คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : My Present
-6-
My Present
เมื่อแบฮยอนลุไป
านยอล็เ้าเรื่อทันที เาะรีบเลียร์ับนายอให้บๆ อนนี้แบฮยอนโรธเาแน่ๆ
เาับนายอเยบันอนเรียนมัธยมปลาย อนนั้นเารัผู้หินนี้มา
แ่ไม่นาน็เลิันเพราะเธอแอบมีนอื่น และบอเลิเา นายอเป็นนที่ทิ้เาไปเอ แล้วอนนี้ะมาเรียร้ออะไร แ่มอหน้าเธอเา็รู้แล้วว่า้อารอะไร
ไม่พ้นมาอืนี อีอย่าเามีนรัและำลัะมีรอบรัวแล้ว
เาไม่อยาให้นอื่นมาทำให้แบฮยอนิมา
เพราะเารัใรไม่ไ้อีแล้วนอาแบฮยอน อนนี้แบฮยอนือีวิ ือหัวใอเา
ไหนะเ้าัวเล็ที่ะเ้ามาเป็นหัวใอีว
านยอลไม่อยาเสียทั้สอนไปหรอ
“มีอะไร”
“เราิถึานยอลนะ เราามหาานยอลมาลอเลย....
เราลับมาเป็นเหมือนเิมไ้ไหม เรารู้แล้วว่าเรารัานยอล อนนั้นเราอโทษ”
นายอไม่ิว่าัวเอะเอานยอลที่นี่ อนนั้นานยอลอ่อนโยนับเธอมาว่านี้ เรียไ้ว่าหลเธอหัวปัหัวปำ
แ่านยอลทำัวิินทำให้เธอิว่าานยอลน พอมีนรวยๆมาอบเธอ
เธอ็ทิ้านยอลไปทันที
เธอไม่น่าทิ้านยอลไปเลย
เพราะเธอมารู้ทีหลัว่าที่ริแล้วรอบรัวานยอลรวยมา
รั้นะไปอืนีานยอล็ย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว
ไหนๆวันนี้ฟ้า็เป็นใแล้ว
เธอะทำให้านยอลลับมาเป็นอเธอให้ไ้
“่ายไปไหม อย่ามาอ้าีว่า
อะไรที่ันทิ้ไปแล้ว ันไม่ลับไปหรอ”
“ทำไมหล่ะานยอล
ไหนอนนั้นเราสัาันแล้วไว่าะรัันลอไปน่ะ”
“เหรอ....ันเยพูเหรอ”
“านยอล!!!”
“มันสายไปแล้วนายอ เลิยุ่ับันเถอะนะ บธุระแล้วใ่ไหม อัวนะ”
“านยอลให้โอาสเราไม่ไ้เหรอ เรารัานยอลนะ อนนั้นเราอโทษ เราปรับปรุัวแล้วนะ
ลับมาบันนะ”
“อโทษนะนายอ ันลับไปบับเธอไม่ไ้ริๆ
เราเป็นเพื่อนันเหมือนเิมเถอะ อัวนะ”
“เี๋ยว!! ทำไม ะไปามเ็นั่นเหรอ ันรู้หรอว่าพวนายไม่ไ้เป็นแ่เพื่อนัน” เมื่อใ้ไม้อ่อนไม่ไ้ผล เธอ็เผลอธาุแท้อเธอออมาทันที แ่านยอล็ไม่ไ้ใส่ใ
“ใ่ แล้วยัไ”
“หึ พววิปริ
ลัวนอื่นรับไม่ไ้ล่ะสิ เลยไม่เปิัวันน่ะ”
“ะิยัไ็เรื่ออเธอ
อ่อ เราสอนไม่ไ้เป็นเพื่อนัน แ่เราสอนเป็นสามี-ภรรยาัน
แ่านันถู้อามหมาย พ่อแม่รับรู้ทั้สอฝ่าย
และที่ันไม่บอเธอ เพราะันไม่อยายุ่เี่ยวับเธออี เลียร์นะ
ทาใรทามันเถอะ อัว ”
“นี่ เี๋ยวสิ
านยอล! านยอล!!! รี๊ ”
-My Heart-
านยอลเินมาหาแบฮยอนในห้อน้ำ ็ไม่พบเ้าัว รั้นะโทรหา็นึไ้ว่าทิ้โทรศัพท์ไว้ที่ห้อทั้สอน แบฮยอนลับห้อไปแล้ว น่าีริๆเลย เินลับนเียวไ้ยัไ ถ้าเิอันรายึ้นมาะทำยัไ แถม้าว็ยัไม่ไ้ิน ลับไป้อไปทำโทษหน่อยแล้ว ิแล้วานยอล็เินลับไปสั่ให้พนัานห่อับ้าวบนโ๊ะให้เพื่อเอาลับไปทานที่ห้อับว่าทีุ่แม่
แบฮยอนลับมาถึที่พั็เ้าไปอาบน้ำทันที พออมาาห้อน้ำ็เอานยอลนั่หน้ารึมอยู่บนเีย แ่เาเลือที่ะไม่สนใ เินเลี่ยมาอีฝั่หนึ่ และทิ้ัวลนอนทันที โยหันหลัให้อีฝ่าย นอนไปไ้ัพั็รู้สึถึแรยุบอที่นอน และแรอที่เอวา้าหลั
“แบรับ”
“.................”
“โรธอะไราน ไหนพูมาิ”
“..............”
“
ไม่สสารัวเล็เหรอ ลูยัไม่ไ้ทาน้าวเลยนะ หื้มมม”
“..............”
“โรธเรื่อนายอหรือเปล่า
านอโทษนะ ไปทาน้าว่อนนะ านสัาะเล่าให้ฟัหมเลย นะรับนี”
“...........”
“แบ...”
“ปล่อยสิ” านยอลปล่อยมือออาเอวบา
และยับัวออเพื่อให้แบฮยอนลุึ้นไปทาน้าว
ารทาน้าวรั้นี้เ็มไป้วยวามอึอั
ไม่มีบทสนทนาอะไรเลย แบฮยอนพยายามินให้เร็วที่สุ
เมื่ออิ่มแล้ว็ินยาบำรุรรภ์และลุึ้นเินเ้าห้อนอนทันที านยอลไ้แ่มอามไม่ทันไ้พูอะไร เลยปล่อยให้แบฮยอนอยู่ับัวเอไป่อน
ส่วนเา็รีบเ็บานและนำไปล้าทันที เพราะให้ทาน่อ็ทานไม่ลแล้วแหละ
เมื่อเินเ้ามาในห้อ็พบว่าแบฮยอนนอนอยู่ที่เิมและนอนหันหลัให้เา
านยอลเินไปหยิบเสื้อผ้าที่อีฝ่ายเรียมให้พร้อมเ้าไปอาบน้ำทันที
เาอยาุยับแบฮยอนให้รู้เรื่อสัที ถ้ามัวแ่เป็นแบบนี้
ทริปเที่ยวรั้นี้ไม่สนุแน่ๆ
้านแบฮยอนเมื่อไ้ยินเสียปิประูห้อน้ำ็ลืมาึ้นมา เาไม่ไ้โรธานยอล
แ่พอไ้เห็นหน้า็ทำให้นึถึเรื่อในร้านอาหาร อาารน้อยใมัน็ีึ้นมา
อาะเป็นเพราะท้อ้วย อารม์แบฮยอนถึไ้แปรปรวนแบบนี้ นึถึเรื่อร้านอาหารึ้นมา
ุนายอเธอะุยเรื่ออะไรับานยอลนะ เธอมาอืนีหรือเปล่า านยอละว่ายัไนะ ระหว่าที่ำลันั่ิมาอยู่พัให่
เสียเปิประูห้อน้ำ็เรียสิแบฮยอน
เาึรีบนอนท่าเิมและหลับาอย่ารวเร็ว
เสียเียบไปไ้ัพั แบฮยอน็รู้สึไ้ถึแรยวบ้าหลั
วนเ้าอีหรอบเิม่อนที่เาะไปทาน้าวเป๊ะ
“านรู้นะ
ว่าแบยัไม่หลับ”
“...............”
“นหลับที่ไหน
หัวใเ้นเร็วนานี้ หืมม” ฟอ! ว่าบ็หอมแ้มเ็ื้อไปทีนึ
“าน!!” ไหนๆานยอล็ับไ้แล้ว
ไม่รู้เาะฝืนหลับ่อไปทำไม
“หันมานอนีๆ
ุยันนะ านะอบำถามแบทุำถามเลย”
แบฮยอนไ้ยินันั้น็พลิัวหันหน้าเ้าหาานยอล ร่าสูึสอแนไปใ้ศรีษะนัวเล็
และมืออี้า็รวบเอวร่าบาเ้ามาอ
แบฮยอนีอนเผ็ารไปทีหนึ่ แ่็ยอมนอนอยู่ในท่านั้น
“ไหน
โรธอะไราน บอมาิ”
“แบไม่ไ้โรธัหน่อย แบแ่น้อยใเยๆหรอ”
“ิมาอะไร
หื้มม”
“านยัรัุนายออยู่เหรอ”
“อะไรทำให้แบิแบบนั้นหล่ะ”
ว่าแล้ว็เหัวนิมาไปทีนึ
แบฮยอนหน้ายู่ และพูออมา้วยน้ำเสียน้อยใ
“็านูไม่อยาให้แบรับรู้เรื่ออเธอับาน แถมานยัไม่บอเธอ้วยว่าเราเป็นอะไรัน านะให้แบิยัไ”
“ิมาเินไปแล้ว
านไม่อยาให้เราไปยุ่ับผู้หินนั้น่าหา เธอเป็นแ่อี
ส่วนแบเป็นปัุบันและอนาอานนะ
านอยู่ับปัุบันะไปให้านิถึอีทำไม
แล้วใรบอว่าานไม่บอเธอว่าเราเป็นอะไรัน
ัวเอไม่อยู่ฟั แล้วเ็บมาิมาเอ มันใ้ไ้ที่ไหนล่ะหืม”
“็อนนั้นานเียบนี่!!”
“านเียบเพราะไม่อยาุยับเธอ
แล้วให้เธอหยุพูไปเอ่าหา”
“แล้วเธอพูเรื่ออะไรับานเหรอ ลับมาอืนีหรือเปล่า?”
“อืม
แ่านปิเสธไปแล้วล่ะ านมีแบทั้นนี่ ไหนะเ้าัวเล็อี ทีนี้็เลิิมาไ้แล้วนะว่าทีุ่แม่” แบฮยอนไ้ยินอย่านั้น็สบายใ
อารม์น้อยใ็หายไปทันที
“แ่ว่านะ ทำไมไม่อยู่รอาน ใรให้เินลับที่พันเียว ถ้าเิอันรายึ้นมาะทำยัไ”
“็อนนั้นมันน้อยในี่ ใระไปอยาอยู่รอ”
“ไม่้อมาอ้าเลย
ทีหลัห้ามทำแบบนี้อีนะ านเป็นห่ว”
“อืม แบอโทษ
ะไม่ทำอีแล้วรับ”
“ีมา ไหนๆ็ทำผิแล้ว มารับบทลโทษเลย ทีหลัะไ้ำ” ว่าแล้ว็สอมือเ้าไปในเสื้ออร่าบาและลูบวนไปมานแบฮยอนรู้สึมวนท้อ
“าน....อื้อออ”
.
.
.
.
.
“อ้ะ....ะ าน
เบาๆหน่อย อ้ะ ลู”
“อืมมมม”
“าน อะ....อ๊ะ....อ๊า....”
ทอล์ๆ
เป็นารแ่ที่ยาวนานมา อิพี่น้อท้ออยู่็ไม่เว้น เ้าหายโรธันแล้วนะัว ส่วนนายอหมบทแล้วนะะ นาอาะลับมาอีเมื่อไหร่ ไร์็ไม่รู้ 5555
เมื่อวานใรฟินเวสป้าพี่านับน้อแบบ้าะ ไร์นี่ฟินิหมอนแทบาแหนะ มันีับัยยยย 5555
ไปนอน่อนนะะ เอันหลัไร์สอบเสร็นะะ รัทุน ุ๊บๆ >3<
เนื้อเรื่อิั มีำแนะนำเพิ่มเิม อยาไ้เนื้อเรื่อแบบไหน หรือมีำผิยัไ แ้ที่นี่ไ้นะะ
#Myheartchanbaek
เราเล่น ask นะ ไปุยที่นั่น็ไ้ เ้าไปไม่้อในะ เราไม่มีเพื่อนเลย ุยับัวเอ่ะ 5555
@new_cheonsa
ความคิดเห็น