รักนี้ต้องยกนิ้วให้หมาๆ

ลำดับตอนที่ #15 : วิกฤต by Silk

          ฉัน... ใยใหม สิริคณากุล... หรือ ซิลค์ หรืออีกนามหนึ่งที่เพื่อนฉันเคยเรียก แต่ไม่เคยกล่าวถึงเลยก็คือ ซิลกี้ จะมาเล่าเรื่องในตอนนี้ค่า ความจริง มันยังมีเรื่องที่ฉันข้องใจอยู่ นั่นก็คือเรื่องของคนที่หน้าตาคล้ายฉัน แต่ดูโหดกว่าเยอะเลย T^T นามว่า "ทราย" บางที ที่ตอนนั้นดวงมาถามฉันว่า ฉันมีฝาแฝดป่าว ก็อาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย...

          ฉันเดินไปที่โทรศัพท์... แล้วก็โทรไปหาเพื่อนเก่าที่แสนเก๊า~เก่าซึ่งอยู่ห้องเดียวกันกับทราย จนแทบจะจำฉันไม่ได้แล้ว แต่ฉันน่ะ จำเพื่อนได้หมดทุกคนล่ะ (ก็เรามีเพื่อนไม่กี่คนนี่นา =_=;;)

          "ฮัลโหล... ^^ นั่น...แฟรี่ ป่าวจ๊ะ..." ฉันพูด ไมเสียงฉันสั่นกัน...

          "นั่นใครเหรอ... ทำไมถึงมาขอสายแฟรี่จังล่ะจ๊ะ..."

          "อ๋อ เพื่อนของแฟรี่น่ะค่ะ.. ^^;"

          "ใครเหรอจ๊ะ..."

          "..." ฉันเงียบไปสักพักหนึ่งก่อนตอบว่า "ซิลกี้ค่ะ..."

          "ว้าย... เด็กโรคจิตคนนั้นน่ะเหรอจ๊ะ แหม แฟรี่เคยเล่าให้คุณแม่ฟังบ่อยๆแล้วน่ะจ้ะ ว่า หนู... โรค-จิต" O^O;;; โรค - จิต เหรอ แล้วสายก็ถูกตัดไป คงเป็นเพราะ คุณแม่ของแฟรี่จังวางหูล่ะมั้ง... แฟรี่... ไมเทอถึงทำอย่างนั้นล่ะ ทั้งๆที่อยู่ที่บ้าน เธอก็เอาแต่บอกฉันว่า ฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยนี่นา แล้วไมลับหลังเรียกฉันไอ้ โรคจิตล่ะ Y^Y ทั้งๆที่ฉันอุตส่าห์เล่นกับเธอตลอดช่วงประถม ทั้งๆที่ฉันให้เงินซื้อขนม ขนาดแม่เธอยังไม่ให้เงินเธอเลยไม่ใช่หรือ ฉันยังอุตส่าห์ให้นะเนี่ย แต่ดูสิ เธอทำอะไรกับฉันลงไป TT^TT 

          ฉันก็ตัดสินใจออกจากบ้าน เพื่อไปหาเพื่อนสนิทของฉัน ดวงกมล พิพัฒนาการ หรือนามว่า " ดวง " นั่นเอง

          "สวัสดีค่า..." ฉันทักทายคุณแม่ของดวง

           "จ้ะ... ดวงอยู่ชั้นสอง เข้าไปได้เลยนะจ๊ะ หนูซิลค์..." คุณแม่ของดวงดูใจดีจัง... ไม่รู้วันนี้เป็นอะไร ถึงดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

           "เอ่อ... แล้ว...  พี่โดมอยู่มั้ยล่ะคะ (_ _;;;)" ฉันถาม... ขอให้ตอบว่า.. ไม่อยู่ ด้วยเทิ้ง plz

          "อยู่จ้ะ... อยู่ในห้องนั่งเล่นน่ะจ้ะ... ^^ คิกๆ รู้นะว่าหนูแอบชอบพี่โดมเค้าใช่มั้ยล่า..." อ๊า //_//

          "ไม่ใช่นะคะ... //_// ไม่ใช่อย่างนั้น ที่ถามไปอย่างนั้น... ก็... เพราะว่า..." ฉันหน้าแดงทันที ความจริงไม่ได้หลงรักหรอกนะ เพียงแต่... ที่ถามไปเพราะไม่อยากเจอหน้าต่างหาก คราวที่แล้ว เดินมาที่บ้านของซิลค์ ไม่ยักรู้ว่า อาจารย์โดมนั้น จะเป็นพี่ชายของดวง... วันนั้นน่ะ ฝันร้ายที่สุดเลย ตอนที่ต้องมาเจอกับพี่โดมน่ะ... พี่โดมเค้าพาฉันไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ พอฉันปฏิเสธ เค้าก็ทำเป็นเหมือน... เด็กๆ... ดื้อดึงจะไปให้ได้... พอฉันไปสวนสาธารณะ...

           "นี่ซิลค์... จะผิดไหม หากฉันเรียกว่า... ซิลค์เฉยๆน่ะ..." พี่โดมพูดขึ้น หลังจากที่นั่งบนม้านั่ง โดยที่ฉันนั่งคนละตัวกับพี่เค้า...

           "แล้วแต่พี่สิคะ... //_//" ฉันตอบอย่างอายๆ... แล้วจู่ๆพี่ก็มานั่งม้านั่งตัวเดียวกันกับเขา... "เอ่อ... พี่คะ อย่าทำอย่างนี้สิคะ... มันไม่ดีนะคะ... //-//-//"

           "ไม่เห็นเป็นไรเลย... ซิลค์... เรียกพี่ว่า "โดม" ได้มั้ย..."

           "ก้อ... แล้วแต่สิคะ..." ฉันพูดเบาๆ แล้วพี่โดมก็ค่อยๆจับหน้าฉัน... แล้วก็เข้ากอดฉัน... "อย่า... อย่า... ทำอย่างงี้สิคะ..."

           "เรียกชื่อพี่สิ... ซิลค์..." ?_? เรียกชื่อ... งั้นเหรอ...

           "พี่โดม... ปล่อยสิคะ... -_-;;;"

           "ไม่ใช่ พี่โดม... แต่เป็น โดม..." เสียงพี่เค้าฟังดูนุ่มๆ แต่มีความหมายลึกซึ้งยังไงก้อไม่รู้สิ แปลก... ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้น่ะ...

          "โดม... ปล่อยได้แล้ว..." แล้วพี๋โดมเค้าก็ค่อยๆปล่อยตัวฉันออกมา บรื๋อ... ฉันขนลุกยังไงก้อไม่รู้สิ สยองชะมัดยาก ไอ้ผู้ชายฉวยโอกาส... ฉันจะไม่ชมนายอีกต่อไป ไอ้วันนั้นที่ฉันชมนายให้ดวงฟัง ฉันคิดผิดแท้ๆ

          เฮ้อ... คิดถึงเรื่องเมื่อวันก่อนแล้วน่ากลัวชะมัด... ฉันรีบๆเดิน... ย่อง... ย่อง... ค่อยๆผ่านห้องนั่งเล่น... ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขึ้นบันไดขั้นแรก

         "ซิลค์!!!" O^O ว้าย!!! พริบตานั้นเอง ฉันวิ่งขึ้นชั้น 2 แล้วตรงดิ่งเข้าไปในห้องของดวงอย่างรวดเร็ว วิ่งอย่างรวดเร็ว เร็วอย่างที่ไม่เคยเร็วมาก่อน...

          แฮ่กๆๆๆๆ... ฉันหันไปมองดวง แล้วก็ทักทาย จากนั้นก็กดล็อคประตู จากนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างแรง จากไอ้โดมล่ะมั้ง... ฉันเริ่มรู้สึกรำคาญมานซะแล้วสิ แล้วก็ตะโกนว่า ซิลค์ๆๆๆๆๆๆ อยู่นั่นแหละ นี่เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที๋ฉันเรียกคนอื่นว่า ไอ้น่ะ

          "หุบปากได้แล้ว O^O" ฉันตะโกนออกไป... ฮึ่ย... ภาพพจน์แห่งความเป็นผู้ดีของฉันคงจะหายไปตั้งแต่ตอนนี้แล้วล่ะม้าง...

          "ถ้าคุณไม่เปิดประตูให้ผม ผมก็จะนั่งอยู่ตรงนี้ล่ะนะ..." นั่งไปสิ... เชอะ... แล้วฉันก็ไปนั่งบนโซฟา ส่วนดวงนั้น ก็นอนเอาเท้าชี้ฟ้าอยู่บนเตียงพลางดูทีวี

          "มีไร รีบๆบอกมา..." ดวงพูด "เธอคงไม่ได้มาแค่เพื่อซ่อนตัวจากพี่ชายฉันหรอกนะ..."

          "ป่าวหรอก -_-;;;" ฉันเงียบสักพักหนึ่งก่อนพูดต่อว่า "แค่จะมาขอเบอร์ของคณะกรรมการนักเรียนทุกคนน่ะ อ้อ... ไม่ต้องทุกคนก้อได้นะ แค่ทรายก็พอ ฉันเชื่อว่า เธอต้องมีเบอร์ของเพื่อนคณะกรรมการนักเรียนด้วยกันทุกคนน่ะ..." ฉันส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ซิลค์ คงไม่ใช่ขยำทิ้งไปแล้วหรอกนะ เพื่อนรัก

          "ทิ้งไปแล้ว หมดธุระ แล้วก็ไปได้แล้ว..." ดวงพูด O-O ไมเราสังหรณ์ แม้น~แม่น แล้วก็ยิ้มกว้างมาทางฉัน เพิ่งรู้ว่าดวงน่ากัวขนาดนั้น... โดยเฉพาะตอนยิ้มกว้าง "เธอเคยชมพี่ชายฉันว่า ดี ไม่ใช่เหรอ รีบไปจู๋จี๋กันต่อสิจ๊า..."

          "เฮอะ... ความคิดฉันมันเปลี่ยนไปตั้งแต่มาหาเธอวันก่อน แล้วเธอไม่อยู่ล่ะจ้ะ... ตอนนั้นน่ะนะ บรื๋อ... ไม่อยากเล่า แค่คิดก็ขนลุกแล้ว..." ฉันเล่าให้เพื่อนรักฟัง แต่แล้ว เพื่อนรักของฉันกลับทำอะไรบ้าๆ... ทำให้ฉันต้องไปพบกับ... ไอ้โดม อีกครั้งหนึ่ง แล้ว ดวงก็ผลักฉันออกไปนอกห้อง แล้วรีบปิดประตู ดัง ปัง!

           "อ๊า... ดวง!!! -_-;;;" ฉันร้องออกมา

           "เธอจะมาว่าพี่ชายฉันไม่ดีไม่ได้นะ!!! ^o^" เฮ้ย... ไมคราวที่แล้วยังพูดในทำนองว่า พี่ชายตัวเองไม่ดีอยู่เลยนี่หว่า แล้วทำไมเราพูดว่า ไอ้โดม ไม่ดีบ้างไม่ได้หว่า... งงนะเนี่ย... แต่ดูจากน้ำเสียงคงพูดเล่นๆกระมัง ฉันเหล่มองไปยังไอ้โดมที่หลับอยู่ข้างประตู ไม่สิ... มันตื่นแล้ว แล้วมันก็ใช้มือของมันมาจับที่ข้อเท้าของฉัน

            "ว้าย!!!" ฉันพยายามดิ้น... แต่โชคร้ายนัก... หน้าห้องนี้ก็เป็นบันไดเสียด้วยสิ... ใช่แล้ว ฉันดิ้นจนตกบันไดไป

           "ซิลค์!!!!!!!" ฉันได้ยินเสียงของไอ้โดม... เป็นเสียงสุดท้าย แล้วฉันก็เห็น ของเหลวสีแดงไหลผ่านดวงตาของฉัน ก่อนที่ฉันจะหลับ... หลับไปโดยไม่รู้สึกอะไรเลย

====================
Writer:
ตอนหน้า ซิลค์ก็ยังเป็นคนเล่านะ
เปนไง ชอบให้ซิลค์เล่ารึเปล่าเอ่ย

จะพยายามเขียนเรื่องนี้ต่อไปนะ
แม้ว่าจะมีคนอ่านเพียงคนเดียว หรือไม่มีเลย

เฮ้อ... บ๊าย บาย จ้ะ
MiSS U