คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : เมื่อความซวยมาเยือนคิมฮีชอล
Intro
แม่ผมเคยบอกว่าโลกเรามีมนุษย์อยู่สองประเภท
‘ระหว่างคนดีกับคนเลว’
แต่ในความคิดของผม..มันอาจจะมีสองประเภทก็จริง
แต่คงเป็น ‘ระหว่างคนรวยกับคนจน’ เสียมากกว่า
.
.
.
ภายในรถลีมูซีนสีดำคันหรู.. ใบหน้าเรียวในชุดเดรสสีขาวเข้ากับทรงผมลอนสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองหน้าคนที่นั่งตรงข้ามอย่างพินิจ..
“นี่คุณ! ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่โจร! เฮ้ยปล่อยดิวะ!” ร่างบางพยายามสะบัดแขนออกจากการถูกพันธนาการจากชายร่างสูงใหญ่ทั้งสองข้างที่นั่งขนาบเขา.. เวรกรรมจริงโว๊ย!
“แต่กระเป๋ามันอยู่ในมือคุณ” หญิง สาวตัวเล็กเอ่ยห้วนๆ รู้อยู่เต็มอกว่าคนตรงหน้าไม่ได้ขโมยกระเป๋าตัวเองหรอก.. แต่สมองอันชาญฉลาดของเธอดันคิดแผนประหลาดๆขึ้นมา.. ทำให้ปล่อยผู้ชายหน้าสวยราวกับผู้หญิงคนนี้ไปเฉยๆไม่ได้
“ก็มีคนวิ่งมาชนผมแล้วเขาทำกระเป๋าตก.. เออ.. ไอ้โจรคนนั้นน่ะมันทำกระเป๋าตกผมเลยเก็บขึ้นมาให้ ใครจะไปรู้วะว่ามันวิ่งราวมา” ร่างบางตอบอย่างเหนื่อยใจ พยายามอธิบายก็แล้วแต่ดูเหมือนยัยตุ๊กตาบลายธ์คนนี้จะไม่ยอมฟังเหตุผลของเขาเสียเลย
“อย่าพูดหยาบคายกับคุณหนูแทยอน” พูดเสียงเข้มเข้ากับใบหน้าและสีผิว (-__-) เออขอโทษ กลัวแล้ว
“ทำไมจะพูดไม่ได้ ก็เป็นคนเหมือนกัน”
“ถ้าไม่รู้อะไรก็เงียบปากไปเลยดีกว่าถ้าไม่อยากไปนอนกรง”
“ไม่เอาสิคะคุณฮวาง.. อย่าขู่คุณหนูแทยอนอย่างนั้นสิ” สิ้นสุดประโยคทำเอาร่างบางทำหน้าตกใจ ที่พูดมานั่นมันชื่อของหล่อนไม่ใช่เรอะ?
“อะ..อะไรกันครับคุณหนู?”
“ปล่อยแขนคุณหนูแทยอนได้แล้วนะคะ เดี๋ยวแขนเป็นรอยขึ้นมาจะใส่ชุดสวยๆได้ยังไง” ร่างเล็กตอบพลางหัวเราะชอบใจ เฮ้ย! พูดบ้าไรวะ เอาให้เคลียร์!!
“คุณหนูคงไม่ได้หมายความแบบนั้นใช่ไหมครับ?.. คุณหนูครับอย่าเล่นอะไรพิเรนทร์อีกเลย.. ผมสองคนยังไม่อยากตกงานนะครับ..” ว่าพลางปล่อยมือออกจากแขนคนข้างๆก่อนจะทำหน้าเว้าวอนให้คุณหนูตัวแสบเปลี่ยนใจ
“...คุณก็รู้.. ว่าแทแทไม่อยากแต่งงานกับคนใบ้..” ตีหน้าเศร้าให้บอดี้การ์ดคนสนิทเห็นใจ.. คิมแทยอนไม่ได้ซนเป็นลิงอย่างเดียวหรอกนะ มารยาหญิงมีเป็นร้อย!
แต่งงานกับคนใบ้ = =…
หน้าก็สวยดี รวยก็รวย... สงสัยจะถูกคลุมถุงชนสินะ.. โถ..แม่ตุ๊กตาบลายธ์ผู้น่าสงสาร เป็นผมก็ชิ่งเหมือนกันละวะ
“โธ่..คุณหนู.. ถ้าท่านฑูตรู้ขึ้นมามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตนะครับ..ถึงตอนนั้นคุณหนูจะแก้ไขยังไง?”
“ไม่รู้ค่ะ แทแทไม่อยากฟังแล้ว.. ตอนนี้พา ’คุณหนูแทยอน’ ไปแปลงโฉมกันดีกว่านะคะ” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอย่างน่ารักทำให้บอดี้การ์ดหนุ่มทั้งสองแทบละลายลงไปกอง กับพื้นทำเอาคนที่นั่งอยู่ตรงกลางอย่างถีบเข้ายอดหน้าเพราะหมั่นไส้
“คือจะไม่ปล่อยผมไปสินะ?” เลิกคิ้วถามอย่างเอาเรื่อง...
อย่านะโว้ย!! เห็นอย่างนี้แต่ ‘คิมฮีชอล’ ไม่เคยยอมตกเป็นเบี้ยล่างของใครหรอกนะ!!
ตัด ภาพมาอีกที... ตัวเองก็ถูกล็อคแขนทั้งสองข้างเข้ามาในห้องเสื้อสุดหรูที่มีแต่ชุดของสตรี ศรีสมร ไหนบอกว่ากลัวแขนคุณหนูแทยวยคนนี้เป็นรอยไงว่ะ (ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าอีกฝ่ายจะสรรสร้างตัวเองไปทำอะไร)
“ว่าไงยะยัยตัวแสบ?” หญิง สาวร่างเพรียวบางราวกับนางแบบนิตยาสารเดินมาหายัยตุ๊กตาบลายธ์ในชุดสีดำเข้า รูป.. สวย.. สวยมากๆ... เล่นเอาคิมฮีชอลผู้นี้ไม่กล้ากระพริบตาเลยทีเดียว
“ยูล~ .. ช่วยทำให้ผู้ชายคนนี้สวยกว่าฉันทีสิ อ่า.. นี่เพื่อนสนิทฉันเองนะคะ..ควอนยูริ” พูดพร้อมกับเกลียวผมลอนตัวเองเล่น
“เฮ้ย!!! ทำให้ผู้ชายสวย? นี่คุณเสียสติไปแล้วเรอะ!!” ไม่ได้สนใจแนะนำตัวเองเลยแม้แต่น้อย เพราะไอ้ประโยคแรกนั่นทำสมองเค้าประมวลผลไม่ถูกแล้ว
“อุ๊บ!! แทงกู.. นี่เธอกำลังมีแผนอะไรอยู่ใช่ไหม? จะหนีพิธีดูตัวงั้นเหรอ?” ควอนยูริเพื่อนสาวยัยตุ๊กตาบลายธ์ป้องปากหัวเราะเบาๆราวกับอ่านใจออก
“ก็รู้นี่นา..” ร่างล็กเม้มปากจนเป็นเส้นตรงเอานิ้วชี้จิ้มๆกัน... โถ.. น่ารักที่สุด โคตรจะโมเอ้เลยจ๊ะแม่คุณ
“แล้วลากผมมาทำไม?” ชี้หน้าตัวเองด้วยความสงสัย จะโดนเชือดทั้งทีก็ขอรู้ชะตากรรมตัวเองหน่อยมิได้หรือ - -
“นี่เธอไม่ได้ตกลงกับเขาก่อนเหรอแทงกู?” ถาม เพื่อนสนิทพลางผายมือมาที่เขาอย่างมีมารยาท ร่างเล็กพยักหน้าหงึกๆก่อนจะหัวเราะร่าออกมา.... น่ารักไร้เดียงสากลบเกลื่อนความผิดตัวเองโคตรๆ
“เพื่อนสาวของคุณลากผมขึ้นรถแล้วก็พามาที่เนี่ย ดูสิ..สิทธิความเป็นมนุษย์ของผมอยู่ที่ไหน ผมจะแจ้งความ! (=[]=!!)”
“แจ้งเลย ฉันจะได้แจ้งความกลับว่าคุณวิ่งราวกระเป๋าของฉัน” คิมแทยอนเอ่ยอย่างมีชัย = =;’!!! อะไรกันวะ ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน?
“เธอจะเอาเขามาเป็นแพะงั้นเหรอแทงกู?”
“อย่าเรียกว่าแพะสิ.. ฉันยกให้เขาเป็นผู้มีพระคุณกับคุณหนูคิมแทยอนเลยนะ” พิทักษ์กับแป๊ะหล่อนน่ะสิ หันไปมองรอบๆตัวไม่ได้ต่างอะไรจากนักโทษที่กำลังรอเวลาประหารเลยแม้แต่น้อย
“ฮ่าๆ เธอนี่มันร้ายจริงๆเลยนะ.. ถ้าเกิดพ่อเธอรู้เรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ?”
“กว่าคุณพ่อจะกลับมา.. พิธีดูตัวก็เสร็จพอดี...”
“...? ดู? ดูตัว??” เริ่มเห็นเงาหัวตัวเองรำไร ถ้าเซนส์คิมฮีชอลไม่ผิด.. ขอเดาว่ายัยตุ๊กตาบลายธ์ต้องจับเขาเข้าพิธีดูตัวแทนแน่ๆ!
“เธอ จะหมายความว่า.. ถึงตอนนั้นแล้วพ่อของเธอก็ต้องส่งคิมแทยอนตัวปลอมไปแต่งงานกับอิตาคนใบ้นั่น อย่างจำใจสินะ.. ฮ่าๆ นี่แทงกู.. เธอคิดอะไรตื้นๆเป็นเด็กไปได้.. พ่อแม่อิตาใบ้นั่นไม่ใช่คนขายผักตามตลาดนะยะ..แล้วอีกอย่าง..เขาคนนี้ก็เป็น ผู้ชายซะด้วย..ไม่คิดว่าคนอื่นเขาจะจับได้งั้นเหรอ?” ควอนยูริพูดผลางเอานิ้วจิ้มหน้าผากเพื่อนสนิทเบาๆ
“คุณคนสวยพูดถูกที่สุด!” คิมฮีชอลขอเสนอหน้า เห็นมั้ยละยัยเตี้ยเอ๋ย! หล่อนต้องเชื่อเพื่อนนะ!
“ไม่รู้แหละ.. ฉันไม่แต่งงาน ...มิยองจะอยู่ยังไงถ้าเกิดฉันแต่งงานไปน่ะ..” กราบแทบเท้า.. มีตัวละครเพิ่มมาแล้วอีกหนึ่ง.. ฮีชอลกุมขมับ!
“ฉัน รู้.. แต่เธอก็ควรนึกถึงปัญหาที่จะตามมาในวันข้างหน้าด้วยสิ ไม่ใช่ตัดช่องน้อยแต่พอตัวแบบนี้.. แล้วคนๆนี้เขาก็ไม่ใช่หมูหมาข้างถนนที่เธอจะจับมาทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจ เขาก็มีพ่อมีแม่เหมือนกันนะ”
“คิมฮีชอล อายุยี่สิบแปดเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่ร้านกาแฟซูจู..สถานะโสดสนิทอาศัยอยู่ อพาร์ตเมนท์แถวยอนชินเน บ้านเกิดอยู่ที่คังวอนโด...โอ้...มีประวัติว่าหนีออกจากบ้านมาอยู่โซ ลตั้งแต่อายุสิบหก...พ่อแม่ไม่ตามหาซะด้วยครับคุณหนู” บอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่สาธยายพร้อมกับ iPad2 ที่อยู่ในมือ.. เวร!!! มันกำลังละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของผมอีกแล้ว!!
“งั้นก็ไม่ต้องไปคิดมากเรื่องพ่อแม่สินะคะ สวัสดีนะคะคุณคิมฮีชอล.. ไม่สิ.. ต่อไปฉันคงต้องเรียกคุณว่าคุณหนูแทยอนแทนซะแล้ว~”
“ฉันไม่ห้ามเธอแล้ว.. ถ้าเกิดเรื่องบานปลายขึ้นมา.. เธอเตรียมรับโทษได้เลยแทงกู” ควอนยูริยืนกอดอกจ้องคนตัวเล็กหวังให้สำนึก แต่อีกฝ่ายกลับกระโดดโลดเต้นเป็นลิงเป็นค่าง... (=_=) นี่แม่คุณ...ขนาดผมเป็นคนนอกยังดูออกเลยว่าควอนยูริไม่ปลื้มกับแผนหล่อน... ยัยเตี้ยนี่ตอนเป็นเด็กต้องถูกเลี้ยงด้วยเงินแน่ๆ
“เย้~~ ฉันรักเธอที่สุดเลยยูล~ ป่ะเถอะไปแต่งตัวให้คุณคิมกัน” พูดพร้อมกับจูงมือผมเข้าไปในห้องลองชุด
“เฮ้ย! ผมไม่แต่งชุดผู้หญิงนะ เห็นมั้ยเนี่ยผมเป็นผู้ชายนะเว้ย! -*-” รั้งข้อมือตัวเองไว้ตอนแรกเหมือนจะได้ผล..แต่ก็เกือบหน้าคะมำเพราะไอ้บอดี้การ์ดตัวควายดันหลังผมเข้าไป (แน่ใจว่าดัน) - -
ร่าง บางถูกยัดเข้าไปในห้องแต่งตัวอย่างจำใจพร้อมกับยัยตุ๊กตาบลายธ์ หล่อนไม่ได้คิดเลยสินะว่าเขาเป็นผู้ชาย...ถึงได้เอาแต่ถอดๆเสื้อผ้าเขาอย่าง ไม่เขินอายแบบนี้
“เอาชุดสวยๆเลยนะแทยอน เอาให้สวยกว่าฉัน~ อ๋า.. วิกด้วย..อย่าลืมวิกด้วยนะ.. ขนตาปลอมด้วยล่ะ.. ส้นสูง... อ่า..ยูริ..ฉันอิจฉาผิวพรรณคุณคิมจังเลย.. ผู้ชายอะไรหุ่นอย่างกับผู้หญิง ขนขาก็ไม่มี..ฉันเขินจังเลยอ่ะ! >w<” อยากถีบ... ถ้ายัยบลายธ์นี่เป็นผู้ชายผมจะถีบเธอแน่ๆผมสาบาน (=_=)
“เฮ้! อย่ามาลูบดิ!!” ฮีชอลยกมือขึ้นกอดตัวเองไว้เมื่อถูกลูบไล้แผงอกบาง คนตัวเล็กอ้าปากหัวเราะลั่นไม่แคร์อิมเมจคุณหนูตัวเองเลยสักนิด... สะใจมากมั้ยยัยเตี้ย = =?
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง..
คิมแทยอน (ตัวจริง) ควอนยูริ.. สองบอดี้การ์ดหน้าเหี้ยมก็ยืนมอง ‘คิมแทยอน (ตัวปลอม)’ ด้วยสายตาตกใจตะลึงกันเป็นแถบๆ.. เหมือนกระเทยถึกเหรอ? ทำไมทำหน้าแบบนั้นกันวะ - -
“สวย.. สวยมากๆ..”
“อ่า...”
“ฝีมือฉันนี่.. สุดยอดจริงๆ”
“(-////////-)”
ร่าง บางเดินออกมาอย่างคะเขิน.. ไม่คิดว่าชีวิตนี้ต้องมาแต่งหญิงแบบนี้.. โชคดีที่รองเท้าไม่ใช่ส้นสูง ไม่งั้นคงหกล้มวันละพันรอบแน่ๆเลย คิมฮีชอลที่แปลงรางเป็นคิมแทยอนค่อยๆเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกับเกาหัว เพราะไอ้วิกที่ใส่อยู่มันโคตรจะคัน ไหนจะไอ้นมปลอมนี่อีกล่ะ มือซนยกขึ้นมาดันซ้ายดันขวาจนนมปลอมเบี้ยวไปคนละข้าง ควอนยูริส่ายหน้าอย่างระอาก่อนจะเข้ามาจัดหน้าอกปลอมให้เข้าทรง
“สวมวิญญาณผู้หญิงซะเถอะค่ะ”
“หืม... สวมวิญญาณผู้หญิงซะเถอะค่ะงั้นเหรอออออ....” ฮีชอล ถามพลางแค่นยิ้ม.. หล่อนพูดง่ายมาก... ไม่ได้เรียนจบนิเทศน์การแสดงมานะครับนางงาม แล้วอีกอย่างจะให้ผู้ชายแมนๆอย่างเขา(?)ไปทำตัวเป็นคุณหนูแบบนี้ใครจะไปทำ ได้ทันทีวะ - -
“คุณหนูครับ..จวนจะถึงเวลาแล้ว..” บอดี้การ์ดป้องปากกระซิบ คนตัวเล็กพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินจูงมือคิมแทยอนตัวปลอมออกมาข้างนอกห้องชุด
“รีบไปกันเถอะค่ะ... ยูลเพื่อนรัก ขอบใจเธอมากนะ แล้วฉันจะตอบแทนเธอทีหลัง~”
“อืม...แล้วฉันจะรอ” ควอนยูริยืนพิงประตูกระจกก่อนจะโบกมือลาเพื่อนสนิทที่ขึ้นรถลีมูซีนสีดำไปก่อนจะลอบถอนหายใจเบาๆ..
“โชคดีนะ...คุณคิมฮีชอล”
.
.
.ตอนที่ 1 ออกมาแล้ว..
เม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ *โบกมือ*
nu eng
ความคิดเห็น