รักนี้ต้องยกนิ้วให้หมาๆ

ลำดับตอนที่ #14 : สัญญาสาวใช้ ( _ _;;)

          "มาม่า... วันนี้(ไอ้)พี่โดมพาแกมาหาฉันอีกใช่ม้า..." ฉัน... ดวง... พูดกับหมาแสนรักของฉัน เจ้ามาม่าพยักหน้าทันทีทันใด ฉันเอาปากของฉันไปหอมกับมันอีก 10ๆ ที แล้วฉันก็พบว่า เจ้ามาม่ากลายเป็นภัทร

          "กรี๊ด!!!!!" ฉันร้อง แล้วก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างเร็ว... ฝันอะไรกันเนี่ย... ฝันร้ายชะมัด เจ้ามาม่าไม่ว่าดูยังไงก็น่ารักกว่าภัทรเยอะ "เนอะ มาม่า... ^^" แล้วเจ้ามาม่าก็มองฉันอย่างงงๆ ฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็จัดการจูงมาม่าออกนอกบ้าน วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ซึ่งฉันจะพาเจ้ามาม่าไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ Dog park "วันนั้น... เราได้เจอกับภัทรเป็นครั้งแรก... ไม่สิ คุยกับภัทรเป็นครั้งแรกมากกว่า..." ฉันพึมพำ... แล้วทันใดนั้นเอง เจ้ามาม่าก็วิ่งเร็วขึ้น เร็วขึ้น ฉันก็วิ่งตามมันไป แล้วมันก็หยุดกระทันหัน

          โครม!!!!!!!!1

           แล้วฉันก็ล้มลงชนถังขยะ ขยะกระจายตามตัวของฉัน เฮ้อ... นี่มันอะไรกันเนี่ย... เราดันเบรคไม่ทัน...

           "ทีหลังระวังๆ หน่อยนะครับ... เอ้า... ลุกขึ้นมาได้แล้วคร้าบ... //^^//" ใครน่ะ... ภัทรเหรอ... ไม่ใช่นี่นา... งั้นใครน่ะ

          "นั่นคราย -_-;;;" ฉันถาม...แล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นมา

          "ห๊า!!!! จำผมไม่ได้เหรอครับ ผม Sad นะเนี่ย... ผมรักษ์ไงคร้าบ รองประธาน... ^^" ยี๋ ไอ้รักษ์นั่นน่ะเหรอ ฉันเหม็นขี้หน้ามันจะตายชัก

           "แซ่ดไปเห๊อะ... แกน่ะ... -_-;;; ฉันไม่มีรมณ์จะมายุ่งกับคนหน้าด้านอย่างนาย..." แล้วฉันก็หันไปทางเจ้ามาม่า... ซึ่งกำลังวิ่งไล่ผีเสื้ออยู่ในสวน... "มาม่า วิ่งพอแล้ว กลับบ้าน -_-"

           "หงิง" เจ้ามาม่าร้องโอดครวญ แล้วลากฉันให้นั่งบนเก้าอี้ แต่ฉันกลับไม่ยอม แล้วจูงมันไปยังบ้านภัทร โดยที่ไม่รู้เลยว่า รักษ์นั้นแอบตามมาด้วย...

           ทันทีที่ถึงบ้านของภัทร เจ้ามาม่ามันก็กระโดดอย่างมีความสุข...

           "เอ้า รอตั้งนาน เพิ่งมาเหรอ รีบเข้าไปคุยกันในบ้านเหอะ..." ภัทรพูดขึ้น ดีนะเนี่ย คราวนี้มันออกมารับหน้าบ้าน ไม่งั้นเดี๋ยวต้องไปโรงพักอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ เหอๆ

           "เออ..."

           ทันทีที่ฉันเดินไปในตัวบ้าน มันสวยงามมาก ใหญ่ก็ใหญ่ สว่างก็สว่าง ดูหรูหราเรียบง่าย แต่มี class ไอ้ภัทรมันรวยขนาดนี้เชียวเหรอ แล้วฉันก็ปลดสายจูงให้มาม่า เพื่อปล่อยให้ไปเล่นกับดาน่า

            "เธอต้องชดใช้ ^o^" มันเปิดบทสนทนาขึ้น

            "ชดใช้ไรอีก???" ฉันถามภัทร

            "เงิน เอาเงินมาซะ ค่าทำดาน่าท้อง..."

            "เท่าไหร่???"

            "1 ล้านบาท..." โอ้ จอร์จ O-O 1 ล้านบาท...

            "แกมันไอ้ชั่ว รวยแล้วยังขูดรีดเงินอีกตะหาก..." ฉันทำหน้าบึ้งใส่มัน

            "2 ล้านบาท..." OoO เฮ้ย... มันเพิ่มเงินน่ะ

            "เออ... ฉันไม่จ่ายนายร้อก..."

            "3 ล้านบาท เธอก็รู้นี่นาว่าที่นี่มีกฎหมายคุ้มครองเจ้าของหมาท้อง... ถ้าเธอไม่จ่ายนะ เธอได้เข้าคุกแน่ๆ... ^_-" ใครจจ่ายให้โง่

             "... แล้วนายจะให้ฉันทำไง เงินในกระปุกฉันก็มีอยู่แค่ 1 พันบาทเท่านั้น... -_-;;;" ฉันร้องออกมา แล้วก็ร้องไห้ขอความเห็นใจ

            "เหรอ... ไม่รู้ละ เธอ นังเฉิ่ม... ต้องหาเงินมาให้ผม ภัทรผู้หล่อเหลาคนนี้ วะ~ฮ่าๆๆๆๆๆ..." ยี๋ เหม็นฟ่ะ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันปากเหม็นถึงขนาดเนี้ย

           "ชาตินี้ฉันก็คงหาไม่ได้ถึงขนาดนั้น นายฝันไปเหอะ... ว่าจะได้เงินน่ะ..." ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย รู้งี้เบี้ยวนัดวันนี้ซะก็ดีหรอก เฮ้อ... 

            "ผมจะตามไปเก็บเงินที่บ้าน เดือนละ 3 แสน หากไม่จ่ายมาล่ะก็... ^u^ ผมก็จะเรียกตำรวจ" เอ๋... ตำรวจ!!!

            "ฉันทำไม่ได้หรอกนะ... เธอมีวิธีหาเงินให้ฉันป่าวล่ะ...T^T" โฮะๆ มันคงไม่มีวิธีหาเงินให้ฉันหรอกนะ ตั้งเดือนละ 3 แสนแน่ะ มีก็บ้าแล่ว แล้วพอมันบอกว่าไม่มี เราก็จะได้หาหนทางให้ตัวเรารอดจากการจ่ายเงิน

            "มี... ^^" มันยิ้มกริ่มอย่างกับรู้อยู่แล้วว่าฉันต้องถามมัน ซวยล่ะสิ มันบอกว่ามีง่ะ "คือ เธอต้องมาเป็นสาวใช้... คราวที่แล้วที่ฉันบอกเธอไปน่ะ ฉันรู้สึกว่า เธอไม่กระตือรือร้นเป็นสาวใช้เอาซะเลย ก็เลยต้องสั่งใหม่ โดยเอาเรื่องเงินและ... คุก มาขู่เธอน่ะสิ..." ห๊า!!! ไอ้บ้านี่ รวยแล้ว ไปจ้างสาวใช้เองไม่ได้รึไงกันฟระ แล้วสาวใช้อย่างเดียวเงินเดือนจะเท่าไหร่เชี้ยว ไอ้บ้า... "และนอกจากนี้ ต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉันทุกอย่าง... ตกลงมั้ย ถ้าตกลงแล้ว เซ็นต์สัญญาได้เลย... ^o^" ฉันหยิบใบสัญญามาอ่าน

'
             1. ข้าพเจ้าจะปฏิบัติตามคำสั่งของนายภัทร ทุกประการ
             2. ข้าพเจ้าจะไม่ลบหลู่นายภัทร
             3. ข้าพเจ้าจะปกป้องนายภัทร
             4. ข้าพเจ้าจะเป็นสาวใช้ให้นายภัทร 12 เดือน แทนการจ่ายเงิน 3 ล้าน
             5. ข้าพเจ้าจะไม่เถียงคำสั่งของนายภัทร
                 หากข้าพเจ้าเถียง จะเพิ่มเดือนทำงานของข้าพเจ้าอีก 1 เดือน
'

            "ไม่เซ็นต์ - -;;" ฉันร้องอย่างหนักแน่น

            "เธอไม่มีทางเลือกแล้วนะ ฉันเตรียมกด โทรศัพท์ให้ตำรวจจับเธอแล้วด้วย" ไอ้ภัทร แกบังอาจขู่ข้ารึ แต่ว่า มันก็ค่อยๆหยิบหูโทรศัพท์ขึ้นมา O-O;;; มันคงไม่โทรจริงๆล่ะมั้ง... "ฮัลโหล มีคนขัดกฎหมายคุ้มครองเจ้าของหมาท้องคร้าบ..." OoO;;; ถ้าเกิดตำรวจถามชื่อ มันคงไม่บอกชื่อล่ะม้าง "อ๋อ... ใครเหรอครับ... เธอชื่อว่า ดวงกะ..."

             ปัง!!!

             ฉันรีบคว้ามือไปวางโทรศัพท์ทันที ฉันรู้สึกเสียงลมหายใจของฉันที่สั่นระรัว... หัวใจที่เต้นแรง แล้วฉันก็คว้าปากกามาเซ็นชื่อทันที

             "นี่... แล้วไมฉันต้องทำให้นาย 12 เดือนด้วยล่ะ..." ฉันถามนายภัทร ยี๋... นายไม่เหมาะกับมันเล้ย เหมาะกับคำว่า ไอ้ มากกว่านะ ชื่อมันน่ะ

            "ดอกเบี้ย เอ้า... เธอช่วยทำความสะอาด ไอ้อุจจาระเรื้อนหน่อยดิ๊ เดี๋ยวมันจะทำให้ชุดปลอมตัวของดาน่าสกปรก..."

             "งั้นเหรอยะ... ฉันไม่ได้เป็นคนใช้ของนายซักกะหน่อย ทำไมฉันต้องทำด้วย -_-+++"

             "+1เดือน สำหรับการเถียงคำสั่งของผม ^^ อย่าลืมสิคร้าบ ว่าคุณน่ะ เป็นสาวใช้ของผมไปแล้ว..."

             "OoO" ดังนั้น ฉันจึงไม่เถียงอะไรอีก แล้วก็เอาปลายนิ้วสะกิด ไอ้หมาที่ฉันลากมาจากข้างถนน เพื่อให้ใส่ชุดปลอมตัวเป็นดาน่า ฉันวิ่งเร็วไง เลยใช้เวลาแปปเดียวไปเอาหมาตัวนี้มาใส่ชุดแทนฉัน... เฮ้อ... 

             ^TT^

            "กรี๊ด!!! เสียมารยาทมากนคะ ดวง ถึงหนูจะเป็นแขก หนูไม่ควรอ้วกต่อหน้า คูณแม่ของคุณลูกภัทรนะคะ" แหม... ทำท่าสะอิดสะเอียนอยู่นั่นแหละ ดูสิ บิดไปบิดมา ลองมาเป็นฉันดูสิ รับรองแกต้องได้กรี๊ดทั้งวันแน่ 

            "ขอโทษนะคะ คุณแม่ภัทรคะ ที่อาเจียรต่อหน้าน่ะค่ะ..." เป็นครั้งแรกที่ฉันพูด
สุภาพ แล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อเตรียมอาเจียนอีกรอบ ก็อย่างว่า ไอ้หมาตัวนี้ มันอุจจาระ ตามชื่อมันจริงจริ๊ง เหม็นโคตรๆ แล้วนี่ ฉันต้องทำให้ฉันสะอาดปิ๊งเลยรึไงกัน ยากฟ่ะ (  - -;)

======================
Writer :

แงๆๆๆ โหมะ กำลังใจแย้ว

ไม่มีคนมาเม้นท์เยยง่า

ช่างเถอะ จะพยายามเขียนต่อไปละกัน เผื่อจะมีคนมาอ่าน

MiSS ^U^


แล้วเจอกันตอนหน้าค่า