ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ความลับรั่วไหล O___O:;; By นายภัทร ^O^
สวัสดีครับ เกิดการผิดพลาดทางเทคนิคนักครับ ผมจึงจะมาเป็นคนเล่าแทนคร้าบ ดีใจไหมเอ่ย ^O^
...
ไร้เสียงตอบรับ -_-;;; ง่า... ผิดหวังจังเลย ช่างมันเถอะนะ เรามาเริ่มเรื่องของเราเลยดีกว่า
ขณะที่ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน.... OoO โอ้... ไมโรงเรียน ไมสาวๆ ไมทุกๆคน จึงมองตูอย่างนี้หว่า -_-||||||| รู้มั้ยว่ามองยังไง ก็มองแบบเหล่ตามอง ก่อนเชิดหน้าไปไง เกิดอารายขึ้นหว่า
"ภัทร!!!!"
"คร้าบ OoO" ผมสะดุ้งเมื่ออาจารย์นุ้ยเรียกผม
"เธอทำให้ฉันผิดหวังมากเลยนะ... รวมถึงดวงด้วย... ฉันไม่รู้ว่าควรทำไงดี ยังไงซะ ก็รอดวงมาที่นี่ก่อนเถอะ..." เอ๋... มีเรื่องไรกันหว่า ทำไมทุกคนถึงดูเคร่งเครียด แต่ว่า ก็มีหญิงสาวบางคนร้องไห้ด้วย เวลาเห็นเรา เป็นอะไรกันไปหมดหว่า มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยิ้มในโรงเรียน ไอ้รักษ์ไง
ผมกำหมัด เตรียมเดินไปหาไอ้รักษ์ แต่ทว่า...
"จะไปไหนน่ะ... มารอดวงกับฉันก่อนสิ -_-+++ ทำผิดแล้วจะหนีรึไงกัน อาจารย์มองเธอผิดไปจริงๆ มองผิดไป นึกว่าเธอจะเป็นประธานนักเรียนที่ดีซะอีก ที่ไหนได้ ชั่วซะไม่มีอะ" เฮ้ยๆ ชั่ว เลยรึไงกันน่ะ ต่อให้ยังไงก็ไม่เห็นอาจารย์เคยใช้คำพูดว่าชั่วนี่นา ยกเว้นแต่โกรธจริงๆ
"อาจารย์ ผมกับดวงทำอะไรผิดคร้าบบบ กรุณาบอกเถอะนะคร้าบ แล้วปล่อยผมไปทำหน้าที่ประธานนักเรียนเถอะนะคร้าบ ^^" ผมส่งยิ้มให้อาจารย์
"ยี๋ ไอ้เด็กเลว ทำผิดแล้วไม่ยอมสารภาพ ยังจะหนีความผิดอีกนะ ดีนะเนี่ยที่รักษ์ช่วยมาบอกครู ครูเลยไปค้นหาความจริงดูอีกที แล้วก็พบว่ามันเป็นความจริงน่ะ" ไอ้เด็กเลว เหรอ อาจารย์ว่าเราขนาดนี้เชียว T^T เสียใจนะเนี่ย นอกจากนี้ไอ้ รักษ์ มันไปพูดอะไรกับอาจารย์หว่า สงสัยจริงๆ... ขณะที่กำลังแอบเดินออกห่างไปเพื่อไปคุยกับรักษ์ให้รู้เรื่อง
"จะไปไหน!!! มาอยู่รอนี่ รอนังดวงก่อน" บรื๋อ อาจารย์ น่ากลัวจังเลยแฮะ อาจารย์ทำตาโต๊~โต หน้ากลัวชะมัด
"ต...แต่... ผมจะไปเข้าห้องน้ำครับ ^^"
"ไม่ต้องเข้า ปล่อยให้ราดตรงนั้นแหละ" เฮ้ย... แล้วถ้าเกิดปวดจริงๆล่ะ เราไม่ซวยแย่เลยรึไง สงสัยวันนี้ตูคงต้องฉี่ราดแน่ๆเลย TT_TT
ผมมองดูนาฬิกา 12.00 น. แล้วหรือเนี่ย ไมนังเฉิ่มมันยังไม่มาอีกล่ะเนี่ย ปวดฉี่ก็ปวดฉี่ เฮ้ย ขออาจารย์ไปฉี่ก็ไม่ยอมให้ฉี่อีก อุตส่าห์อั้นมาตั้งนาน...
...
-_-;;; O_O;;; Y_Y;;;
"ขอโทษครับ... ที่ราดออกมาอย่างนี้น่ะครับ ผมรู้ว่าไม่สมควร แต่ว่ามันก็ราดออกมาแล้วครับ..." อะไรราดน่ะเหรอ ก็ฉี่น่ะสิ อึ๋ย ขออาจารย์เข้าห้องน้ำก็ไม่ยอมให้เข้า
"จะราดแล้วทำไมไม่บอกครูล่ะห๊า โตแล้วราดนี่ไม่อายรึไงกัน O^O+++" เอ๋... ก็พอผมขออาจารย์เข้าห้องน้ำ อาจารย์ไม่ให้นี่นา
ตอนนี้ผมไม่มีอะไรทำ ผมก็เอาของเล่นที่ซื้อมาจากร้าน มันชื่อว่า ของเล่น "แปลภาษาหมาๆ" ที่ฮิตมากในตอนนี้ ผมแอบหยิบมันขึ้นมา ไปทางเจ้าดาน่า แล้วผมก็ยื่นของเล่นรูปทรงสี่เหลี่ยม ทันใดนั้นเอง เจ้าอุจจาระเรื้อนก็ร้องขู่ผมออกมาว่า "แง่งงงงงง."
ทันใดนั้นเอง ผมก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อมีเสียงหวานใสดังออกมาจากของเล่นว่า
"อย่าเอามาไว้ใกล้นะ เดี๋ยวพ่อจะกัดแมร่งเลย"
...
มัน... มัน... ใช่เร้อ เจ้าอุจจาระเรื้อนมันบอกอย่างนั้นจริงๆเร้อ... น่ากลัวจังเลย เจ้าหมาตัวนี้ ไม่รู้ยัยเฉิ่มเลือกหมาน่ากลัวพันธุ์นี้มาได้ยังไงกัน
"โอเคๆ ไม่เอาเข้าใกล้แล้ว..." ผมตอบไปให้เจ้าหมาใหญ่สุดน่าเกลียด ไอ้อุจจาระเรื้อนจอมดุ พร้อมกับเอาของเล่น "แปลภาษาหมาๆ" ออกห่างจากตัวมัน
แล้วเจ้าอุจจาระเรื้อนก็หันไปทางอื่น ส่วนผมก็ยื่นหน้าไปมองมันใกล้ๆ
"ทำอะไรอยู่น่ะ นายภัทรจอมชั่วร้าย นั่งเฉยๆเป็นมั้ย" O-O ผมสะดุ้งทันทีที่อาจารย์นุ้ยเรียกผมว่า นายภัทรจอมชั่วร้าย แล้วผมก็นั่งรอดวงเฉยๆต่อไป พร้อมกับเหลือบมองไอ้อุจจาระเรื้อนจอมโสโครก (ถึงแม้ว่า วันก่อน ยัยเฉิ่มจะเพิ่งอาบน้ำให้มันก็เถอะนะ แต่ตัวงี้ เหม็นโคตรๆเลย) ซึ่งความน่ารักของมันนั้น เท่ากับ -999999999999 ไม่รู้จบ
"โบร๋วววววววววววววววววววว..." เฮ้ยๆๆๆๆ หอนด้วยเหรอ ที่โรงเรียนมีผีรึไงกัน =_=;;;
"เบื่อโว้ยยยยยยยยยยยยยยย" เสียงดังออกมาจากของเล่น "แปลภาษาหมาๆ" อีกครั้ง
"ใครบ่นว่าเบื่อน่ะ นายภัทรผู้ไม่ได้เรื่อง ตอบครูหน่อยสิ" O0O โอ้... คราวนี้เป็นนายภัทรผู้ไม่ได้เรื่อง แฮะ อาจารย์นุ้ยอ้า...
"เจ้าอุจจะ... เอ๊ย... เจ้าดาน่าอ่าครับ... -u-;;;" ผมตอบตามความจริง ทันใดนั้น ผมมองเห็นหน้าของครู แดงขึ้น แดงขึ้น จน ใบหน้านั้นแดงเนื่องจากเต็มไปด้วยความโกรธ
"ตอบดีๆได้มั้ย ห๊า หมาตัวไหนมันจะพูดได้ เอ้อ... แล้วนั่นน่ะ มันใช่เจ้าดาน่าแน่เร้อ ( _ _)" อาจารย์นุ้มมองมาทางเจ้าอุจจาระเรื้อน แล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"เอ่อ... เพราะของเล่น... แปลภาษาหมาๆ อ่าครับ... แล้วนี่ เจ้าดาน่า ชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ - -;;;" ผมตอบพลางยิ้มแบบฝืดๆ ตายห่า แมร่ง ความลับจะแตกเปล่าหว่า น่ากลัวชะมัด ผมไม่อยากเป็นตู่รักกับยัยเฉิ่มด้วยนะ ยี๋ หน้าตาแบบนั้น คิ้วหนาเป็นปื้น ปากแบะๆห้อยๆ หูกาง 180 องศา จมูกแบะๆ แค่คิดก็แทบจะอ้วกแล้ว ไอ้หน้าที่ไร้ความงามอย่างนั้นน่ะ
แล้วผมก็ยื่นมือไปลูบหัวเจ้าอุจจาระเรื้อน แบบที่ทำกับดาน่าเป็นประจำ "โอ๊ยยยย" ผมร้องออกมาเบาๆ ทันทีที่เจ้าอุจจาระเรื้อนมันกัดผม Y^Y ซวยจิงจิ๊ง แล้วไอ้หมาบ้าตัวนี้มันเป็นพิษสุนัขบ้าป่าวหว่า ยังไม่ได้พามันไปตรวจอารายเล้ย
"ไหน ใครให้เอามาเล่น อาจารย์บอกว่าให้นั่งเฉยๆก็นั่งเฉยๆสิ แล้วของเล่นไร้สาระแบบนี้ เอามาโรงเรียนทำไม ก็แค่ของหลอกเด็ก เอามาให้ครูมา...." ผมก็ต้องยื่นให้อาจารย์นุ้ย ความจริงแทบไม่อยากยื่นให้เล้ย เพราะของเล่นอันนั้นเพิ่งออกมาใหม่ๆ ฮิตกันจะตาย
"อาจารย์ไม่รู้จักจริงเหรอครับ เช้ย~เชยนะครับ ^^" ผมแซวอาจารย์
"ใครว่า อาจารย์ก็มีอยู่อันหนึ่งเหมือนกันนะ อุ๊บส์ O-O;;;" อาจารย์นุ้ยรีบยกมือขึ้นมาปิดปากทันที "เอาเป็นว่า อาจารย์ไม่ได้เชยแล้วกัน" แล้วอาจารย์ก็โยนของเล่นของผมไป โฮ ไม่นะ ของเล่นของโพ้มมมมม TTTTT_TTTT ราคาตั้ง 10000 กว่าบาทแน่ะ ถึงแม้ดูภายนอกแล้วจะเหมือนพลาสติกป๋องแป๋งห่วยๆก็เถอะนะ
แล้วหมาชิสุตัวหนึ่งก็วิ่งตรงดิ่งมายังอาจารย์นุ้ย
"บ๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"มันร้องอย่างรนราน ตัวของมันสั่นผั่บๆๆๆๆๆๆ
"เจ้านาย หนูกลัวไอ้แมลงสีแดงๆตัวเล็กๆตรงต้นไม้ตรงนู้นน่า แงๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมได้ยินเสียงที่เล็กๆ มาจากในตัวอาจารย์นุ้ย 55555 คิดๆแล้วผมก็ยิ้มออกมา
"อาจารย์คร้าบ อาจารย์ก็ซื้อของเล่นชิ้นนั้นเหมือนกันใช่มั้ยคร้าบ 5++ แล้วดูหมาของอาจารย์น่ะ กลัวมดเหรอครับ น่าทุเรศจริงๆนะคร้าบ 5++" แล้วผมก็ออกอาการหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ผมสังเกตอาจารย์หน้าแดงเล็กน้อย ดูท่าทางจะพูดไม่ออกล่ะสิ 5++
แล้วอย่างนี้เราต้องรอถึงเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย เมื่อไหร่ นังเฉิ่มจะมาซะทีหนึ่ง ขี้เกียจรอจริงจริ๊ง แล้วเมื่อไหร่จะได้ถูกปล่อย เราจะได้ไปฉีดยากันโรคพิษสุนัขบ้าซะทีหนึ่ง กลัวตายอ่านะ -_-;;; เฮ้อ... ทำไมอาจารย์ต้องรอนังเฉิ่มก่อนแล้วค่อยบอกนะ หรือว่า อาจารย์นุ้ยจะรู้เรื่อง มาม่าท้องกับดาน่าแล้ว อุ๊บส์ O-O เป็นไปได้ง้ายยย หรือว่า นังเฉิ่มไปเล่าให้เพื่อนมันฟัง คงไม่ล่ะมั้งนะ เพราะเรื่องนี้มีผลกับมันโดยตรง... แล้วไมอาจารย์รู้เรื่อง นอกจากนี้คนทั้งโรงเรียนจะรู้ด้วยเปล่า เห็นมองด้วยสายตาแปลกๆตั้งแต่เช้านี้แล้ว
ความลับรั่วไหลแน่เล้ย อาการแบบนี้น่ะ Y^Y โฮๆๆๆๆ ไม่น้า นี่เราต้องเป็นคู่รักประจำโรงเรียนกับนังเฉิ่มเร้อ ถ้าเป็นกับคนอื่นยังพอว่า แต่นี่ท่าทางจะต้องเป็นกับนังเฉิ่มน่ะสิ
===========================
Writer :
ความลับรั่วไหลตามชื่อตอน
เป็นไงคะ ง่า ดีใจขึ้นมาบ้างแว้ว โฮะๆ มีคนมาเม้นท์เพิ่มให้
ขอขอบคุณทุกๆคนที่มาเม้นท์ให้นะคะ
แล้วว่างๆนี่จะไปเยี่ยมให้หมดทุกคนเลยนะคะ
MiSS U น้า ฮิๆ
...
ไร้เสียงตอบรับ -_-;;; ง่า... ผิดหวังจังเลย ช่างมันเถอะนะ เรามาเริ่มเรื่องของเราเลยดีกว่า
ขณะที่ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน.... OoO โอ้... ไมโรงเรียน ไมสาวๆ ไมทุกๆคน จึงมองตูอย่างนี้หว่า -_-||||||| รู้มั้ยว่ามองยังไง ก็มองแบบเหล่ตามอง ก่อนเชิดหน้าไปไง เกิดอารายขึ้นหว่า
"ภัทร!!!!"
"คร้าบ OoO" ผมสะดุ้งเมื่ออาจารย์นุ้ยเรียกผม
"เธอทำให้ฉันผิดหวังมากเลยนะ... รวมถึงดวงด้วย... ฉันไม่รู้ว่าควรทำไงดี ยังไงซะ ก็รอดวงมาที่นี่ก่อนเถอะ..." เอ๋... มีเรื่องไรกันหว่า ทำไมทุกคนถึงดูเคร่งเครียด แต่ว่า ก็มีหญิงสาวบางคนร้องไห้ด้วย เวลาเห็นเรา เป็นอะไรกันไปหมดหว่า มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยิ้มในโรงเรียน ไอ้รักษ์ไง
ผมกำหมัด เตรียมเดินไปหาไอ้รักษ์ แต่ทว่า...
"จะไปไหนน่ะ... มารอดวงกับฉันก่อนสิ -_-+++ ทำผิดแล้วจะหนีรึไงกัน อาจารย์มองเธอผิดไปจริงๆ มองผิดไป นึกว่าเธอจะเป็นประธานนักเรียนที่ดีซะอีก ที่ไหนได้ ชั่วซะไม่มีอะ" เฮ้ยๆ ชั่ว เลยรึไงกันน่ะ ต่อให้ยังไงก็ไม่เห็นอาจารย์เคยใช้คำพูดว่าชั่วนี่นา ยกเว้นแต่โกรธจริงๆ
"อาจารย์ ผมกับดวงทำอะไรผิดคร้าบบบ กรุณาบอกเถอะนะคร้าบ แล้วปล่อยผมไปทำหน้าที่ประธานนักเรียนเถอะนะคร้าบ ^^" ผมส่งยิ้มให้อาจารย์
"ยี๋ ไอ้เด็กเลว ทำผิดแล้วไม่ยอมสารภาพ ยังจะหนีความผิดอีกนะ ดีนะเนี่ยที่รักษ์ช่วยมาบอกครู ครูเลยไปค้นหาความจริงดูอีกที แล้วก็พบว่ามันเป็นความจริงน่ะ" ไอ้เด็กเลว เหรอ อาจารย์ว่าเราขนาดนี้เชียว T^T เสียใจนะเนี่ย นอกจากนี้ไอ้ รักษ์ มันไปพูดอะไรกับอาจารย์หว่า สงสัยจริงๆ... ขณะที่กำลังแอบเดินออกห่างไปเพื่อไปคุยกับรักษ์ให้รู้เรื่อง
"จะไปไหน!!! มาอยู่รอนี่ รอนังดวงก่อน" บรื๋อ อาจารย์ น่ากลัวจังเลยแฮะ อาจารย์ทำตาโต๊~โต หน้ากลัวชะมัด
"ต...แต่... ผมจะไปเข้าห้องน้ำครับ ^^"
"ไม่ต้องเข้า ปล่อยให้ราดตรงนั้นแหละ" เฮ้ย... แล้วถ้าเกิดปวดจริงๆล่ะ เราไม่ซวยแย่เลยรึไง สงสัยวันนี้ตูคงต้องฉี่ราดแน่ๆเลย TT_TT
ผมมองดูนาฬิกา 12.00 น. แล้วหรือเนี่ย ไมนังเฉิ่มมันยังไม่มาอีกล่ะเนี่ย ปวดฉี่ก็ปวดฉี่ เฮ้ย ขออาจารย์ไปฉี่ก็ไม่ยอมให้ฉี่อีก อุตส่าห์อั้นมาตั้งนาน...
...
-_-;;; O_O;;; Y_Y;;;
"ขอโทษครับ... ที่ราดออกมาอย่างนี้น่ะครับ ผมรู้ว่าไม่สมควร แต่ว่ามันก็ราดออกมาแล้วครับ..." อะไรราดน่ะเหรอ ก็ฉี่น่ะสิ อึ๋ย ขออาจารย์เข้าห้องน้ำก็ไม่ยอมให้เข้า
"จะราดแล้วทำไมไม่บอกครูล่ะห๊า โตแล้วราดนี่ไม่อายรึไงกัน O^O+++" เอ๋... ก็พอผมขออาจารย์เข้าห้องน้ำ อาจารย์ไม่ให้นี่นา
ตอนนี้ผมไม่มีอะไรทำ ผมก็เอาของเล่นที่ซื้อมาจากร้าน มันชื่อว่า ของเล่น "แปลภาษาหมาๆ" ที่ฮิตมากในตอนนี้ ผมแอบหยิบมันขึ้นมา ไปทางเจ้าดาน่า แล้วผมก็ยื่นของเล่นรูปทรงสี่เหลี่ยม ทันใดนั้นเอง เจ้าอุจจาระเรื้อนก็ร้องขู่ผมออกมาว่า "แง่งงงงงง."
ทันใดนั้นเอง ผมก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อมีเสียงหวานใสดังออกมาจากของเล่นว่า
"อย่าเอามาไว้ใกล้นะ เดี๋ยวพ่อจะกัดแมร่งเลย"
...
มัน... มัน... ใช่เร้อ เจ้าอุจจาระเรื้อนมันบอกอย่างนั้นจริงๆเร้อ... น่ากลัวจังเลย เจ้าหมาตัวนี้ ไม่รู้ยัยเฉิ่มเลือกหมาน่ากลัวพันธุ์นี้มาได้ยังไงกัน
"โอเคๆ ไม่เอาเข้าใกล้แล้ว..." ผมตอบไปให้เจ้าหมาใหญ่สุดน่าเกลียด ไอ้อุจจาระเรื้อนจอมดุ พร้อมกับเอาของเล่น "แปลภาษาหมาๆ" ออกห่างจากตัวมัน
แล้วเจ้าอุจจาระเรื้อนก็หันไปทางอื่น ส่วนผมก็ยื่นหน้าไปมองมันใกล้ๆ
"ทำอะไรอยู่น่ะ นายภัทรจอมชั่วร้าย นั่งเฉยๆเป็นมั้ย" O-O ผมสะดุ้งทันทีที่อาจารย์นุ้ยเรียกผมว่า นายภัทรจอมชั่วร้าย แล้วผมก็นั่งรอดวงเฉยๆต่อไป พร้อมกับเหลือบมองไอ้อุจจาระเรื้อนจอมโสโครก (ถึงแม้ว่า วันก่อน ยัยเฉิ่มจะเพิ่งอาบน้ำให้มันก็เถอะนะ แต่ตัวงี้ เหม็นโคตรๆเลย) ซึ่งความน่ารักของมันนั้น เท่ากับ -999999999999 ไม่รู้จบ
"โบร๋วววววววววววววววววววว..." เฮ้ยๆๆๆๆ หอนด้วยเหรอ ที่โรงเรียนมีผีรึไงกัน =_=;;;
"เบื่อโว้ยยยยยยยยยยยยยยย" เสียงดังออกมาจากของเล่น "แปลภาษาหมาๆ" อีกครั้ง
"ใครบ่นว่าเบื่อน่ะ นายภัทรผู้ไม่ได้เรื่อง ตอบครูหน่อยสิ" O0O โอ้... คราวนี้เป็นนายภัทรผู้ไม่ได้เรื่อง แฮะ อาจารย์นุ้ยอ้า...
"เจ้าอุจจะ... เอ๊ย... เจ้าดาน่าอ่าครับ... -u-;;;" ผมตอบตามความจริง ทันใดนั้น ผมมองเห็นหน้าของครู แดงขึ้น แดงขึ้น จน ใบหน้านั้นแดงเนื่องจากเต็มไปด้วยความโกรธ
"ตอบดีๆได้มั้ย ห๊า หมาตัวไหนมันจะพูดได้ เอ้อ... แล้วนั่นน่ะ มันใช่เจ้าดาน่าแน่เร้อ ( _ _)" อาจารย์นุ้มมองมาทางเจ้าอุจจาระเรื้อน แล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"เอ่อ... เพราะของเล่น... แปลภาษาหมาๆ อ่าครับ... แล้วนี่ เจ้าดาน่า ชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ - -;;;" ผมตอบพลางยิ้มแบบฝืดๆ ตายห่า แมร่ง ความลับจะแตกเปล่าหว่า น่ากลัวชะมัด ผมไม่อยากเป็นตู่รักกับยัยเฉิ่มด้วยนะ ยี๋ หน้าตาแบบนั้น คิ้วหนาเป็นปื้น ปากแบะๆห้อยๆ หูกาง 180 องศา จมูกแบะๆ แค่คิดก็แทบจะอ้วกแล้ว ไอ้หน้าที่ไร้ความงามอย่างนั้นน่ะ
แล้วผมก็ยื่นมือไปลูบหัวเจ้าอุจจาระเรื้อน แบบที่ทำกับดาน่าเป็นประจำ "โอ๊ยยยย" ผมร้องออกมาเบาๆ ทันทีที่เจ้าอุจจาระเรื้อนมันกัดผม Y^Y ซวยจิงจิ๊ง แล้วไอ้หมาบ้าตัวนี้มันเป็นพิษสุนัขบ้าป่าวหว่า ยังไม่ได้พามันไปตรวจอารายเล้ย
"ไหน ใครให้เอามาเล่น อาจารย์บอกว่าให้นั่งเฉยๆก็นั่งเฉยๆสิ แล้วของเล่นไร้สาระแบบนี้ เอามาโรงเรียนทำไม ก็แค่ของหลอกเด็ก เอามาให้ครูมา...." ผมก็ต้องยื่นให้อาจารย์นุ้ย ความจริงแทบไม่อยากยื่นให้เล้ย เพราะของเล่นอันนั้นเพิ่งออกมาใหม่ๆ ฮิตกันจะตาย
"อาจารย์ไม่รู้จักจริงเหรอครับ เช้ย~เชยนะครับ ^^" ผมแซวอาจารย์
"ใครว่า อาจารย์ก็มีอยู่อันหนึ่งเหมือนกันนะ อุ๊บส์ O-O;;;" อาจารย์นุ้ยรีบยกมือขึ้นมาปิดปากทันที "เอาเป็นว่า อาจารย์ไม่ได้เชยแล้วกัน" แล้วอาจารย์ก็โยนของเล่นของผมไป โฮ ไม่นะ ของเล่นของโพ้มมมมม TTTTT_TTTT ราคาตั้ง 10000 กว่าบาทแน่ะ ถึงแม้ดูภายนอกแล้วจะเหมือนพลาสติกป๋องแป๋งห่วยๆก็เถอะนะ
แล้วหมาชิสุตัวหนึ่งก็วิ่งตรงดิ่งมายังอาจารย์นุ้ย
"บ๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"มันร้องอย่างรนราน ตัวของมันสั่นผั่บๆๆๆๆๆๆ
"เจ้านาย หนูกลัวไอ้แมลงสีแดงๆตัวเล็กๆตรงต้นไม้ตรงนู้นน่า แงๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมได้ยินเสียงที่เล็กๆ มาจากในตัวอาจารย์นุ้ย 55555 คิดๆแล้วผมก็ยิ้มออกมา
"อาจารย์คร้าบ อาจารย์ก็ซื้อของเล่นชิ้นนั้นเหมือนกันใช่มั้ยคร้าบ 5++ แล้วดูหมาของอาจารย์น่ะ กลัวมดเหรอครับ น่าทุเรศจริงๆนะคร้าบ 5++" แล้วผมก็ออกอาการหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ผมสังเกตอาจารย์หน้าแดงเล็กน้อย ดูท่าทางจะพูดไม่ออกล่ะสิ 5++
แล้วอย่างนี้เราต้องรอถึงเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย เมื่อไหร่ นังเฉิ่มจะมาซะทีหนึ่ง ขี้เกียจรอจริงจริ๊ง แล้วเมื่อไหร่จะได้ถูกปล่อย เราจะได้ไปฉีดยากันโรคพิษสุนัขบ้าซะทีหนึ่ง กลัวตายอ่านะ -_-;;; เฮ้อ... ทำไมอาจารย์ต้องรอนังเฉิ่มก่อนแล้วค่อยบอกนะ หรือว่า อาจารย์นุ้ยจะรู้เรื่อง มาม่าท้องกับดาน่าแล้ว อุ๊บส์ O-O เป็นไปได้ง้ายยย หรือว่า นังเฉิ่มไปเล่าให้เพื่อนมันฟัง คงไม่ล่ะมั้งนะ เพราะเรื่องนี้มีผลกับมันโดยตรง... แล้วไมอาจารย์รู้เรื่อง นอกจากนี้คนทั้งโรงเรียนจะรู้ด้วยเปล่า เห็นมองด้วยสายตาแปลกๆตั้งแต่เช้านี้แล้ว
ความลับรั่วไหลแน่เล้ย อาการแบบนี้น่ะ Y^Y โฮๆๆๆๆ ไม่น้า นี่เราต้องเป็นคู่รักประจำโรงเรียนกับนังเฉิ่มเร้อ ถ้าเป็นกับคนอื่นยังพอว่า แต่นี่ท่าทางจะต้องเป็นกับนังเฉิ่มน่ะสิ
===========================
Writer :
ความลับรั่วไหลตามชื่อตอน
เป็นไงคะ ง่า ดีใจขึ้นมาบ้างแว้ว โฮะๆ มีคนมาเม้นท์เพิ่มให้
ขอขอบคุณทุกๆคนที่มาเม้นท์ให้นะคะ
แล้วว่างๆนี่จะไปเยี่ยมให้หมดทุกคนเลยนะคะ
MiSS U น้า ฮิๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น