คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ:คุณหนูซาเฟน
“คุณหนูคะ ไม่ว่ายังไงมันมันก็ไม่ได้นะคะ T-T”
เสียงคร่ำควรของเซมกำลังทำให้ฉัน ประสาท คิดดูสิกับแค่คำสั่งง่ายๆ นิดเดียวยังทำให้ฉันไม่ได้เลย เหอะ แค่ชื่อของเธอมันก็บอกอยู่แล้วล่ะ ธรรมดาสมชื่อจริงๆ
“ทำไมจะไม่ได้ ถ้าเป็นคำสั่งของฉันไม่ว่ายังไงมันก็ต้องได้”
“แต่ คุณหนูคะ... T_T”
“ไม่มีแต่ หรือเธออยากจะโดนไล่ออกหะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะคุณหนู แต่... T0T”
“หึ ฉันไม่อยากได้ยินเสียงเธอแล้ว ออกไปซะ เหอะ งานง่ายๆแค่นี้ก็ยังทำไม่ได้”
แค่งานง่ายๆอย่าง ไล่พวกผู้ชายที่คุณพ่อหามาให้ฉันเลือกทั้งหมดไปซะ โดยการวางยาถ่ายให้พวกเขาแค่นี้มันยากมากนักรึไง เธอนี่มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
“คุณหนูคะ ถ้าคุณท่านกับคุณชายรู้เรื่องนี่ ดิฉันตายแน่ๆเลยนะคะ T0T”
“ใครจะตาย - -?”
“ดิฉันค่ะ TT”
“ใช่ฉันมั้ย?”
“T.T”
ยังจะมาร้องไห้อีกคนที่จะโดนคุณ พ่อกับพี่ซีการ์ดเล่นงานยังไงก็ไม่ใช่ฉันสักหน่อย ฉันจะไปเดือดร้อนอะไรล่ะ
“รีบๆไปทำงานที่ฉันสั่งเร็วๆ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”
“สั่งให้เซมไปทำอะไรเหรอ เฟน - -“
เสียงไม่ได้รับเชิญจากพี่ชายที่ แสนดีเริด และใจดีสุดๆ(ประชด) ที่เข้ามาโดยไม่ให้สุ่มให้เสียงทำเอาฉันเผลอสะดุ้ง แต่ห้ามส่อพิรุธเด็ดขาด ไม่งั้นแผนการคงเป็นอันจบกันแน่ๆ
“เธอ ออกไปได้แล้ว” ฉันบอกเซมและไม่ลืมส่งสายตาข่มขู่เป็นทำนองว่า๔ไม่ทำตามที่สั่งเธอโดนดีแน่ๆ ยัยนั่นทำหน้าเหมือนจะตายก่อนจะเดินออกจากห้องไป พอเซมออกไปจากห้องแล้วฉันจึงหันไปถามตาพี่ผู้ที่ควรจะอยู่ที่บริษัทของคุณ พ่อ
“ทำไมพี่ซีถึงยังอยู่ที่บ้าน ตอนนี้พี่ควรจะไปช่วยงานคุณพ่ออยู่ที่บริษัทสิ?”
“พ่อบอกให้ฉันมาคอยเฝ้าการดูตัวใน วันนี้น่ะ เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้น และเพื่อ กันไม่ให้แกหาทางพังพิธีดูตัวนี่ด้วย ^0^”
ฉันคิดไปเองหรือพี่ซีจงใจเน้น เสียงตรงประโยดสุดท้ายกันแน่นะ
“ถ้ากังวลกันนักทำไมถึงไม่ยกเลิก พิธีดูตัวนี่ไปเลยล่ะ? ยังไงฉันก็ไม่อยากจะแต่งงานหรือหมั้นตอนนี้อยู่แล้ว”
“เฮ้อออ” พี่ซีถอนหายใจ “แกจะทำให้มันมากเรื่องทำไมเนี่ย ก็เลือกๆไปสักคนจากผู้ชายประมาณ5โหลที่มาในวันนี้เหอะน่า อีกอย่างก็แค่หมั้นไว้ก่อนไม่ได้จะให้แกแต่งตอนนี้ซะที่ไหน แกทำอย่างนี้มันเสียเวลาเที่ยวของฉันนะ”
นี่แหละตัวตนที่แท้จริงของไอ้คุณ พี่คนนี้
“อืม ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ฉันจะเลือกสักคนจากในนี้” ฉันตอบพี่ซีไปทั้งที่ในใจไม่ได้คิดจะทำตามที่พูดเลยสักนิด หึ คิดจะมาบังคับฉันงั้นเหรอ ฝันไปเหอะย่ะ-^-
“งั้นเดี๋ยวฉันขอไปเตรียม ตัว(ดำเนินการตามแผน)ก่อนแล้วกัน”
“อืม เข้าใจก็ดีแล้ว ^^” พี่ซีตอบรับเล็กน้อย หึๆ ช่างไม่รู้ถึงแผนการของฉันเอาซะเลย
พอฉันเดินออกมาจากห้องก็เจอเซ มกำลังยืนอยู่หน้าห้องพอดี หวังว่าคงจะไม่ได้แอบฟังหรอกนะ ไม่งั้นฉันไม่ให้อภัยแน่ๆ
“คุณหนูจะยอมยกเลิกแผนการนั่นแล้ว ใช่มั้ยคะ ดีจังเลยค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ ^^” เซมถามอย่างยิ้มแย้ม
“นี่เธอแอบฟังจริงๆด้วยสินะ - -+”
ชิ้งๆ
“ขอโทษคะ ดิฉันแค่...”
“ช่างเหอะๆ ว่าแต่เตรียมยาถ่ายไว้แล้วใช่มั้ย?”
“คุณหนูไม่ได้จะยกเลิกแผนการหรอก เหรอ? TT”
“หึ ใครมันจะไปยกเลิกกัน ฉันไม่ยอมอยู่ภายใต้อำนาจของคุณพ่อกับพี่ซีหรอกย่ะ”
“คุณหนูคะ TT_TT”
“หึ งานนี้คงต้องมันแน่ๆ ^_^”
หลังจากเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ออกจากห้องเตรียมตัวไปยังห้องโถงด้านในที่มีรายชื่อผู้ชายที่จะมาใน วันนี้ทั้งหมดวางอยู่บนโต๊ะแก้วใสๆ ฉันนั่งลงบนโซฟาสีขาวและเริ่มเปิดดูรายชื่อพร้อมรูปพวกนั้น นี่ฉันต้องเลือกซักคนจากเอกสารหนาเตอะนี่เหรอ T T คุณพ่อคิดอะไรอยู่เนี่ย
หลังจากเริ่มพลิกไปเรื่อยๆ ฉันก็หมดความสนใจในเอกสารกองนี้ไปซะเฉยๆ ก็ดูแต่ละคนที่คุณพ่อหามาให้สิ พูดได้เลยว่ามีดีแค่อย่างเดียวที่คู่ควรกับฉันคือ ฐานะ เท่านั้น เหอะ ทำไมฉันถึงจะต้องมาเลือกคนพวกนี้ด้วยล่ะ
“คุณหนูคะ พวกคุณชายข้างนอกมานั่งรอกันนานแล้วนะคะ คุณหนูต้องการจะพบใครเป็นพิเศษรึเปล่าคะ ^^”
เสียงสาวใช้คนหนึ่งจาก20คนที่อยู่ ในห้องโถงนี้ดังขึ้นฉันจึงได้โอกาสดำเนินแผนการตามที่ได้วางเอาไว้ทันที โดยมีผู้ช่วย(ถูกบังคับ)คือเซม
“คิดว่าพวกคนข้างนอกเขาคงจะรอกัน นานแล้ว คงจะหิวน้ำมากแน่ ช่วยเอาน้ำออกไปเสิร์ฟให้ทีนะ” ฉันพูดพรางปั้นยิ้มและทำเสียงเป็นห่วงเป็นใย และไม่ลืมที่จะกำชับสาวใช้ต่อ “ต้องให้เขากินให้ครบทุกคนนะ อย่าลืมล่ะ”
“ค่ะ คุณหนู” สาวใช้คนนั้นรับคำอย่างว่าง่าย และถอยกลับไปประจำที่ของตนก่อนที่สาวใช้ทั้งหมดจะทยอยกันออกไปเตรียมน้ำให้ แขก(ผู้โชคร้าย)ทุกคนในวันนี้
อ๊ะ นี่ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ระหว่างที่พวกผู้โชคดีกำลังได้รับน้ำจากสาวใช้พวกนั้น ฉันก็จะแนะนำตัวก็รอก็แล้วกัน ฉันคือคุณหนูซาเฟน ลูกสาวคนเล็กและคนเดียวของเจ้าของบริษัทผลิตโปรแกรมคอมพิวเตอร์รายใหญ่ใน ประเทศ และแน่นอนว่าฉันเป็นผู้ที่เพียบพร้อมทั้งด้านฐานะและหน้าตา รวมทั้งสมองด้วย(มั้ง?) ส่วนเรื่องอายุเอาเป็นว่าเพิ่งจบม.ปลายมาหมาดๆเมื่อเดือนก่อนนี้เอง ส่วนเรื่องอื่นก็เก็บไว้เป็นความลับก่อนแล้วกัน
“ทุกคนดื่มน้ำเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณหนู และยังฝากมาขอบคุณคุณหนูที่เป็นห่วงอีกด้วยค่ะ ^^” สาวใช้คนเดิมรายงานก่อนจะกลับเข้าที่ของตัวเอง หึๆ ยาที่ฉันให้เซมไปเหมือนว่าจะเป็นชนิดแรงซะด้วยสิ น่าสงสารอยู่เหมือนกันนะเนี่ย ^^ (นี่สงสารแล้ว เหรอ)
“อืม ขอบใจมากนะ เชิญพวกเขาเข้ามาตามลำดับก็แล้วกันนะ”
ปุ๊ด~ ปร๊าดดด~ แปร๊ดดดด~
นั่นไง ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้วแน่ๆ แต่เราต้องแกล้งอินโนเซนท์ต่อไป อิอิ ^0^
“เสียง อะไรน่ะ”
“คุณหนูคะ แย่แล้วค่ะ พวกคุณชายเขาอยู่ๆก็...”
ปู๊ดดด~
เหอะๆ ยานี่ได้ผลดีจริงๆแหะ คราวหน้าไปซื้อมาเก็บไว้อีกดีกว่า
“เหอะ อะไรกัน ถ้างั้นงานในวันนี้ก็เป็นอันยกเลิกไปเลยก็แล้วกัน” ฉันพูดด้วยน้ำเสียง(แกล้ง)ฉุนนิดหน่อย ก่อนจะลุกจากโซฟา แล้ว ทำท่าจะเดินจากไป “ฉันจะขึ้นห้องแล้ว พวกเธอจัดการกับพวกนั้นด้วยแล้วกันนะ”
“แต่ว่าคุณชายสั่งเอาไว้ก่อนออกไป ว่า...”
“ก่อนออกไป? นี่พี่ซีไปไหนกัน?” ไหนบอกว่าจะมาคุมไง แต่ก็ดีเหมือนกันทำอะไรสะดวกดี
“เห็นคุณซีการ์ดรับโทรศัพท์จากใคร ไม่รู้ แล้วก็รีบร้อนออกไปเลยค่ะ แต่ก็ไม่ลืมที่จะฝากให้พวกดิฉันดูแลงานในวันนี้”
หนีเที่ยวเหรอยะ ดีเลย ฉันจะได้มีเรื่องไปฟ้องเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องของฉันด้วย หึ โชคร้ายหน่อยนะ พี่ซี ^_^
“เฮ้ออออ” ฉันถอนหายใจ แล้วหันไปพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยสุดๆ“ฉันกลับห้องก่อนแล้วกันเหนื่อยแล้ว เซมเธอไปเตรียมน้ำอุ่นที่ห้องให้ฉันด้วย”
“คะ ค่ะ คุณหนู” เซมรับคำด้วยเสียงตะกุก ตะกักสุดๆ แล้วเดินตามฉันมา
พอเดินมาถึงห้อง ฉันก็ยิ้มออกมาทันที หึงานนี้ได้ทั้งการพังงานดูตัวและการแก้เผ็ดพี่ซีอะไรมันจะคุ้มปานนี้ ^^
“คุณหนูคะ งานนี้ดิฉันว่าคุณท่านต้องรู้เรื่องแน่ๆเลยค่ะ ท่านคงจะพอเดาออกว่าเป็นฝีมือของคุณหนูแน่ๆ T T”
“ยังไงคุณพ่อก็คงไม่ทำอะไรฉันอยู่ แล้ว ส่วนเรื่องของเธอฉันจะบอกคุณพ่อให้เองว่าเธอเป็นคนคิดแผนทั้งหมดนี้”
“คุณหนูคะ ไม่ตลกนะคะ T T”
จะกังวลยังไงนักหนาเนี่ย - -
“เหอะน่า ยังไงฉันก็เป็นคนที่รับผิดชอบในการกระทำของตัวเองเสมอนะ เธอไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้ฉันอยากอาบน้ำแล้ว ช่วยไปเตรียมน้ำให้ด้วยนะ”
“ค่ะ คุณหนู ถ้าคุณพูดอย่างนั้น” เซมรับคำก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
ยังไงคุณพ่อก็ไม่ทำอะไรฉันอยู่ดี แถมฉันยังมีเรื่องพี่ซีไว้เบี่ยงประเด็นอีก ยังไงฉันก็ต้องรอดงานนี้ไปได้อยู่ดีแหละ เรื่องนี้อย่าเพิ่งไปคิดมันเลย ไปอาบน้ำให้สบายใจก่อนดีกว่า
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ลงมาทาน อาหารเย็นพร้อมน่าพร้อมตาพ่อลูกตามปกติ แต่บรรยากาศบนโต๊ะอาหารวันนี้อึมครึมกว่าปกตินี่สิ
“เดี๋ยวอิ่มแล้ว ลูกทั้งคู่ช่วยมาหาพ่อที่ห้องทำงานด้วยนะ”
หลังจากทานอาหารไปได้สักพักคุณพ่อ ก็ลุกจากโต๊ะ และเดินจากไป
“หึ เพราะแกแท้ๆ คุณพ่อเลยหงุดหงิดขึ้นมา ถ้าเกิดฉันโดนหางเลขไปด้วยนะมันก็เพราะแกนั่นแหละ - -“
“แต่นั่นก็เพราะ พี่ไม่ยอมเฝ้าฉันให้ดีต่างหากล่ะ” ฉันพูด “ฉันอิ่มแล้ว ฉันไปก่อนนะ พี่เองก็รีบๆตามมาล่ะ ฉันว่าคงต้องมีเรื่องของพี่ด้วยนั่นแหละ^^” ฉันพูดก่อนจะลุกจากโต๊ะอาหารไป
แอ๊ด~ ปัง~
ฉันเปิดประตูห้องทำงานของพ่อ แล้วพยายามปิดให้เสียงเบาที่สุด ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานของคุณพ่อ เพราะคุณพ่อเป็นคนที่เข้มงวดมากเวลาที่หงุดหงิดเช่นนี้อย่าไปทำอะไรขัดใจคุณ พ่อไปยิ่งกว่านี้จะดีกว่า
“รู้มั้ย? ทำไมพ่อ ถึงเรียกลูกมา” คุณพ่อถามเสียงเข้ม ในขณะที่ยังคงนั่งอยู่
“เรื่องวันนี้ใช่มั้ยคะ?”
“ใช่ เพราะเรื่องในวันนี้ทำให้เราเสียลูกค้าไปมากพอดูเลยล่ะ แต่พ่อก็ไม่ได้กังวลเรื่องนั้นอยู่แล้ว แต่ว่าเรื่องที่ลูกทำวันนี้มันก็มากเกินไปสักหน่อยนะ พอเลยคิดว่าพ่อคงจะตามใจลูกมากเกินไปหน่อย...”
แอ๊ด~
“ดิฉันมาแล้วค่ะ คุณท่าน”
อยู่ๆก็มีผู้มาเยือนใหม่อีกคนเปิด ประตูเข้ามา และฉันก็เห็นว่าเป็นเซมนั่นเอง นี่คุณพ่อเรียกเซมมาด้วยเหรอเนี่ย
“อ้าว มาแล้วเหรอ มานี่สิเซม” คุณพ่อพูด
“ค่ะ” เซมรับคำ
“เซม มีคนเห็นเธอไปยุ่งกับน้ำที่เตรียมไว้ให้แขก มีอะไรจะพูดมั้ย?”
“คือ...ดิฉัน...คือ...” เซมตะกุกตะกัก
“ลูกเป็นคนสั่งให้เซมทำเองค่ะ คุณพ่อ เซมเขาพยายามห้ามลูกหลายครั้งแล้วลูกไม่ฟังเอง เพราะนั้นถ้าพ่อจะลงโทษก็ลงโทษลูกคนเดียวเถอะค่ะ เซมไม่เกี่ยวด้วย” ฉันตอบแทรกเสียงของเซมขึ้นมา ถึงฉันจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่การที่ทำให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนด้วยนี่มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันชอบซักเท่า ไหร่
แอ๊ด~
พี่ซีเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา ก่อนจะยิ้มแหยๆ เป็นเชิงขอโทษที่มาขัดจังหวะ และมาสาย เหอะๆ ไม่ยกโทษให้ย่ะ -^-
“แฮ่ๆ มาแล้วครับพ่อ ^_^”
“แกรออยู่ตรงนั้นก่อนเลย ฉันขอสะสางเรื่องน้องสาวแกก่อน - -” ก่อนจะหันมาพูดกับฉันต่อ “ถ้างั้นลูกก็รับโทษแทนในส่วนของเซมไปเลยก็แล้วกัน ยังไม่คิดจะเปลี่ยนคำพูดใช่มั้ย?”
“ค่ะ”
“คุณหนูคะ! 0.0” เซมร้องเสียงตื่น
“เอา ล่ะ ในเมื่อลูกทำลายงานดูตัวไปแล้ว งั้นพ่อก็จะไม่เร่งรัดอะไรลูกอีก ลูกเรียนๆไปก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องนี้อีกทีก็ได้ พ่อจะส่งลูกไปเรียนต่อที่วิทยาลัยฟาเรนไฮต์...”
“แต่ที่นั่นมันไกลจากบ้านนี้ตั้ง เยอะเลยนะคะ”
“และลูกบอกเองว่าจะรับโทษแทนเซม จริงๆพ่อจะให้เซมย้ายไปทำงานที่บ้านของคนรู้จักพ่อ เพราะฉะนั้นลูกก็ไปแทนแล้วกัน แถมที่นั่นก็ไม่ได้ไกลจากวิทยาลัยเท่าไหร่ด้วย”
“หะ นี่พ่อจะให้ลูกไปเป็นคนใช้เนี่ยนะ O.O”
“ก็บอกแล้วไงว่าจริงๆแล้วคนที่ ต้องไปคือเซม แต่ลูกเสนอเองนะว่าจะรับโทษแทน”
“O.O” ค้างไป3วิ
“แต่คุณท่านคะ...”
“ไม่มีแต่ เรื่องที่ฉันตัดสินใจแล้วก็ให้มันเป็นไปตามนั้น เธอเองก็กลับไปทำงานได้แล้วล่ะเซม ส่วนเฟนก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว”
“ค่ะ คุณท่าน/คุณพ่อ” ฉันกลับเซมพยักหน้ารับ
“ส่วนแก เราคงมีเรื่องที่ต้องคุยกันยาวหน่อยนะ” คุณพ่อหันไปพูดกับพี่ซีที่ยืนเงียบมาตลอดตั้งแต่เดินเข้ามา เหอะ ถึงตาพี่โดนบ้างแล้วล่ะ เรื่องทิ้งหน้าที่ไปหาที่เที่ยวเนี่ย ^^
ความคิดเห็น