คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Hello Baby
-4-
Hello Baby
อุ๊!! แหวะ!!!! อ้ว!!! แบฮยอนสะุ้ื่นหลัาไ้ยินเสียอาเียนอสามี านยอลอาเียนิันหลายวันแล้ว วันนั้นที่บริษัทานยอลไม่ไ้ไปหาหมอ เลิาน็พาเารลับบ้านเลย
“าน ไหวไหม?
ไม่สบายรไหนหรือเปล่า?”
“ไม่เป็นไร แบนอน่อเถอะ”
“วันนี้ไปหาหมอ้วยันนะาน ถือว่าแบอร้อ านเป็นแบบนี้หลายวันแล้ว แบเป็นห่วนะ” แบฮยอนน้ำาลออร้อร่าสู
“รับๆ
ไปหาหมอันรับ
านอโทษนะที่ทำให้แบไม่สบายใ
อย่าร้อให้นะรับนี”
านยอลเอ็ไม่อบที่ร่าบาร้อไห้
มันเหมือนใเาะเ็บไป้วย
“นอน่อเถอะ เี๋ยวสายๆ่อยไปหาหมอนะ วันนี้านะลาาน” ว่าแล้ว็ึร่าบาเ้ามานอนอ และหลับไป้วยวามเพลีย
-My Heart-
“ผลรวร่าายอุานยอลปิีรับ ไม่มีโรแน่นอนรับสบายใไ้ อาะเป็นเพราะร่าายทำานหนั
เลยพัผ่อนไม่เพียพอหรือเปล่ารับ”
“ไม่นะรับ ่วนี้เาไม่่อยไ้ทำาน้วย้ำ เาอาเียนมาหลายวันแล้ว
ผมเป็นห่วเลยใหุ้เลาเอาานที่สำัๆมาให้ที่บ้าน้วย้ำ” เมื่อไ้ฟัผลรวแบฮยอน็้านหมอทันที
“ั้นุานยอลมีอาารอื่นอีไหมรับ นอาอาเียน”
“อืม.... เาเหม็นาแฟรับ ทั้ที่เาอบทานประำ หลัๆมานี้ื่มไม่ไ้เลยรับ แ่ไ้ลิ่น็พะอืพะอมแล้วรับ
อ้อ...ิมัอาหารานโปร็เป็นเหมือนันรับ อาารเียวันเลย แถมยัอบื่มน้ำสอเบอร์รี่้วย
ทั้ๆที่เมื่อ่อนไปเยอบื่ม”
แบฮยอนบออาารอนเป็นสามีับุหมอ
เาสัเานยอลลอว่ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้า ส่วนานยอลไ้แ่นั่เียบเพราะเาไม่ใ่นพูมาอยู่แล้วเมื่ออยู่ับนที่ไม่สนิท
“อืมมม...
เอ่อ... หมอถามไ้ไหมรับว่ามีเ็ส์ันบ่อยหรือเปล่า”
“เอ่อ..... >////<”
“ทุวันรับ” านยอลเห็นร่าบาอึๆอัๆไม่ล้าอบ
เลยอบแทนะเลย
“ั้นเหรอรับ 5555 แล้วไ้ป้อันไหมรับ ไม่้ออายนะรับ
หมอเ้าใ ”
“ไม่รับ เราอยามีลูันผมเลยเลิินยาุมรับ ><”
“ั้นหมออรวุแบฮยอนหน่อยนะรับ เพื่อวามัวร์ว่าที่หมอิมันถู”
สอสามี-ภรรยาไ้แ่มอหน้าัน
แ่็ยอมให้หมอรวร่าายและนำี่ไปรว
ผ่านไปรึ่ั่วโม
ทั้สอ็ลับมานั่ที่เิม
แ่หมอลับมอหน้าพวเาแล้วยิ้มริ่ม
“ผลรวเป็นไบ้ารับ ุหมอะพูอะไร็พูมาเถอะรับ อย่าเอาแ่มอหน้าพวผมแล้วยิ้มเลย” านยอลที่เริ่มหุหิ และทนไม่ไหว หลุมาโพล่ถามุหมอ
“555
ใเย็นๆสิรับ
ะเป็นพ่อนแล้ว
อย่าใร้อนวู่วามสิรับJ”
“หมายวามว่ายัรับ ?? ไม่สิ.... พ่อน..... แบฮยอนท้อใ่ไหมหมอ??” านยอลเ็บวามื่นเ้นไม่ไหว เลยหันไปันุหมอแทน
“รับ
ยินี้วยนะรับุพ่อุแม่มือใหม่
ุแบฮยอนั้รรภ์ไ้ 5 สัปาห์แล้วรับ”
“านะมีนเรียว่าป่ะป๊าแล้วแบ!! เ้าัวเล็ะมาหาเราแล้ว” านยอลหันไปอแบฮยอน้วยวามีใ
ส่วนนท้อที่ำลัอึ้
พอสามีสวมอ็ไ้สิ
น้ำาลอ้วยวามีใ
“ฮึ แบะเป็นแม่นแล้วาน แบ ฮึ ีใที่ ฮึๆ
ที่วันนี้็มาถึ” ่อนที่ทั้สอะีใมาว่านี้ ุหมอ็ัึ้น
“ั้นุแบฮยอนฝารรภ์ที่นี่เลยนะรับ เี๋ยวหมอทำเรื่อให้ ะไ้ัยาบำรุให้พร้อมเลย ส่วนุานยอลเี๋ยวหมอให้ยาแ้เพลียนะรับ อาารทีุ่านยอลเป็นอยู่ืออาารแพ้ท้อแทนุแบฮยอนรับ
ไม่มีอะไรอันราย เี๋ยวเ้าเือนที่สี่หรือเือนที่ห้า็หายรับ อ้อ ระวัเรื่อนั้น้วยนะรับ อย่ารุนแรันนะรับเี๋ยวะแท้่าย ั้นหมออัว่อนนะรับ”
“อบุรับุหมอ”
-My Heart-
หลัาที่ทั้สอธุระที่โรพยาบาลเสร็แล้ว
านยอลที่พาแบฮยอนมาทานอาหารที่ห้าใล้ๆโรพยาบาล
“แบ
านว่าเราไปื้อเสื้อผ้าให้ลูีว่า
ื้อฟูนอนให้้วย เอาไปไว้ห้อนั่เล่น เราะไ้นอนเล่นับลูรนั้นเลย”
“าน ลูแ่เือนว่าๆเอนะ อี 6-7 เือน่อยื้อ็ไ้ -_-“
แบฮยอนไม่ิว่าสามีัวเอะเห่อลูนานี้
“โทรไปบอุแม่ีว่าว่าานะเป็นพ่อนแล้ว ุแม่้อีใแน่ๆ”
ว่าแล้วเ้าัว็ทำามที่พูทันที ะที่านยอลำลัอวับุแม่ แบฮยอน็โทรบอรอบรัวเ่นเียวัน ึ่รอบรัวบแบฮยอน็ีใและื่นเ้นไป้วย
หลัาุยับรอบรัวเสร็านยอล็ุยเสร็พอี
“แบ ุแม่วนไปทาน้าวอนเย็น ท่านีใมาอนที่รู้่าว
บอว่าะไปเที่ยวยุโรปื้ออเรียมรับวัหลาน 555” แบฮยอนไ้แ่ยิ้มส่ายหน้า
ไม่้อเาเลยานยอลไ้นิสัยี้เห่อมาาใร เป็นันทั้บ้านริๆ
เย็น
านยอลพาแบฮยอนมาทาน้าวที่บ้านให่ับรอบรัวอเา
ที่อนนี้เรียมอาหาร้อนรับว่าทีุ่แม่มื้อให่แน่ๆ บ้านอเาทำธุริเี่ยวับารส่อออะไหล่รถยน์ พอเาเรียนบ
็ทำานที่บริษัทแทนุพ่อ เาออาบ้านหลัาแ่านับแบฮยอน ปัุบันที่บ้านให่มีุพ่อและุแม่อยู่
ส่วนพี่ายอเาไปูแลบริษัทที่่าประเทศ นานๆทีะบินมาหา เามาหาุพ่อุแม่ทุเือน บารั้็พาแบฮยอนมา้า้วย
พอับรถมาถึบ้านให่ ็มอเห็นุแม่มายืนรอว่าทีุ่แม่ เมื่อแบฮยอนเปิประูท่าน็รีบวิ่มาประอทันที ทำเอาร่าบาั้ัวไม่ทัน
“น้อแบลู เป็นยัไบ้าะ มีแพ้ท้อบ้าไหมะ
แมุ่ยับุพ่อว่าะพาันไปื้ออรับวัหลานที่ปารีส นี่ว่าะสั่ทำเียฝัเพรให้หลาน
หนูอยาไ้แบบไหนบอแม่มาเลยนะะ
แม่ัให้”
“เอ่อ....ุแม่รับ....
หลานเพิ่เือนว่าเอนะรับ
ไม่้อรีบหรอรับ
่อยื้ออนเ็เือน็ไ้รับ อีอย่าื้ออธรรมา็พอรับ แบไม่อยาให้ลูิอหรูๆรับ”
“เอาอย่านั้น็ไ้่ะ
แ่ถ้าถึเวลานั้นแม่ะให้อะไร็อย่าัแม่นะะ แม่สัาว่าะไม่ื้อแพแน่่ะ ั้นไปทาน้าวันเถอะ่ะ แม่ให้แม่บ้านเรียมไว้แล้ว น้อแบท้ออยู่หนู้อินเยอะๆนะลู เี๋ยวหลานแม่าสารอาหาร ไป่ะไป”
พอเห็นแบฮยอนทำท่าลำบาใ ุนายปาร์็เลยยอมๆไป่อน และวนไปทาน้าวแทน
านยอลเห็นแม่พาภรรยาไปทาน้าวโยไม่สนใลูายัวเอ็ไ้แ่ัพ้อและหัวเราะเบาๆับัวเอ เป็นอย่านี้ทุที แบฮยอนมาทีไร
เาลายเป็นหมาหัวเน่าลอ
แ่เา็ไม่ไ้โรธอะไร
ีใ้วย้ำที่แม่เอ็นูแบฮยอน
เมื่อเินเ้าบ้านไป็เอุพ่อนั่รออยู่ที่ห้อรับแนเียว ุแม่พาภรรยาอเาไปที่โ๊ะอาหารแล้วแน่ๆ
ุปาร์มอลูาย็เ้าใทันทีว่าเ้าัวรู้สึยัไ เพราะเาเอ็ะารรมเียวัน
“ปล่อยนแ่ไปเถอะลู อยู่บ้านไม่่อยมีใรให้เอาใ ไม่มีใรอ้อนะเหา เราไปทาน้าวันีว่า” ว่าแล้ว็เินมาออลูายไปที่โ๊ะอาหาร
“มาพอีเลยสอพ่อลู
แม่ว่าะให้นไปามพอี
มาทาน้าวัน่ะ
นี่่ะน้อแบ ทานผัเยอะๆนะะ หลานแม่ะไ้แ็แร เนื้อ็าไม่ไ้่ะ เี๋ยวหลานแม่าสารอาหาร”
“ผมว่าแม่เลิัอาหารให้แบฮยอนเถอะรับ มันเยอะเินไปแล้วนะรับ แบินไม่หมหรอนะรับ” านยอลเอ่ยปาบอุแม่ัวเอแทนแบฮยอนที่ไ้แ่ยิ้มเื่อนๆใหุ้แม่ เพราะเรใท่าน
-My Heart-
หลัาทาน้าวเสร็ุแม่็ะยั้นะยอให้านยอลและแบฮยอนนอน้าที่บ้านให่ านยอลเลยามใ
อนนี้ทั้สออยู่ที่ห้อนอนอานยอล
“านไปอาบน้ำ่อน็ไ้ เี๋ยวแบเรียมเสื้อผ้าให้”
“ไม่เป็นไร านรออาบพร้อมแบ”
“แบว่าานไปอาบ่อนเถอะ วันนี้เหนื่อยมาทั้วันแล้วนะ อ๊ะ!! าน!!” านยอลไม่อยา่อปา่อำับแบฮยอน เลยัปัหาเินไป้อนัวแบฮยอนเ้าห้อน้ำพร้อมันเลย
“านหวัว่าแบไม่ลืมสัาที่ให้ไว้ับานนะ”
“านนน
ุพ่อุแม่็อยู่นะ วันนี้ไม่ไ้เหรอ”
แบฮยอนพยายาม่อรอับานยอล
“ท่านไม่ไ้ยินหรอ ห้อานเ็บเสีย หึหึ!”
.
.
.
.
“อ้ะ
านเบาๆหน่อย แบท้ออยู่ อ้ะ!”
“อา.. แบฮยอน”
ความคิดเห็น