คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : Couple Name
Chapter 2
COUPLE NAME
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ขอบคุณครับ” ฮยอกแจโค้งหัวรอบทิศขอบคุณพีดีไปจนถึงตากล้องหลังจากที่ถ่ายแบบนิตยาสารเสร็จ อีทึกที่นั่งหาวหวอดๆ ลุกขึ้นบิดขี้เกียจเมื่อนั่งรอฮยอกแจมาร่วมชั่วโมง จะนอนดูทีวีอยู่ที่ห้องก็น่าเบื่อ จะออกไปฟิสเนตฆ่าเวลาก็ปวดแขน (แก่แล้ว) ก็เลยตรงดิ่งมาที่นี่กะว่าจะไปอัดรายการสตาร์คิงพร้อมกัน ร่างบางในชุดแฟชั่นเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวก่อนจะแกะเครื่องประดับออกทีละชิ้นคืนให้สไตลิสต์สาว
“เรตติ้งพุ่งกระฉูดเลยนะคะน้องอึนฮยอก” เธออมยิ้มมองคนตรงหน้าที่วันนี้ดูน่ารักผิดปกติ ฮยอกแจยิ้มแห้งๆ ตอบกลับเมื่อได้ยินประโยคนี้เป็นรอบที่ล้านตั้งแต่ EP.1 ได้ออกอากาศไป
“พี่ไม่คิดว่ามันตลกเหรอครับ ผู้ชายกับผู้ชายด้วยกันน่ะ” ฮยอกแจยังคงแคร์สายตาคนรอบข้างอยู่กลัวว่าสังคมจะไม่เห็นด้วยกับคู่ของเขาในรายการนี้ ร่างบางมองคนตัวเล็กกว่าที่กำลังอมยิ้มมองหน้าเขาก่อนจะเข้ามาแกะเครื่องประดับช่วย
“ไม่หรอกค่ะ พี่คิดว่าคู่ของน้องอึนฮยอกดูเป็นธรรมชาติดีออก ตอนแรกพี่ก็คุยกับพวกสตาฟนะว่ามันคงขนลุกพิลึกถ้าจะให้ผู้ชายสองคนมาออกรายการนี้คู่กัน แต่ผิดคาด”
ฮยอกแจหัวเราะเบาๆ พลางเกาหัวแก้เขิน อย่างน้อยก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่ไม่ได้มองเขาเป็นตัวตลก ตั้งแต่ EP.1 ออกอากาศไปก็ยังไม่ได้เริ่มถ่าย EP.2 ต่อเพราะทงเฮต้องกลับไปถ่ายละครตอนจบที่ใต้หวัน แต่ก็ยังมีตากล้องคอยติดตามชีวิตเขาอยู่ ถึงจะไม่ได้ถ่ายทำทั้งวันแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อไม่มีกล้องมาจับภาพเขาอยู่ตลอดเวลาเหมือนกับพวกรายการเรียลลิตี้ติดตามชีวิตเช่นแฮปปี้หมื่นวอนอะไรเทือกๆ นั้นน่ะ
“น้องอึนฮยอกคะ”
“ครับ?”
“คิดถึงน้องทงเฮไหมคะ?”
ประโยคนี้ทำเอาฮยอกแจชะงักมือไปครู่หนึ่ง นัยน์ตาเรียวช้อนมองใครอีกคนที่กำลังยิ้มแป้นรอคำตอบชวนจิ้นท่ามกลางความเงียบในห้องแต่งตัว
คิดถึงหรือเปล่าเหรอ...ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเป็นอาทิตย์แต่พอทงเฮไม่อยู่ก็รู้สึกว่าห้องมันกว้างเกินไป อาจเป็นเพราะว่าเขามองไปที่ไหนๆ ก็จะเห็นทงเฮอยู่ตรงนั้นตลอด ไม่ว่าจะเป็นห้องนั่งเล่นที่มีทงเฮเหวี่ยงจอยเกมส์ Wii ไปมาตอนที่เล่นตีเทนนิสและเสียงเพลงเกิร์ลกรุ๊ปในทีวีที่ทงเฮชอบเต้นตาม...มุมห้องครัวที่ทงเฮมักจะมาชะเง้อหน้ามองเขาเวลาทำอาหาร บนเตียงนอนที่มีใครอีกคนใช้ผ้าห่มแทนหมอนกอดเมื่อผู้จัดการส่วนตัวไม่ยอมเอาหมอนข้างมาให้สักที แล้วใช้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา (ไม่ยอมให้หมอนั่นกอดหรอก) แต่สุดท้ายแล้วพอตื่นเช้ามาทีไรก็พบว่ามือของทงเฮพาดอยู่ที่เอวเขาตลอด ใบหน้าซนๆ มักจะซุกอยู่ที่ซอกคอเขาเป็นประจำ ตอนช่วงแรกๆ ก็ได้เพียงแค่พยายามทำใจ คิดว่าทงเฮอาจจะติดหมอนข้างมากจนนอนไม่ได้ถ้าไม่มีอะไรให้กอด
ถ้าพูดถึงเรตติ้ง...อืม...มันพุ่งกระฉูดมากเลยล่ะโดยเฉพาะไอ้ไฮไลท์ฉากที่ทงเฮถามเขาว่า ‘ชอบผมไหม?’ แล้วกล้องดันแพลนหน้ามาที่เขาพอดีพร้อมกับเติมเอฟเฟ็ควิ๊งๆ ใส่เพิ่มเข้าไปนั่นน่ะ (อีทึกเล่าให้ฟัง)
“น้องอึนฮยอกคะ? น้องอึนฮยอก”
“ค...ครับผม?” ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกมือเล็กสะกิดให้ตื่นจากภวังค์ ยิ่งมองสายตาพี่สไตลิสท์แล้วเขายิ่งอยากกุมขมับ สายตาแบบนั้นน่ะคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้
“เหม่อไปถึงไหนแล้วคะเนี่ย”
“อ๋อ...ผมกำลังคิดว่าจะเล่นมุขไหนตอนอัดสตาร์คิงดีน่ะครับ ฮะๆ”
“แหม...แน่ใจเหรอคะ เมื่อกี้ที่พี่ถามน่ะตกลงว่ายังไงเอ่ย”
“...................”
คิดถึงเหรอ? บางทีมันอาจจะไม่ใช่ความรู้สึกนั้นก็ได้...เขาก็แค่ไม่ชินกับการอยู่คนเดียวตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เมื่อก่อนก็อยู่กับซองมินมาตลอด แล้วตอนนี้หมอนั่นไปถ่ายละครต่างประเทศก็เลยรู้สึกว่าห้องมันโล่งๆ อาจเป็นเพราะไม่มีใครคอยป่วนประสาทเขาต่างหากเลยรู้สึก ‘เหงา’ บ้างเป็นบางครั้ง
“ถ้าผมรู้คำตอบเมื่อไหร่ ผมจะบอกพี่เป็นคนแรกเลย โอเคไหมครับ?” เป็นการหลีกเลี่ยงคำตอบที่คิดว่าน่าจะแนบเนียนที่สุด สไตล์ลิสต์สาวจัดเผ้าผมให้ร่างบางก่อนจะหัวเราะออกมา
“ไม่เอาดีกว่าค่ะ พี่ว่าถ้าน้องอึนฮยอกรู้คำตอบเมื่อไหร่ให้บอกน้องทงเฮคนแรกดีกว่า~” พูดจบก็เดินออกไปข้างนอกเมื่อมีสตาฟอีกคนเข้ามาเรียก ฮยอกแจยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นก่อนจะเงยหน้ามองกระจกบานใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า
‘ชอบผมไหม?’
“.................”
.
.
คืนวันนั้นก็เป็นเหมือนกับทุกๆ วันที่เขาจะต้องไปจัดรายการวิทยุกับอีทึก หน้ากระจกสถานีมีแฟนคลับสาวมากมายที่มายืนเกาะแหมะอยู่ตรงนั้นพร้อมกับส่งเสียงเรียกชื่อเขา พวกเธอเขียนบางอย่างใส่กระดาษแล้วแปะลงตรงกระจก สารพัดมากมายที่เหล่าแฟนคลับเขียนไม่ว่าจะเป็น...
‘ได้โปรดดูแลทงเฮโอป้าของฉันด้วย’
‘ฮยอกแจโอป้าไฟติ้ง!’
‘อึนฮยอก x ทงเฮ REAL COUPLE’
‘คิดถึงทงเฮโอป้าใช่ไหมคะ ยิ้มหน่อยๆ ~’
‘รอ EP.2 ต่อไปไม่ไหวแล้ว’
อ่านแล้วก็ยิ้มออกมา ตอนนี้แฟนคลับของทงเฮเริ่มหันมาให้ความสนใจเขาบ้าง มันคงเป็นผลพวงจากรายการนี้ล่ะมั้ง ร่างบางโบกมือให้กับเหล่าแฟนคลับก่อนจะนั่งประจำที่แล้วเลื่อนเมาส์เพื่ออ่านข้อความที่เหล่าแฟนๆ ส่งเข้ามาไม่ว่าจะเป็นคำถามที่คาใจ (เรื่องเขากับทงเฮ) หรือส่งมาขอเพลงฟัง
“น่าอิจฉาจริงๆ ถ้าเกิดว่าฉันคบผู้ชายบ้างแฟนๆ จะอวยแบบนี้บ้างไหมนะ” อีทึกทำหน้าคิดก่อนจะหัวเราะใส่หน้าฮยอกแจที่มองตาขวางอยู่ข้างๆ
“แต่ผมกับทงเฮไม่ได้คบกันจริงๆ สักหน่อย”
“ซึนออฟเดอะเยียร์ พอเขาไม่อยู่ก็เหงาไม่ใช่เหรอ”
“อะไรที่ทำให้พี่คิดว่าผมเหงากัน” ฮยอกแจทำเป็นไม่สนใจ จัดแจงสคริปท์ที่อยู่ตรงหน้าแล้วส่ายหัวระอา
“ก็ตอนที่นายเที่ยวโทรหาชาวบ้านชาวช่องตอนตีสองตีสามทุกวันๆ นี่แหละ”
“(- - )...”
“เล่นไปตามอารมณ์เถอะเชื่อฉัน นอกจากจะทำให้เรตติ้งดีแล้วเผลอๆ อาจจะทำให้แกค้นพบชายในฝันก็ได้นะเว้ย”
“พี่น่ะเงียบไปเลยไป ชายในฝันบ้าบออะไรกัน ผู้ชายเอาแต่ใจแบบนั้นใครจะไปชอบลง” ฮยอกแจผลักไหล่คนข้างๆ จนเซ อีทึกยังคงหัวเราะไม่เลิก ฮยอกแจก็แบบนี้แหละเวลาโดนแทงใจดำทีไรมักจะใช้กำลังตลอด
“ดีเจอึนทึกพร้อมหรือยังคะ?”
“พร้อมแล้วครับ”
พูดจบก็แสตนด์บายเปิดเพลงโลโก้ประจำรายการ หลังจากเพลงเล่นจบก็เอ่ยทักทายผู้ฟังจนกระทั่งรายการดำเนินจนไปถึงช่วงพูดคุยกับผู้ฟังทางบ้าน
“เอาละครับ ตอนนี้เรามาพูดคุยกับผู้ฟังทางบ้านกันดีกว่า อันนยองฮาเซโย~”
( อันนยองฮาเซโย... )
“โอ๊ะ...ผู้ชายซะด้วยสิ”
( อันนยองฮาเซโยฮะ ดีเจอึนฮยอก ดีเจอีทึก )
“สวัสดีครับ วันนี้เรื่องที่เราจะพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันคือ เรื่องของความรู้สึกตอนที่อยู่ใกล้คนที่ชอบกันนะครับ”
“ใช่เลยครับ ดูเหมือนว่าผู้ฟังหลายคนกำลังจะตกอยู่ในห้วงแห่งความรักกันนะ ส่งข้อความกันมาร้องขอให้พูดคุยเรื่องนี้กันมากมายเลยทีเดียว”
“ไม่ทราบว่าคุณผู้ฟังชื่ออะไรเอ่ย?”
( ผมชื่อยูจีฮยอกฮะ )
“จีฮยอกชิอายุเท่าไหร่แล้วครับเนี่ย”
( สิบสี่ฮะ สิบสี่ )
“จีฮยอกชิเคยมีความรักมาก่อนหรือเปล่าครับ?”
( เคยฮะ ตอนนี้ผมก็กำลังมีความรักอยู่ล่ะ คึคึคึคึคึ )
ฮยอกแจกับอีทึกต่างหัวเราะเบาๆ ขณะที่ก้มหน้าก้มตาอ่านสคริปท์อยู่ นานทีปีหนถึงจะมีผู้ฟังที่เป็นผู้ชายโทรเข้ามา แล้วยิ่งเรื่องปรึกษาปัญหาหัวใจนี่ยิ่งแล้วใหญ่ พอฟังน้ำเสียงการพูดการจาแล้วก็ย้อนนึกถึงตัวเองตอนเริ่มมีความรักครั้งแรก อาการไม่ต่างจากนี้เลยสักนิด
“เป็นความรักแบบไหนครับ แอบชอบ หรือว่าคบกันแล้ว”
( ไม่รู้เหมือนกันสิฮะ จริงๆ แล้วผมก็ไม่รู้หรอกว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ตอนที่อยู่กับเขาผมมีความสุขมากเลย )
“อา...นี่สินะความรักของหนุ่มสาว ใช่ไหมครับอีทึกชิ”
“พอฟังเรื่องนี้แล้วทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองแก่ไปเลยครับอึนฮยอกชิ... (ขำ) จากที่ฟังมาดูท่าสถานะจะยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่นะครับ”
( ฮะ )
“อีทึกชิคิดยังไงกับเรื่องนี้ครับ ถ้าเกิดว่าคุณรักใครสักคน คุณจะบอกไปหรือว่าเลือกที่จะเก็บมันเอาไว้แล้วอยู่ข้างๆ เขาต่อไป”
“ถ้าเป็นผมเหรอ ตอบยากเลยนะแบบนี้ ผมไม่เคยแอบชอบใครเลยไง มีแต่คนมาบอกรักผมทั้งนั้นน่ะครับอึนฮยอกชิ”
“งั้นเราข้ามเรื่องนี้ไปเถอะ ฮัลโหล ยังอยู่ในสายไหมครับจีฮยอกชิ”
( อยู่ฮะอยู่ )
“คุณจีฮยอกเคยบอกรักเขาไปหรือยังครับ”
( ไม่เคยบอกฮะ )
“แล้วคิดที่จะบอกเขาไปไหมครับ หรือว่าจะเก็บไว้ในใจต่อไป”
( ผมคิดว่าถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่ ผมจะบอกเขาฮะ แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมน่ะสิ... )
“ตอนเป็นเด็กตอนแอบรักใครสักคน คุณเคยกลัวถูกปฏิเสธบ้างไหมครับอึนฮยอกชิ”
“เคยสิครับ ผมกลัวมากจนเก็บความรู้สึกนั้นไว้จนเรียนจบเลยล่ะ แต่สุดท้ายผมก็ผิดหวัง มันน่าเศร้ามากจริงๆ (ขำ)”
“คุณถูกปฏิเสธเหรอครับ”
“ในวันจบการศึกษาน่ะครับ ผมคิดว่าวันนั้นมันคงเป็นวันที่เหมาะสมที่สุด ถ้าสมหวังมันก็จะเป็นอะไรที่โรแมนติกมาก เราอาจจะกอดกันตรงนั้นใต้ต้นเมเปิ้ลสีส้มในฤดูใบไม้ร่วง แต่ถ้าผิดหวังผมกับเขาก็จะไม่ได้เจอหน้ากันอีก ไม่ต้องทนอับอายตอนเดินสวนกันในโรงเรียนไงครับ”
“ฟังแล้วขมขื่นจังเลยนะครับอึนฮยอกชิ”
“ที่สุดเลยล่ะครับ”
( ใครกันนะช่างกล้าหักอกดีเจอึนฮยอกของผม )
“ฮะๆ เขาเป็นรักแรกของผมน่ะครับ ผมคิดว่าใครหลายๆ คนก็คงเคยผิดหวังกับความรักกันมาแล้วทั้งนั้น”
“บนถนนเส้นทางแห่งความรักมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอครับคุณผู้ฟัง...”
( ถ้าเป็นผม ผมจะไม่มีทางทำให้ดีเจอึนฮยอกเสียใจเด็ดขาดฮะ )
“โอ๊ะโอ...”
ฮยอกแจกับอีทึกหันไปมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ คำพูดคำจาของเด็กคนนี้น่ารักมากจนเขารู้สึกถูกชะตาด้วย
( ผมจะปกป้องดีเจอึนฮยอกไปตลอดชีวิต จะไม่มีทางทำให้เสียใจแน่ๆ ฮะ )
“ว้าว...ฟังแล้วอบอุ่นหัวใจดีจังเลยครับ (หัวเราะ)”
“แต่เมื่อกี้จีฮยอกชิเพิ่งระบายความในใจเรื่องคนที่ชอบให้พวกเราฟังไปหยกๆ นะครับ ตอนนี้ไหงมาหยอดคำหวานใส่ดีเจอึนฮยอกแล้วล่ะ”
“ฮ่าๆ”
“หรือว่าจีฮยอกชิจะเป็นแฟนบอยของดีเจอึนฮยอก”
“ผมไม่ค่อยมีแฟนบอยนะ”
“คิดอะไรกับดีเจอึนฮยอกอยู่หรือเปล่าเอ่ย...แล้วเรื่องที่เล่ามาข้างต้นนั่นโม้หรือเปล่าครับเนี่ย”
( ไม่ได้โม้ )
“โอเคครับ ไม่โม้ก็ไม่โม้ (หัวเราะ)”
( ก็ผมอยากได้ยินเสียงนายนี่... )
จู่ๆ น้ำเสียงเด็กน้อยที่คุยมาตลอดก็เปลี่ยนเป็นเสียงผู้ใหญ่ทันที สองดีเจหนุ่มหน้านิ่งพลางหันไปมองหน้ากันในทันที
( นายไม่คิดถึงผมบ้างเหรอ...ยอโบ )
ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้เหล่าแฟนคลับที่เกาะกระจกอยู่ทางด้านนอกก็กรีดร้องกันเสียงดังในขณะที่ฮยอกแจกำลังอึ้งอยู่ และเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างใครบางคนที่เดินเข้ามาทางด้านใน ใครคนนั้นที่ไม่ได้เจอหน้ากันเป็นอาทิตย์แล้ว...
“ทงเฮ...”
“ให้ตายเถอะ...โดนต้มซะเปื่อยเลย” อีทึกพูดออกไมค์พร้อมกับหัวเราะชอบใจ
ทงเฮเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ฮยอกแจพร้อมกับโน้มตัวลงมาใกล้ๆ ไมค์ ดวงหน้าหวานขึ้นสีเล็กน้อยเมื่อมือหนาข้างหนึ่งวางลงบนไหล่เขา
“สวัสดีครับ ผมซุปเปอร์จูเนียร์อีทงเฮ”
“สวัสดีครับทงเฮชิ วันนี้นึกยังไงมาเยี่ยมเยียนที่นี่ล่ะครับ”
“ผมมารับภรรยากลับบ้านครับ”
พูดจบเสียงกรี๊ดก็ดังลั่นขึ้นอีกรอบ อีทงเฮนี่เก่งจังเลยนะไอ้เรื่องเช็คเรตติ้งแบบนี้เนี่ย...
“อื้อหือ...มดขึ้นสถานีแล้วมั้งครับ...”
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“กลับมาถึงแล้วก็ตรงดิ่งมาที่นี่เลย คิดถึงยอโบจะแย่” หันไปกระซิบกระซาบกันแต่หารู้ไม่ว่าไมค์อยู่ตรงหน้า เหล่าแฟนคลับที่อยู่ข้างนอกต่างระทวยไปกับคำหวานของทงเฮที่มีต่อฮยอกแจ ใช่ว่าแฟนคลับจะไม่รู้ว่าทงเฮเป็นคนปากหวาน ไม่ว่าจะเป็นกับพิธีกรรายการต่างๆ หรือกับแฟนคลับเองแต่ถึงอย่างนั้นเหล่าแฟนคลับก็ไม่เคยชินกับคำหวานของเขาสักที
“ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมา”
“ถ้าบอกแล้วจะไปรับผมที่สนามบินเหรอ~”
“เรื่องอะไรผมต้องไปรับนายด้วย นายก็มีผู้จัดการส่วนตัวอยู่แล้วนี่”
“โธ่...แอบดีใจไปตั้งสามวินาที”
“แล้วนี่อะไร แกล้งโทรเข้ามาเป็นเด็กอายุสิบสี่” ฮยอกแจหรี่ตามองคู่ชีวิตจอมปลอมที่โน้มตัวยิ้มแป้นแล้นอยู่ข้างๆ
“เซอร์ไพร์สไง”
“ไม่เห็นจะเซอร์ไพร์สเลยสักนิด”
“เห็นๆ อยู่ว่าแฟนคลับชอบมากนะตอนที่เห็นผมเดินเข้ามา นายไม่ชอบเหรอ”
“ออกไปได้แล้วไป ผมจะจัดรายการต่อ” ฮยอกแจดันอีกคนออกแต่ดูเหมือนทงเฮจะไม่ยอม ร่างหนายื้อตัวเอาไว้ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ไมค์
“ผมคิดถึงอึนฮยอกยอโบที่สุด จะไปนั่งรอข้างนอกนะ มั๊วะ!”
ร่างบางหน้าขึ้นสีก่อนจะมองไปรอบๆ เมื่อถูกทุกสายตาจับจ้องมายังที่เขาทั้งคู่ ทงเฮหยิกแก้มนิ่มเบาๆ ก่อนจะเดินออกมาโบกไม้โบกมือให้กับแฟนคลับ
“น่าอิจฉาคนมีความรักจริงๆ เลย~”
ฮยอกแจได้แต่นิ่งยิ้มแห้งๆ เมื่อเถียงออกไมค์ไม่ได้ หันไปมองอีทึกที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วก็หมั่นไส้ ได้ทีแล้วแซวออกสื่อเชียวนะ แล้วหมอนั่นน่ะอะไร เดินไปทำความรู้จักกับแฟนคลับของเขายันสตาฟ
กลับมาถึงโซลก็ป่วนเลยนะอีทงเฮ...
.
.
“อิ่มแล้วเหรอฮะพี่ซองมิน” คนตัวเล็กถามรุ่นพี่ที่เพิ่งวางตะเกียบลงหลังจากเขี่ยข้าวในชามมาร่วมสิบนาที ก่อนหน้านี้ก็ยังเห็นดีๆ อยู่เลยนะแต่พอวางสายจากอีทึกแล้วก็มีอาการซึมขึ้นมาทันทีเลย
“อืม พวกนายกินต่อเถอะ”
“พี่จะไปไหนน่ะ?” รยออุคถามเมื่อเห็นว่าอีกคนสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
“ออกไปซื้อเบียร์ เดี๋ยวพี่อีทึกมา”
คยูฮยอนหันควับเมื่อได้ยืนชื่อบุคคลที่สี่ คนที่ทำให้เขาต้องเกร็งตลอดทุกครั้งที่เจอ กำลังจะมาที่นี่งั้นเหรอ?!
“วันนี้วันพิเศษอะไรหรือไง?” เยซองถามขณะนั่งเล่นกับโกมิงบนโซฟา
“ไม่รู้สิ...ฉลองให้การกลับมาของอีทงเฮมั้ง?” พูดจบก็เดินออกจากประตูไป รยออุคมองหน้าคยูฮยอนแล้วก็ส่ายหน้าน้อยๆ
มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าซองมินเป็นอะไรไป ร่างเล็กหยัดตัวลุกขึ้นก่อนจะรีบตามรุ่นพี่ไป มือเล็กง้างประตูลิฟท์เอาไว้ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปทางด้านในแล้วหยุดยืนอยู่ข้างๆ ซองมิน
“เพราะพี่ทงเฮกลับมา พี่ก็เลยเป็นแบบนี้ใช่ไหมฮะ”
“.................”
“ไหนบอกว่าจะตัดใจไง” ร่างเล็กถามพลางหันไปมองคนข้างๆ ที่กำลังเหม่อลอย
“ฉัน...ทำไม่ได้”
“.................”
“ทั้งที่พยายามแล้ว พยายามมาตลอดแต่ก็ทำไม่ได้เลย...” ริมฝีปากอิ่มพูดเสียงแผ่ว
“พี่ฮะ” มือเล็กวางลงบนไหล่รุ่นพี่ที่เคารพ เห็นใจซองมินที่ต้องตกอยู่ในสถานะแบบนี้ แค่ดู EP แรกที่ออกอากาศไปซองมินก็รู้สึกเจ็บไปถึงขั้วหัวใจแล้วไหนจะต้องแกล้งทำเป็นยิ้มต่อหน้าคนอื่น แกล้งทำเป็นสนับสนุนให้ทั้งคู่รักกัน...แต่ว่า...
“ฉันพยายามแล้วรยออุค แต่ฉันน่ะ...ไม่สามารถมองฮยอกแจแค่เพื่อนได้จริงๆ”
.
.
“อ้าว? ซองมินกับรยออุคไปไหน” ผู้มาใหม่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับข้าวของพะรุงพรังเต็มมือ คยูฮยอนเบิกตาโพลงขณะที่กำลังนั่งเล่นเกมส์ต่อสู้กับเยซองอยู่ ขายาวที่ชันขึ้นเมื่อครู่ค่อยๆ เหยียดลงอย่างเป็นระเบียบทันทีเมื่อใครอีกคนเดินเอาของไปวางไว้บนโต๊ะ
“ออกไปซื้อเบียร์” เยซองตอบเสียงเรียบก่อนจะตบเข่าดังฉาดเมื่อเอาชนะคยูฮยอนจนได้ “ชนะสักทีสิน่า ฮ่าๆ ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าสงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร!” หันไปเยาะเย้ยคนที่อยู่ข้างๆ เมื่อเล่นกันมาหลายเกมส์เพิ่งจะมาชนะได้ตอนนี้ ตาเรียวเล็กหรี่มองคยูฮยอนด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นมันนั่งนิ่งราวกับถูก STOP เอาไว้
“ได้เมากันหัวทิ่มแน่ ฉันซื้อโซจูมาตั้งสิบขวด แต่ไม่เป็นไร...ไม่หมดก็แช่เอาไว้ดื่มวันหลัง”
“เฮ้...คยูฮยอน” เยซองสะกิดแขนคนข้างๆ ที่ยังคงนิ่งท่าถือจอยเกมส์เอาไว้ เดี๋ยวนะ...ดูจากสภาพแล้วที่เขาเอาชนะได้เมื่อครู่นั่นคงเป็นเพราะไอ้เด็กนี่มันไม่ได้กดอะไรเลยใช่ไหม?!
“คยูฮยอน...อ่ะนี่” คยูฮยอนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ถึงความเย็นที่สัมผัสลงบนแก้ม เงยหน้าขึ้นก็เห็นใครอีกคนยืนคาบมวนบุหรี่ไว้ในปาก มือเรียวถือกระป๋องโค้กไว้ในมือพลางยื่นให้กับเขา
“พรุ่งนี้อัด Immortal Song2 ใช่ไหม?”
พี่อีทึก...กำลัง...พูด...กับเขา...
คยูฮยอนพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับรับมาถือไว้ อีทึกหัวเราะก่อนจะเดินไปริมระเบียงพร้อมกับปิดประตูกระจกลง นัยน์ตาเรียวจ้องมองแผ่นหลังของดีเจหนุ่มที่กำลังพ่นควันสีหม่นให้ล่องลอยไปบนอากาศแล้วก็หน้าขึ้นสี...
ปาร์คจองซูหรืออีทึก...คนๆ นี้แหละที่โจคยูฮยอนแอบปลื้มมาตลอด...
“อยากสูบบ้างเหรอไง?” เป็นเยซองที่ถามขึ้นมาเมื่อเห็นรุ่นน้องเอาแต่มองอีทึกอยู่อย่างนั้น คยูฮยอนส่ายหน้าพรืดพร้อมกับวางกระป๋องโค้กไว้บนโต๊ะแล้วหันไปสนใจจอทีวีอีกครั้ง
“เมื่อกี้ผมแค่ต่อให้ คราวนี้เอาจริงแล้วนะ”
.
.
และแล้วก็ต้องกลับมาสู่วงจรชีวิตแบบเดิมๆ อีกครั้งเมื่ออีทงเฮกลับมา นั่นก็คือการมีตากล้องติดตามชีวิตเกือบตลอดเวลานั่นแหละ ร่างบางวางกระเป๋าลงบนโต๊ะก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาพลางหลับตาลง วันนี้เหนื่อยกับตารางงานที่อัดแน่นมาทั้งวันจนตาแทบจะปิดอยู่แล้ว ระหว่างขากลับก็แอบงีบไปนิดหน่อยแต่ก็ไม่ถึงกับหลับสนิทเพราะทงเฮเอาแต่พูดจ้อมาตลอดทั้งทาง
“เหนื่อยมากไหม” นัยน์ตาเรียวลืมขึ้นเมื่อได้ยินเสียงถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ฮยอกแจพยักหน้าก่อนที่ใครอีกคนจะหยัดตัวนั่งลงข้างๆ
“นอนตักผมสิ” ไม่พูดอย่างเดียว มือหนาประคองตัวฮยอกแจให้นอนลงบนตักเขาในทันที ฮยอกแจกำลังจะอ้าปากพูดพร้อมกับจะลุกขึ้นนั่งแต่ทงเฮก็ยื่นหน้าเข้ามาหาจนลุกขึ้นไม่ได้
“นอนพักเถอะน่า”
“...เดี๋ยวก็ปวดขาหรอก” หลุบสายตาลงพลางพูดอุบอิบในลำคอ ทงเฮยิ้มร่าพร้อมกับปัดไรผมออกจากแก้มเนียนเบาๆ
“ถ้ายอโบมั่นใจว่าจะนอนตักผมนานขนาดนั้น ผมก็ยอมปวดขานะ”
อะไรกันนะหมอนี่...มาถึงก็รุกเลยเหรอไง...
“ถ่ายละครเสร็จแล้วสิ”
“ใช่เลย”
“แล้วต่อไปมีงานอะไรบ้าง”
“แปลกใจจังที่ยอโบถาม อยากรู้ตารางงานของนัมพยอนเหรอครับคนดี” ฮยอกแจดันหน้าทงเฮออกเมื่อเขายื่นหน้าลงมาใกล้จนเกินไป ที่ถามก็เพราะอยากรู้...มันไม่ได้อยากรู้ในฐานะนั้นเลยนะ - -
“ก็ผมจะได้รู้ว่านายมีงานอะไรบ้าง เหมือนที่นายก็รู้ว่าผมต้องทำอะไร”
“โอเค สามีภรรยาต้องรับรู้เรื่องงานการของกันและกันมันไม่ใช่เรื่องแปลกนี่เนอะ...อืม...ต่อไปนี้ก็มีงานแถลงข่าวละครเรื่องใหม่ แล้วก็ซ้อมเต้นซ้อมร้องเพลงก่อนลองเวทีจริงในคอนเสริ์ตน่ะ”
อ่า...นั่นสินะ...คอนเสริ์ตทงเฮใกล้เข้ามาถึงเข้าไปทุกทีๆ แล้ว
“แล้วฮยอกแจล่ะ”
“ผมก็มีพวกงาน MC DJ แล้วก็ถ่ายแบบบ้าง งานเดิมๆ นั่นแหละ”
“เป็นดีเจสนุกไหม”
“สนุกสิ”
“ตอนเป็นเด็กพ่อผมเคยสอนไว้ว่า ถ้าเกิดเราทำงานในสิ่งที่เราชอบ เราจะไม่รู้สึกว่าเรากำลังทำงานอยู่”
“พ่อนายพูดดีนะ” ฮยอกแจหลุดยิ้มออกมานั่นทำให้ทงเฮประหลาดใจอยู่ไม่น้อยแต่ถึงอย่างนั้นริมฝีปากหยักก็ยิ้มตามออกมาอยู่ดี
“ไว้จะพาไปเจอพ่อผมนะ”
“ท่านอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“มกโพ”
“นายเป็นคนมกโพเหรอ พ่อนายคงเป็นคนใจดีมากเลยสิ” แอบแขวะไปนิดหนึ่งเมื่อเห็นนิสัยเอาแต่ใจของทงเฮ พ่อคงตามใจมากทงเฮถึงได้มีนิสัยแบบนี้
แต่ฮยอกแจคงไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของทงเฮ...
“อื้ม พ่อผมเป็นคนใจดีมากเลย”
“นายถึงได้เอาแต่ใจแบบนี้ไง”
ทงเฮชะงักไปครู่หนึ่งพลางจ้องดวงหน้าหวานที่กำลังหัวเราะอยู่ ฮยอกแจหุบยิ้มลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งไป เขาไม่รู้ตัวหรอกว่าพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าแต่สุดท้ายก็โล่งอกเมื่อเห็นทงเฮหัวเราะออกมา
“ใช่เลย แบบนั้นแหละ ฮ่าๆ”
RRRrrrr!!!
“ครับพี่ฮีชอล”
( ดูเหมือนว่าจะมีภารกิจปนมากับเหล่าของขวัญที่แกได้มาจากสนามบินนะ )
“หืม ภารกิจเหรอ?”
ถึงทงเฮจะยิ้มออกมาแต่ทำไมถึงได้รู้สึกค้างคาใจแบบนี้นะ...ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมองร่างหนาที่กำลังคุยโทรศัพท์แล้วก็ฉุกนึกขึ้นได้ว่ากำลังอัดรายการอยู่ ร่างบางลุกขึ้นนั่งพลางกระชับเสื้อให้เข้าที่ก่อนจะเอากระเป๋าไปเก็บในห้อง พอเดินออกมาก็เห็นว่าทงเฮวางสายไปแล้ว
“เมื่อกี้ผมได้ยินอะไรภารกิจๆ”
“อ๋อ ตอนผมกลับมาจากสนามบินก็ได้ของขวัญเยอะแยะ เลยไม่รู้ว่าในนั้นมันมีภารกิจอยู่ด้วยน่ะสิ”
“แล้วข้างในว่ายังไงบ้าง?”
“เห็นพี่ฮีชอลบอกว่าให้เราสองคนตั้งชื่อคู่ได้แล้ว”
=_=
นั่นสินะ...รายการนี้มันมีชื่อคู่ด้วยนี่...
แล้วเขาก็ไม่ได้คิดชื่อไว้ซะด้วยสิ...
“มานั่งนี่สิ” ตบโซฟาปุๆ ก่อนที่ร่างบางจะเดินไปนั่งด้วย ทงเฮเอนหลังพิงพนักโซฟาพลางเอาขาไขว่ห้างทำหน้าคิด
“อึนเฮอึนไปเลย ง่ายๆ” เป็นฮยอกแจที่เสนอชื่อแรกมาก่อน ทงเฮขมวดคิ้วมองอีกฝ่ายเมื่อได้ยินชื่อสุดจะสิ้นคิด
“มันไม่ดูธรรมดาไปหน่อยเหรอ นายเคยดูรายการนี้บ้างไหม รู้จักคู่รักมันหวานกับอดัมคัพเพิ่ลหรือเปล่า ชื่อพวกเขาเท่มากเลยนะ”
“ก็ผมคิดไม่ออกนี่ - -”
“ขอเวลาผมหน่อย” ทงเฮลูบคางเบาๆ ก่อนจะหันหน้าไปเพ่งมองคนข้างๆ ที่กำลังทำตาปริบๆ หน้าตาฮยอกแจตอนรอคำตอบนี่มันน่ารักจริงๆ นะ
“นีโม่โชวี่”
“ห๊ะ - -”
“นีโม่โชวี่เป็นคู่รักปลาน้อยไง~”
“แหวะ สาวน้อยไปนะครับ”
“อะไรกัน ก็เห็นหน้ายอโบแล้วผมนึกถึงปลาแอนโชวี่นี่”
“แล้วนีโม่ล่ะ”
“แฟนๆ เรียกผมแบบนั้น” ยืดอกภูมิใจกับฉายา ฮยอกแจหรี่ตามองอีกคนที่ดูเหมือนเด็กอนุบาลไม่มีผิด
จริงๆ แล้วเขาก็ไม่รู้จะถกไปทำไมในเมื่อมันก็แค่ชื่อคู่ที่เอาไว้ให้คนดูเรียกเท่านั้น จะชื่อไหนก็ได้แหละมั้ง
“งั้นเอาชื่อนี้ก็ได้”
“แต่ยอโบไม่ชอบนี่~” เอานิ้วชี้จิ้มๆ กันพลางทำตาแป๋ว เห็นแล้วอยากถีบให้กระเด็นจริงๆ
“ผมชอบแล้ว โอเคไหม? - -”
“โอเคอยู่แล้ว ต่อมาก็ถึงชื่อที่เราเอาไว้เรียกกันนะ”
ห๊า! ยังมีชื่อสำรองอะไรนั่นอีกเรอะ!
“(- - )”
“อย่างที่ผมเรียกอึนฮยอกกี้ว่ายอโบ”
“อืม -_-”
“แล้วยอโบล่ะจะเรียกผมว่าอะไร” ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ พลางทำตาปริบๆ ฮยอกแจดันหน้าทงเฮออกก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะ
“ผมจะเรียกนายว่า ‘ทงเฮชิ’ ”
“ไม่ได้นะ คนเป็นล้านเรียกผมแบบนั้นกันหมดแล้วอย่าเรียกเหมือนคนอื่นสิ นายต้องต่างนะ”
“งั้นนีโม่”
“เหมือนเรียกเด็ก”
-_-! แฟนคลับนายก็เรียกแบบนี้ไม่ใช่เรอะ!
“ตงไห่”
“นั่นชื่อจีน”
“ปลาน้อย”
“นั่นชื่อคู่เรา”
“คุณครับ”
“สุภาพเกินไป”
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
“ให้ผมช่วยดีกว่า ดูท่ายอโบจะไม่มีหัวด้านครีเอทสักเท่าไหร่...อืม...เรียกอะไรดีนะ...”
หลอกด่ากันงั้นสิ? - -
“ชากียา”
“ไม่เอา นั่นสามีภรรยาเค้าเรียกกัน”
“เราก็เป็นสามีภรรยากันนี่ครับ”
“แต่สามีภรรยาคู่อื่นเค้าก็เรียกกันแบบนี้ ผม-ไม่-อยาก-ซ้ำ”
หึหึ...ได้ทีขอย้อนบ้างเถอะ...
“งั้นชอกี้ก็ได้ ผันมาจากชากียาน่ารักกว่าเยอะเลย”
“ผมคงต้องลูบแขนทุกครั้งตอนเรียกนายแน่ๆ” สาวน้อยเกินไป ไม่เอาด้วยหรอก
“ไม่เอาแล้ว ชื่อไหนก็ไม่ชอบงั้นก็เรียกผมว่าที่รักแล้วกันจบนะผมง่วง” พูดจบก็หยัดตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอนหน้าตาเฉยทิ้งไว้เพียงแค่ร่างบางกับตากล้องสองต่อสองเท่านั้น
ฮยอกแจอ้าปากค้างอยากจะเถียงก็เถียงไม่ออก...ไอ้คำว่าที่รักมันก็ซ้ำชาวบ้านเค้าเถอะครับอีทงเฮ!! ทำไมถึงได้เอาแต่ใจแบบนี้นะ
“ยอโบ อาบน้ำด้วยกันไหม -.-” ชะเง้อหน้าออกมาก่อนจะหลบทันทีเมื่อถูกร่างบางเขวี้ยงหมอนใส่ ฮยอกแจหน้าขึ้นสีเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นแล้วตะโกนกลับไป
“เชิญอาบให้ชุ่มฉ่ำหัวใจไปคนเดียวเถอะครับ ‘คุณที่รัก!’ ”
TALK
เง้อ ได้ชื่อคู่แล้วง่ะ
ตัวละครอื่นๆ เริ่มโผล่แล้วเนาะ หลายๆ คนอย่าตกใจไปเรื่องคู่รอง
มันมีมาให้กรุบกริบเท่านั้นแหละ ไม่แย่งซีนคู่หลักแน่ๆ
อย่างที่ตกลงกันไว้เรื่องทีเซอร์พี่ทึก ว่าถ้าออกมาหล่อโดนใจเราฟิคเรื่องนี้คู่รองจะกลายเป็นทึกคยูทันที แต่ก็ยังมีโมเม้นวอนคยูอยู่นิดๆ หน่อยๆ เนาะ
ส่วนคู่หลักนี่...สามพีอีกแล้วครั้ฟ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ คึคึ
อันนี้คือคลิปตอนทงเฮไปหาฮยอกแจที่คิสนะคะ -.- http://youtu.be/l8gtRS5Gy1U
ความคิดเห็น