คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Happiness
-14-
Happiness
“ุินิ
ผมมีเอสารสำัอะไร้อเ็นอีไหม”
“ไม่มีรับ
ุานยอลรับ นี่ือนัศึษาฝึานรับ”
“สวัสีรับ
ผมื่อ ิม ึฮวานรับ”
“สวัสี่ะ
ิัน อี ยูมิน่ะ”
“สอนนี้ะทำานที่ั้นนี้นะรับ เอสารที่เหลือเี๋ยวผมะัารให้นะรับ
พัผ่อนให้สนุนะรับ”
“อบุรับ
พวุทั้สอน็ั้ใทำานนะรับ”
“รับ/่ะท่านประธาน”
-My Heart-
“หม่าม๊าา
อนาหิวอะแย็”
“หืมม
ทาน้านับปะป๊าเสร็่อยทานเนอะ เี๋ยวปะป๊า็มารับแล้ว”
พูยัไม่ทันาำ เสียรถอสามี็แล่นเ้ามาในบ้าน
ัวแสบที่ไ้ยินเสียรถ็วิุ่๊ิ๊ไปหน้าบ้านอย่ารวเร็ว
“ปะป๊า!!!!”
หมับ!
ว่าแล้ว็วิ่ไปอานยอลอย่ารวเร็วนแบฮยอนลัวว่าลูะสะุล้ม านยอลเห็นว่าลูวิ่มาหา็ั้ท่ารอรับนาฟ้าัวน้อย
ฟอ ฟอ
“ื่นใัเลย
เรียมัวเสร็หรือยัะ?”
“เ็แย้ว่า”
วันนี้านยอละพาลูและภรรยาไปทาน้าวที่ร้านอาหารหลัาที่ทานที่บริษัทมานาน
และะพาัวแสบไปเที่ยวผ่อนลาย้วย เาเลียร์านสำัเสร็ในอนเ้า
่วนี้ยัไม่มีานอะไร่วนมา เาึให้ินิัารส่วนที่เหลือให้
ลาานัสอสามวันเพื่อมาใ้เวลาับลูและภรรยาเพื่อเป็นารผ่อนลายวามเรียาานไม่เป็นอะไร
“านะไปเปลี่ยนุ่อนไหม
แบเ็บอเสร็แล้ว อันที่ริานพัหน่อยีว่า แบเป็นห่ว ับรถไล้วย”
“ไม่เป็นไรหรอ
่อยพัทีเียวเลย็ไ้ เี๋ยวานไปเปลี่ยนุ่อนีว่า”
“อืม
เอาั้น็ไ้ อนามาหาหม่าม๊า่อน่ะ ให้ปะป๊าไปเปลี่ยนุ่อน”
-My Heart-
“ะหูวๆ
อะแย็ออนา”
“อนา
หม่าม๊าบอว่ายัไะ ห้ามส่เสียัเวลาทาน้าวหรือนมำไ้ไหมะ”
“หนูอโ๊่ะ”
“ีมารับเ็ี
นาฟ้าอปะป๊าเ่ที่สุเลย”
“อนาเ่”
แบฮยอนอมยิ้มหลัาัวแสบพูออมาหลัาุยัไม่าำ นี่นาสอวบว่ายัแสบนานี้
ไม่อยาะิเลยว่าโไปะแสบนาไหน
“เห็นุินิบอว่ามีนัศึษามาฝึาน
มาันหรือยัล่ะ”
“มาแล้ว
เมื่อเ้านี่เอ มาทำานั้นานสอน ส่วนนอื่นๆานให้ินิัารแทนแล้ว”
านยอลอบภรรยาไป้วย ป้อนนมัวแสบไป้วย
เพราะถ้าให้ินเอไม่วายแบฮยอน้ออาบน้ำให้ใหม่แน่ๆ
หลัาที่ทานอาหารเสร็เรียบร้อย
านยอล็ับรถพาภรรยาและลูไปเที่ยวที่ไร่อแบฮยอน ะว่าไปเที่ยว็ไม่ถู เพราะทารอบรัวบยอนบ่นิถึหลานันให่อยาให้ไปหาบ้า
ึ่านยอล็ไม่ัเพราะเาและรอบรัวเาอยู่ับแบฮยอนและลูเือบทั้ปี พาไปหาให้ทานู้นลายิถึไม่เป็นไร
อีอย่าอนาะไ้วิ่เล่นที่นู่นเป็นารเที่ยวไปในัว้วย
ทันทีที่รถเ้ามาในไร่
พอใล้ะถึัวบ้านเา็เห็นรอบรัวอแบฮยอนมายืนรอันหน้าบ้าน
ะิถึหลานันมาแน่ๆถึไ้มายืนรออย่านี้ แู่ท่ารอบรัวบยอนะวไปะแล้ว
เพราะัวแสบหลับั้แ่ับมาไ้รึ่ทาแล้ว
“อนาอลุ”
เมื่ออรถเสียอพี่แบบอม็ัออมาเป็นอย่าแร
แบฮยอนยิ้มน้อยๆับท่าทาเห่อหลานอพี่าย
านยอลลไปยสัมภาระหลัรถแล้วส่ให้แม่บ้านที่มายืนรอรับ
านั้น็เินมาอุ้มลูาัแบฮยอน อนาที่ถูอุ้มเปลี่ยนท่า็อแนิหน่อย
แ่พอเห็นว่าปะป๊าอุ้ม็ออบไหล่หลับไปอีรา
“สวัสีรับุพ่อ
ุแม่ พี่บอม”
“หลานหลับไปแล้ว
ไว้อนาื่นแบะพามาเล่น้วยให้หนำใเลยนะรับ”
หลัาอพ่อับแม่เสร็แล้ว
แบฮยอน็เินมาอพี่ายพร้อมบอเรื่อลูไป้วย
ึ่แบบอมเอ็้อพยัหน้าอย่าำใ
“เินทามาเหนื่อยๆ
านยอล็ไปพั่อนลู ่อยลมาอนมื้อเย็นทีเียว็ไ้ น้อแบบอว่าเรายัไม่ไ้พัเลย
ไปพั่อนเถอะ”
“อบุรับุแม่ ั้นผมอัว่อนนะรับ”
[60%]
านยอลอุ้มลูมาวาไว้ที่เียพร้อมัท่านอนลูให้เรียบร้อย
ระหว่าที่ะล้มัวนอนพัับลูแบฮยอน็เินเ้ามาในห้อพอี สร้าวามแปลใให้านยอลเล็น้อย
เาิว่าแบฮยอนะอยูุ่ยับรอบรัว่อนเสียอี
“อ่าว
ไม่อยูุ่ยับุพ่อุแม่่อนเหรอ?”
“ุแม่ไล่ให้มาพัเหมือนันอ่ะ”
บ่นับสามีพร้อมยู่หน้าลนิหน่อย
านยอลเอที่เห็นอาารอภรรยา็หมั่นเี้ยว
ึแบฮยอนให้มานั่บนัพร้อมหยิแ้มเบาๆ
“ื้อ าน
พอแล้ว นอนพัีว่า เินทามาเหนื่อยๆ” แบฮยอนว่าอย่าเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรรับ
นอนับานนะ ไม่ไ้นอนอมานานแล้ว”
ว่าแล้ว็ล้มัวนอนพร้อมึแบฮยอนให้ล้มัวนอน้าๆัน
มือ้าหนึ่ใ้เป็นหมอนรอให้นัวเล็
ส่วนอี้า็ับที่เอวพร้อมรั้เ้ามาหาัว
“เบื่อไหมรับ
ที่้อใ้ีวิแบบนี้
วันๆใ้ีวิอยู่แ่ับแบับลู านรู้สึเบื่อไหม?”
แบฮยอนอเอวานยอลไว้พลาเยหน้าึ้นมอใบหน้าม
“ิมาอะไรอีหืม...
านรัแบรัลู ีวิานเลือแล้ว ไม่มีวันเบื่อหรอรับ”
ว่าพลาหอมแ้มภรรยา ไป้วย
านยอล้อหน้าแบฮยอน้วยวามรัเารู้สึว่าัวเอโีที่ไ้ภรรยาที่น่ารัและูแลเาีนานี้ ไหนะเ้าัวเล็ที่อยมาเิมวามสุให้ในยามที่เหนื่อยาารทำาน
รันไม่รู้ะอธิบายให้ฟัยัไ ริมฝีปาหนาเ้าไปที่อวัยวะเียวันอภรรยา
านยอลบูบเ้าไปอย่าหนัหน่วแ่อ่อนโยน ลิ้นร้อนวา้อนไปทั่วโพรปาบา
ในะเียวันมือที่ว่า็เริ่มบีบเนื้อแน่นบริเวเอวไป้วย
เมื่อเห็นว่าแบฮยอนหายใไม่ทันานยอล็ผละูบออมาและ้มหน้าไปุไร้บริเวออาวๆ่อ
แบฮยอนอยาะีสามีริๆเลย มีอย่าที่ไหนับรถมาเหนื่อยๆแทนที่ะพัผ่อน
ลับมาหาเศษหาเลยับเาอยู่ไ้ อึเินไปแล้วนะ
“าน....อ้ะ....นี่านยอล
พัผ่อน่อนี่”
แม้อยาะามใสามีแ่็อยาให้านยอลไ้พัผ่อน่อน
อีอย่าลู็นอนอยู่้าๆ านยอลยัะทำเรื่อทะลึ่่อหน้าลูไ้อี
เาเื่อว่าอีไม่นานอนา้อื่นแน่ๆ ัวแสบนอนลาวันไม่ถึสามั่วโมหรอ และูท่าานยอละไม่หยุแ่นี้แน่ๆ
มือหนาเริ่มลามปามเ้ามาในเสื้อและไล้ึ้นมาที่ยออเาแล้ว ยัไม่ทันะเอ่ยห้ามริมฝีปาหนา็บูบเ้ามาอีรา
แู่บราวนี้เ็มไป้วยวามร้อนแระนเาแทบะหายใไม่ทัน านยอลสะิยออนร่าายแบฮยอนเริ่มื่นัว มืออี้าที่ว่า็เลิเสื้อึ้นไปถึ้นอทำให้เห็นผิวาวๆล่อาล่อใ
านยอลโน้มัวลมาูึยอออี้า
“าน... อ้ะ
พอแล้ว ฮื่อ เี๋ยวลูะื่นแล้ว”
แม้แบฮยอนะส่เสียเือน
ูเหมือเสียอเาะไม่เ้าหูร่าสูสันิ
านยอลยัวุ่นวายับร่าายเาไม่ยอมผละออมาสันิ นแบฮยอนทนไม่ไหว
หยิไปที่สี้าร่าสูอย่าแระนเ้าัวใ ผละออมามอหน้าแบฮยอนอย่าเือๆ
แ่สุท้าย็เปลี่ยนเป็นสีหน้าอ้อนให้แบฮยอนเห็นใ
“ามใานนะรับนี”
อ้อนนานี้็อยาะามใอยู่หรอ แ่ไม่ใ่อนนี้แน่ๆ
“พัผ่อน่อนนะรับ แบสัาว่าืนนี้ะามใ ไม่ห้ามเลย”
[100%]
Talk
ม่ายัไม่มา มีวามสุไป่อน เอ็นูนาฟ้าอเรา้วยนะะ :)
รบร้อยแย้ววว
เหลาลับมาแหล่วทุโนนนน เพิ่ไ้โน๊บุืน อโทษที่หายไปนาน
สำนึผิแล้ว่ะ ะพยายามมาอัพเร็วๆแทนนะะ ^++++^
#Myheartchanbaek
ความคิดเห็น