รักนี้ต้องยกนิ้วให้หมาๆ

ลำดับตอนที่ #8 : บททดสอบสุดท้าย >> 100%

          ตึ่ง... ตึ่ง....

          ฉันยืนเซไปเซมา อารายจาน่ากลัวขนาดนั้น... แล้วฉันก็ค่อยๆเห็นหัวของคู่ต่อสู้ที่ค่อยๆเดินขึ้นมาบนเวที....

          "O0O" ฉันต้องอึ้ง เมื่อ คู่ตอสู้ของฉันเป็นเพียงผู้ขายคนเตี้ยๆคนหนึ่งค่อยยังชั่วหน่อยที่ไม่ใช่เจ้ากอริลล่านั่น

          "ถึงตัวฉันจะเล็ก แต่ใจก็ยังโต และก็แข็งแกร่งปานเหล็กกร้า... ที่สำคัญยังสวยอีกด้วยน้า..." คนที่ดูการต่อสู้ต่างปรบมือกันเสียงดัง

          "สู้!!!!! โว้ยยยยยยยยยย" ฉันร้องขึ้น "ฉันชื่อดวง..."
 
          "ส่วนฉันก็ชื่อ นุค จัง..." มันพูดเสียงสูง เห็นแล้วอยากจะบ้าตาย

         "เป็นแบบนี้แล้วไม่อายเค้าเหรอ -O- ;;; เป็นผู้ชายแล้ว --" ฉันถามมันไป

          "อารายย้า... ฉันเป็นผู้หญิงเต็ตัวนะย้า หญิงแท้ 100% อย่ามาดูถูกฉันนะ" แล้วนุค ก็กระโจนมาหาฉัน พร้อมกับตบหน้าฉันอย่างแรง อูยยยย... เจ็บชะมัด

          "เชอะ... ตบเจ็บชะมัดยาก..." แล้วฉันก็พุ่งไปบ้าง แต่ไม่ว่าจะเตะยังไง มันก็รับได้หมด หงุดหงิดเฟร้ยยยยย แล้วฉันก็ถูกมันตบอย่างแรงอีกครั้งหนึ่ง ตัวของฉันกระเด็นไปไกล 10 เมตร ไม่ไหว... แบบนี้ฉันไม่มีทางชนะแน่นอน...

          "หมดแรงแล้วเหรอ..." มันพูดจากนั้นก็ตบฉันที่นอนกลิ้งอยู่กับพื้นอีก อั่ก... มันไม่มีจุดอ่อนเลยรึไงกันนะ ไม่มีทางไม่มีทาง... จุดอ่อนของแกคืออะไรกันนะ... ขืนปล่อยให้มันชกต่อไปมีหวังเราแพ้แน่นอนเลย อ๊ะ... คิดออกแว้ว

          "จะว่าไปนายนี่สวยมากเลยนะเนี่ย..." ฉันพูดขึ้น

          "จริงหรือ... ว้ายยยย//-//" แล้วนุคก็เต้นไปเต้นมาด้วยความดีใจที่มีคนชม ระหว่างนั้นเอง ฉันก็เตะเข้าไปที่ท้องอย่างแรง จากนั้นก็รัวหมัดเข้าไป ในที่สุดนุคก็ลงไนอนกับพื้น สะใจว่ะ

          "ว้ายยยยยย //-// มีคนชมว่าเราสวยด้วย ดีใจจังเยย"

          มันยังจะดีใจอีก ขนาดแพ้การแข่งขันล้วนะเนี่ย เฮ้อ... แล้วฉันก็ค่อยๆเดินลงไปจากเวที ชนะใส

          "ยัยเชยแห่งปี" - - + อีตาบ้าพูดขึ้นมาอีกแล้ว ใครเป็นยัยเชยกันย้า

          แต่ว่า... สิ่งที่ยังคาใจอยู่ในเวลานี้ก็คือเรื่องของ... ทราย ที่หน้าตาคล้ายกับซิลค์ ไม่ใช่คล้าย แต่ว่าเหมือนเลยล่ะ เพียงแต่ว่า นิสัย ท่าทาง กลับต่างจากซิลค์ไปโดยสิ้นเชิง

          ฉันต้องการหาคำตอบนี้มาก จึงรีบเดินทางไปยังบ้านของซิลค์

          "สวัสดีค่า..." ฉันเจอยัยแก่อ้วนๆ หรือป้าแช่มที่ฉันเรียกลับหลังว่า ยายอ้วน

          "ขอเจอซิลค์หน่อยค่ะ" ฉันพูดกับยายอ้วนอย่างสุภาพเรียบร้อย

          "อ๋อ... คุณหนูพาคุณปอมแปมไปเดินเล่นน่ะค่ะ... เชิญเข้ามารอข้างในได้เลยนะคะ..." แล้วยายอ้วนก็พาฉันเข้าไปรอให้ห้องรับแขก ที่สวยหรูไร้ที่ติ

           "ซิลค์กับปอมแปมกลับมาแล้วค่ะ..." ซิลค์ตะโกนขึ้นมา ตามด้วยเสียงหมาเห่า แล้วในที่สุด เธอก็เดินเข้ามาในห้องรับแขกอย่างช้าๆ...

           "ไหนล่ะ... คุณปอมแปมที่ยายอ้วนว่า" ฉันถามขึ้น

           "หมาปอมตัวนี้ไง..." ฉันมองหน้าซิลค์ที่พูดอย่างไร้เดียงสา แล้วฉันก็เริ่มวางมาดเข้ม แล้วก็เริ่มซัดคำถามทันที

            "วันนี้เธอไปโรงเรียนมาป่าว..." ฉันถาม
 
           "ทีแรกก็กะจะไปเชียร์ดวงอยู่ แต่ว่า เจ้าปอมแปมมันดื้อ มันเห่าตลอดเลยรู้เปล่า... โทษทีนะจ๊ะดวงที่ฉันไม่ได้ไปน่ะ... ^^"

           "จ้ะ... ว่าแต่ว่า แกมีฝาแฝดป่ะ"
 
           "เคยมีจ้ะ... แต่รู้สึกว่าจะตายไปแล้วน่ะ Y-Y" ซิลค์ร้องไห้อีกครั้ง เฮ้อ ยัยนี่บ่อน้ำตาตื้นจริงจริ๊งง ฉันก็ลุกขขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วก็โบกมือลา แล้วมือของซิลค์ก็มาจับที่มือของฉัน

           "เฮ้... จะไม่ปลอบฉันก่อนรึไงกัน... O-O" ซิลค์พูดขึ้น ฉันส่ายหัว พลางคิดว่า เรื่องอะไรฟะ จะต้องมานั่งปลอบ เสียเวลาชัดๆ แล้วก็ค่อยๆเดินออกจากบ้านซิลค์ไป

        มีความเป็นไปได้มั้ย... หากว่าฝาแฝดของซิลค์ทีตายไปแล้ว ยังมีชีวิตอยู่ และก็คือทราย แต่ว่า... ก็ยังมีอีกหลายคำถามที่อยู่ในจิตใจของฉัน แต่ก็ช่างมันเถอะ เรื่องของทรายมัน เรามาสนใจเรื่องการทดสอบพรุ่งนี้ดีกว่า...

=================================
        
         "วิ่งรอบโรงเรียน 50 รอบ..." ไอ้เตี้ยอ่านฉลากที่ฉันจับได้ดังๆ

         ฉันจะเล่าเกณฑ์ ให้ฟังนะ ตอนแรก เขาจะ แบ่งเป็นกลุ่มละ 5 คน และผู้ที่สามารถทำตามคำสั่งได้เสร็จเป็นคนแรก ก็จะได้เป็นตัวจริงเสียที

          ฉันก้ต้องอึ้งสิ วิ่งรอบโรงเรียน 50 รอบ แล้วใครจะทำไหวฟระ นอกจากนี้ ฉันยังเห็นสาวสวยหุ่นเสลนเดอร์ได้ กินขนมปัง 50 ก้อน

        "ว้ายยยยยย ไม่เอา ฉันไม่มีทางกิน... เดี๋ยวอ้วนนนนนน" มันพูดลากเสียง แล้วยังเป็นเสียงสูงอีกตะหาก นอกจากนี้ ยังมีเด็กชายตัวโตได้รับความสั่ง ให้อึ๊ 50 ก้อน โถ่ พี่ขา แบบนั้นใครจะทำได้ล่ะเนี่ย แต่ที่น่าขำก็คือ ^o^ ไอ้เตี้ยถูกเด็กชายตัวโตฟาดทันทีที่ถูกสั่งอย่างนั้น ก่อนถอนตัวออกไป แล้วฉันก็ต้องเจอนายแม็ค > - < โฮ... เกลียดมันโว้ย มันได้รับคำสั่งให้กินฉี่ตัวเอง 50 ถ้วย ภายในวันเดียว... มันก็เลยถอนตัวไปเลย สรุปว่า การคัดเลือกครั้งนี้ ขึ้นอยู่กับดวงชัดๆ... สรุปก็คือว่า ฉันไม่ต้องวิ่งรอบโรงเรียน 50 รอบแล้ว เพราะคนอื่นมันถอนตัวหมด

        ฉันเห็นยัยพันธุ์ดุกำลังหัวเราะอย่างมีความสุข แต่มองดูแล้วทะแม่งทะแม่งแฮะ ว่าแต่ว่าท่าทางจะเป็นที่หนึ่งล่ะสิ

         "นี่... ยัยพันธุ์ดุ แกต้องทำอะไรฟระ ถึงชนะ... ^-^" ฉันพูดกับมัน แต่มันก็ยังคงหัวเราะต่อไป

         "^_^ +" มันเริ่มโกรธขึ้นมานิดๆ ฉันสังเกตได้...

         "นี่แกทำอะไรอยู่ฟระ ทำไมไม่พูด..." ฉันตะโกนกรอกหูมันเต็มๆ สะใจว่ะ

         "^ - ^ ++" ความโกรธค่อยๆเพิ่มขึ้นแล้วอันตรายจังเลย แต่ดูเหมือนว่ากำลังทดสอบอยู่นะ

         "เฮ้ย... ยัยพันธุ์ดุ แกกินยาผิดขวดมาป่าววะ... -_-;;; หรือว่า ได้กลิ่นอึ๊เหม็นๆของตัวเองจนเพี้ยนน่ะ..." ฉันล้อเลียนมัน

         "เอ่อ... กรุณา... เงียบๆได้มั้ยจ๊ะ ^-^ +++" สุดยอด ยัยพันธุ์ดุพูดสุภาพเป็นด้วยรึเนี่ย...

         "ไม่เงียบอ่ะ... ว่าแต่ว่า ตะกี้ฉันได้กลิ่นเหม็นตุๆ คงเป็นกลิ่นปากแกล่ะสิ โฮะๆๆ ^o^" ฉันหัวเราะอย่างสะใจ นี่เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่มันไม่โต้ตอบฉัน

         "โทษทีค่ะ แต่กรุณาออกห่างได้มั้ยคะ ในเมื่อเหม็นน่ะค่ะ ^-^ ++++"

         "เอ่อ... น้องเอ็มม่าคะ ครบ 50 นาที แล้วค่ะ..." เสียงกรรมการประจำกลุ่มดังขึ้นมา เอ็มม่าหุบยิ้มทันที บนใบหน้ามีแต่ความแค้น ฉันต้องสะดุ้ง และก็เริ่มวิ่งหนีด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ ทันที แต่ทว่า ยัยเอ็มม่าก็มาต่อพื้นจนพื้นเป็นรอยแยกระหว่างขาทั้ง 2 ของฉัน ฉันหอบทันที

          เอ็มม่าค่อยๆเดินเข้ามา เธอกำหมัด แต่ว่า... กลับมีชายคนหนึ่งมายืนบังเธอไว้...

          "นี่ไม่ใช่เขตต่อสู้ครับผม..." ยี๋ เสียงไอ้คนชอบฉวยโอกาสดังขึ้น ฉันค่อยๆเดินออกห่างจากมันไป...

         "คุณไม่ควรทำร้ายคนที่เชยอย่างนี้นะครับ..." -_- + ปื้ด... เสียงเส้นเลือดของฉันค่อยๆปูดขึ้น ยัยพันธุ์ดุยิ้มอย่างพอใจ แล้วก็หัวเราะก๊ากๆๆ

         "เออ... จริงด้วย... ลืมไป... เราไม่ควรถือสาสุดยอดนังเชยแห่งปี"

        "ใช่แล้วคร้าบ... โอ๊ย..." ฉันเดินมาเขกกะบาลไอ้ประธานนักเรียนตัวแสบทันที "ทำอะไรของเธอน่ะ..." มันร้องขึ้น ใครจะไปสนใจล่ะ แล้วฉันก็เริ่มต่อยมันทันที โทษฐานทำให้ฉันอับอายมาหลายครั้งหลายครา

         "ไอ้โง่ แค่นี้แกยังไม่รู้อีกรึไงกันว่า แกโดนอะไร" ฉันพูดพลางยิ้มเยาะเย้ย "โง่จริงๆ"

         "ยัยเชยยยยยย แกกล้าหือกับท่านปธน.(ประธานนักเรียน) คนนี้ได้ไงกัน" เอ็มม่าพูดขึ้น

         "กล้า... มีปัญหามะ ^o^/" โฮะๆ และแล้วยัยพันธุ์ดุก็ลากตัวฉันไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งไร้ผู้คน ฉันรู้สึก... ถึง... ลางร้าย และฉันก็ต้องเบิ่งตากว้างขึ้นเมื่อ ยัยพันธุ์ดุพุ่งหมัดแรกมาที่ใบหน้าของฉัน แล้วก็ซัดอีกหมัด

          "ทีหลัง อย่ามายุ่งกับท่านปธน.ของฉันนะ -_- ++" ยัยเอ็มม่าหรือยัยพันธุ์ดุพูดก่อนค่อยๆเดินสะบัดตูดออกไป เฮอะๆ ทำเป็นใหญ่นะ ถ้าอย่างงั้น ยิ่งต้องยุ่งกับท่านปธน.หน้าโง่ของมันใหญ่เลย ฮุๆ รับรอง เธอจะต้องเสียใจที่กล้ามาต่อยฉันอย่างนี้ ฉันคิดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ซึ่งแฝงความสะใจอยู่หน่อยๆ

=========================
Writer :
ซา- หวาด- ดี- ค่า-
ไม่ได้อัพซะนาน
ไปเข้าค่ายมาคร่า
โฮะๆ จะขยันอัพบ่อยๆนะคร้า
แล้วจะพยายามไปเยี่ยมเยียนเรื่องอื่นบ่อยๆด้วยคร่า