คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF] BAD BOY nc-18[HC] 3/5
story:: [SF] BAD BOY nc-18[HC] 3/5
pair :: HanCin
By :: admin[KH]ม.แอ
+:::::::::::: เด็ก ฟิสิกส์ เอก Fiction :::::::::::::::+
.
.
เช้ามืดร่างบางออกจากคอนโดหรูอย่างไม่มีจุดหมายที่ไป ร่างบางมองที่ถนนที่ในตอนเช้าอากาศเย็นเฉียบ น้ำค้างเสียดสีกับผิวหนังสัมผัสให้รู้สึกถึงความเย็นแซกซึมผ่านร่างกาย
'ผมมันไม่มีค่าใช่ไหม'
'ผมมันแค่ผู้ชายเลวๆ'
'ผมมันไม่มีหัวใจ'
ฮีชอลปล่อยให้สมองคิดเรื่องต่างๆ น้ำตาใสๆหยดลงมาบนฝ่ามือ แล้วก้าวเดินต่อไปค้างหน้าโดยไม่มีจุดหมายเพียงแค่อยากหนีจากคนชื่อ ฮันกยองไปให้ไกลแค่นั้น
.
เอี๊ยดดดดดดดดดด.........เสียงล้อรถบดขยี้กับถนน
"คุณฮีชอลใช่ไหมครับ"
"ใช่ครับ"
"จำผมได้ไหม"
"ชีวอนใช่ไหม"
"ครับ ขึ้นรถมาก่อนสิ"ชีวอนเห็นร่างบางที่มีเพียงเสื้อยืดตัวเดียวที่สั่นเทาด้วยความหนาวจึงเรียกขึ้นรถเพื่อมีความอบอุ่นมากขึ้น
ฮีชอลจึงเดินเข้าไปนั่งที่ด้านข้างคนขับ โดยไม่สังเกตุเห็นว่ามีอีกคนที่ตามหาตั้งแต่รุ้ว่าร่างบางไม่ได้อยู่ข้างกายในตอนที่ตื่นมา
ฮันกยองเห็นฮีชอลที่กำลังขึ้นรถไปกับชายแปลกหน้า ด้วยความที่รีบออกตามหาจึงไม่ได้ขับรถมา
ฮันกยองวิ่งตามรถของชายนิรนามนั้นแต่ด้วยรถกับคนแล้ว ความเร็วช่างต่างกัน
"พวกกมึง ไปตามหาคนในรูปนี้มาให้ได้ ถ้าไม่ได้มึงอย่าได้กลับมาให้กูเห็นหน้า"ฮันกยองยื่นรูปถ่ายฮีชอลให้ลูกน้อง แยกย้ายกันไปตามหา
"ครับ"
'ฮีชอลฉันขอโทษที่ฉันพูดแบบนั้นกับนาย'
'ฉันแค่อยากให้นายเป็นของฉันคนเดียว'
'ฉันต้องการแค่นาย'
'ฉันไม่อยากให้นาย ไปคุย ไปยิ้มให้ใคร นอกจากฉัน'
'ฉันขอโทษ'
ฮันกยองพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่มาพูดกับตนเองคงไม่มีประโยชน์อะไร เพราะร่างบางหนีเค้าไปแล้ว แต่ฮันกยองไม่เคยยกของให้ใครง่ายๆ
ทั้งความกังวน ทุกอย่างท้าโทมมาใส่ในสมองและหัวใจของฮันกยอง
"คุณเป็นไรหรือเปล่าครับ"ชีวอนที่สังเกตุเห็นร่างบางเม่อลอย จึงทักท่วงขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศแบบนี้
"ผมไม่เป็นไรครับ"
"ผมว่าคุณมีเรื่องกังวนนะครับ คุณบอกผมได้นะ"
"......."
"งั้นเดี่ยวผมแวะไปเอาของที่คอนโดก่อนนะครับ"
"ตามสะบายครับ"
รถหรูจอดที่บริจอดรถกว้างที่มีรถเรียงรายจอดกัน แต่ละคันเป็ฯ ล้านขึ้น
"ผมคงต้องหาของอีกนะครับ คุณขึ้นไปด้วยกันไหม"
"ครับ"ฮีชอลเดินตามชีวอนขึ้นมาที่ห้องที่อยู่ชั้นบนสุด ของคอนโดหรูนนี้
.
"ดื่มก่อนนะครับ"น้ำผลไม้หวานส่งให้ร่างบางดื่ม ฮีชอลรับมาดื่มจนหมดแล้ว
"รอผมแปปนะครับ"
ร่างบางที่มึนหัวตอนนี้ สายตาที่เริ่มพร่ามัว ความรู้สึกเริ่มดับวูบไป ก่อนที่สตินั้นจะดับหายไป ได้กดโทรออกที่เบอร์ของฮันกยอง
'ฮีชอลนายอยุ่ไหน'
'ช่วยฉันด้วย'
'ฉะ ฉัน อยุ่ที่ห้องชีวอน คอนโดแถว....'เสียงร่างบางขาดหายไปพร้อมกับสติที่ดับวูบลง
"ชีวอน.."ร่างสสูงคิดทบทวนชื่อเก่านี้ไปมา รู้สึกว่าคุ้นกับชื่อนี้เป็นพิเศษ
ฮันกยองลุกขึ้นหยิบกุญแจเอารถออกไปยังคอนโดที่คิดว่าน่าใช่ชีวอนคนเดียวกับที่คิดไว้
รถสีดำมืดสนิทขี้มาด้วยความเร็วกว่าบนท้องถนนกำหนดไว้
เอี๊ยดดด.....รถสีดำหรู จอดที่หน้าคอนโดแล้วไปถาม พนักงานว่ามีชื่อ ชเว ชีวอนไหม แล้วอยู่ชั้นไหน
ฮันกยองนึกแล้วว่าต้องไม่ผิดรีบกเดลิฟไปชั้นสูงสุดของคอนโด
"ไอเลว ไอชั่ว ทำไมมึงไม่มาทำกับกู"ฮันกยองเอ่ยด่ามาออกมาสารพัด
แล้วพังประตูเข้าห้องนั้นไป
"ตุ๊บ ไอเหี้ยชีวอน"มัดถูกปล่อยจากมือฮันกยองใส่หน้าหล่อของชีวอนทันที ฮันกยองมองชีวอนตั้งแต่หัวจดเท้าที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวอยู่ที่เอว
"มึงมาได้ไง"ชีวอนตกใจเมื่อเห็นว่าอีกคนเข้ามาในห้อง
ฮันกยองเดินมาที่ห้องนอนแล้วเห็นว่าร่างบางสลบอยู่มีเพียงรอยจ้ำๆ บริเวณบนคอ ปากที่เจ่อจากการถูกดูดดุน แต่เสื้อผ้าหลุดลุ้ยเล็กน้อย
จึงทำให้ฮันกยองมั่นใจ ว่าชีวอนยังไม่ได้ทำอะไรกับหัวใจของตัวเอง
"ไอ เลวมึงกล้ามายุ่งกับของกุหรอ"มัดนักพุ้งเข้าที่หน้าชีวอนอีกรอบ
มือหนาจับที่มุมปากที่มีเลิดซิกๆ ออก
"เหอะ...ของๆมึงก็เหมือนของๆกุ"
"ไอชั่ว"มักนักพุ้งไปอีกรอบ
"มึงเอาอินี้กับไปสะ กุคงหมดสนุกแหละ ถูกจับได้ก่อน"
ฮันกยองรีบอุ้มฮีชอลแล้วพากลับไปยังคอนโดของตัวเองทันที ฮันกยองนั่งมองร่างบางที่อยู่บนเตียงที่บริเวณต้นคอมีรอบแดง ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ปากที่บอมเจ่อขึ้นมาทำให้ฮันกยองโมโหไม่น้อย
ฮันกยองจึงไปนั่งรถข้างร่างบาง แล้วดูดดุนที่ปากบางนั้นที่เจ้าตัวยังไม่ได้สติ
ลิ้นไล้เลีย ดูด ทำรอบทับของอีกคนที่ไม่อยากเห็น
จนเหลือแต่รอยของตนไว้จึงพอใจ แล้วปล่อยให้ร่างบางพักผ่อน แล้วโทรไปลางานที่บริษัทเพื่อดูแลร่างบางได้เต็มที่
.
"ฮึก ฮึก"เสียงสะอื้นดังออกมาจากห้องนอน
ฮันกยองลุกขึ้รแล้วตรงไปที่ห้องนอนนั้น ร่างสูงเห็นร่างบางนั่งสะอื้นอยู่จึงเดินเข้ามาแล้วกอดปลอบเบาๆ
"ฉันขอโทษเรื่องเมื่อวาน ที่ฉันโมโหนาย"ร่างบางกอดปลอบกลับ และแน่นขึ้น
"นายจะไปช่วยฉันทำไม ฮึก ฮึก"
"ฉันแค่....."
"นายไม่ได้เห็นฉันมีค่าอยู่แล้ว ปล่อยฉันไปเทอะ"
"ฉัน....ทำไม่ได้"
"ทำไม ฉันมันแค่ของเล่น เดี่ยวนายเบื่อก็ทิ้ง"
"อย่าพูดแบบนี้ ฉันไม่คยเห็นนายเป็นของเล่นเลย"
"ฮึก ฮึก"
"ฉันรักนาย"
"นายโกหก"ฮีชอลเบี่ยงหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้อีกคนเห็นหน้าที่ขึ้นสี
"ฉันไม่เคยโกหก มองที่ตาฉัน"ฮีชอลจ้องมองที่นัยตานั้น แรงดึงดูดทำให้ทั้งสองคนปากประกบกันอย่างอ่อนนุ่มไม่เหมือนที่ผ่านมา ที่ครั้งนี้เกิดจากความรักระหว่างทั้งสองคน
จูบที่แผ่วเบาจนกลายเป็นความร้อนแรง มือหนาเลื่อนมือไปที่เสื้อตัวบาง ลูบไล้แผ่นหลังผิวนุ่ม
"นายอย่าไว้ใจใครอีกนะ"
"อื้อ"ปากทั้งสอง บดขยี้กันอย่างหนักหน่วง
"อื้ อ ..อะ"
ฮันกยองเริ่มเปลี่ยนเป่าหมายและเลื่อนต่ำลง ซุกไซร้ที่ซอกคอ จนร่างบางต้องผลักฮันกยองออก ฮันกยองจึงยอมทำตาม
"ฮันกยองฉันขอไปหาน้องได้ไหม"ร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงดงเฮจับจิต ทังที่คตนเองอยู่สะบาย แต่ดงเฮกลับอยู่ในที่มีแต่งสิ่งแวดล้อมเลวร้าย
"ทำไมเดี่ยวนี้นายไปบ่อยจังละ"
"หรือว่านายไปแอบมีกิ๊ก"
"ฉันยังไม่อยากให้คนอื่นตายนะ"
"แล้วไปทำไมละครับ"
"ฉันไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ ที่ตัวเองมาอยู่สบาย แต่ปล่อยให้น้องอยุ่ในที่แบบนั้น"
"งั้นเราไปอยุ่บ้านกัน แล้วให้ น้องนายไปอยู่ด้วย"
"ไม่ได้!!!"
"ทำไม"
"ฉันไม่อยากให้น้องรู้ว่าฉันเป็นคนแบบนี้ ว่าฉันยอมแรกร่างกายก็เพราะเงิน"ฮีชอลพูดดวงตาเริ่มแดงดร่ำขึ้นมา
"นายไม่ได้แรกร่างกายเพราะเงิน แต่ฉันรักนายฉันอยากดูแลนายด้วยใจจริง"
"ฮึก ฮึก"
"อน่าร้องสิ"
"ฉันขอบคุณนายมากนะ เดี่ยวฉันจะไปบอกดงเฮ แต่ถ้าดงเฮไม่มาฉันคงบังคับเค้าไม่ได้ และคงต้องไปหาเค้าแบบนี้ประจำ"
"งั้นเดี่ยวฉันซื้อบ้านใหม่อีกหลังให้น้องนาย"ฮันกยองยื่นข้อเสนอให้
"ไม่ได้ ถ้าดงเฮรู้ดงเฮคงไม่ยอมถ้าเงินนั้นไม่ใช่เงิรฉัน"
"งั้นแล้วแต่นายละกัน แต่ฉันคงไม่ให้นายไปหาน้องบ่อยๆแล้วละ"ฮันกยองพูดพรางกอดร่างบางเบาๆ ห้อมที่แก้มนวล เริ่มลามมาที่ปากบาง
"นี้ เดี่ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะ"ฮีชอลตวาดใส่ ฮันกยองแล้วลุกออกจากเตียง
"งั้นเดี่ยวฉันไปหาดงเฮก่อนไปส่งด้วยละ"
"โอเค คราบคุณนายฮัน"ฮันกยองอาสาเป็นสารถีให้ภรรยาสุดสวยของตนเเอง
.
.
ความคิดเห็น