คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกริ่นนำ Behind the Rain ฝนซ่อนเงา
ไม่ไ้! เธอไม่ิะลับมาสานสัมพันธ์ับภภีมเสียหน่อย ปรายฝนมอสีหน้าึู่ีึ้นาารนอนพัผ่อนอย่าั่ใ
“แ่ปรายว่าะลับแล้ว่ะ ถ้าพี่ภีมหายี...”
ยัไม่ทันบอวามั้ใบ เ้าอร่าสู็ะโายึ้นาพื้น
สอแนำยำเท้าลบนโฟา้าัวเธอในสภาพุเ่า เรือนายสูให่ร่อมเธอไว้ลายๆ
“ถ้าหายแล้ว ปรายะหายัวไปาพี่ั้นเหรอ” ภภีมถามเสียเ้ม
ใบหน้ามสันะโอยู่ในระับสายาเียวัน
รับรู้ถึลมหายใร้อนผ่าว เ่นเียวับแววเศร้าในวามสื่อผ่านมานนมอสะท้านในอ
...เธอเ็บับแววัพ้อและท่าทีน้อยใอเาเหลือเิน
“ทำไมพี่ภีมถึไม่ให้นในรอบรัว
หรือนสำัเป็นนูแลพี่เอล่ะะ”
“ถ้าพี่บอว่านสำัอพี่ือปรายล่ะ”
น้ำเสียเาุัน มีทั้วามเศร้าและริัแฝอยู่ “ลับมาหาพี่ไ้ไหม
ไม่้อลับมาเป็นอย่าเ่า ะเป็นแ่นรู้ั แ่เพื่อนหรือพี่น้อ็ไ้
อแ่ปรายอย่าหายไปาีวิพี่อี แ่นี้...ให้พี่ไ้ไหม”
ปรายฝนลัเล
ท่าทีแสออัว่าไม่้อารเี่ยว้อใๆ ับเาแม้แ่น้อย วาสีน้ำาลสวยวูบไหว
มีหยาน้ำน้อยๆ เอ่อลออยู่
“ปรายลับมาหาพี่มะ...”
ำว่า ‘ไม่’ ถูลืนหายลลำอ เมื่อริมฝีปาอุ่นัึมับำปิเสธเธอแนบแน่น
ปรายฝนสะุ้เฮือับสัมผัสรุรานอันเยุ้น าลเวลาล้ายหมุนย้อนลับ
พาเธอหวนนึถึสัมผัสอ่อนหวานแสนเร่าร้อนที่เยิมรั้เ่า
ลอเวลายามร้าราห่าัน เธอเยฝันถึุมพิหวานหลายรั้หลายรา ไม่เยิว่าวันนี้ะไ้มาโยไม่ทันั้ัว
สัมผัสนุ่มและลิ่นหอมาๆ
ุ้นมูเรียรอยูบที่ั้ใเพียแ่ะหยุำพูเธอให้ลึึ้หนัึ้น
ประหนึ่นเินทาอยู่ลาทะเลทรายแล้วพบบ่อน้ำให่ เาหิวระหาย โหยหา
ปรารถนาะื่ม่ำให้สมับหัวใที่แห้ผามายาวนาน
ริมฝีปาอภภีมนุ่ม อบอุ่น และื่น่ำ
เพียแ่เาลึเล้าลมา้วยน้ำหนััหวะแสนุ้นิน
ทั้แรใและแรายที่ิะ่อ้าน็มลายหายไปาวามิเธอ ปรายฝนไม่รู้ัว้วย้ำว่าอีฝ่ายเยิบาพื้นึ้นมาอยู่บนโฟา้วยันอนไหน
เธอไม่ทันไ้สนใอนฝ่ามืออุ่นเลื่อนมาประอท้ายทอย แล้วแผ่อำนาแห่ารรุราน
ันร่าระหลนอนับเบาะ โยมีเาทาบทับอยู่เบื้อบน อุ่นไอละมุนโอบล้อมั่วัน่อนเ่า
หิสาวเผลอเลื่อนมือึ้นอออีฝ่าย ะวามรู้สึ่ออยู่ับริมฝีปาร้อนผ่าวที่ยัรุเร้า
หยอเย้าเธอให้หลมัวเมาับสัมผัสรัวน
“ิถึ... พี่ิถึปราย... เหลือเิน”
ระหว่าประโยรัแสนหวาน ภภีมย้ำำพูน้วยารบเบียริมฝีปาแนบแน่น
ลิ้นอุ่นุอนลึสัมผัสับปลายลิ้นเธออย่ายั่วเย้า ่อระแสหวานวาบนเผลอไผลอบรับุมพิอีฝ่าย
ายหนุ่มราหึ่มับสัมผัสานในอ้อมแน ัแเลื่อนมือ้าที่ประอท้ายทอยเธอึ้น
รูยารัออาผมเส้นยาว ปล่อยมันให้เป็นอิสระ แล้วใ้ปลายนิ้วสาผมเล่นเหมือนอย่าที่เาเยทำ...ฝันอยาทำไม่รู้ี่ืน่อี่ืน
บันี้นในฝันำลันอนัวอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแนแล้ว
...เายัมีฝันอีมามายอยาทำับเธอเพื่อทบทวนวามทรำเ่าๆ
“พี่ภีมะ...”
เสียหวานเรียื่อเาอนภภีมยอมผละห่าาริมฝีปาบา
ปลายมูโ่ำลัอมมไล้่ำไปามแนวลำอระห
ผ่านสาบเสื้อมานถึระุมเม็แร
ายหนุ่มใ้ฟันมๆสะิระุมเสื้อเธอหลุออทีละเม็...ทีละเม็
ผิวนวลอวบอิ่มสีาวอมมพูปราัแ่สายา พร้อมแรสะท้านหอบหายใอนใ้ร่า
“อย่า่ะพี่ภีม เราทำอย่านี้ไม่ไ้” ปรายฝนพยายามันวหน้ามสันอนพยายามะลืนินเธอออห่า
ไม่รู้เลยว่ายิ่ห้ามลับยิ่เป็นารยั่วยุเา
วาสีเหล็วาววามยามผศีรษะมอเธอแวบหนึ่
่อนใบหน้ามสันะ้ม่ำลับลไปฝารอยประทับเหนือเนินเนื้อาวผ่อ
ความคิดเห็น