รักนี้ต้องยกนิ้วให้หมาๆ

ลำดับตอนที่ #10 : (ไอ้)พี่โดมสุดฮอต !!!

          เฮ้อ... กลับมาพบกับ ดวง อีกครั้งนะคะ =_= ;; เฮ้อ... ทำไมฉันต้องเป็นสวัสดิการของไอ้ปธน.บ้าๆคนนั้นด้วยนะ คิดแล้วก็ เฮ้อ... งานนี้มันจะแกล้งอะไรฉันอีกป่าวเนี่ย ยิ่งคิดยิ่ง เฮ้อ... เครียดๆๆๆๆๆๆ

          หลังจากที่ฉันถอนหายใจนับ 10 ครั้ง ก็ยืนตัวตรงขึ้น เอาเข็มกลัดตรากรรมการนักเรียนติดไว้ที่กระเป๋าเสื้อ แล้วก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะค่อยๆเดินออกจากบ้าน

          "โชคดีนะจ๊ะ... ดวง... หึๆ ^o^" วันนี้แม่เป็นไรป่ะเนี่ย เห็นหัวเราะเอ๊า~หัวเราะเอา -_- "นี่... ดูข้างหลังตัวเองสิจ๊ะว่ามีใคร โฮะๆๆ ก๊ากๆๆๆๆ ^O^" ฉันเพิ่งจะเคยเห็นนี่แหละ ที่แม่หัวเราะทุเรศทุเรศอย่างนี้ แล้วฉันก็หันไป... OoO

          "พี่โดม!!! อ๊ายยยย กลับมาทำไมเนี่ย..." เบื้องหน้าฉัน คือ พี่ชายที่ฉันเกลียดที่สุด (ไอ้)พี่โดม... แต่อยู่ต่อหน้าแม่ต้องเรียกว่า "พี่โดม" ... ฉันเห็นในมือมันถือผมอยู่กระจุกหนึ่ง "นั่นผมพี่เหรอ... เยอะจัง... -_-;;" ฉันถาม

          "^U^ ผมแกนั่นแหละ น้องรัก..." OoO" ผมฉัน... ทันใดนั้น ฉันก็รีบเอามือฉันจับผมตัวเอง... ผมบางส่วนฉันหายไป ฉันวิ่งตรงดิ่งไปยังกระจก T^T ง่า... ผมทรงกะลาครอบหัว... ตูจะบ้าต๊ายยยยยย แล้วเพื่อนๆตูจะว่าไงเนี่ย แง... ไอ้พี่โดมชั่วร้าย

          "แม่ไม่ว่าอะไรพี่เค้าเลยเหรอ... -_-;;" ฉันถามแม่บ้าง แต่แม่กลับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

          "แหม... พี่เค้าทำให้แม่หัวเราะขนาดนี้ แม่ไม่ว่าพี่เค้าหรอกจ้ะ ^O^" ฉันเริ่มรู้สึกว่า -_-;;; ยิ่งนับวัน แม่ฉันยิ่งเพี้ยน พูดถึง(ไอ้)พี่โดมแล้ว เพื่อนๆฉันโคตรกรี๊ดเลยฟ่ะ... "ว่าแต่พี่กลับมาไม -_-;;;" ฉันถาม ปกติพี่ชอบไปอยู่ร่วมหอ กับเพื่อนนี่นา แล้วไมพี่เราถึงกลับมาหว่า

           "พี่ต้องมาฝึกสอนที่นี่... ^0^" (ไอ้)พี่โดมตอบฉันพลางยิ้มแฉ่ง แล้วมันก็พูดต่อว่า "ต้องสอนวิชาหมาวิทยา ที่เธอจะต้องเรียนในฐานะกรรมการนักเรียน..."

            "-_^ พี่รู้มาจากไหน ว่าหนูได้เป็นกรรมการนักเรียน"

           "มาจากซิลค์ เพื่อนเธอ... อนาคต... แฟนพี่ ^0^" OoO โหยยย ไม่ยักรู้แฮะ... (ไอ้)พี่โดมมันแอบปิ๊งซิลค์รึเนี่ย... อย่างว่า ยังไงๆ เพื่อนฉันก็สวยกว่าฉัน เยอะด้วย ยิ่งเทียบกับทรงผมของฉันที่อุบาทว์อย่างในตอนนี้ ยังไงฉันก็ชอบผมบ๊อบสั้นๆ(ฟูหน่อยๆ)ที่คนอื่นว่าเชยนั่นแหละ แล้วฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกับพี่เลย ก่อนที่จะค่อยๆเดินออกจากบ้าน โดยมี(ไอ้)พี่โดมเดินตามหลังมาด้วย แต่ว่า มันกลับแยกตัวไปกลางทาง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมันหรอกนะ (ไอ้)พี่ทุเรศๆพรรค์นั้น แต่ฉันไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมคนอื่นว่ามันว่าเท่บ้าง หล่อบ้าง เฮอะ...

            ทันทีที่ฉันเข้าโรงเรียน ก็ตรงดิ่งไปยังที่ประชุมของกรรมการนักเรียนทันที ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป "สะ-หวัด-ด.. =_=;;" อะร้าย อะราย มันจะบรรยากาศตรึงเครียดอย่างนั้น ฉันสอดส่องไปทั่วห้อง... ทุกคนเอาแต่นั่งเงียบ

            "ดวง... หมาของท่านปธน. คุณดาน่า ท้อง..." ท่านรักษ์ไอ้คนที่ฉันเหม็นขี้หน้าที่ชอบสั่งแทนภัทรพูดขึ้น... ... ... O0O ห๊า ทำไมเรียกหมาโสโครกพรรค์นั้นว่า "คุณดาน่า" แล้วมันท้องมันเกี่ยวอะไรกับพวกเราด้วยเนี่ย "ผมจะเป็นปธน.ไปก่อนช่วงนี้ จนกว่าคุณดาน่า จะคลอด... ก็แค่นั้น" ฉันเห็นถึงรอยยิ้มที่อยู่ภายใต้จิตใจของรักษ์ ที่แอบยิ้มอยู่ภายใน

           "เออ... แล้วช่วงนี้ภัทรเค้าทำไรล่ะ..." ฉันถามด้วยความอยากรู้...

           "พี่ภัทรสุดหล่อจ้ะ..." ชิ ยัยเอ็มม่า ไม่ต้องมาสอนตอนนี้ก็ได้ ว่าต้องเรียกว่าพี่น่ะ

           "ภัทรเค้าก็จะแอบดูเราอยู่ข้างๆ..." รักษ์เงียบไปสักพัก ก่อนพูดต่อว่า "ก็แค่นั้น ^^" ชิ... เกลียดคำพูดก็แค่นั้น ของมันมากที่สุดเลย... "ว่าแต่ว่า... ช่วงนี้คุณดวง ซึ่งเป็นสวัสดิการของท่านปธน. ภัทร ก็คงต้องดูแลท่านภัทรกับคุณดาน่าไปก่อนนะคร้าบ" ยี๋... แอวะ... แกไม่พูด'ก็แค่นั้น' แล้วเหรอฟระ "ก็แค่นั้น..." ว่าแล้วว่ามันต้องพูด ช่างเต๊อะ

            "อื้อ... -_-;;" ทันใดนั้นเองก็มีเสียงกรี๊ดจากนอกห้องประชุม ที่ดังลั่ง ทุกคนรีบลุกออกไปดูทันที O0O อ๊าก (ไอ้) พี่โดม เดินมาพร้อมกับซิลค์

           "นั่นมัน... โดม แห่งวงโกโมโล่ นี่นา... //_//" O0O เห้ย พี่ชายฉันมันไปเล่นวงพลางเรียนไปพลางด้วยเนี่ยนะ...  ฉันมองหน้าเอ็มม่า ที่กำลังหน้าแดง แล้วก็มองไปเห็นคนข้างๆ(ไอ้)พี่โดม ซึ่งก็คือ ซิลค์ "กรี๊ด... ทำไมเป็นซิลค์ แต่ไม่ใช่ช้านนนนนน" หุๆ ซิลค์คงดีกว่าคนหน้าอุบาทว์อย่างแกล่ะนะ

           ว่าแต่ว่า... วันนี้ท่าทางฉันจะลืมอะไรไปนะเนี่ย... ฉันมองไปที่เอ็มม่า สอดส่องไปทั่ว...

          ...

          หมา!!!! ตัวสำคัญของกรรมการนักเรียนแห่งโรงเรียนนี้... เจ้ามาม่า ทำไมช่วงหลังนี้ฉันลืมแกบ่อยจัง

           "บ๊อกๆๆๆๆ" TuT เจ้ามาม่า แกอุตส่าห์มาหาฉัน รึว่า... ฉันมองไปทาง(ไอ้)พี่โดม... มันโบกไม้โบกมือมาให้ ฉันก็โบกไม้โบกมือกลับสิ เป็นสัญญาว่า 'ขอบใจน้า'

           "ดวง... นี่เธอรู้จัก โดมแห่งโกโมโล่ ด้วยรึนี่... //_// ++" เอ็มม่าถาม แลกตอนนี้เลือดพันธุ์ดุกำลังวิ่งพล่างอยู่ในตัวเธอ... ฉันหน้าซีดทันที

           "เอ่อ... ก้อ... นี่พี่ชายฉันเองง่ะ..." ฉันแอบกระซิบข้างหูของเอ็มม่า "อย่าไปบอกใครให้มากล่ะ เดี๋ยวคนจะแห่มาที่บ้านฉัน..." ทันใดนั้นเอง เลือดพันธุ์ดุในตัวเอ็มม่าก็สงบลง เธอส่งยิ้ม

           "จ้ะ... เรื่องไรฉันจะสร้างคู่แข่งล่ะจ๊ะ >_< thx หลายนะ ดวง..."

          "เออ..." แล้วยัยเอ็มม่าก็หันไปกรี๊ด (ไอ้)พี่โดม แห่ง อะไรนะ... อ๋อ... โกโมโล่ ส่วนฉันก็หันเข้าไปในห้องประชุมของกรรมการนักเรียน... ภัทร... กำลังนั่งซึม อยู่เคียงข้างดาน่า... และ แฟรี่ กำลังปลอบภัทรอยู่ข้างๆ... ฉัน... รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้สิ ฉัน... //^//^// เป็นอะไรไปเนี่ย O0O ..............................

=========================
Writer :
ตัวละครบางตัว แทบไม่ได้ใช้เลย
แหะๆ...
คงต้องมีใช้บ้างแหละ...
รอก่อนเถอะ...
หวังว่าจะติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ
^o^ จะแต่งไปเรื่อยๆนะคะ แต่ขอให้มีคนอ่านพอเป็นกำลังใจหน่อย แค่นี้ล่ะค่า
บายคร่า