เรื่องเล่า... เท่าที่จำได้

ลำดับตอนที่ #10 : มหกรรมกีฬาสหวิทยาเขต (4) • By May

เอ่อ.. คือว่า จากนี้ไปจะเป็นการเขียนแทนของนักเขียนจำเป็น (คนอื่นไม่ยอมเขียน T-T) ซึ่งข้อความทั้งหมด ไม่เกี่ยวข้องกับข้าพเจ้าเด็ดขาด ลิขสิทธิ์นี้เป็นของเมย์แต่เพียงผู้เดียว - -'



********************************************************************************************************



กริ๊งงงงงงงงง



เสียงบ้าอะไรวะ



โอ้ว เสียงมือถือเราเองนี่นา ไม่ใช่เสียงอะไรที่ไกลเกินตัว

วางไว้ที่หัวนอนเพื่อเป็นนาฬิกาปลุกกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย

กรี๊ดกร๊าดวี๊ดว๊าย เพิ่ง 6 โมงครึ่งเอง จะรีบไปไหนวะ

นอนต่อๆ สำเริงสำราญใจ ^--^

เอ๊ะวันนี้มันวันกีฬาสีนี่นา กรี๊ดดดดดดดดดดดด

เสียงกรี๊ดสะเทือนเลื่อนลั่นทั้งสามโลก

พี่เค้านัด 7 โมงครึ่งนี่หว่า

ไม่ทันแล้วๆๆ อาบน้ำๆ ขัดสีฉวีวัน ต้องให้เสร็จภายใน 10 นาที

อ้ะแต่งตัวๆ เรียบร้อย แด๊กข้าวๆ ไม่มีอะไรให้แด๊กนี่นา

นมก่อนดีกว่า คว้าได้ ใส่เกียร์สุนัข วิ่งร้อยเมตร

จะวิ่งไปไหนอ่ะ ลืมปลุกแม่

"แม่.................

ตื่นเร็วๆ เมย์สายแล้วววววววว แม่ขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ตื่นเร็ว เร้วววววววววววววว"

"ตื่นแล้ว โวยวายอะไรแต่เช้า เหรอ"

"เมย์สายแล้วแม่"

"สายอะไรเธอ เห็นยังเช้าอยู่เลย แล้วจะรีบไปไหนน่ะ"

"วันนี้วันกีฬาสีค่ะแม่ พี่สตาฟเค้านัดเช็คชื่อ ตอน 7 โมงครึ่งอ่ะ"

"อืมๆ ไปก็ไป แม่ล้างหน้าแป๊บ"



โอ้ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด 7 โมง 40 นาที ไม่ทันแล้วๆ

วิ่งค่ะวิ่ง วิ่งสุดตรีนนเท่าที่ขาสั้นๆจะอำนวย

7โมง 44 นาที แล้วก็ถึงอัฒจรรย์ที่เราเชียร์จนได้

พระเจ้าจอร์จ มันทอดยาก ไม่มีคนเลย แล้วหนูจะรีบเพื่อ??

โอ้วว จอร์จ เจอเพื่อนเก่าค่ะ เพื่อนเก่าที่โรงเรียน อ่าฮะ

"อรุณสวัสดิ์อาย มาทำอะไรแถวนี้อ่ะ นี่มันที่เชียร์ ญว.ไม่ใช่เหรอ"

"สวัสดีเมย์ไม่เจอกันนาน มาเดินเล่นอ่ะ ก็มันยังเช้าอยู่เลย"

"เช้าเหรอ ตอนนี้กี่โมงล่ะอาย"

"6 โมง 45 เมย์มาเช้านี่นา"

6 โมง 45 เหรอ ทำไม เอ๊ะ มัน 6โมง 45 จริงๆด้วย -..-++

โอ้ววว จอร์จอีกรอบ นาฬิกาบ้านกรูเป็นไฉน ไยกลับกลายเป็นเยี่ยงนี้

นี่หรือคือกรรมแต่ปางก่อน สรุปกรูดูเวลาผิด >"< อย่างแรง 1 ชั่วโมง

แล้วอิชั้นจะไปที่ไหน แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น

"เมย์ไปเดินเล่นกับเรามั้ยล่ะ ไม่มีเพื่อนพอดี"

"ดีเลยอาย เรายิ่งว่างๆ อยู่ด้วย"

"ไปๆ"

โอ้ อากาศยามเช้าเป็นเช่นนี้ สบายดีจัง ขณะที่กำลังเดิน

โครกกกก เสียงอะไรวะ ดังแต่เช้า โครกกก~~ เสียงท้องกรูร้องนี่หว่า

"อายๆ เราหิวอ่ะ ไม่กินอะไรตั้งแต่เช้าเลย"

"เหมือนกัน ไปที่ร้านนั้นมั้ย น่าจะมีนมหรือขนมรองท้อง"

"ดีๆ"

หลังจากสวาปามขนมและนมไปอย่างละ 1 อิ่มม~~

"อายๆแล้วคนอื่นล่ะ อยู่สีอะไร" (ลืมบอกไปเราอยู่สีชมพูแหละ^^")

"ก็ชุอยู่สีชมพูเหมือนเมย์อ่ะ ไอบุ๋มอยู่สีม่วง คนอื่นเราจำบ่ได้ แหะๆ"

"อ่าจ้ะ"

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหลังจากได้สนทนาภาษาคนกับเพื่อนเก่า

"นี่ 7 โมง 25 แล้วเมย์ไม่ขึ้นอัฒจรรย์เหรอ"

"จะ 7 โมงครึ่งแล้งเหรอ ไปๆ งั้นวันหลังเจอกันใหม่นะ บ๊ายบายจ้า"

"บาย"



เดินไปตามทางสายนรก ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้

อ่ะถึงแล้ว นั่งไหนหว่า แถวที่ 2 อิอิ แถวหน้าๆเลย

"น้องๆสีชมพูจามจุรีคนไหนที่มาแล้วนะคะ ขอให้ขึ้นอัฒจรรย์เลยค่ะ"

เจ้แกก็แหกปากเรียกเด็กไปเรื่อยๆ เราก็แหกปากหาวไปเรื่อยๆเหมือนกัน

"เมย์ หาวแต่เช้าเลยเหรอ"

"สวัสดี วัธ ทำไมเพิ่งมาล่ะ รู้ป่าวเรามาตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ"

"ตื่นสายไปหน่อย" เค้าคนนี้เป็นลูกครึ่ง

ครึ่งหญิงครึ่งชาย อยู่คนละห้องกับเรามารู้จักกันตอนเชียร์กีฬานี่แหละ

"ขณะนี้เวลา 8 นาฬิกา โปรดเตรียมตัวเคารพธงชาติ"

ประเทศรวมเลือดเนื้อ.................................ชโย

"น้องๆคะ เราจะเริ่มเชียร์กันตอนนี้เลยนะ เพื่อความเกรียงไกรของสีเรา"เสียงพี่กอล์ฟประธานสีคนจ๋วยของเรา

ดังมาตามโทรโข่ง วันนี้เจ๊แกมาด้วยเสื้อแขนสั้นสีชมพูมีฮู้ด รูดซิบลงมาเล็กน้อยโชว์เนินอกอันแบนราบ หูกระต่ายและหางกระต่าย

ปิดท้ายด้วยคทานางฟ้า(ถล่ม)น่ารักซะไม่มี ถ้าไม่ใช่พี่ใส่นะ ที่จริงเจ๊แกไม่ใช่คนใจกล้าถึงขนาดโชว์เนินอกอะไรหรอกนะ

ถ้าเจ๊แกไม่ใช่กะเทยยยยย!!!



"เกรียงไกร" บ้าบอคอแตกอะไรเล่า ไม่ใช่ "เกรียมไป" หรอกเหรอ

นรก ได้เวลาแหกเสียง 180 หลอดแล้ว ไม่ดีกว่า นั่งเงียบๆ เด๋วค่อยร้อง

เมื่อวานเจ็บคอจะตายให้เรานั่งแหกปากอยู่ได้ทั้งวัน T^T

คิดแล้วอิจฉาติ๊กอ่ะ ได้ไปเข้าค่ายไม่ต้องมานั่งเชียร์ร้อนก็ร้อน

(เพื่อนเค้าร้อน เราไม่อ่ะ นั่งหน้า ว้ากกางร่มเราได้ร่มเงาด้วย ^^)



ชมพูมาแล้ว มาแล้วสิมาวันนี้ ชมพูน้องพี่ ชมพูน้องพี่อย่ามีร้าวราน.....

จบไปแล้วหนึ่งเพลง

"น้องคะ เราต่อกันด้วย ตาแดงนะคะ วันนี้พี่กอล์ฟเตรียมตัวมาเต็มที่เลยค่ะ"

เตรียมตัวเจ๊แกไม่ใช่อะไรหรอก เต้นประกอบเพลงนี้อะ ตอนซ้อมเจ๊แกก็เต้นทุกวันที่เจ๊แกอยู่คุมแล้วอ่ะ

แถมมีบางวันประชันกับพี่ต้น ประธานสีแสดอีกต่างหาก (เจ๊แกสองคนร้ากกกันปานจะกลืนกินอีกฝ่าย)

ชมพู เซ็ตอัพ 3... 4...

"ตาแดงแดง อย่ามาย๊ะน้องแรงน้องเจ็บหัวเข่า ตาแดงแดง อย่ามาย๊ะน้องแรงน้องเจ็บหัวเข่า............"

ต่อกันเลยนะคะ เอาเป็น แฟ้บ นะ ขอเป็นสีน้ำเงินนะ

"แฟ้บ ซักผ้า แฟซ่า สระผม ยาดมแก้หวัด ยานัด ลัดดวง น้ำเงินลัดดวง ลัดดวงน้ำเงิน" -..-++

โรงเรียนเดียวกันจะด่ากันเพื่อออ ไร้สาระชิบเป๋งเลย

เชียร์ไปเรื่อยๆ ยังไม่เห็นว่านักกีฬามันจะได้เหรียญซักคน -*-

สนามอันเวิ้งว้าง กว้างไกล เราอยู่นะจุดใดในสนาม

ฮ้าวววววววว~~~ ง่วงนอน

"น้องคะ ตอนนี้เป็นเวลาพักทานข้าวกลางวันนะคะ

น้องเดินลง เดี๋ยวพี่เค้าจะแจกข้าวให้ค่ะ

เดี๋ยวตอน บ่ายโมงตรง ให้น้องรีบขึ้นมาที่อัฒจรรย์เลยนะคะ"

จะรีบขึ้นให้ช้าที่สุดเลยพี่ 55+

แล้วนู๋จะไปกินข้าวกะผู้ใดหว่า อ่อรู้แล้ว

"วาธธธธธธธ ไปกินข้าวที่ไหนอ่ะ ไปด้วยสิ"

"ไปสิ หลายๆคนสนุก" จะไปกินข้าวรึจะไปปาร์ตี้(วะ) ใจคิดอย่างนึง ปากพูดอีกอย่าง

"อ่ะ ไปไป" เห็นรึยังตัวอย่างคนปากไม่ตรงกับใจ (ถ้าตรงกับใจก็น่าเกลียดสิ)

หลังจากจัดการข้าวห่ออันน้อยนิดที่ไม่ค่อยอร่อยเสร็จก็ได้เวลา เสด็จย่อยอาหาร

เดินคนเดียวดีกว่า สงสัยคุณวัธเธอจะนั่งคุยต่อ

เดินได้ซักพัก

"เมย์ๆ"ผู้ใดเรียกข่อยหว่า o_O?

"อ่าวบุ๋ม มาไงเนี่ย"

"เดินมาสิ ถามแปลก ไม่เจอกันไม่กี่เดือนแกคิดว่าเค้าบินเป็นแล้วรึไง" อ่าว กวนจริงวุ้ย เดี๋ยวแม่ตบเปรี้ยงให้

ตบตัวเองที่ไม่รู้จักเจียมกะลาหัว ถามอะไรโง่ๆ T^T

"เห็นอ่ะว่าเดิน ตอนแรกไอเราก็นึกว่า เลื้อยมา"

"อะไรเลื้อยวะ"

"งูบนหัวแกไง แพรมาอยู่ญว. กินแห้วเลยมั้ยล่ะ" มันเป็นทอมค่ะ นี่เป็นข้อสันนิษฐานเล็กๆน้อยๆ

เพราะมันมีพี่ชาย 2 คน แล้วดันชอบผู้หญิงด้วยกันเอง o_O??

"ไม่อ่ะ ญส. ก็มีเด็กน่ารักเยอะ แล้วแพรอยู่สีอะไรเหรอ" ไอเวนบอกว่ามีเด็กน่ารักเยอะ เจือกถามถึงแพร

"ไม่รู้" เชอะ!! เพื่อนเก่ายืนอยู่ทั้งคน เจือกถามถึงผู้หญิงมันน่าน้อยจายตัวเอง

"โอ๋ๆๆ ไม่งอนน้าา เดี๋ยวให้กินกล้วย"แกว่าชั้นเป็นลิงรึไง เจี๊ยก!!

"แล้วจะไปเหรอ"

"ไปเที่ยวมั้งแก" โอ้ ข้าน้อยสมควรตาย

"ถามดีดีเว้ย"

"อ่อ กำลังเดินหาสาวๆ เอ้ย ย่อยอาหาร"

"แล้วคนอื่นอ่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกัน หาไม่เจอ"

"ว่างมั้ยแก"

"ทำไม"

"จะชวนเดินเที่ยว"

"ไม่เอาเดี๋ยวแกทำอะไรเรา" ใครกันแน่o_O?

"ไม่ไปใช่มั้ย งั้นบ๊าย บาย"

"ล้อเล่น งอนอีกแล้ว หัวยังไม่ล้าน ทำใจน้อยไปได้"

"เชอะ" เดินชมนก ชมไม้ คุยกันกระหนุงกระหนิง เหมือนกิ่งทองใบหยก

"ไอเมย์ กี่โมงแล้ว"

"เที่ยงสี่ห้าสิบห้ะ o_O? เฮ้ยเวนแล้วแก เราไปแล้วนา วันหลังเจอกันใหม่ บ๊ายบาย"

พูดจบใส่เกียร์หมา วิ่งหลุดโลก กว่าจะฝ่ากระแสมนุษย์มาได้เวลาก็ผ่านไป 4 นาที กับอีก 40 วินาที

เสด็จขึ้นอัฒจรรย์สบายอุรา ร้อนชิบเป๋งเลย มือนึงก็ปาดเหงื่อ อีกมือก็โบกๆพัดๆ

"สตาฟฟ์เช็คหน่อยตรงไหนไม่มีคน ไปนั่งแทนเลย" เด็กโดดเหรอพี่นู๋อยากโดดด้วย T^T

"น้องๆคะเราจะเชียร์กันถึงประมาณ 3 โมงนะคะ แล้วประธานจะกล่าวปิดงาน

หลังจากนั้น เช็คชื่อแล้วกลับบ้านได้"

เฮ้~~~~~ เสียงน้องน้อยที่ถูกรุ่นพี่บังคับขู่เข็ญมานาน(เราก็เป็นอีกคน นู๋เพิ่งเข้ามาปีแรกยังอินโนเซน *-*)

คงต้องนั่งร้องเพลงเชียร์ไปเรื่อยๆๆ แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น

"น้องๆคะ ประธานกำลังจะกล่าวปิดพิธี โปรดอยู่ในความสงบด้วยค่ะ" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

ได้แต่กรี๊ดอยู่ในใจ ในที่สุดก็ได้กลับบ้าน

"บราๆๆๆ...." ท่านประธานบ่นเสร็จนู๋ได้เวลากลับบ้านนนนนนน

"น้องๆคะ เดี๋ยวให้แถวแรกไปก่อนนะคะ แล้วพี่กอล์ฟกับพี่สตาฟฟ์อีกคนจะยืนอยู่ที่ทางลง

รอเซ็นชื่อที่บัตรประจำตัวกองเชียร์นะคะ เป็นการแสดงว่าน้องๆ ได้มาเชียร์ครบทั้ง 2 วันนะคะ

พี่ขอขอบคุณน้องๆทุกคนที่ให้ความร่วมมือด้วยดีใน 2 วันที่ผ่านมานะคะ ไว้เจอกันใหม่สวัสดีค่ะ แถวแรกไปได้ค่ะ"

แต่นู๋ไม่อยากเจอพี่อีกนี่คะ อโหสิให้ค่ะ ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมาหลอกหลอนกันอีกนะคะ

เดี๋ยวนู๋จะอุทิศส่วนบุญ ส่วนกุศลไปให้ค่ะ

กลับบ้านนนนนนนนน~~



บ้านคือวิมานของชั้น นี่คือความจริงที่สุดในโลก

แต่เราเพิ่งตรัสรู้ว่าบ้านคือวิมานก็วันนี้นี่เองงงงง

คร้อกฟี้~~~ นอนล่ะนะ



*****************************************************



written by: May

บ๊ายบาย ^^ วันหลังคงจะได้เจอกันใหม่