FouR MoD

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มจากสิ่งที่ไม่ได้คิด

มด หลบไปลูก********************************
กรีดสสสสสสสส
ฝันร้ายอีกแล้วหรอมด
ใช่ ฉันฝันเรื่องเดิมอีกแล้ว
ไม่เป็นไรหรอกด้วยเราก้อได้กลับบ้านแล้ว
แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นนะสิ
อะไรอีกหรอ
ฉันกลัวว่าแม่ของฉันจะเป็นตามที่ฉันฝันนะสิ
ไม่หรอกมั่ง นอนเถอะอย่าคิดมาก
อืมอืม
เช้าวันรุ่งขึ่น
มด โฟร์ มดดดดดดดดดด โฟร์ร์ร์ร์ร์ร์ร์ ตื่นเร็วกลับบ้านกันเถอะ
เช้าแล้วหรอออออออออ -มดพูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียพึ่งตื่น
ไปกันเถอะ - โฟร์พูดกับมด
แล้วพวกเธอจะกลับมาวันไหน - ยูสิ เพื่อนร่วมห้องของทั้งสองสาวพูด
ไม่รู้สิ - โฟร์ตอบพร้อมกลับหยิกมดให้ตื่น
โอ้ยยยยยยยยยยยย - มดร้องตะโกนออกมาอย่างเจ็บจี้ดดดดดดด
จะหยิงกันทำมัยละ ห่ะ - มดถามแบบเขื่องๆ
ก้อเธอไม่ยอมตื่อนเองนิ - โฟร์ตอบแบบงอนๆ
เอาพวกเธอนิทะเลอะกันเป็นเด็กๆไปได้ ยูสิ เองไม่เห็นว่าจะต้องงอนอะไรเลยนะ ยูสิว่าพวกเธอไปอาบน้ำแปรงฟันได้แล้ว พูดกันไม่ได้กลิ่นปากหรอ - ยูสิทำท่าเหม็น
ว่างัยละไปเหอะมด - โฟร์ชวนมดไปอาบน้ำ
ไปสิ เดียวววววววว ลืมของ -มด บอกให้โฟร์รอแล้วก้อลุกจากเตียงไปเอาพ้าเช็ดหน้ามา

หลังจากกลับมาจากอาบน้ำ

โฟร์ นี้มดไปไหนแล้วละ - ยูสิถามโฟร์
อ้าวเมื่อกี้ก้อเดินตามออกมาจากห้องน้ำนิ - โฟร์เริ่มมีสีหน้ากังวลและเริ่มกะวายเล็กน้อย
โทรไปถามดีกว่า - ยูสิ หยิบโทรสัพ ขึ้นมาพร้อมโทรไปหามด
เด็กมีปัญหา หา หา แฟนไม่ได้เลยเธอ ปล่อยไปก้อเพลอ เพลอ เพลอ เที่ยวไปรักใครๆ -เสียงริงโทนโทรสัพมด
นี้ โทรสับมดอยู๋นี้นิ - โฟร์เริ่มกะวนกะวาย
ไปบอกอาจารย์กันเถอะ - ยูสิมีความคิดที่ดี
อย่าพึ่งเลย ยัยมดก้อชอบหายตัวไปแบบนี้ละ ลืมไปแล้วหรอ - โฟร์บอยูสิเพื่อลดความกังวนลง
นั้นงัยว่าแล้ว - โฟร์บอกยูสิพร้อมชี้ไปข้างห้องน้ำ
ไปไหนมามด - ยูสิพูดและถาม
อย่าไปถามเลย ยัยมดไม่บอกหรอก -โฟร์พูดกะยูสิแบบประชดมด
ก้อก้อ ก้อออ - มดทำหน้าแบบสำนิกผิด
ไม่บอกก้อไม่เป็นไร ไปเก็บของกันเถอะ - ยูสิบอกกะมด พร้อมจูงมือทั้ง สองคนไปห้องนอน

ณ หน้าโรงเรียน
ยูสิ แม่เธอจะไปส่งพวกเราที่ไหนอ่ะ -โฟร์ถาม ขนาดรอรถแม่ยูสิมารับ
ก้อคงที่บ้านพวกเธอเลยอ่ะ
แต่เราว่านะ เราขี้ไม่กวาดไปเลยดีกว่า - มดพูดพร้อมกำลังจะหยิบไม่กวาด
นิพวกเธอจะทำอะไรน่ะ ฉันบอกแล้วงัยว่า ถ้าใบอนุญาติยังไม่พ่านก้อห้ามใช้ไม่กวาดนอกโรงเรียน - อาจารน์โทมัส อาจารน์ปกครองของที่นี้เดินออกมาพร้อมเสียงเตือน
ป่าวค่ะ แค่จะหยิบบินเล่นเฉยๆ - มดตอบออกไปแล้วก้อว่างไม่กวาดลง
แนใจนะว่าแค่จะบินเล่นนะ ฉันได้ยินที่เธอพูดหมดแล้ว - ขณะ ที่อาจารน์กำลังจะลงโทษ แม่ของยูสิก้อมาพอดี
ไปแล้วนะค่ะอาจารน์ บะบายค่ะ - ทั้งสามรีบวิ่งไปพร้อมเสียงหัวเราะ
แล้วฉันจะจำไว้ลงโทษพวกเธอตอนเปิดเทอมหน้าแน่ๆ - อาจารน์โทมัสตะโกนไรออกมา