เรื่องเล่า... เท่าที่จำได้

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนพิเศษ

ในชีวิตคนเรา.. เราใช้ชีวิตผ่านความทรงจำมากมาย



บ้างก็น่าจดจำ.. บ้างก็ไม่น่าจดจำระคนกันไป



ความทุกข์..ความเศร้า ความเหงา..ความเสียใจ



สิ่งเลวร้ายหลายสิ่ง ถาโถมเข้าสู่ชีวิตคนเรามากมาย



มีบ้าง ที่รู้สึกท้อแท้..รู้สึกว่า ทำไมมันหนักหนาเหลือเกิน



หากเพียงแต่ลองย้อนกลับไปดูสิ่งเหล่านั้น..เรียนรู้จากมัน



ทำให้เรารู้ว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่เราได้รับ.. ทุกปัญหามีทางออก



เรารู้ ที่จะแก้ปัญหา



เรารู้ ที่จะหลีกเลี่ยงปัญหา



จนกระทั่งผ่านพ้นมันมาได้ เราได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย



มันทำให้เราโตขึ้น.. เติบโตไปด้วยกัน



รอยยิ้ม.. เสียงหัวเราะ



ความสนุกสนานมากมาย ที่ไม่สามารถหาที่ใดได้อีก



ได้ทำกิจกรรมมากมาย..ร่วมกัน ก่อให้เกิดสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น



ความรู้สึกดี ๆ เหล่านั้น อยากจะให้คงอยู่.. เรื่อยไป



จนกระทั่งถึงวันนี้.. เวลาล่วงเลยไป 2 ปีแล้ว..ในรั้วจามจุรี



จากวันแรก ที่พวกเราก้าวเท้าเข้ามาในที่แห่งนี้ ..ที่ๆเรียกว่า โรงเรียน



เวลา 2 ปีนี่มันเร็วจริงๆหรือ ?



หรือเป็นเวลา 2 ปีที่ยาวนาน.. ?



ปัญหาต่างๆที่เคยมีมา ลองนึกย้อนกลับไปดูแล้ว.. ไม่มีใครผิด หากเพียงแต่ ไม่มีใครเข้าใจกันและกัน..



เหลือเวลาอีกเพียง 1 ปีแล้ว ที่พวกเราจะยังคงได้อยู่ด้วยกัน.. ทำสิ่งต่างๆร่วมกัน



ปีสุดท้าย ที่หวังว่าจะมีแต่สิ่งที่ดี..ก่อนจะไปเดินทางตามความฝันของแต่ละคน



ปีสุดท้าย ที่มีใครหลายคน ต้องการจะบอกความในใจ..ซักครั้งหนึ่งในชีวิต ให้แก่คนที่เราปลื้ม



ปีสุดท้าย ที่หลายคนต้องการหยุดเวลาไว้.. ไม่อยากให้มันผ่านไป ไม่อยากให้ผ่านไปเลยจริงๆ...



ขอให้ปีสุดท้ายนี้ เพื่อนๆทุกคนภายในห้อง จะสามารถเข้าใจซึ่งกันและกันได้ แม้จะเพียงน้อยนิด..



แต่ขอให้เพียงพอ ที่พวกเราจะสามารถเป็นเพื่อนกันได้..ตลอดไป



..................................................................



......................................................



........................................



..........................



..............



....