คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Problem
-16-
Problem
หลัาลับาเที่ยวที่บ้านอแบฮยอน
านยอล็ลับมาลุยาน่อ มีเอสารบาัวที่ินิไม่สามารถเ็นแทนไ้
ทำให้เาานรััวนแทบะไม่มีเวลาพั บารั้็ลืมทาน้าวนินิ้อโทรไปฟ้อแบฮยอน
นั่นแหละานยอลเลยเอุให่ แบฮยอนโรธที่เาเอาแ่ทำานไมู่แลัวเอ
หลัานั้นทุมื้อเที่ย ุเา้อเ้ามาเ็้วยัวเอ ึ่่อให้านยุ่แ่ไหน
านยอล็ไม่มีสิทธิ์เอามาอ้า เอาเป็นว่าให่ว่าประธาน็เมียประธานนี่แหละ นี่็ใล้มื้อเที่ยแล้ว
เา้อรีบเลียร์านบาส่วนให้เสร็่อนแบฮยอนับัวแสบะมา
๊อๆๆ
“เ้ามาเลยรับ ประูไม่ไ้ล็อ”
แร่
“ออนุารับ เอ่อ..
ือผมเอาเอสาร่วนมาให้ท่านประธานเ็น
แ่ว่าุินิไม่อยู่หน้าห้อเลยลอเาะูเผื่อท่านอยู่”
านยอลละาานมาสนใึฮวานเ็ฝึานที่เป็นนเปิประูเ้ามา
“ินิำลัไปรับภรรยาและลูสาวผมอยู่
าน่วนาแผนไหนรับ เอามาวาไว้เลย อผมรวเอสารเล่มนี้ัรู่หนึ่”
“เอสาร่วนาฝ่ายพัสุรับ”
ึฮวานแ้พร้อมับเินเอาเอสารมาวาไว้บนโ๊ะ
แ่ระหว่านั้น็เผลอันเอสารไปนับแ้วาแฟอานยอลทำให้าแฟหรแนเสื้อนแ้วมาแ
านยอลสะบัแน้วยวามใ
ึฮวานเอ็รีบปรี่เ้ามาูแนเานไม่ไ้สนใเศษแ้วที่หล่นแเลย
“ผมอโทษรับท่านประธาน! ผมุ่ม่ามเอ!!”
“ไม่เป็นไรๆ ุไปหาอะไรมาเ็บเศษแ้วเถอะ
เี๋ยวลูสาวผมมาะเผลอเหยียบเอา” านยอลบอให้ลูน้อไปหาอุปร์มาัารเศษแ้ว
ส่วนัวเอ็้มลเ็บเศษแ้วที่ระายมารวมัน
ึฮวานเอ็รีบไปเอาอุปร์มาเ็บวาและทำวามสะอา
หลัาทำวามสะอาเสร็แล้ว
านยอล็ลับมานั่ทำานปิ
-MY HEART-
“เอ่อ...ท่านประธานรับ”
“ว่าไ”
“ือผมำไ้ว่าาแฟมันหรแนท่าน้วย
ให้ผมทายาให้่อนนะรับ เี๋ยวมันะเป็นแผลผุพอเอา ออนุานะรับ” ึฮวานไม่รอให้านยอลปิเสธ
เาเิมอ้อมโ๊ะมานั่ล้าเ้าอี้านยอลพร้อมับหลอยาที่เรียมมา
านั้น็ับมือานยอลมาเลิแนเสื้อทายาให้เสร็สรรพ แ่ทายาเสร็แล้ว็ยัไม่ผละออไป
ยันั่ลูบมือานยอลเบาๆ
นานยอล้อเป็นนัมือลับ
“พี่านยอลำผมไม่ไ้เหรอรับ”
ึฮวานเปิประเ็นึ้นมาหลัาานยอลเบี่ยมือออ
“หืม??”
“ผมึฮวานน้อายพี่นายอไรับ
เ็ายัวอ้วนนนั้นไรับ” นที่ยอมลวามอ้วนเพื่อที่พี่ะหันมามอบ้า….
“น้อายนายอ? อ่อ... อ่า
อโทษนะพี่ำไม่่อยไ้น่ะ มันหลายปีมาแล้ว นายเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
อนนั้นเารู้ันรอบ้าอนายอน้อยมา เธอแทบไม่เยพาเาไปพบรอบรัวเลย
ส่วนึฮวานเาเยเอน้อแ่สอสามรั้ ึ่มัน็นานมาแล้วเาำน้อไม่ไ้้วย้ำ
“รับ ผมลน้ำหนัเพื่อนที่ผมอบรับ
ผมแอบอบเาเลยพยายามูแลัวเอ เผื่ออยู่ในสายาเาบ้า”
“นายูีึ้นเยอะเลยนะ นนั้นเาอาะอบนาย็ไ้”
“แล้วผมอยู่ในสายาพี่หรือยัรับ”
ะที่พู็ลุึ้นไปนั่ัานยอลโยที่อีฝ่ายไม่ทันั้ัว
ใ้แนทั้สอ้าล้ออร่าสูไว้แน่น
“ผมอบพี่านยอลมานานแล้วนะรับ
อบั้แ่เห็นรั้แร อนที่พี่เลิับพี่สาวผม ผม็พยายามามหาพี่
แล้ว็พยายามสอบเ้ามหาลัยที่พี่เรียน้วย แ่น่าเสียายที่พี่มีแฟนไปะ่อน
นบารั้ผม็แอบแ่ให้พี่เลิับแฟนพี่เร็วๆ”
“ลุออไปเถอะ พี่ไม่อยาใร้ายับนาย
พี่แ่านและมีรอบรัวแล้ว” านยอลพยายามแะมือึฮวานออาอ
และพยายามันัวน้อออ แ่ึฮวานับไม่ปล่อย แถมยัทิ้น้ำหนัมาทั้ัว
“ผมอยาบับพี่ ผมยอมอยู่้าหลันะ
แ่มีพี่อยู่ับผมและสนใผมบ้า็พอ” ึฮวานยัไม่ยอมแพ้
“เลิพูเรื่อไร้สาระแล้วปล่อยพี่ะ ่อนที่พี่ะหมวามอทน”
“วามรัอผมเป็นเรื่อไร้สาระสำหรับพี่เหรอรับ”
“ฟัพี่นะึฮวาน พี่มีรอบรัวแล้วและพี่็รัรอบรัวพี่มา
ลอมอในมุมลับันนะถ้าึฮวานเป็นนที่แ่านับพี่แล้วแบฮยอนือนที่เ้าหาพี่แบบึฮวาน
ยอมหลบอยู่้าหลั ึฮวานะรู้สึยัไ เสียใไหมที่สามีัวเอมีเล็มีน้อยทั้ๆที่แ่านับัวเอแล้ว
นั่นแหละมันไม่ใ่เรื่อีเลย ถ้าพี่ยอมึฮวานแบฮยอนเสียใ แ่มันเป็นไปไม่ไ้หรอ
พี่ไม่เยมอใรหลัาที่บับแบฮยอนเพราะพี่รัแฟนพี่้วยใริๆ
และารให้เียรินรัมันเป็นสิ่ที่นเป็นแฟนัน้อทำนะ พี่ไม่สามารถรัใรไ้อีหรอนอาแบฮยอน
ใพี่มอบให้รอบรัวไปหมแล้ว อย่าลุ่าัวเอ้วยารทำแบบนี้เลยนะ ยัมีนอีมาที่เห็นุ่าในัวนายนะ
ปล่อยพี่ไ้แล้ว พี่ะไม่ถือว่าเรื่อแบบนี้เยเิึ้น
นายยัฝึานอยู่พี่ไม่อยาให้มีปัหา”
“พี่อผมไ้ไหมรับ
ผมสัาว่าะไม่ทำแบบนี้อีแล้ว”
“ั้นลุออไปาัวพี่่อน แล้วพี่ะอ”
ึฮวานปล่อยแนที่ับไว้และลุออาัานยอลทันที ร่าสูเอ็ลุาเ้าอี้และัท่าทาให้มันเรียบร้อย
แ่ยัไม่ทันไรึฮวาน็โผเ้าอโยไม่ทันั้ัวอีแล้ว ีที่เาทรัวไว้ทันเลยไม่เสียหลัล้มลไป
“ผม ฮึ อบพี่มานะรับ อะไรที่ผมทำไม่ี ฮึ
ผมอโทษ ะ แ่อย่าเลียผมนะ”
“อืม ไม่เป็นไร แ่อย่าทำอย่านี้อีนะ”
านยอลลูบหัวึฮวานเบาๆ แ่เาไม่ไ้อน้อลับอย่าที่เ้าัวอ
๊อๆๆ
านยอลันึฮวานออและเินไปเปิประู
เพราะิว่าินิไปรับแบฮยอนมาแล้ว
“แบฮยอนล่ะรับ” หลัาเปิประู็้อแปลใ
เพราะแทนที่ะเอภรรยาลับเอเลายืนถือะร้าอาหารอยู่หน้าห้อ
“อ่าว ไม่ไ้อยู่ในห้อเหรอรับ
ผมแวะเ้าห้อน้ำเลยใหุ้แบฮยอนเินึ้นมา่อน”
“อ่า.... ะเห็นแล้วเ้าใผิ
ุ่วยเอาับ้าวไปัให้ที เี๋ยวผมะไปามแบฮยอน่อน ส่วนึฮวาน ผมหวัว่าุะเ้าใทั้หมและไม่ทำแบบนี้อีนะรับ
รั้หน้าถ้ามีเอสาร่วนอะไร วาไว้ที่โ๊ะเลาผมแทนนะรับ
อนนี้ใล้พัเที่ยแล้วเี๋ยวผมะลับมาเ็น่วบ่าย
ฝาไปบอฝ่ายพัสุ้วยนะรับ” านยอลบอับินิเสร็็หันมาบอึฮวานที่ยืนอยู่ในห้อ
แล้วเินออาห้อไปามแบฮยอน
ไม่รู้ป่านนี้เ้าัวะิเอเออเอไปไลนาไหนแล้ว
ินิเอหลัาเ้านายออาห้อไป็เอาะร้ามาวาไว้บนโ๊ะ
หลัานั้น็ยืนนิ่้อเ็ฝึานที่ยืน้มหน้าอย่าล้าๆลัวๆ
“เอ่อ....ผมอัว่อนนะรับ” ึฮวานเอ่ยออมาเมื่อเห็นว่าบรรยาาศเริ่มไม่ี
“เี๋ยวรับ”
“รับ?....มีอะไรหรือเปล่ารับ??”
“วามริผมพอะทราบนะรับว่าทีุ่านยอลพูับุมันหมายวามว่ายัไ”
“.........”
“ยัีนะรับที่ท่านยัให้โอาสุ แ่อย่าให้มีอีเลยนะรับเพราะมันอาะส่ผล่อารฝึานอุ
ถึแมุ้านยอละไม่ถือสาเอาวามุ
แ่ผมำเป็น้อลโทษุเพื่อรับผิอบในสิ่ทีุ่ทำและัปัหาในภายภาหน้า
่อไปนี้รุาอย่าึ้นมาที่ั้นผู้บริหารอีนะรับ านี้ไปหน้าที่อุะอยู่ั้นสามอยเินเอสารให้พนัานในั้นนั้น”
“ฮึ แ่ท่านประธานไม่ไ้ ฮึ ลโทษผมนะรับ”
“รับ แ่ผมเป็นนเลือุเ้ามาทำาน
ารัสินใเรื่อเ็ฝึานุานยอลให้สิทธิ์ผมในารัสินใแทนรับ
ารลโทษ็เ่นัน ำไว้นะรับ ทุสิ่ทีุ่ไ้รับอนนี้มาาารระทำอุเอ อย่าทำพฤิรรมแบบนี้อีนะรับมันอาะส่ผล่ออนาุในภายภาหน้า
เรื่อวันนี้ให้ำไว้เป็นบทเรียน ปรับปรุัวเอให้ีึ้นและเป็นนีอสัมนะรับ
สัวันุะเอนทีุ่รัเาและเา็รัุ”
Talk
แปนี้ินิโอป้าือเอะเบสท์!!!
เฮ่ลโหล่ววววว แอร๊ะ ลับมาแย๊ววว หายไปนาน 555
#Myheartchanbaek
ความคิดเห็น