลองคือ สนามร้างเก่าด้านหลังของตึกคลาส C นะคะ พวกคุณช่วยพาเขาคนนี้ไปด้วยละกันค่ะ แล้วฉันจะรอ “
เอลฟาพูดขึ้น แล้วเปิดประตูห้องสภานักเรียนแล้วเดินออกไป
“ เฮ้ย ๆ นายเอาจริงเรอะ… เอ่อ ยูยะใช่มั้ย ? คุณลาเซียน่ะเป็นนักเรียนคลาส S อันดับอยู่ที่ท๊อป 10 ของโรงเรียนเลยนะ คนแปลกหน้าอย่างนายมาสู้กับเขาเนี่ย มันจะเกินไปหน่อยล่ะมั้ง “
คนในสภานักเรียนเดินเข้ามาคุยกับยูยะ
“ ไม่ต้องห่วง ขอแค่ชนะก็พอแล้วนี่นา “
“ เฮ้อ หมดทางเยียวยาจริงๆเลยนะ เอาเหอะ เจ็บตัวแล้วอย่ามานึกเสียใจทีหลังที่ฉันพูดละกัน “
ชายหนุ่มส่ายหัวไปมาพลางถอนหายใจ แล้วจับแขนยูยะให้ลุกขึ้น
“ เอาเถอะ ก่อนอื่นเลย นายมีวาร์ฟใช่ไหม ? “
ทั้งสองคนเดินไปตามทางโดยมีชายหนุ่มคอยนำทางยูยะไว้ให้
“ วาร์ฟเหรอ อื้อมีสิ ใช้ได้ด้วย “
“ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าวาร์ฟของนายเป็นไง แต่บอกไว้ก่อนเลยว่า วาร์ฟของคุณลาเซียน่ะเป็นสายฟ้า “
“ สายฟ้าเหรอ… “
ยูยะก้มมองพื้นดินแล้วเห็นแท่งเหล็กอันเล็กๆอันหนึ่งตกอยู่ตรงพื้น แล้วก็ก้มลงไปเก็บมันขึ้นมา พร้อมกับพูดเบาๆว่า ‘ ไอ้นี่น่าจะใช้ได้ ‘
“ เอ้า มัวทำอะไรอยู่น่ะ ขืนช้าเดี๋ยวฉันก็โดนคุณลาเซียเล่นพอดีสิ “
“ อื้ม “
ความคิดเห็น