รักนี้ต้องยกนิ้วให้หมาๆ

ลำดับตอนที่ #7 : บททดสอบ 2 >> 100%

          การทดสอบครั้งต่อไปจะเป็นอะไรน้า... ตอนนี้ก็คัดเหลือเพียงแค่ 100 คนแล้วนิ อุๆ ฮิๆ

         "ต่อไปนี้ เราจะให้แต่ละคนจับคู่กันนะครับ ^0^ โดยที่ จะให้มาจับฉลากกัน และ โดยจะแบ่งเป็น 50 คู่ ใครชนะ ก็จะผ่านเข้ารอบต่อไป..." ท่านประธานนักเรียนกล่าวขึ้น ตอนนี้กำลังอารมณ์ดี เลยเรียกว่า ประธานนักเรียน หุๆ แหม... แต่บททดสอบต่อไปนี้ หมูๆ (อู๊ดๆ)

         ฉันเดินตรงไปแล้วจับฉลาก ค่อยๆเปิดขึ้นมา เหอๆ -_-''

          13

         ลัคกี้นัมเบอร์จริง~จริ๊ง แล้วงานนี้เราจะรอดมั้ยเอ่ย O-O" ฉันเหลือบซ้าย เหลือบขวา เห็นชายร่างยักษ์คนหนึ่ง แววตาโหดเหี้ยมอำมหิต กล้ามใหญ่เป็นมัดๆ อย่างต่ำ เราก็คงไม่ได้คู่กับคนๆนั้นหรอกเนอะ

         "เชิญ หมายเลข 1-5 ขึ้นสู่ลานประลอง" ท่านประธานนักเรียนกล่าวขึ้นมา...

         ฉันมองขึ้นไปบนเวที อ๊ะ... นั่นมัน ยัยหัวหน้าเอ็มม่ากำลังขึ้นไปบนเวที หมายเลข 3 ฉันมองขึ้นไป ก๊ากกกกกก TuT อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ ดูสิ ตัวสั่นดิ๊กๆเลย

         "ยัยเอ็มม่า กลัวตัวสั่นดิ๊กๆเลยนะย้า... ^o^" ฉันตะโกนขึ้นไป และดูเหมือนมันจะได้ยินซะด้วย คู่ต่อสู้ของยัยเอ็มม่าก็ตัวขนาดเดียวกันกับยัยพันธุ์ดุ จากนั้นัยัยพันธุ์ดุก็หันมาทางฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่แรงกล้าของเอ็มม่า


         "รอให้ฉันชนะก่อนเถอะแก... แกตายแน่... -_- +" ยัยพันธุ์ดุตะโกนมายังฉัน บรื๋อ ฟังแล้วยน่ากลัวชะมัดยากเลย... เฮ้อ

         "แล้วถ้าเกิดแกแพ้ล่ะ... ^o^" ถึงแม้ฉันจะกลัวสักเพียงใด แต่ฉันก็อยากย้อนมันว่ะ... อุๆฮิๆ ดูซิว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป...

         โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

         -_-'''''' O-O; และแล้วทันใดนั้นเอง เวทีทั้งเวทีก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ส่วนคู่ต่อสู้ของยัยพันธุ์ดุก็ลงไปนอนสั่นอยู่กับพื้น ไม่น่าเชื่อว่า ยัยพันธุ์ดุจะร้ายขนาดทำเวทีพัง ปกติทำโต๊ะพังได้ แต่นี่ ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ ระวังตัวหน่อยก็ดี เดี๋ยวจะตายก่อนเวลาอันควร เอื้อก =_=;;

         "ยัยเชยแกเตรียมตัวตายได้แล้ว ^-^+" เอ็มม่าตะโกนลั่น

         "O-O;;; ท่านเอ็มม่า... ท่านนั้นช่างเก่งกาจจริงๆหนอ... โปรดไว้ชีวิตข้าสักครั้งเถิด ท่านหัวหน้าห้องคนดี" ฉันพูดอย่าง แต่ใจฉันมันไปคนละขั้วเลยแหละ

         "ก็ได้... ทีหลังอย่าหือกับท่านเอ็มม่าท่านนี้อีกล่ะ..." เชอะ ยัยพันธุ์ดุ ปกติฉันก็จะสู้แกนะ แต่ฉันต้องออมแรงไว้ก่อนน่ะย่ะ...

          "ค่า... ^u^ ;;;" เฮ้อ... รอดตัวไป..." หวุดหวิดเลยแฮะเรา... 

          "ขอเชิญคู่ที่ 6-10 ขึ้นเวทีเลยคร้าบ..." ฉันได้ยินเสียงของท่านประธานนักเรียนดังขึ้น พลางคิดสงสารคนที่ได้ใช่เวทีของเอ็มม่าซึ่งเป็นเวทีหมายเลข 3 เอ๋... เดี๋ยวสิ O-O หรือว่า... Y^Y เราจะต้องใช้เวทีนั้นด้วย... ขอกรี๊ดเลยนะนั่น คงไม่หรอกน่า แล้วฉันก็ส่ายหัว ( T^T)(T^T )( T^T) เฮ้อ... ไม่มีทาง เราไม่มีทางซวยขนาดนั้นหรอก

           ฉันเดินวนไปวนมาอยู่กับที่ พลางคิดอย่างตื่นเต้นว่า คู่ต่อสู้ของฉันจะเป็นใคร หากว่าเป็นคนที่ไม่เก่ง ก็น่าเสียดาย แต่ก็สบายดีชนะง่าย แต่ถ้าเกิดเป็นคนเก่ง เราก็จะได้สู้อย่างดุเดือด คงมันส์น่าดู แต่ไม่แน่เราก็อาจจะแพ้ก็ได้... เฮ้อ...

           "ว้าว... หญิงสาวผมสีน้ำตาลกำลังใช้เท้าถีบคู่ต่อสู้อยู่นะครับ... หยุดได้แล้วครับ... คู่ต่อสู้ล้มแล้ว โปรดหยุดด้วย O-O" เอ๋... ทำไมท่านประธานนักเรียนถึงได้พูดเสียงอย่างตื่นตระหนกอย่างนั้น ฉันหันไปบนเวที และฉันก็ต้องอึ้ง

           OoO;;; เลือด... เลือดเต็มบนเวที ฉันต้องนิ่ง เมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่บนเวที บนเสื้อนักเรียนที่น่าจะเป็นสีขาวสะอาด แต่บัดนี้ กลับมีเลือดสีแดงเป็นจุดๆอยู่ด้านบน... ฉันมองหน้าเธอ... ใครกันนะที่โหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้ ส่วนนักเรียนอีกคนที่เป็นคู่ต่อสู้ของเธอ ก็ถูกหามส่งโรงพยาบาลไป

           เธอที่หันหลังให้ผู้คนค่อยๆหันมาทีละน้อย ผมสีน้ำตาลของเธอที่ถูกรวบไว้สะบัดเล็กน้อย ดวงตาของเธอเป็นสีน้ำตาลเข้มซึ่งกลมโต แต่ที่หน้าของเธอกลับมีรอยแผลเป็นตั้งแต่หน้าผากจนถึงคาง... ฉันสะดุ้งเล็กน้อย... เมื่อเห็นเธอ...

         "ซิลค์!!!!!!!!!!" ฉันกับเอ็มม่าพูดขึ้นพร้อมกัน... เธอค่อยๆเดินลงมาจากเวที เรา 2 คนวิ่งตรงดิ่งไปยังเธอ

         "ซิลค์... เธอไปทำอะไรที่หน้าของเธอมา O-O;;;" ฉันถามด้วยความตื่นตระหนก สายตาของซิลค์ดูเย็นชาผิดปกติ ไม่เหมือนกับซิลค์ที่ฉันเคยเจอ

         "ฉันไม่ใช่ซิลค์... ฉันชื่อว่าทราย... ว่าแต่ว่า... เธอคงเป็นคนในรูปโป๊รูปนั้นน่ะสิ... เพราะ... เธอ... เพราะ... เธอ... ฮึ่ม" เอ๋... รูป... โป๊ อ๊ากกกกกก เรางงไปหมดแล้วนะเนี่ย

         "เหรอ... ดวงมันไปถ่ายรูปโป๊ด้วยเหรอ... รูปเป็นไงล่ะ..." ยัยเอ็มม่าหนอ ยัยเอ็มม่า บังอาจนักนะ ฉันจะไปถ่ายรูปโป๊ได้ยังง้ายยยยย

         "อย่ามาใส่ร้ายฉันสิ ฉันไม่เคยถ่าย... > , < นะ" ฉันพูดอย่างไม่ใจ ทำไมวันนี้ซิลค์มันแปลกๆหว่า เอ๊ย แล้วอีกอย่างทำไมมันบอกว่าตัวเองชื่อทราย วุ้ย งงไปหมดแล้ว...

         "นี่ไง... หลักฐาน..." ซิลค์ค่อยๆหยิบรูปใบหนึ่งออกมา มันเป็นภาพฉันทำท่าดูดนิ้วจ๊วบ จ๊วบ เอ๋... คุ้นๆแฮะ... แล้วทำไม ฉันถึงใส่แค่เสื้อในกับกางเกงในล่ะเนี่ย... ใครกันนะที่ทำอย่างนี้น่ะ... O-O หรือว่าจะเป็นไอ้กลุ่มแม็คนั่น... โอ๊ย มันบังอาจเอารูปของเราไปตัดต่อเชียวรึเนี่ย

        "ว้าว... ไม่ยักรู้แฮะ แกถ่ายรูปโป๊ด้วย... OuO" ยัยเอ็มม่าจ้องตาโต อ๊ากก ฉันอยากจะบ้าตาย ทำไมไอ้กลุ่มแม็คถึงต้องตัดต่อรูปของฉันด้วยน้า

        "อีกไม่นาน... ทรายคนนี้ จะมาฆ่าเธอ..." แล้วซิลค์ที่บอกว่าตัวเองเป็นทรายก็ยกกำปั้นขึ้นมาจะชกฉัน ฉันยืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก ส่วนเอ็มม่าก็วิ่งไปไกล ฉันหลับตาปี๋ แต่มีใครสักคนหนึ่งมาช่วยฉันไว้ เขาจับมือฉัน และดึงฉันออกมา

        "OoO อีตาบ้า... ไอ้ฉวยโอกาส ไอ้คนเลี้ยงหมาไม่เป็น ไอ้ชั่ว ไอ้เลว บังอาจมาจับมือ... ไอ้หน้าม่อ" ฉันร้องออกมาใส่ท่านประธานนักเรียน

        "ไม่ขอบคุณแล้วยังจะด่าอีกเนอะ... > , < +" ไอ้อีตาบ้า ไม่ด่าแกมากกว่านี้ก็บุญแล้วเฟร้ย...

        "หลีกไปซะ... ไม่งั้นฉันจะชกพร้อมนายไปด้วยเลย..." ซิลค์พูดขึ้น ฉันงงไปหมดแล้วนี่มันเป็นอะไรกันนะ ทำไมซิลค์หงิมๆถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้กัน

         "ฉันคือประธานนักเรียน หากว่าเธอชกฉัน เธอถูกไล่ออกแน่..." อีตาบ้าจอมฉวยโอกาสพูดขึ้น แล้วก็ใช้สายตาของเขาจ้องไปทีซิลค์จนเธอคลายหมัดแล้วค่อยๆเดินผ่านตัวฉันไป

         "ซิลค์... ทำไมเธอถึงทำแบบนี้..." ฉันตะโกนถามเธอ

          "บอกแล้วไงว่า... ฉันไม่ใช่ซิลค์ ฉันชื่อว่าทราย เลิกเรียกว่าซิลค์สักที" เธอค่อยๆเดินผ่านฉันไป ฉันรู้สึกเหนื่อย... เหนื่อย... เหลือเกิน ฉันสับสนไปหมดแล้ว นี่มัน... เกิดอะไรขึ้นกันนะ

          "หงิง~" มาม่าร้องขึ้น ทำให้สติของฉันถูกเรียกกลับคืนมา มันมาเลียขาของฉันแล้วก็กัดกระโปรงฉัน พลางลากฉันขึ้นไปบนเวที

          "ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ... เจ้ามาม่า..." ฉันหอมมันก่อนหนึ่งที ก่อนที่จะเดินขึ้นเวทีอย่างสง่างาม ถึงแม้กระโปรงจะขาดก็เถอะนะ T^T โดยที่ไม่รู้อยู่เลยว่า มีคนกำลังจ้องฉันอยู่ด้วยสายตาแห่งความห่วงใย