คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 : ลีฮยอกแจผู้ไร้เดียงสา..
“ห๊าาาา!!!” เสียงฮีชอลกับซีวอนประสานกัน ส่วนปาร์คจองซูเบิกตากว้างเพราะความตกใจ นี่มันอะไรกัน
“พี่ฮัน? พี่พูดอะไรออกไปน่ะ?” ซีวอนที่ยืนอยู่ข้างๆสะกิดใหล่ร่างโปร่งเบาๆ คนถูกสะกิดเบี่ยงตัวหลบอย่างรังเกียจ ก่อนที่จะหันไปยิ้มให้คนหน้าสวยอีกครั้ง
“ดูใจกันไปก่อนก็ได้.. ผมไม่รีบ”
“ใครจะไปดูกับนายมิทราบ! ฉันมีแฟนแล้ว!” ฮีชอลเชิดหน้าหนี ใครจะไปยอมคบกับไอ้แป๊ะกระเหรี่ยงหลังเขานี่กันล่ะ
“คุณเป็นแฟนกับฮีชอลเหรอครับ?” ฮันคยองหันมาถามจองซู
“ผม?” จองซูชี้หน้าตัวเอง พลางหันไปมองหน้าฮีชอล คนหน้าสวยแยกเขี้ยวขู่ให้ตอบตกลงไป
“ปะ..เปล่า..เราเป็นเพื่อนกันต่างหาก”
“พี่จองซู!!” ซีวอนหงุดหงิดกับคำตอบของพี่ชายตัวเองจนแทบอยากจะจับทุ่มซะตรงนั้นให้ได้ ทั้งที่ฮีชอลทำท่าจะกรีดร้องอยู่รอมร่อไหงเขาดันตอบออกมาแบบนั้น
“เกทึก!” ฮีชอลตะเบ็งเสียง ผละตัวออกจากเพื่อนสนิทด้วยอารมณ์โมโห
“อะไรเล่า! ก็เราเป็นเพื่อนกันจริงๆนี่ ถ้าเกิดนายไม่ชอบนายก็ควรปฏิเสธเขาไปตรงๆดีกว่านะ” จองซูหันไปสาธยายเหตุผลร้อยแปดให้เพื่อนสนิทฟังแต่ดูท่ามันจะไม่ได้เข้าหูอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
“งั้น..ตกลงฮีชอล..มีแฟนรึยัง?” ฮันคยองถามย้ำ
“ฉันไม่มี! ไม่ต้องดูจงดูใจมันแล้ว นายกับฉันน่ะ!! เรามาคบกันเลยดีกว่า!!” ฮีชอลตอบทั้งที่มองจองซูด้วยสายตาอาฆาตแค้น..
“เฮ้ย!” ซีวอนโวยวาย มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
“งั้น..ฝากตัวด้วยนะครับ ^^” ฮันคยองยิ้มให้กับฮีชอลแล้วหันไปแสดงสีหน้าเยาะเย้ยใส่ชเวซีวอน
“หงุดหงิดชะมัด ไปกันเถอะ” ฮีชอลควงแขนฮันคยองออกมา ทิ้งสองพี่น้องยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น
“ฮีชอล! นายจะไม่เข้าเรียนเหรอ?” จองซูตะโกนตาม แต่ร่างบางกลับหันมาชูกำปั้นใส่แล้วเดินจากไป
“อะไรของเค้าวะ..” จองซูคิ้วขมวด ยังคงมองตามแผ่นหลังบางที่เดินไปกับหนุ่มหล่อจากแดนมังกรที่เจ้าตัวขนานนามให้เองเลยว่าเป็นกระเหรี่ยง
“เพราะพี่แท้ๆ” ซีวอนถอนหายใจ
“อะไร เกี่ยวอะไรกับพี่วะ? =_=”
“ถ้าพี่ตอบว่า “ใช่” อะไรๆก็ง่ายขึ้น”
“อะไรง่าย?”
“โอ๊ย.. ทำไมผมถึงมีพี่ซื่อบื้อขนาดนี้นะ.. เห็นๆอยู่ว่าพี่ฮีชอลเค้าอยากให้ตอบว่าพี่เป็นแฟนเขาน่ะ”
“เขาก็แค่ไม่ชอบฮันคยองเท่านั้นเอง”
“ใช่.. เพราะพี่ฮีชอลชอบพี่ไง”
จองซูเงยหน้ามองน้องชายตัวสูงก่อนที่จะหลุดขำก๊ากออกมา
“ 5555555 ใครชอบฉันนะ?”
“พี่ฮีชอลไง”
“บ้าน่า เราเป็นเพื่อนกัน”
“พี่นี่.. โอ๊ย!” ซีวอนตัดสินใจเดินหนีออกจากตรงนั้นก่อนที่จะเชือดคอพี่ชายตัวเอง ทิ้งให้คนซื่อบื้ออย่างปาร์คจองซูยืนงงเป็นไก่ตาแตกต่อไป
..
..
ใบหน้าคมจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ ส่งข้อความก็แล้ว.. โทรหาก็แล้ว.. ก็ไม่ยอมรับสาย.. เป็นบ้าอะไรของเขาอีกนะ
“ผมปาร์คจองซู!!! ทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของคิมฮีชอล” เสียงนี้ทำเอาทุกคนในคลาสสะดุ้งและหันมามองปาร์คจองซูพร้อมกัน เมื่อเสียงนั่นมันดังมาจากโทรศัพท์มือถือของเขาเอง..
ก็นั่นล่ะนะ.. เสียงข้อความเข้าประจำเครื่องเขาที่ถูกเพื่อนสนิทบังคับขู่เข็นให้เขาอัดเสียงตัวเองแถมถูกสั่งห้ามใช้เสียงอื่นอีกต่างหาก ร่างสูงรีบคว้าโทรศัพท์มากดเปิดข้อความทันทีกลบเกลื่อนความอาย.. ไม่ลืมที่จะหันไปโค้งหัวขอโทษขอโพยอาจารย์ผู้สอนและเพื่อนๆครึ่งร้อย..
“เจ้าโง่เอ๊ย.. ทำไมถึงลืมเปลี่ยนเป็นระบบสั่นนะ..” จองซูพึมพำกับตัวเองพร้อมกับเปิดข้อความที่พึ่งได้รับ..
[ เกทึก วันนี้ฉันจะไม่เข้าเรียนทั้งวันเลิกโทรตามฉันสักที ฉันมีแฟนแล้วนะไอ้ทึ่มเอ้ย! ]
จองซูขมวดคิ้วกับข้อความของเพื่อนสนิท
“อะโถ่..มีแฟนแล้วไง.. โทรตามให้มาเรียนมันดีแค่ไหนแล้ว พ่อแม่ส่งให้มาเรียนน่ะสำนึกซะบ้างสิกว่าพ่อแม่จะหาเงินได้แต่ละวอนมันลำบากแค่ไหน” จองซูบ่นกับโทรศัพท์มือถือตัวเองอย่างกับคนบ้า
“พี่จองซูฮะ..” จองซูสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกสะกิดก่อนที่จะเรียกสติสตางค์ตัวเองให้กลับมาแล้วรีบวางโทรศัพท์มือถือลง
“ว่าไงฮยอกแจ?”
“พี่ฮีชอลเค้าไม่เข้าเรียนเหรอฮะ ปกติเห็นมาด้วยกันตลอดเลย” ใบหน้ามนเอียงคอถามด้วยความสงสัย
“เหอะ..ปล่อยไปเถอะ..เขามีแฟนแล้วนี่”
“เอ๋?.. ผมคิดว่าพี่สองคนคบกันอยู่ซะอีก”
“บ้าน่า..พี่กับเขาจะคบกันได้ยังไง”
“อ๋า.. งั้นแสดงว่าผมเข้าใจผิดมาตลอดเลยน่ะสิ~” คนตัวเล็กหยิบปากกาขึ้นมาเคาะแก้มตัวเองเบาๆพลางทำหน้าคิด
“.. เรื่องของพี่มันไม่น่าสนใจหรอก”
“ต้องสนสิฮะ ก็พี่เป็นพี่ชายที่ผมรักม๊ากกกก ยังไงล่ะ~ -w-”
“เข้าใจพูดนะเราน่ะ คราวนี้อยากได้อะไรล่ะ”
“ถามแบบนี้เห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ย -3-”
“ก็เห็นเวลาอยากได้อะไรก็มาอ้อนแบบนี้ทุกทีนี่”
“แหะๆ.. เบื่อจังคนรู้ทัน.. -3-”
“ไหนลองว่ามาซิ”
“หางานพิเศษให้ผมทำบ้างสิครับ TAT” คนตัวเล็กหันมาเกาะแขนรุ่นพี่พร้อมกับทำหน้าโอดครวญ
“หืม? แล้วงานร้านวีดีโอนั่นล่ะเลิกไปแล้วรึไง?”
คนตัวเล็กพยักหน้ารัวๆแล้วเข้ามาเกาะแขนทำท่ากระซิบกระซาบ
“ไอ้เจ้าของร้านนั่นมันจับก้นผม..ผมก็เลย..เผลอเฟี้ยงม้วนวีดีโอใส่หัวเขาน่ะ”
จองซูหันมามองรุ่นน้องตัวเองหวาดๆ เด็กคนนี้เห็นติ๋มๆอย่างนี้ก็รุนแรงเหมือนกันแฮะ.. คนเรามันดูกันที่หน้าตาไม่ได้จริงๆ
“อะไรฮะ! พี่อย่ามองผมอย่างนั้นสิ! ผมเป็นฝ่ายเสียหายนะ!”
“แล้วเขาก็เลยไล่นายออกใช่มั้ย -__-‘”
ร่างบางพยักหน้า
“แล้วเขาเป็นอะไรรึเปล่าล่ะเจอม้วนวีดีโอเข้าไป”
“ก็คิ้วแตกสองข้าง แล้วก็หน้าผากแสกทะแยงซ้ายสี่สิบห้าองศาด้วย..เหมือนเปาบุ้นจิ้นเลยล่ะฮะ” ฮยอกแจอธิบายด้วยสีหน้าภาคภูมิใจกับผลงานของตัวเอง
“เฮ้! นั่นถูกม้วนวีดีโอหรือรถถังเหยียบ?”
“ม้วนวีดีโอสิฮะ!”
“ม้วนวีดีโอม้วนเดียวมันจะบากทั้งหน้าขนาดนั้นเลยรึไง -____-”
“เปล่าฮะเปล่า”
“หือ?” ร่างสูงหันไปมองหน้ารุ่นน้องฉายแววตาสงสัย
“แค่ห้าม้วนเองนะฮะ”
จองซูกุมขมับตัวเองก่อนที่จะแอบสมน้ำหน้ารุ่นน้องตัวเองในใจ..
ความคิดเห็น