คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 : 3P In Toilet
RRRrrrr !!!!
ซองมินล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าคว้าโทรศัพท์มือถือสีชมพูขึ้นมากดรับ ริมฝีปากสวยเผยยิ้มออกด้วยความดีใจ
“ ฮัลโหล!! ฮยอกแจ!! ”
- ซองมิน! นายปลอดภัยใช่มั้ย?? -
“ อื้อ! ฉันโอเค แล้วนายกับทงเฮล่ะ? ”
- ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องน้ำหลังโรงเรียนน่ะ ข้างนอกมีเจ้าพวกนั้นป้วนเปี้ยนอยู่เต็มไปหมดเลย..!! -
“ งั้นเหรอ.. พวกนายอย่าพี่งออกมาข้างนอกนะ ฉันจะรีบตามคนไปช่วย!! ”
- ไม่เป็นไรซองมิน พวกนายหนีไปก่อนเลย เดี๋ยวพวกฉันจะหาทางออกเอง...ฮัลโหลซองมิน..ฮัลโหล!! -
“ ฮัลโหล!!ฮยอกแจ ฮยอกแจ!!! ”
“ เป็นอะไรไปล่ะ? ” คยูฮยอนหันมาถามคนข้างๆที่จ้องโทรศัพท์มือถืออย่างอาลัยอาวรณ์อยู่
“ จู่ๆสัญญาณก็หายน่ะสิ.. ยังคุยไม่รู้เรื่องเลยแท้ๆ ” ซองมินพยายามเดินไปรอบๆเพื่อหาสัญญาณ
“ พอเหอะน่า.. อย่างน้อยนายก็ได้รู้แล้วนี่ว่าเจ้าพวกนั้นปลอดภัยน่ะ? ” คยูฮยอนหันไปค้อนคนตรงหน้าที่เหมือนจะไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลยสักนิด
“ ... ” ซองมินเบ้ปากไม่พอใจคยูฮยอนที่ไม่ว่าอะไรก็คอยขัดคอเขาไปหมด
..........
..............................
“ ให้ตายเถอะ สัญญาณมาหายอะไรตอนนี้วะเนี่ย? ” ฮยอกแจสบท ทำท่าจะเขวี้ยงมือถือทิ้งซะอย่างนั้นแต่ก็ต้องชะงักเมื่อสมองประมวลผลว่า “ ราคามันแพงนะไอ้หนู? ”
ฮยอกแจหันไปจ้องมือถือของตนเองที่พึ่งถอยมาไม่ถึงอาทิตย์พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ
“ ฉันพึ่งใช้ได้ไม่ถึงอาทิตย์เลยนะเนี่ยยยยยยยยยยยยย ” ฮยอกแจทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำเอาทงเฮและฮงกีที่ยืนมองอยู่นานอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ โถ เห็นทำท่าเหมือนจะเขวี้ยงทิ้งที่ไหนได้ก็ป๊อด ” ทงเฮแซว
“ ไม่ได้ป๊อด แต่เดี๋ยวสักพักก็มีสัญญาณ เกิดฉันเขวี้ยงทิ้งแล้วซองมินโทรมาล่ะจะว่าไง? ” ฮยอกแจหันมาแก้ตัวฝืดๆ
ใน ระหว่างนั้นเอง ฮงกีที่ยืนเงียบอยู่นานพลางกวาดสายตามองหาทางหนี ขายาวก้าวมาหยุดที่กำแพงพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปที่ชั้นพัดลมระบายอากาศ
“ ทงเฮ ฮยอกแจ...ดูนี่สิ ” ฮงกีเรียกทั้งคู่ที่กำลังสนใจกับสิ่งที่อยู่นอกประตูห้องน้ำ
“ อะไรเหรอ? ”
“ ฉันว่ามันรูใหญ่พอที่พวกเราจะลอดออกไปได้นะ ” ทันทีที่ฮงกีพูดจบ ทงเฮฟาดใหล่ฮยอกแจดังฉาดพร้อมกับชูนิ้วโป้งให้
“ บราโว! ”
“ เออ...นั่นสินะ...แต่ว่ามันสูงจัง ต้องให้ใครสักคนเป็นฐานแล้วให้อีกคนเหยียบหลังขึ้นไปถอดพัดลมออก ” ฮยอกแจพูด
“ งั้นฉันเป็นฐานให้ ฮยอกแจนายตัวเล็กที่สุดนายขึ้นไปถอดมันออกแล้วกัน ” ทงเฮพูด
“ ไอ้ปลาเน่า นายสิตัวเล็กที่สุด ฉันสูงกว่านายตั้งกี่เซน ดูสิ ” ฮยอกแจพูดพลางเดินไปยืนเทียบความสูงกับคนข้างๆ
“ สูงเพราะไอ้แผ่นเสริมส้นนั่นยังจะกล้าโม้อีกเหรอ หะ? ” ทงเฮหันไปกัดคนข้างๆ คนถูกแฉได้เพียงแค่ทำหน้าแยกเขี้ยวใส่
“ ฉันว่าเวลานี้เราควรที่จะ... ” ฮงกีเอ่ยขึ้น ทำให้ทั้งคู่เลิกกัดกันชั่วขณะ ฮยอกแจหันมาง้างมือทำท่าจะเหนี่ยวคนข้างๆเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะชี้นิ้ว สั่งทงเฮให้นั่งลง
“ อ๊ะ...อ๊ากก.. ไอ้ไก่!!! ” ทงเฮร้องเสียงหลงเมื่อถูกฮยอกแจแกล้งเอาเท้าเหยียบหัวของเขา ฮยอกแจหัวเราะในลำคอพร้อมกับพยายามถอดพัดลมระบายอากาศออก
“ โพล๊ะ!!! ” เสียงพัดลมระบายอากาศกระทบพื้นอย่างแรง ฮยอกแจหันมายิ้มให้กับเพื่อนอีกสองคนพร้อมกับโผล่หัวออกไปข้างนอก
“ Clear !! ” ฮยอกแจหันมาบอกเพื่อนอีกครั้งก่อนที่ทงเฮจะดันฮยอกแจให้มุดออกจากรูพัดลมระบายอากาศ...
ฮยอกแจกระโดดลงพื้น มือเรียวปัดฝุ่นออกจากเสื้อและกางเกง
“ เร็วเข้า รีบออกมาเร็ว... ” ฮยอกแจเอามือป้องปากพูดเบาๆ เพราะกลัวพวกตัวประหลาดนั่นจะได้ยินเข้า
...
ทงเฮและฮงกียืนมองหน้ากัน...
“ ใครจะเป็นฐานล่ะเนี่ย ” ทงเฮถาม
“ นั่นสินะ...งั้นฉันเป็นเองแล้วกัน ”
“ ถ้าเกิดนายเป็นฐาน แล้วพอถึงตานายล่ะ เราต้องหาอุปกรณ์ช่วยซะแล้ว ” ทงเฮพูดพลางเดินไปเปิดประตูห้องเก็บของที่อยู่ข้างในสุดของห้องน้ำ แต่พยายามดึงเท่าไหร่ก็ไม่ออก
“ มันล๊อกรึไงเนี่ย? ” ทงเฮพูดมือยังพยายามกระชากกลอนประตูอยู่
“ ฉันว่าใช้ถังนี่ก็ได้นะ ” ฮงกีพูดในมือมีถังสีน้ำเงินอยู่ ในเมื่อประตูเปิดไม่ได้สิ่งสุดท้ายที่พอจะใช้ได้ก็มีแค่ไอ้นี่แหละ
“ มันล๊อกจากข้างในอ่ะ ” ทงเฮสบท หันไปมองถังสีน้ำเงินในมือของฮงกีพยายามคิดว่าจะใช้มันยังไงกัน
“ ถีงเหยียบถังนี่ก็ปีนไม่ถึงอยู่ดี ” ทงเฮพูดต่อ
“ ใช้สูทนี่ไง เอามาผูกกันสิ ” ฮงกีพูดพลางถอดเสื้อสูทของโรงเรียนออกมา
.
“ เฮ้ยย... เร็วๆหน่อยสิ บรรยากาศมันวังเวงพิลึกแล้วนะ... ” ฮยอกแจส่งเสียงให้กับคนที่อยู่ข้างใน สายตากวาดมองไปรอบๆ ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ยิ่งลมที่พัดมาทำให้เขาผวาขึ้นกว่าเดิม
ทงเฮพยักหน้าแล้วถอดสูทออกมาผูกกับสูทของฮงกีไว้แน่น
“ งั้นฉันเป็นฐานให้นายก่อน แล้วนายกับฮยอกแจค่อยดึงฉันออกไป ” ทงเฮพูด
“ เอ๋?? แต่ว่า.. ”
“ นายเป็นโรคหอบจะเอาเรี่ยวแรงไหนมาแบกรับน้ำหนักฉันล่ะ เร็วเข้า ป่านนี้ไอ้คนยืนอยู่ข้างนอกกลัวจนฉี่ราดไปแล้วมั้ง ” ทงเฮพูด คนได้ยินยิ้มบางๆ ทงเฮก้มลงให้ฮงกีเหยียบหลังเขาเพื่อที่จะปีนออกไป
“ โหย ฮงกี ทำไมนายหนักแบบนี้เนี่ย?? ” คนข้างล่างแอบบ่นอุบอิบ
“ -____-^ ”
ความคิดเห็น