Love Reality มารักกับพี่ 24 ชั่วโมง

ลำดับตอนที่ #5 : Love Reality by Chonlawach // EP.5 Party

Love Reality | มารักกับพี่ 24 ชั่วโมง

-Party-


 

 

(ขอบคุณรูปภาพจาก @deliciousboys__)

 

ตื๊ดๆๆๆ กาโวๆๆๆ ผุ ผุ ผุ ผุช ยัว แหน ซาฟฟฟ 





เสียงเพลงที่เปิดจนกระจกร้านระเบียงคาเฟ่สั่นพั่บๆๆ ราวกับรอการร่วงลงมากองอยู่บนพื้น เพลงดังมากจริงๆ แต่เสียงเด็กหลายสิบชีวิตในนั้นก็ยังดิ้นกันไม่หยุดเหมือนโดนไฟฟ้าแสนโวลต์ช๊อตเข้าให้....





ผมที่แต่ก่อนชอบบรรยากาศอะไรแบบบนี้มาก ผับ บาร์ แทบจะเป็นบ้านหลังที่สองของไอ้คิม สิงห์นักเที่ยวคนนี้เลยก็ว่าได้ กิน ดื่ม เที่ยวประจำ ช่วงตอนเรียนอยู่มหาลัย แต่อารมณ์แบบนั้นมันค่อยๆหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ สงสัยเพราะอยู่บนโลกมานานละ เริ่มเบื่อการดื่มแอลกอฮอล์ ไม่ชอบเสียงเพลงดังๆ รู้สึกจุกตรงอก หายใจไม่ออก ปวดหัวตึ้บๆ เบื่อการแออัดเบียดเสียดของผู้คน เลยทำให้ตอนนี้ปลีกมาวิเวกโหวงเหวงอยู่คนเดียว นั่งมองแสงจันทร์ที่กระทบสระน้ำสีนวลผ่อง (ฟีลมนต์รักลูกทุ่งเลย ว่ามั้ยครับ)






ความจริงผมจะกลับตั้งนานแล้วครับ แต่ติดตรงที่....















ไอ้มิน... ตัวแสบ











"พี่คิมมมมมม น้าาาาาาาา ให้มินอยู่ต่อเถอะะะะะ น้าาาาา ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้วอ่ะ ทำงานก็เนื้อยเหนื่อย เรียนก็เครี๊ยดเครียด ถ้าวันนี้ไม่ได้ไปเต้นกับพี่ๆเขา มินต้องเส้นเลือดในสมองแตกแน่ๆเหลยยย" มันขนาดนั้นเลยหรอครับทุกคน แฟนคลับดูเอาเถอะครับ...







...เอ๋????? แฟนคลับบบ???






ใช่แล้วครับบ ผมกับมิน เราสองคนผ่านเข้ารอบอดิชั่น มาเป็น 19 คนสุดท้ายในรายการ Love Sick The Reality Freshy Camp แล้วครับโผมมมมมมมม ดีใจ เย้ๆๆๆ





ผมดีใจสุดๆไปเลยตอนนั้นบ้ามาก ขับรถพุ่งไปบ้านมินเลย มันกอดผมกลางห้องโถง จนอาจารย์กับแม่มันตกใจไม่น้อย แฮ่ะๆ "แค่พี่ชายครับพ่อ"





แต่สิ่งที่ผมบอกว่าจะทำ ผมก็ไม่ลืมนะ ผมก็พยายามอยู่อ่ะ ทุกคนช่วยไปพูดกับน้องหน่อยดิ ว่ายอมใจอ่อนซักที เลิกแกล้งคนแก่เถอะ เก๊าท้อแย้วนะ TT_TT





ผ่านมาแล้วเดือนกว่าๆ ผมยอมรับเลยว่าชีวิตของผมกับมินเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังง่ามซอกเล็บมือเลยก็ว่าได้ จากเป็นคนที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก ก็มีบ้างจากที่จัดรายการ แก้งค์คายหมา แต่ตอนนี้มีคนมีติดตามเยอะขึ้น ต้องสมัครทวิตเตอร์ แอพที่เล่นยากชิปหาย ขนาดผมเอกคอมยังต้องงมกันอยู่นาน ปลุกปล้ำกันอยู่นาน (อ่ออ หมายถึงทวิตนะ คนข้างๆยังไม่ได้ปล้ำ)






ที่สำคัญที่สุดที่เพิ่มเข้ามาในคนธรรมดากากๆอย่างไอ้คิมก็คือ "แฟนคลับ" ...ยอมรับเลยครับว่าตอนแรกที่ไปรายงานตัว ผมงงมาก พี่ๆน้องๆมาจากไหนไม่รู้ มาหาเรา มาถ่ายรูปกับเรา ซื้อขนม น้ำปั่นสารพัดมาให้ ทั้งๆที่เราไม่ได้รู้จักกันเลย ผมก็รับมาแบบอึนๆงงๆ แต่ด้วยที่นิสัยช่างพูดช่างจาของผมก็ทำให้เราได้รู้ว่า อ๋อออ พี่ที่มานี้เขาเป็นแฟนคลับเรา เขาอยากสนับสนุนเรา ติดตามผลงานของเรา ช่วยโปรโมตให้นั่นเอง ...แต่ผมถามย้อนกลับไปว่า ใครจ้างมาป่ะเนี่ย พ่อแม่ผมจ้างหน้าม้ามาให้กำลังใจผมรึป่าว แต่คำตอบที่ผมได้รับคือ พวกเค้าไม่ได้รับจ้างจากใคร แต่พวกเค้ามาด้วยใจ ไม่ได้เงินแม้แต่แดงเดียว แถมยังต้องเสียค่าแท็กซี่ รถเมล์ ค่าน้ำมัน ค่าจิปาถะนู่นนี่มากมาย เพราะต้องการมาหาเราเท่านั้นเอง สิ่งที่พวกเค้าบอกว่าได้รับจากเราไป คือรอยยิ้มของศิลปิน รูปถ่ายที่หันมาให้กล้องของเค้าเพียงเสี้ยววินาที มันมีค่าสำหรับพวกเขามาก แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว...



ผมจึงพูดกับตัวเองตั้งแต่วันนั้นว่า..

..."ผมจะทำให้เต็มที่ ทำเพื่อทุกคนที่รักผม ให้สมกับที่เค้ารักผม" ...

-คิม วโรดม-

"พี่คิมมมมม!! พี่คิมอยู่หนายยย!! พี่คิ้มมมมม" กูไม่ใช่โค้ชเดอะว๊อยซ์สัดดด


เสียงไอ้ฟีฟ่า หนุ่มเมืองขอนแก่นสุดเฟี้ยวเยี่ยวราด หน้าตาอันหล่อเหลา แต่นิสัยกวนตีนระดับที่ล่อจิ๊กโก๋ทั้งซอยมายำเล็บมือนางใส่มันได้ เพียงเพราะเดินผ่าน ...ตอนนี้มันเดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง ในสภาพ เอิ่บบบ... เละเทะ มันเดินหน้า 3 หลัง 2 มาหาผม การกระจัดเท่ากับ 1 แถมยังเดินเป็นรูปตัว S อีก เอ้ออออ ละเมื่อไหร่จะถึงกูวะเนี่ยยยย





"มีไรวะ หืมมมมมม ดื่มเยอะไปป่ะมึงงง กลิ่นนี่มาตั้งแต่ 3 เมตร" ผมพูดพลาง จับมันให้ยืนนิ่งๆหลังจากที่มันโงนเงนไปมา





"เย๊อะที่หนายยยยย อึก! นิดเดียววว อึก!" มันทำนิ้วจิ๊บๆ แบบตุ๊กกี้ในโฆษณาไฮลักซ์ วีโก้ แชมป์




"เดินไม่ตรงขนากนี้ไม่จิ๊บๆละมั้งสัด ละว่าไงมีอะไร"





"เอ้อออ อึก! เดี๋ยวๆ กูมาทำไรต้องนี้วะ" มันเกาหัวแกรกๆ กำลังงกับตัวเอง และกำลังจะเลี้ยวกลับ




"เดี๋ยวก่อนนนน เหี้ยฟ่า ตลกและ มาทำไร คิด!!!" ผมเบิร์ดกระโหลกมันไปทีนึง ความจริงไอ้ฟีฟ่ามันอายุอ่อนกว่าผมหลายปีมาก แต่เราไม่ถือกัน นับถือกับเป็นเพื่อน




"อ้ออออ ขี้ ออก และ อึก! ไปดูเด็กพี่หน่อยดิ้ เมาแล้วมั้ง แม่งแดกหลายอย่าง ผสมกันไปหมด แม่งยกไรมาให้ขอลองหมด ป่านนี้ต่อยตีกันในท้องละมะ...."




"มึงเดินไปเองนะสัด!!" ผมไม่รอฟังฟีฟ่าพูดจบก็พุ่งไปยังห้องจัดเลี้ยงตรงสุดทางเดิน นี่ผมออกมาแป้บเดียว มินมันทำบ้าอะไรของมันเนี่ย ขนาดกำชับนักกำชับหนาแล้วว่าอย่ากินอะไรมั่วซั่ว ตายแน่งานนี้ อ้วกจนใส้บิดแน่ๆ






ผมเปิดประตูห้องเข้าไป เสียงเพลงดัง ยังคงถูกเปิดอย่างต่อเนื่องเพลงติดเพลง เพื่อไม่ให้เสียอรรถรส ไอความเย็นประทะเข้าหน้า ผมแหวกทางเหล่านักเต้นยามราตรีทั้งหลาย มองหาแดกเปี๊ยกตัวขาวๆที่น่าจะเมาเป็นศพไปแล้ว





จนมาเจอมินที่นั่งคอพับคออ่อนซบหลังของไอ้นะนูบอยู่...





"มิน มิน มิน ตื่นๆ" ผมตบหน้าเรียกสติมันเบาๆสองสามที




"งื้อออ อย่ามายุ่งงง ไปไกลๆเลย หายไปไหนมา มินหาไม่เจอ" มินได้ตื่นขึ้นมาก็โวยวาย มือปัดป่าย ตีแขนผมป้าบๆ





"ไม่ได้ไปไหน พี่ก็อยู่แถวนี้ไงครับ หืมมม" ผมพูดพลางลูบผมที่ตัดมาใหม่ของไอ้เด็กเปี๊ยก




"ไม่ต้องเลย มินคิดว่าพี่คิมต้องทิ้งมิน หนีกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ พี่คิมใจร้ายอ่ะ" มันงอแงจะร้องไห้ เพ้อเจ้อไปตามประสาคนเมา... ผมจะทิ้งมันไปได้ยังไงล่ะ




"พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ ไม่ต้องกลัวแล้ว พี่ไม่เคยทิ้งมินไปไหนนะครับ" ผมกระซิบเสียงอ่อนโยนที่ข้างหู สู้กับเสียงเพลงที่สั่นโสตประสาท





"จริงนะ พี่ยังยืนยันคำเดิมอยู่ป่ะ?" มันโน้มคอผมไปกระซิบที่ข้างหูเหมือนที่ผมทำ






"แน่นอนครับ ไป กลับบ้านกัน" ผมพยายามดึงมินให้ลุกขึ้นจากหลังของไอ่นะ





"เดี๋ยวพี่คิม จะพามินไปไหน?" ผมขมวดคิ้ว หยั่งใจถึงความหมายของคำถามที่มันต้องการจะสื่อ




"ก็กลับบ้านไง ทำไมหรอ"



"เปล่าครับ งั้นผมฝากมินด้วยนะ" มันลุกขึ้นแล้วกระดกเครื่องดื่มสีทับทิมกล่ำในมือแล้วกำลังจะเดินไป



"ไม่ต้องฝากหรอก พี่เต็มใจทำ..."









ผมลากมันออกมาลานจอดรถด้วยพลังานที่ใช้ไป 10,000 ATP หนักมากกกกกก เด็กเหี้ยไรวะ ตัวหนักสัด และลากแข้งลากขา หลับกลางอากาศไปอีกดิ ดูมัน



"มิน ขึ้นรถ"



"งื้อ รถไร ไหน รถไฟเหาะ จะขึ้นรถไฟเหาะ" เอาเข้าไปอ่ะ สภาพผมคือหิ้วปีกข้างนึง กดรีโมทเปิดประตูข้างนึง ยัดมันลงเบาะข้างคนขับอย่างทุลักทุเล





ตอนนี้ผมขับรถออกมาจะร้านแล้ว โดยจอดพักเป็นบางทีตอนมินบอกว่าจะอ้วก ให้ตายสิ จอดๆขับๆแบบนี้เมื่อไหร่จะถึงบ้านซักทีนะ ตอนนี้สายตาผมมองทางพักนึง หันมามองมินพักนึง ละสายตาไม่ได้จริงๆเด็กคนนี้ โชคดีหน่อยที่ดึกแล้ว ถนนเส้นนี้โล่งดี รถไม่เยอะมาก สามารถใช้ความเร็วได้พอสมควร





ผมสัญญากับอาจารย์กับแม่มินไว้แล้วว่าจะดูแลมันเป็นอย่างดี ท่านก็เลยอนุญาตให้มินไปงานเลี้ยงได้ แต่ดูสภาพมินตอนนี้สิ ดีนะที่ท่านไปต่างจังหวัดกันอีกแล้ว ผมคิดไม่ออกเลยว่าถ้าอาจารย์มาเจอมินสภาพนี้แล้วจะเป็นยังไง รวมถึงผมด้วย จะเป็นยังไง ผมคงโดนสั่งห้ามไม่ให้มาเจอมินอีกก็ได้ ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงตายแน่นอน





รถฮอนด้าแจสสีขาวจอดสนิทในโรงรถบ้านมินเรียบร้อยแล้ว มีเพียงโคมไฟจากทางเดินสียังส่องสว่าง ผมเลือกที่จะแบกมินขึ้นหลัง แล้วพาเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง ระหว่างนั้นก็กลัวพากับหงายหลังมาก เพราะทั้งดิ้นทั้งดึง



ผมค่อยๆวางมินลงบนเตียงนอนคิงส์ไซส์ พอร่างสัมผัสเตียงนุ่มปุ๊บ ก็พยายามเลื้อยหาผ้าห่ม ผมที่จะเข้าเฝ้าพระอินทร์ทันที แต่นอนไม่ได้ ต้องทำให้มันสร่างก่อน ไม่งั้นพรุ่งนี้เช้ามันจะปวดหัวระเบิดแน่นอน




"ไม่ได้ มินต้องไปอาบน้ำก่อน นอนแบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้แฮงค์มาจะแย่"





"ไม่อาวแล้วว มินม่ายหวายแล้ววว มินง่วงงงมากเหลยยย"




"ไม่ได้ ต้องไปอาบ จะอาบเองหรือให้พี่อาบให้!!" ผมขู่เพื่อให้มันวิ่งแจ้นเข้าไปอาบด้วยตัวเอง





"พี่คิมอาบให้..." เออ ดี นั่นไง คำขู่ของผมได้ผ... 



"เฮ้ยยยยยย!!!" มันพลางถอดเสื้อยีนส์คลุมออก และตามด้วยเสื้อยืด





กางเกงยีนส์ถึงร่นมาถึงข้อเท้า ผมยืนมองแบบอึ้ง ปนตกใจ ปนห้ามใจ ปน โอ้ยยย สารพัดไปหมด




"อุ้ม" มันชูมือสองข้างขึ้นขณะที่ตัวเองตอนอยู่บนเตียง ผิวสีขาวเนียนละเอียดเผยต่อหน้าผม มีเพียงบ็อคเซอร์ลายตารางที่รื้นขึ้นไปถึงต้นขาปกปิดส่วนสำคัญ แก้มสีแดงที่มีเลือดสูบฉีดไปเลี้ยงเป็นพิเศษจากฤทธิ์แอลกอฮล์




"เอางั้นหรอ"



"อื้ม เร็วๆ จะนอนแล้ว"




ผมช้อนตัวมินขึ้นจากเตียง เดินตรงไปยังห้องน้ำ หน้าของมินที่รู้สึกจะแดงกว่าเมื่อกี้เยอะมาก อันนี้เริ่มไม่แน่ใจละว่าเป็นเพราะแอลกอฮอล์หรืออะไร ผมยิ้มให้มันหนึ่งที แต่มันก็เอาแต่มุดหน้าในเสื้อนอกของผม ไม่ยอมเงยหน้ามาซักที จนถึงอ่างอาบน้ำ ผมวางมินลงอย่างเบามือ เจ้าตัวดูมึนๆไม่มีสติ นั่งขัดสมาธิในนั้นแม่งเลย



น้ำจากฝักบัวรดลงบนหัวคนเมาที่ตอนี้ดูจะขัดขืนเล็กน้อย เหตุเพราะผมใช้น้ำเย็น ต้องการให้มันสร่างเร็วๆ ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยครับ ว่าผมทนมองมินสภาพนี้ได้ไง...





บอกเลยว่า...







ทนไม่ได้ครับ T_T 




อะไรต่อมิอะไรในร่างกายของผมมันคับ อึดอัด แน่นไปหมดแล้ว ยังดีที่ผมใส่กางเกงยีนส์ มันเลยไม่แสดงอาการอะไรมากมาย ผมทั้งสวดมนต์ นั่งถึงอะไรก็ได้ที่ให้มันสงบ ภาวนาให้ใจตัวเองไม่เผลอไปทำอะไรเด็กขี้เมา ขี้ยั่วแแถวนี้



แชมพูถูกละเลงลงบนหัวมินอย่างเบามือ ผมค่อยๆนวดไปพลางๆเพื่อให้มันผ่อนคลาย ตอนนี้ผมนั่งพิงผนังห้องน้ำอยู่ เท้าหย่อนลงไปในอ่าง




"โอ้ยยยย พี่คิม แชมพูเข้าตามินอ่ะ โอ้ยยยย ล้างเร็วๆ" ผมที่มัวแต่สวดมนต์เหม่อ รีบปิดน้ำล้างผมให้มินอย่างรวดเร็ว




"ไหน แสบอยู่ป่ะ มาดูซิ" ผมจับมินบิดตัวมาดูตาใกล้ๆ ปรากฏว่าเคืองแดงๆนิดนึง





"แสบ เป่าหน่อย" มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับอ้อนให้เป่า




"ฟู่วววววว หายยัง" 



"นิดนึงมั้ง"





มือที่ปัดผมเปียกที่ลู่ลงมาปิดหน้าแบบอัติโนมัด เผยให้เห็นวงหน้าที่เช็ดเจนของมินอีกครั้ง หยอดน้ำมากมายเกาะตามร่างกาย ขับผิวสีขาวให้ระยิบระยับเมื่อสะท้อนกับแสงไฟ ณ เวลานี้ ผมไม่สามารถละสายตาจากมินไปได้อีก คิมที่ตกหลุมรักเด็กคนนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่อาจจะหักห้ามใจตัวเองได้อีกต่อไป


ผมโน้มศรีษะลงไป ประทับกระจับปากตัวเองลงบนจุดเดียวกันของมิน ไออุ่นจากลมหายใจของเราสองคนรดรินลงบนใบหน้ากันและกัน กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ ย้ำว่าอ่อนมาก ถูกผมไปกวาดต้อนมาจากปากของอีกฝ่าย ดูเหมือนมินจะตกใจกับการรุกร้ำเข้าไปขนาดนั้น ความกล้าๆกลัวๆที่อยากจะเข้ามาสำรวจในปากของผมบ้างมีน้อยลง ผมปล่อยให้มินชิมความหมานจากผมบ้างอย่างพอใจ เราสลับกันแบบนี้อยู่ซักพัก ก่อนที่ความโลภในตัวผมที่บอกว่ายังไม่พอ ละริมฝีปากออกจากมิน ย้านไปที่กกหูขบเม้มที่ติ่งหูเบาๆหนึ่งที




"เราจะเอาท้องชนกันจริงๆหรอพี่คิม"

- To Be Continued -

(ขอบคุณรูปภาพจาก @deliciousboys__)
 

 

พี่จะบอกว่าบางที ท้องไม่ชนกันก็มีนะ ท้องชนหลังก็ได้ >//////<

Talk ทอล์ค

สวัสดีฮาร์ปปปปปปปปปปปปป 5555555555555555555555555555555555 ก่อนอื่นต้องกราบคนอ่านเท่าจำนวนวิวก่อน ขอโทษจริงๆนะ ขอโทษจริงๆ หายไปเป็นอาทิตย์ คือมันไม่ว่างจริงๆ เพราะชลวัชร์ไม่ค่อยชินกับการอัพตอนในเด็กดี มันยาวกว่าอัพในทวิตเตอร์มาก เท่ากับเอา 3 ตอนในทวิตมายุบเป็นตอนเดียวอ่ะ ซึ่งไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นจริงๆ และไม่สัญญาด้วยนะว่าจะอัพบ่อยๆอีก เพราะรู้ดีว่าตัวเองต้องมีธุระอีกแน่นอน เอาเป็นว่า อัพเมื่อไหร่คือเมื่อนั้นเน้าะ (เออ มั่นไปอีก 55555) วันนี้ก็เบลอสุดไรสุด พิมพ์ผิดช่วยบอกด้วยะ จะแก้ไขให้




ปล. *ล้านดอก : สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนที่ 5 นี้ ถูกตกแต่งขึ้นมาเอง โดนอิงเหตุการณ์จริงเพียงเล็กน้อย ชลวัชร์ไม่ได้ต้องการสื่อไปถึงงานจริงๆ ที่ไม่ว่าจะมีเครื่องดื่มหรือไม่ อันนี้ย้ำอีกทีว่า จินตนาการเอาเอง ไม่เกี่ยงกับงานจริงๆใดๆทั้งสิ้น ทราบ ไม่ทราบ!!! ทราบ!!!!! 5555555555






สำหรับ ฉากที่นะ... ที่นะ... เดี๋ยวไปติดตามในทวิตชลวัชร์ละกันว่าจะยังไง 5555555555