รักแปลกๆของยัยสมรักษ์

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นที่น่าเศร้า

     มารู้จักฉันก่อน- - - - ฉันนางงามประจำหมู่บ้านใฝ่จำรัสนะจ๊ะ เพื่อนเรียกฉันว่า พรีม แต่คนอื่นๆ 
   เรียกฉันว่า ยัยใฝ่  นี่คือจุดเริ่มต้นของชีวิตน่าเศร้า น่าเศร้ามากๆ ถึง มากที่สุดเลย....

            โอ้! โอ้! โอ้ มาย เลิฟ ลูกสาวแม่จะชั่งน่ารักอะไรแบบนี้นะลูก เร็วๆเข้าลูกจะได้เวลางานเริ่มแล้ว แม่พูดขณะที่ฉันกำลังหอบชุดอันสุดสวยออกจากบ้าน (บ้านฉันเป็นสีฟ้า 2 ชั้น เต็มไปด้วยต้นไม้) วันนี้เป็นวันงานเลี้ยงประจำหมู่บ้านใฝ่จำรัสของเรา และฉันก็เป็นคนที่ซวยที่สุดที่แม่จับเข้าประกวดนางงามประจำหมู่บ้าน

** ขอเชิญนางงามทุกท่านที่บริเวณหลังเวทีในขณะนี่ด้วยครับ ฮือๆเมื่อฉันเดินเข้างานก็ได้ยินเสียงตามสายเลย   แต่ว่าไปงานนี้ก็จัดใหญ่ดีแฮะ ใหญ่กว่าปีไหนๆเลย ไม่ได้ซิยิ่งงานใหญ่คนก็ยิ่งเยอะ ฉันก็ยิ่งอับอาย ไม่ ไม่ ไม่นะ  นี่ลูกชักช้าอยู่ได้ไปเร็วๆไปหลังเวทีกับแม่ และแม่ก็ลากฉันไปหลังเวทีโดยที่ไม่อ้อมเลย แม่ฉันเล่นพาฉันเดินผ่ากลางงานที่มีผู้คนและแสงสีเต็มไปหมด แต่ที่น่าอับอายกว่านั้นทั้งงาน มีฉันเข้าประกวดคนเดียว และมีหรอที่ฉันจะไม่ได้รับรางวัล สวัสดีครับคุณแม่ (ยัยเจ้าของงานพูด) ลูกสาวคุณแม่สวยมากครับไม่แปลกหลอกครับที่จะได้รางวัล  ฮะๆ มันแน่อยู่แล้วอ่ะนะค่ะ(แม่ฉันรีบตอบกลับ) ครอบครัวเราสวยมาตั้งแต่รุ่นถวดของถวด แล้วและคะ    ว่าแต่ว่าลูกสาวฉันจะต้องทำยังไงบ้างค่ะ โอ้ย !ไม่มีอะไรมากนะครับแค่ต้องเป็น พี-เซ็น-เตอร์—โฆษณาให้กลับหมู่บ้านของเรา  ก็เท่านั้นเองครับ ยังงั้งก็ดีนะซิค่ะหมู่บ้านของเราจะได้มีคนมาอยู่มากกว่านี้ฮิ.ฮิ.ฮิ.....

                คุยเข้าไปแม่เรา และฉันก็เดินกลับบ้านอย่างเศร้า... และฉันก็วิ่งขึ้นบ้านไปร้องไห้ที่ห้องของฉันที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ฉันวิ่งไปที่น่าต่าง ฮือ..... ดาวจ๋าจะทำยังไงดีฉันไม่อยากเป็นนางงามบ้าอะไรเนี่ย ดาวจ๋าช่วยฉันที

++ ฉันจะทำยังไงดี ++ T-T