คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 : Minho?
“ เขามาทางนี้แล้ว! ”
ขณะ ที่อาจารย์ลีที่ไร้จิตวิญญาณกำลังจะถลาเข้าหารยออุคเด็กหนุ่มตัวเล็ก เขาได้เพียงแค่ยกมือป้องกันตัวเองไว้ หลับตาพริ้มเพื่อรับชะตากรรม
“ ตุ๊บ!!! ” เสียงกระแทกนั่นทำให้รยออุคเบิกตากว้างเมื่อเห็นอาจารย์ลีทรุดลงไปกับพื้น ร่างกายจมกองเลือดพร้อมกับเหล็กหนาที่เสียบทะลุหัวของเขา
“ คิบอม!! ” ทุกคนอุทานเมื่อเห็นคิบอมเสียบเหล็กหนานั่นด้วยสีหน้าเรียบเฉย
สายตาที่ดูเย็นชาถูกส่งมายังเพื่อนร่วมห้อง มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะตกใจกับเรื่องพวกนี้
“ ยืนรอความตายกันรึไง? ” คิบอมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทีปอดแหกของเพื่อนร่วมห้องของตนเอง
“ นั่น...นั่นมันอะไรน่ะ? คะ..คิบอม....นายฆ่าอาจารย์ซูมาน... ” ซองมินพูดน้ำเสียงสั่นเครือ ถึงจะรู้ว่าคนที่นอนจมกองเลือดนั่นไม่ใช่อาจารย์คนเดิมแล้วก็ตามที
“ เขาไม่ใช่อาจารย์ลีอีกต่อไปแล้ว ” จองซูพูดสั้นๆ สายตายังคงจดจ้องไปที่ร่างที่ไร้วิญญาณ พยายามตั้งสติ เขาต้องทำอะไรสักอย่างในฐานะผู้นำเพื่อไม่ให้เพื่อนๆของเขาเสียขวัญไป มากกว่านี้
“ คิบอม เสื้อของนายเปื้อนเลือดว่ะ ” คยูฮยอนพูดพลางเดินไปยืนข้างๆเพื่อนรัก
“ อ๋อ.. นี่น่ะเหรอ?..เลือดของคุณยายที่ขายของหน้าโรงเรียนน่ะ ” คิบอมพูดก่อนที่จะถอดเสื้อสูทประจำโรงเรียนออก
“ ว่าไงนะ? คุณยาย..?? ”
“ คุณยายเขาก็เป็นเหมือนอาจารย์ลี ” คิบอมพูดห้วนๆ
“ นายก็เลยฆ่าเธองั้นเหรอ? ” ซีวอนเอ่ยถาม
“ ใช่ ”
“ ... ” ทุกคนต่างเงียบ นึกประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น...
“ มินโฮ! มินโฮ!!! ” อนยูเขย่าตัวมินโฮที่นอนแน่นิ่งไปแล้ว
“ อนยู นายรีบถอยออกมาจากตรงนั้นซะ ” คิบอมพูดเสียงเรียบ
“ ไม่!! เราต้องพามินโฮไปโรงพยาบาลนะ เขากำลังจะตาย!! ” อนยูน้ำตาใหลเมื่อเห็นเพื่อนรักนอนแน่นิ่งไปแล้ว
คิบอมเดินไปกระชากแขนอนยูขึ้นมา อีกมือกุมคอเสื้ออนยูไว้แน่น จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาจริงจัง คนถูกกระทำน้ำตาใหลอาบแก้ม
“ หมอนั่นน่ะ...ตายไปแล้ว!! ” คิบอมตะคอกเพื่อเรียกสติเพื่อนของตนเอง
“ ฮึก..ฮึก..!! ”
“ ถ้านายไม่ฆ่าเขา นายก็ต้องหนี! หรือนายจะอยู่รอให้หมอนั่นฟื้นมาฆ่านายก็ตามใจ! ”
“ หมายความว่ายังไง ต้องฆ่า? เมื่อกี้นายพึ่งจะบอกพวกเราว่ามินโฮตายไปแล้วนี่? ” ฮีชอลเอ่ยถามด้วยความสงสัย
คิบอมปล่อยมือออกจากคอเสื้ออนยูที่สะอื้นไห้อยู่พลางหันหน้าเข้าไปหาเพื่อนร่วมห้องที่ยืนรอคำตอบจากเขา
“ อีกไม่นาน..มินโฮก็จะเป็นเหมือนกับอาจารย์ลี ”
“ หมายความว่ามินโฮ..จะ.. ” แทมินขมวดคิ้วสีหน้าลดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ ทางที่ดี รีบหนีออกจากโรงเรียนให้เร็วที่สุด ” เสียงทุ่มเอ่ยย้ำกับเพื่อนร่วมชั้นอีกครั้ง สายตาทอดไปยังหัวหน้าห้องที่ยืนพยักหน้าตอบรับ
“ เอาล่ะทุกคน..ได้ยินกันแล้วใช่มั้ย? ” จองซูปรบมือสองครั้งเพื่อเรียกให้ทุกคนหันมาสนใจในสิ่งที่เขาพูด
“ เราจะแน่ใจได้ยังไง ว่าข้างนอกจะไม่มีสัตว์ประหลาดแบบนี้น่ะ ” ฮีชอลมองหน้าคิบอมหวังเค้นเอาคำตอบ
“ เพราะงั้นถึงต้องรีบหนีไงล่ะ? ” คิบอมตอบห้วนๆ
ใน ขณะเดียวกันมินโฮที่เคยนอนแน่นิ่งอยู่บัดนี้กลับลุกขึ้นนั่งโดยที่ไม่มีใคร สังเกตเห็น เขาหันไปทางอนยูที่กำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่พลางยื่นมือเรียวยาวซีดไปที่ คนตรงหน้า ทันทีที่อนยูถูกมินโฮสะกิด รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า อนยูจับมือของมินโฮไว้ก่อนที่จะเข้าสวมกอดเพื่อนรักด้วยความดีใจ...
“ มินโฮ!! นายยังไม่ตาย!! ” อนยูกอดรัดเพื่อนสนิทไว้แน่นราวกับว่ากลัวจะสูญเสียเพื่อนรักไป ในตอนนั้นทุกคนในห้องต่างหันมามองทั้งคู่อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นมินโฮมีสายตาที่ว่างเปล่า
“ อนยู!! รีบถอยออกมาเร็วเข้า!! ” จองซูตะโกนบอก เมื่อเห็นปากของมินโฮอ้ากว้างพอที่จะเข้ากัดซอกคอคนที่อยู่ในอ้อมกอดได้
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!! ” อนยูส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของอนยูถูกมินโฮที่เปลี่ยนเป็นคนละคนไปแล้วกดให้นอนลงกับพื้นพร้อมกับกัดกินเนื้อของเขา
“ ม่ายยยยยยยย!!!! ”
ความคิดเห็น