Siam School โรงเรียนซ่ากีฬาเลิศ

บทนำ

ทีวีในร้านตัดผมมีระดับร้านหนึ่งกำลังฉายภาพการถ่ายทอดสดการแข่งขันระดับประเทศในด้านการวิ่ง ฉันจำภาพนั้นได้ดี… นักกีฬาคนนั้นยังอายุแค่ไม่เท่าไหร่เลย แต่สามารถฝ่าฟันอุปสรรคมาได้ไกลถึงขนาดนี้ มาจนถึงจุดที่เรียกว่าครึ่งทางของวงการกีฬา…ระดับต่างประเทศ

“มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ นะ ที่คนไทยจะมาได้ไกลถึงขนาดนี้ มาชิงเหรียญทองถึงอเมริกานี่ไม่ธรรมดาเลย” ช่างตัดผมสาวอเมริกาพูดกับฉันเป็นภาษาอังกฤษ ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน

“นี่ๆ รรินทร์ ฉันว่าเขามันอัจฉริยะมากๆ นะ คนอะไรก็ไม่รู้ อายุแค่สิบสี่ปีจะมาไกลขนาดที่คนส่วนใหญ่ทุ่มทั้งชีวิตก็ยังไม่มีโอกาสได้มา” เพื่อนชาวต่างชาติที่เป็นนักเรียนร่วมโรงเรียนฉันพูดภาษาอังกฤษอีกเช่นเดียวกัน มันเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงกันหมดนั่นแหละ ฉันเองได้ยินครั้งแรกก็แทบไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ฉันแอบปลื้มเขาลึกๆ เหมือนกัน

ในภาพตอนนี้เขายืนอยู่ในโดมเปิดหลังคาที่มีผู้ชมหลายหมื่นหลายแสนคนจับจ้องเขาจากทุกทิศทุกทาง เขาสวมเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นสีขาวขอบแดงยืนอย่างมั่นตรงใจกลางของโดมขนาดใหญ่

“ระยะทางที่ถูกตั้งเอาไว้คือ 800 เมตร และเด็กไทย นิธาน วาลเรืองฤทธิ์กับการวิ่งทำเวลาเพื่อทำลายสถิติเวลาการวิ่งของของคู่แข่งอีกคน ถ้าทำสำเร็จเขาจะกลับเมืองไทยไปพร้อมเหรียญทอง” โฆษกชาวเยอรมันประกาศผ่านลำโพงให้ผู้ชมในโดมได้รับฟังกันอย่างล้นหลามด้วยภาษาอังกฤษ ซึ่งถือเป็นภาษากลางของโลกในตอนนี้

ฉันที่กำลังนั่งมองดูทีวีอยู่อย่างใจจดใจจ่อก็ถูกเพื่อนชาวต่างชาติอีกคนที่พึ่งเดินถือน้ำส้มคั้นมาให้ฉัน “นี่ๆ ได้ยินมาว่าคนๆ นั้นเป็นคนไทยนี่นา”

ใช่...นั่นน่ะฉันรู้แล้วล่ะ เพียงแค่ฉันมองหน้าเขาผ่านทีวีเวลาซูมเข้าใกล้ ฉันยิ่งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกฉันปลื้มเขามาก ตอนนี้เขาเป็นไอดอลในดวงใจของฉันเลย สายตาของเขาตอนนี้จับจ้องไปที่เส้นชัยซึ่งก็อยู่ตั้งไกลจนแทบมองไม่เห็น แต่แววตาของเขาฉายแววมุ่งมั่นออกมาอย่างเต็มที่

เสียงนกหวีดดังขึ้น เขาออกวิ่งอย่างรวดเร็วและเป็นการวิ่งที่ก้าวขายาวมากผิดปกติ และไม่นานนักทุกคนก็ต้องตะลึงกับภาพที่เห็น เด็กหนุ่มคนนี้วิ่งได้อย่างรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ ภาพที่เห็นเป็นสิ่งยืนยันและทำให้คนทั้งโลกต้องยอมรับในความสามารถของเขาได้อย่างดีเลย

เขาทำได้อย่างไม่น่าเชื่อ คนดูในโดมพากันลุกขึ้นร้องปรบมือด้วยความดีใจ นิธานลุกขึ้นหลังจากวิ่งเข้าเส้นชัยได้สวยงาม เขาหอบแหบแต่ก็ยิ้มอย่างมีความสุขที่สุด เพราะในที่สุดเหรียญทองที่เขาใฝ่ฝันเขาก็ได้มาครอบครองแล้ว

และฉันเองก็ด้วย…ฉันเตรียมพร้อมแล้ว ชัยชนะครั้งนี้เป็นสิ่งที่ยืนยันให้ความตั้งใจของฉัน ตอนนี้ฉันจะเปลี่ยนแปลงตนเอง ฉันจะพยายามก้าวเดินตามรอยเท้าของเขาคนนี้ และสักวันฉันกับเขาจะได้เผชิญหน้ากัน

เพียงแค่เห็นเขาทำได้ น้ำตาฉันก็ไหลเป็นทาง จากที่เคยสิ้นหวัง สิ่งนี้ทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้น ความโศกเศร้าและท้อแท้ที่มีอยู่เต็มอกหายไปแล้ว..

…ฉันจะทำทุกวิถีทางที่จะได้เจอเขา…